|
ลูกเป็นอะไร ตอนที่ 14
มาถึงตอนที่ 14 นี้ เหลือเวลาอีกประมาณ 1 เดือนก็จะปิดเทอม summer ซึ่งเป็นช่วงกลางปี 2009
ดิฉันเร่งมือหาข้อมูลเพิ่ม รู้สึกตื่นเต้นว่าเราคงจะได้รู้เสียที ว่าเกิดะไรขึ้น เพราะเวลาผ่านมายาวนานมาก
อยู่อยู่ดิฉันก็เจอเพื่อนร่วมชะตากรรมกับดิฉันเข้าให้ "ในโลกของ Internet"
ดิฉันเจอคุณแม่คนนึง Post กระทู้เข้าไปในเวปไซด์ขององค์การยา เพื่อถามถึงยาตัวนึงที่จะมารักษาลูกชายวัยใกล้เคียงกับดิฉัน ซึ่งมีอาการเดียวกัน แต่เป็นกระทู้ที่ผ่านมาเป็นปีแล้ว
เธอชื่อ...คุณม่อน...ค่ะ
ในกระทู้ที่คุณม่อน ถามเรื่องยานั้น คุณม่อนมีอีเมล์ address ให้ทางนู้นเค้าติดต่อกลับด้วย ดิฉันถือโอกาสส่งข้อความถึงคุณม่อนทันที โดยมีความหวังลมๆ แล้งๆ ว่าเธอคงจะได้อ่าน และคงจะตอบเมล์ดิฉัน
เวลาผ่านไปเกือบ 10 วัน..... ดิฉันได้รับเมล์จากคุณม่อน ดิฉันดีใจมากกกกกค่ะ
ในนั้น คุณม่อนเล่าอาการของลูกชายวัย 11 ขวบ ให้ฟัง อาการใกล้เคียงกับน้องซันอย่างมากกก จะต่างกันก็นิดหน่อย ซึ่งดิฉันตื่นเต้น จนไม่สนใจข้อแตกต่างตรงนั้นแล้วค่ะ
คุณม่อนบอกว่า ลูกชายคุณม่อน ใช้ยาตัวนึง ทำให้ปัจจุบันลูกชายไม่แสดงอาการออกมาเลย เรียกว่าดีเกือบ ร้อยเปอร์เซ็นต์
โอ๊ยยย...มาถึงตรงนี้แล้วดิฉันตื่นเต้นนมาก
.........................
แต่+++ คุณม่อนบอกว่า ทั้งไหมดที่พูดมา มันไม่ใช่ Dystonia
(เอาล่ะซิ !!!!! มีโรคใหม่เกิดขึ้นอีกแล้วหรอ)
ลูกชายคุณม่อนมีอาการ Myoclonus
(อ้าว!!! แล้วน้องซันของดิฉันล่ะ จะเป็นเจ้า Myoclonus ด้วยหรือปล่าวนี่)
ว่าแต่ว่ามันคืออะไรอีกล่ะนี่ หา.......
เอาเถอะน่า!!!!ไม่เป็นไร ถ้าเป็นจริง น้องซันต้องหายแน่แน่ เพราะมียาแล้ววววว
เด๋วกลับเมืองไทย รู้กันแน่....เจอกันแน่
| Create Date : 30 ตุลาคม 2552 |
| Last Update : 31 ตุลาคม 2552 8:47:33 น. |
|
0 comments
|
| Counter : 544 Pageviews. |
|
 |
|
|
|
|
|
| rptperfect |
 |
|
|
Location :
Shanghai China
[ดู Profile ทั้งหมด]
|
 ฝากข้อความหลังไมค์
 Rss Feed
 Smember
 ผู้ติดตามบล็อก : 9 คน [?]
|
นักเรียนนอก ทำงานไฟแรงอย่างดิฉันเมื่อ 15 ปีก่อน ไม่เคยคิดไม่เคยฝันว่าจะมีวันที่ต้องมาเป็นแม่บ้านเต็มตัว ...สามีเองก็เอ่ยปากเองแท้แท้ว่าไม่ชอบภรรยาที่อยู่กับเหย้าเฝ้ากับเรือน ชอบผู้หญิงทำงาน
แต่...ทุกอย่างเปลี่ยนไปหมด เมื่อลูกคนแรกคลอดออก เราทั้งคู่ไม่ต้องคิดอะไรมากไปกว่า การได้ดุแลลูกด้วยตัวเอง
ตัดสินใจลาออกจากที่ทำงานโดยไม่ต้องคิดหน้าคิดหลัง ด้วยเงินเดือน 3 หมื่นบาท ใน 15 ปีก่อน ทิ้งทุกอย่างไว้ตรงนั้น ไม่รู้ซะด้วยซ้ำว่าอนาคตจะเป็นอย่างไร ถามสามีแค่ว่า มั่นใจหรือไม่ว่าจะเลี้ยงเรากับลูกไปได้ตลอดรอดฝั่ง
ถามไปอย่างนั้น ไม่ต้องการคำตอบ เพราะได้ตัดสินใจไปแล้ว
เพราะลูก คำเดียว
|
|
 |
|
