จิ้นคุณพี กับน้องก้อง ver. เที่ยวทะเล ภาค 5

เมื่อกลับถึงบ้าน พีและก้องก้อกลับมากินอาหารเย็น ซึ่งวันนี้เป็นบาบีคิวนอกบ้าน เพื่อรับลมทะเล สดชื่น

แต่พีที่อ่อนเพลียจากการขับรถมาครึ่งค่อนวันเมื่อวันก่อน บวกกับเมื่อคืนนอนหลับไม่สนิทตลอดคืนเพราะตื่นเต้น บวกกับวันนี้โดนโยนลงน้ำเปียกไปทั้งหัวทั้งตัว กลับมาอาบน้ำเย็นอีก แล้วมื้อเย็นวันนี้เค้ายังอาสาเป็นคนปิ้งอยู่หน้าเตาอีก เพราะอยากจะทำอะไรเป็นประโยชน์บ้าง เพื่อให้ดูดีในสายตาครอบครัวของก้อง ตอนนี้เค้าจึงเริ่มรู้สึกอ่อนเพลียมากๆ แต่เค้าไม่อยากให้ใครในบ้านรู้ เดี๋ยวจะเป็นห่วง จึงฝืนยิ้มร่าเริงและบริการทุกคนในบ้านอย่างสุดฤทธิ๋ แถมตอนกินเสร็จก้ออาสาเก็บบ้านทำความสะอาดให้เรียบร้อย (หวังโกยคะแนนจากว่าที่แม่ยาย และพี่สะใภ้สุดๆ)

กลับถึงห้อง พีแสดงอาการอ่อนเพลียอย่างเห็นได้ชัดออกมา

ก้อง: “คุณเป็นอะไรรึป่าวอ่ะ ทำไมหน้าตาดูไม่ค่อยสบาย”

พี: “อืม ผมว่าผมคงเพลียนิดหน่อยอ่ะแหละ เป็นเพราะวันนี้เล่นน้ำ แล้วเมื่อคืนผมก้อแทบไม่ได้นอน....” เผลอหลุดปากออกไป ตั้งตัวได้ “เอ่อ ผมหมายถึง...”

ก้อง: “นี่คุณ...คุณไม่ได้นอนเลยเหรอเมื่อคืน” อายหน้าแดงอีกครั้ง เพราะตัวเค้าเองหลับสนิทในอ้อมอกพี

พี: “ก้อแหมคุณ คุณนอนหลับน่ารักในอ้อมกอดผมขนาดนั้น ผมจะละสายตาไปจากคุณได้ยังไงล่ะ” พูดพร้อมส่งยิ้มกวนๆ ให้ก้องอีก (ขนาดไม่สบายยังเทพได้อีกนะคุณพี)

ก้อง: “เฮ่ย คุณนี่ จะบ้าเหรอ พูดอะไรอ่ะ” หลบตา เขินหน้าแดง แต่แอบยิ้มในใจ ที่เค้ารักเราขนาดนี้

พี: “เอ้อ วันนี้ผมไม่แกล้งคุณแล้วล่ะ ผมเพลียมากเลย ขอนอนก่อนละกัน พรุ่งนี้มีทริปต้องไปแล่นเรือเที่ยวเกาะอีก ผมอุตสาห์จองให้ครอบครัวคุณได้ไปกัน เดี๋ยวผมจะลุกไม่ไหว ยังไงก้อขอพักผ่อนก่อนนะ”

ก้อง: คิดในใจ วันนี้มาแปลกแฮะ สงสัยจะไม่สบายจิงๆ “คุณ นี่ไม่เป็นไรมากแน่นะ”

พี: “ผมไม่เป็นไรมากหรอก อืม...แต่ว่าถ้าคุณเป็นห่วงผมนะ คุณก้อต้องคอยมาดูแลผมอย่างใกล้ชิดสิ ไม่ต้องมากหรอกเอาแค่แบบเมื่อคืนได้มั้ยล่ะ” พูดพร้อมกับเอนลงบนเตียงแล้วเปิดผ้าห่มรอ “มาสิ”

ก้อง: “คุณนี่!! เอะอะอะไรทำเป็นเล่นตลอดเลยนะ ใครจะบ้าไปห่วงคุณกัน จะไม่สบายมันก้อเรื่องของคุณสิ” โดนแกล้งมากๆ ชักจะยัวะ ไม่เล่นด้วยแล้ว พูดเสร็จก้อเดินหนีเข้าห้องน้ำไป ปิดประตูห้องนเสร็จ ก้อแอบบ่นกับตัวเอง “คนบ้า ทำเป็นเล่นอยู่ได้”

พี: เห็นคนรักเดินงอนไปก้อนึกเอ็นดูขึ้นมาจับใจ อมยิ้ม รู้ว่าก้องเขินจนทนไม่ได้เลยต้องเดิน ใจอยากจะแกล้งต่อ ว่าจะรอก้องออกจากห้องน้ำ แต่ร่างกายกลับรอไม่ไหว เมื่อได้เอนหลังแล้วก้อผลอยหลับไปอย่างอ่อนเพลีย

