จิ้นคุณพี กับน้องก้อง ver. เที่ยวทะเล ภาค 4

ระหว่างพักร้อนในวันที่สอง ณ บ้านพักริมทะเล ในช่วงพระอาทิตย์ใกล้อัสดง แดดร่มลมตก ครอบครัวของก้อง ทั้งแม่ พี่แก้ว เจ๊ตุ่ม เจ๋ง รวมทั้งคุณพี พากันออกมาเดินเล่นริมทะเลรับลม รอดพระอาทิตย์ตกพร้อมกัน เจ๊ตุ่ม กับเจ๋งพากันวิ่งลงเล่นน้ำทะเล เพราะอุตสาห์มาถึงจะไม่ได้เล่นก้อกะไรอยู่ แม่ พี่แก้ว ก้อง พี ยืนดูบนชายฝั่ง หัวเราะไปกับการเล่นสนุกของเจ๊ตุ่ม กับเจ๋ง เจ๊ตุ่มนึกสนุกอะไรขึ้นมาได้ก้อสาดน้ำไปทางคุณพี

พี: "โหยยย เล่นงี้ใช่มั้ยครับ พี่ตุ่ม ได้เลย!!" วิ่งไปสาดน้ำเจ๊ตุ่มกลับ แต่กลับโดนเจ๊ตุ่ม กับเจ๋ง จับโยนลงน้ำจนเปียกไปทั้งตัว เงยหน้าขึ้นมาจากน้ำอย่างขำๆ (กรี๊ดดด คุณพีตอนผมเปียก) นึกสนุกขึ้นมาวิ่งไปลากก้องให้มาลงน้ำด้วยกัน

ก้อง: "เฮ้ย คุณอะไรอ่ะ ไม่เอานะ ไม่เอา" ยื้อสุดฤทธิ์ไม่ยอมลง

พี: "เจ๊ตุ่ม เจ๋ง มาช่วยกันหน่อยเร้ว" เจ๊ตุ่มกับเจ๋งรีบวิ่งมาช่วยกันฉุดกระชากคุณก้องลงน้ำ ทั้งลาก ทั้งผลักกันสุดแรง ก้องสู้แรงไม่ไหว เลยโดนจับโยนลงน้ำเปียกไปทั้งตัวเหมือนกัน ก้องเงยหน้าขึ้นมาจากน้ำ ทำหน้างอนๆ เล็กน้อย เหวี่ยงหน่อยๆ แต่ทุกคนกำลังหัวเราะกัน ก้อเลยเล่นสนุกกะเค้าไปด้วย

เล่นต่อไปได้ไม่เท่าไหร่ พี่แก้ว ตะโกนบอกว่าแม่รู้สึกเพลียๆ เลยจะพาแม่ไปพัก เจ๊ตุ่มกับเจ๋งได้ยิน ก้อเลยบอกว่าจะเลิกเล่น แล้วไปชาวยแก้วดูแลแม่ ประกอบกับจะไปทำอาหารเย็น

ก้อง: บอกพี่แก้วว่า "งั้นเดี๋ยวก้องไปด้วย"

พี่แก้ว: "ไม่เป็นไรหรอกก้อง เล่นต่ออีกซักพกเถอะ ไม่ได้เห็นก้องเล่นสนุกอย่างนี้นานแล้ว เดี๋ยวพี่ดูแลแม่เองไม่ต้องเป็นห่วงนะ"

เจ๊ตุ่ม: พูอย่างรู้ทัน "คุณก้องเล่นต่อเถอะค่ะ ไม่เห็นคุณก้องมีความสุขขนาดนี้นานแล้ว" พูดพร้อมส่งสายตาไปทางคุณพีด้วย

ก้อง: "แต่ว่า..."

พี่แก้ว: "ไม่เป็นไรจิงๆ นะก้อง เล่นไปเถอะ เดี๋ยวแม่ก้อไปนอนพักอย่างเดียวไม่เป็นไรแล้ว พี่ไปนะ"

พี่แก้ว แม่ เจ๊ตุ่ม เจ๋ง ก้อพากัเดินกลับบ้าน ทิ้งคุณพีกับน้องก้องไว้เพียงสองคนบนชายหาด

ก้อง: ทำท่าเก็บข้าวของว่าจะเลิกเล่นแล้ว

พี: "ก้อง เดี๋ยวก่อนสิ อยู่เล่นกันก่อน ผมยังอยากอยู่อย่างนี้อีกแปปนึงนะ"

