จิ้นคุณพี กับน้องก้อง ver. เที่ยวทะเล ภาค 1

ณ บ้านพักตากอาศ หลังใหญ่ ริมทะเล ครอบครัวของก้อง หลังจากที่แม่ออกจาก รพ. ก้อได้พากันมาพักตากอากาศเพื่อให้แม่ ได้สูดอากาศสดชื่นและลืมอดีตที่เลวร้าย แม่และพี่แก้วที่ไม่ได้รู้เรื่องอะไร ระหว่างพีกับก้อง (เจ๊ตุ่มกับเจ๋ง ยังเก็บความลับได้อยู่) เมื่อพีเสนอที่จะเป็นสารถีขับรถมาให้ แม่กับพี่แก้วจึงชวนมาเที่ยวด้วยกัน เพื่อเป็นการตอบแทนน้ำใจของคุณพี

บรรยากาศ ในคืนแรก หลังทุกคนทานอาหารร่วมกันเสร็จเรียบร้อย เจ๊ตุ่มกับเจ๋งพาคุณแม่เข้านอน เนื่องจากสภาพร่างกายยังไม่แข็งแรง ส่วนพี่แก้วก้อขอแยกตัวไปคิดอะไรเงียบๆคนเดียว เรื่องของปรมินทร์

ก้องออกมาเดินสูดอากาศริมทะเลคนเดียว ได้ไม่นานนัก ก้อมีเสียงที่คุ้นเคยเรียกมาแต่ไกล

พี: "ก้อง"

ก้อง: หันไปอย่างรู้แกว คิดในใจว่า ทำไมปล่อยให้รอนานจัง กว่าจะตามมา ชิ คนรออยู่ไม่รู้เรอะไง แต่ที่แสดงออกคือ ทำท่าเหวี่ยงเล็กน้อย แล้วตอบไปว่า "คุณตามผมมาทำไม"

พี: "อ้าวคุณ!! ทำไมผมจะตามคุณมาไม่ได้ ก้อตอนนี้....เราเป็น....(ลดเสียงลงเล็กน้อย) 'แฟน' กันแล้วไม่ใช่เหรอ" พร้อมส่งสายตาหวานให้ชายหนุ่ม

ก้อง: เขินสุดๆ เมื่อได้ยินคำว่า 'แฟน' ทำไรไม่ถูก ได้แต่เหวี่ยงต่อ "คุณพูดอะไร เสียงดังเดี๋ยวคนเค้าก้อได้ยินกันหมด"

พี: "เอ๊ะ ที่คุณว่าผมเนี่ย เพราะเสียงดัง แต่ไม่ใช่เพราะพูดผิดใช่มั้ย" พร้อมกับส่งยิ้มยียวนให้กับคนรัก

ก้อง: พูดไม่ออก บอกไม่ถูก คำพูดตัวเองฆ่าตัวเองซะแล้ว แต่ก้อแอบคิดในใจว่าแค่นี้ยังต้องถามอีกเรอะไง นึกว่ารู้แล้วซะอีก แต่ก้อไม่กล้าตอบรับ ได้แต่ "ฮึ้ยยยยส์" แล้วก้อเดินหันหลังพยายามจะหนีไป ด้วยความเร็ว 1นาที/1ก้าว เดี๋ยวเค้าตามไม่ทัน

พี: รู้ว่าถึงแม้ก้องไม่ได้ตอบรับแต่ก้อไม่ได้ปฏิเสธ จึงเดินตามไปขนาบข้าง พร้อมกับสอดมือเข้าไปจับมือก้องประสานนิ้วทั้ง 5 ไว้ด้วยกันทันที

ก้อง: รู้สึกตกใจเล็กน้อยแต่ไม่ได้ขัดขืนอะไร แต่เขินสุดๆๆๆ ไม่กล้าสบตา

พี: "ถึงแม้คุณจะไม่พูดอะไรตอนนี้ แต่คุณรู้ไว้ด้วยนะ ตั้งแต่นี้ต่อไปคุณเป็นคนมีเจ้าของแล้วนะ ห้ามมองคนอื่น ห้ามคนอื่นมามองคุณด้วย ผมหวงของๆ ผม เข้าใจมั้ย"

ก้อง: "นี่คุณ จะบ้าเหรอ ห้ามผมยังพอว่า แต่ผมจะไปห้ามคนอื่นเค้าได้ยังไง"

พี: "โอเค งั้นผมห้ามคุณได้แล้วใช่มั้ย งั้นส่วนคนอื่นผมจะจัดการไม่ให้ใครมายุ่งกับคุณเอง" (สรุปเองเสร็จเลยคุณพี)

ก้อง: อึ้งไปนิดนึง เถียงไม่ออก แอบแค้น ทำไมเราชอบตกหลุมอีตานี่จิงๆนะ คิดแค้นในใจ แต่ทำไรไม่ได้

พี: หยุดเดินกะทันหัน ดึงก้องให้หันมาหาโดยไม่ให้ทันได้ตั้งตัว กระชับมือของก้อง แล้วสารภาพอีกรอบท่ามกลางฟ้า ดาว ท้องทะเล เป็นพยาน "ก้อง ผมรักคุณนะ" เอามือข้างที่ว่างอยู่ประคองใบหน้าของก้องไว้ พร้อมกับจ้องตาคนข้างหน้าให้ทะลุไปถึงหัวใจ

ก้อง: ใจเต้นโครมครามทำไรไม่ถูก แต่กลับหลบสายตาไปไม่ได้ "ผม....ผม...ผมก้อเหมือนกัน"

พี: ยิ้มกว้าง อย่างดีใจสุดๆ ดึงก้องเข้ามากอดแนบอก แล้วค่อยๆ ดึงตัวก้องออกมา ทิ้งระยะห่างระหว่าหน้าประมาณ 1.5 นิ้ว พร้อมๆกับค่อยๆ โน้มหน้าของตัวเองเข้าไปใกล้ๆ ก้องช้าๆ จนได้กลิ่นอายของกันและกัน ค่อยๆ หลับตาลงประทับริมฝีปากของตัวเองลงไปบนริมฝีปากนุ่มของคนรัก

ก้อง: เหนคนรักกำลังโน้มหน้าเข้ามา เค้าเคยหนีมาแล้วครั้งนึง แต่คราวนี้เค้ากลั้นใจบอกรักไปแล้ว ดังนั้นเค้าควรจะกล้ารับอย่างอื่นด้วย จึงได้แต่ยืนนิ่ง ค่อยหลับตาลง รอรับจุมพิตที่แผ่วเบาจากคนรักของตน
-----------------------------------------

Create Date : 27 พฤศจิกายน 2552 Last Update : 24 ธันวาคม 2552 15:58:05 น. Counter : 634 Pageviews.		4 comments
Share Tweet