ก้อง: ออกมาจากห้องน้ำเห็นพีกำลังหลับไม่แน่ใจว่าพีแกล้งหลับรึป่าว เลยไม่เรียก ไม่เดินไปดู ลงนอนเตียงฟากตัวเองทันที และด้วยความเหนื่อยจากการเล่นน้ำ ก้องก้อผลอยหลับไปทั้งที่งอนๆ อย่างงั้น

เช้าวันต่อมา

ก้อง: ตื่นขึ้นมาก่อนหันไปมองพี พียังนอนนิ่งอยู่ จึงลุกไปอาบน้ำแต่งตัว เตรียมจะออกไปแล่นเรือ กลับมาในห้องพีก้อยังไม่ตื่น จึงเดินไปเรียก “คุณๆๆ ตื่นได้แล้ว คนเค้าตื่นกันหมดแล้ว เตรียมตัวออกไปข้างนอกแล้วเนี่ย นอนขี้เซาอยู่ได้” เอื้อมมือไปเขย่าตัวพี เมื่อสัมผัสโดนมือพี ก้อรู้ว่าพีมีไข้สูง ตัวร้อน นอนหลับนิ่ง ก้อตกใจ เรียกคนรัก “พี พี คุณเป็นอะไรรึป่าว คุณตอบผมสิ พี ทำไมตัวร้อนแบบนี้ล่ะ”

พี: ได้ยินเสียงก้อตื่นขึ้นมาอย่างอ่อนเพลีย “ก้อง อ้าว ทำไมต้องทำหน้าตกใจ มีอะไรรึป่าว สายแล้วเหรอ งั้นเดี๋ยวผมรีบลุกนะ แล้วคนอื่นละ จะไปกันแล้วเหรอ” พูดพร้อมกับพยายามลุกขึ้นอจากเตียงอย่างอ่อนเปลี้ย

ก้อง: “คุณไม่ต้องลุกเลย ไข้สูงอย่างงั้นไม่ต้องไปไหนทั้งนั้นล่ะ นอนพักอยู่นี่แหละ เดี๋ยวผมไปบอกที่บ้านก่อนว่าคุณไม่สบายมาก ต้องงดการแล่นเรือไปก่อนล่ะ แล้วต้องพาคุณไป รพ.”

พี: รั้งมือก้องไว้ “ไม่ได้นะก้อง ผมอุตสาห์จองได้ทั้งๆที่มันจองยากมากเลย ผมอยากให้ครอบครัวได้ไปเที่ยวที่เกาะนะ เกาะนั้นสวยมากเลย ไปแค่คืนเดียวเอง ผมไปไหว อีกอย่างผมจองทุกอย่างไว้หมดแล้วด้วย”

ก้อง: “เดี๋ยวขอผมไปคุยกับที่บ้านก่อน ยังไงคุณก้อไปไหนไม่ได้ทั้งนั้น” ดึงมือพีออกจากข้อมือของตนอย่างง่ายดาย (เพราะคุณพีสุดเพลียสู้แรงน้องก้องไม่ไหวแล้วตอนนี้) แล้วเดินออกไปจากห้อง

สักพักก้องเดินกลับมาเห็นพียังคงนั่งเพลียอยู่ที่เดิมก้อรู้ว่าอาการหนักมาก จึงเดินมานั่งข้างๆพี

ก้อง: “พี ตกลงว่าที่บ้านผมเค้าเกรงใจคุณ ยังไงก้อคงไปเกาะน่ะแหละ”

พี: “ดีแล้วแหละ งั้นเดี๋ยวผมลุกไปเปลี่ยนเสื้อผ้าแปปนะ บอกเค้าว่ารอผมแปปเดี๋ยว” ทำท่าจะลุกแบบเพลียๆ

ก้อง: ดึงมือพีกลับให้นั่งลงที่เดิม “แต่คุณน่ะ จะไปไหนไม่ได้ทั้งนั้น คุณไปไม่ไหวแน่ แถมที่เกาะก้อไม่มีหมอไม่มียาเหมือนที่นี่ คุณต้องอยู่ที่นี่แหละ”

พี: “อะไรนะ แล้วจะให้ผมอยู่คนเดียวเนี่ยนะ ไม่เอาอ่ะ ยังไงผมก้อจะไปด้วย”

ก้อง: “ใครบอกว่าคุณอยู่คนเดียว ผมจะอยู่ด้วย ผมจะดูแลคุณเอง จะปล่อยคุณไว้ได้ยังไงล่ะ”

พี: “หา คุณจะอยู่กับผม....สองคน....ที่นี่...ทั้งวัน...ทั้งคืนเหรอ” พูดพร้อมกลืนน้ำลายเอื้อก

ก้อง: หลบตา พยักหน้าตอบรับ “ใช่ ผมจะอยู่กับคุณ”

-----------------------------------

Create Date : 27 พฤศจิกายน 2552 Last Update : 24 ธันวาคม 2552 15:57:12 น. Counter : 690 Pageviews.		8 comments
Share Tweet