|
ลูกเป็นอะไร ตอนที่ 5
หลังจากทำการตรวจทั้งฟิล์ม เอ๊กซ์เรย์ และ EEG แล้วไม่พบอะไร ดิฉันก็ได้ทำตามที่คุณหมอประจำตัวลูกแนะนำ คือติดต่ออาจารย์หมอที่เชี่ยวชาญด้านระบบประสาทของเด็กเพื่อขอคำปรึกษา และแอบหวังว่าคงจะปรึกษาปุ๊บแล้วรู้เรื่องปั๊บ แล้วเอายามาทาน แล้วหาย
อยากให้มันง่ายง่ายอย่างนั้นจริงจริง
ดิฉันพาน้องซันไปพบคุณหมอท่านใหม่ ที่ รพ.เอกชนแห่งใหม่ ตามที่นัดไว้
คุณหมอท่านนี้คงจะมีชื่อเสียงมากมายเอาการทีเดียว เพราะคิววันนั้นเป็นวันเสาร์เช้า ดิฉันไปถึงประมาณ 9 โมง แต่คิวยาวไปถึงเกือบเที่ยงแล้วค่ะ ไม่น่าเชื่อ นี่เป็นรพ.เอกชนที่จัดอยู่ในอันดับต้นต้น แต่คนไข้ที่มาพบคุณหมอเยอะมากมาย
ดิฉันเริ่มรู้สึกหมดหวังลงไปเยอะทีเดียวกับการมาพบคุณหมอในวันนี้ ทั้งทั้งที่ยังไม่ได้พบ ดิฉันก็ค่อนข้างรู้สึกว่าคงสูญเปล่า
เพราะอะไรงั้นหรือ.... เป็นเพราะว่า อาการของน้องซันไม่ใช่จะเป็นชัดเจน ไม่ใช่จะเห็นได้ทันที ไม่ใช่จะเห็นได้ง่าย
ต้องใช้เวลาคุยไปเรื่อยเรื่อย ชวนคุยไปเรื่อยเรื่อย ซึ่งก็ยังไม่รู้ซะด้วยซ้ำว่าจะต้องคุยเป็นชั่วโมงหรือไม่
ดิฉันเองก็เข้าใจดีว่าคงจะลำบากเป็นแน่แท้ แต่ก็ได้เข้าไปพบคุณหมอตามคิวที่ได้รับ และก็เป็นจริงอย่างที่คิด
คุณหมอสอบถามอาการเหมือนกับคุณหมอท่านอื่นๆ ดิฉันได้เพิ่มเติมไปว่า น้องซันจะมีอาการคอเอียงเห็นได้ชัด ถ้าเหนื่อย หรือ เพลีย หรือถ้าเป็นหวัด ยิ่งเห็นชัด คือจะเอียงกันบ่อยเป็นพิเศษ
คุณหมอรับฟัง และตรวจอาการเบื้องต้น ตามที่น้องซันเคยได้รับการตรวจ คือเดินเป็นเส้นตรง, เคาะเข่า, มองตามนิ้วที่คุณหมอแกว่งซ้ายขวาไปมา
ทุกอย่าง ป ก ติ
คุณหมอจำเป็นต้องรีบตัดคิวดิฉันออก เพราะคิวที่รอยังอีกยาวไกล คุณหมอสรุปแบบค่อนข้างฟันธงว่า ......เป็นที่บุคลิกของน้องซันเอง....... ไม่มีอะไรน่าเป็นห่วง
ดิฉันกลับบ้านด้วยความรู้สึกเป็นห่วงมากกว่าเดิม เพราะเกือบหมดหนทาง แต่พยายามเอาคำสรุปของคุณหมอท่านนี้มาเป็นกำลังใจ ทั้งทั้งที่ คนเป็นพ่อแม่ เห็นอาการของลูกอยู่บ่อย แต่ตอบคำถามอะไรไม่ได้เลย
อาการของน้องซันบางวันก็เห็นชัด บาวันก็น้อยยยยยย แต่ที่แน่แน่ ไม่มีวันไหนเลยที่ไม่แสดงอาการ
ดิฉันกลับมาตั้งต้นใหม่ พยามยามคิดว่าเป็นบุคลิกของลูก พร้อมกับคิดว่าคงจะค่อยค่อยหาหนทางที่จะค้นหาคุณหมอท่านอื่นที่สามารถให้คำตอบได้
จริงจริงแล้วคุณหมอท่านนี้ก็ให้คำแนะนำที่ดี พูดจาสุภาพ และพร้อมที่จะให้การรักษา เพียงแต่ ดิฉันเห็นแล้วว่าอุปสรรคในการเข้าพบและใช้เวลากับคุณหมอท่านนี้คงเป็นไปอย่างยากลำบาก ...
เอาน่าาาาา ประเทศไทยคงมีคุณหมอที่ให้คำตอบดิฉันได้ ไม่ช้าก็เร็ว
............................
| Create Date : 08 ตุลาคม 2552 |
| Last Update : 10 ตุลาคม 2552 21:50:06 น. |
|
0 comments
|
| Counter : 467 Pageviews. |
|
 |
|
|
|
|
|
| rptperfect |
 |
|
|
Location :
Shanghai China
[ดู Profile ทั้งหมด]
|
 ฝากข้อความหลังไมค์
 Rss Feed
 Smember
 ผู้ติดตามบล็อก : 9 คน [?]
|
นักเรียนนอก ทำงานไฟแรงอย่างดิฉันเมื่อ 15 ปีก่อน ไม่เคยคิดไม่เคยฝันว่าจะมีวันที่ต้องมาเป็นแม่บ้านเต็มตัว ...สามีเองก็เอ่ยปากเองแท้แท้ว่าไม่ชอบภรรยาที่อยู่กับเหย้าเฝ้ากับเรือน ชอบผู้หญิงทำงาน
แต่...ทุกอย่างเปลี่ยนไปหมด เมื่อลูกคนแรกคลอดออก เราทั้งคู่ไม่ต้องคิดอะไรมากไปกว่า การได้ดุแลลูกด้วยตัวเอง
ตัดสินใจลาออกจากที่ทำงานโดยไม่ต้องคิดหน้าคิดหลัง ด้วยเงินเดือน 3 หมื่นบาท ใน 15 ปีก่อน ทิ้งทุกอย่างไว้ตรงนั้น ไม่รู้ซะด้วยซ้ำว่าอนาคตจะเป็นอย่างไร ถามสามีแค่ว่า มั่นใจหรือไม่ว่าจะเลี้ยงเรากับลูกไปได้ตลอดรอดฝั่ง
ถามไปอย่างนั้น ไม่ต้องการคำตอบ เพราะได้ตัดสินใจไปแล้ว
เพราะลูก คำเดียว
|
|
 |
|