ก้อง: คุณก้อเล่นไปคนเดียวสิ ผมจะขึ้น" ว่าแล้วก้อเดินหนีจะกลับบ้าน

พี: ขั้นเทพขนาดนี้ ไม่ปล่อยให้โอกาสหลุดมือไปแน่ เค้าวิ่งไปช้อนร่างก้องขึ้นมาอุ้มด้วยแขนอันแข็งแกร่ง ทีเดียวก้องก้อมาอยู่ในอ้อมอกคุณพีอย่างง่ายดาย

ก้อง: "นี่คุณทำอะไรอ่ะ ปล่อยผมลงนะ" ดิ้นเล็กน้อย

พี: "นี่คุณ อย่าดิ้นสิ เดี๋ยวตกนะ" ว่าแล้วก้อค่อยเดินลงน้ำทะเลไปเรื่อยๆ "เล่นกะผมต่ออีกหน่อยนะ" แล้วก้อลงทะเลไปด้วยกันทั้งคู่

ก้อง: โผล่ขึ้นมาจากน้ำทำหน้าเหวี่ยงได้อีก "คุณนี่ ทำไรไม่รู้ น้ำเข้าตาผมหมดแล้ว" พร้อมกับขยี้ตา แสบตาเพราะน้ำทะเลเข้าตา

พี: ว่ายเข้ามาประชิด หน้าตาเป็นห่วงอย่างแรง "คุณ ผมขอโทษ เป็นยังไงบ้าง" เอามือทั้งสองมาจับหน้าก้อง พร้อมกับยื่นหน้ามาดูอย่างใกล้ชิด ระยะห่างเพียง 1.3 เซนต์ เท่านั้น

ก้อง: ตกใจที่พีเอาหน้าเข้ามาใกล้มาก รีบบอก "ผมไม่เป็นไรแล้วคุณ แค่แสบตานิดหน่อย"

พี: "ไม่ได้คุณ เดี๋ยวเผื่อมีอะไรเข้าไปในตา ให้ผมดูหน่อยนะ ผมเป็นห่วง"

ก้อง: ใจระทึกที่คนรักเอนหน้าเข้ามาใกล้ พร้อมกับคำพูดหวาน เผลอมองตาที่แสดงความเป็นห่วงนั้นอย่างถอนสายตาไม่ได้ รู้สึกถึงความรักแสดงออกมาทางดวงตาอย่างเห็นได้ชัด

พี: "อืม คงไม่เป็นไรจิงๆ ผมดูแล้วไม่มีอะไรเข้าตาคุณแน่ คุณไม่เป็นไรแล้วนะ คุณจะขึ้นเลยใช่มั้ย ผมขอโทดนะที่อุ้มคุณลงมาแบบนี้ ผมแค่...อยากอยู่กับคุณต่ออีกซักพักน่ะ" ส่งสายตาสำนึกผิด พร้อมกับออดอ้อนในเวลาเดียวกัน

ก้อง: กำลังอินกับสายตาพี ตื่นจากภวังค์ "อ่อ..อืม ไม่เป็นไรหรอก" หายใจเข้าเฮือกใหญ่ "จิงๆ แล้ว ผม...ผม..ผมก้ออยากอยู่กับคุณ"

พี: ยิ้มกว้าง ไม่รู้ตัว เผลอรวบตัวก้องเข้ามากอดไว้แน่น "ผมรักคุณจังเลย ก้อง" ซูมออกมา มีพระอาทิตย์ตกอยู่ด้านหลังของทั้งคู่

ก้อง: "นี่คุณ ปล่อยนะ เดี๋ยวคนอื่นเห็น" แต่จิงๆ ก้อแอบยิ้มอยู่เหมือนกัน

พี: กระชับกอดแน่นอึดใจนึง แล้วค่อยๆ ปล่อยมือออกจากก้อง แล้วจับตัวก้องให้หันมาสบตาอย่างลึกซึ้ง

ก้อง: เขินอย่างแรง พูดกลบเกลื่อนไปว่า "ขึ้นได้แล้วล่ะคุณ พระอาทิตย์ตกแล้ว" แล้วหลบสายตา

พี: "คร้าบ ครับ ขึ้นก้อขึ้นครับ" ว่าแล้วก้อจับมือก้องประสานนิ้ว แล้วพาก้องเดินขึ้นจากน้ำด้วยกัน

ระหว่างทางเดินขึ้นจากน้ำคุณพีก้อจามขึ้นมา 3 ทีติด (เหอเหอ ไม่สบายซะแร้ว) ก้องหันมามองด้วยความเป็นห่วงเล็กน้อย

-------------------------

Create Date : 27 พฤศจิกายน 2552 Last Update : 24 ธันวาคม 2552 15:57:20 น. Counter : 483 Pageviews.		6 comments
Share Tweet