SweetieKate's Fiction blog
|
||||||||||||||
Fanfic พี-ก้อง ตอน หวาน in office ณ ตึกสูงตระหง่าน ตั้งอยู่ท่ามกลางย่านธุรกิจชื่อดังใจกลางเมืองกรุงเทพ มีรถแท๊กซี่คันนึงวิ่งเข้ามาจอดที่ทางเข้าตึกใหญ่ ก้องก้าวลงมาจากรถในชุดลำลอง เสื้อยืดคอวีสีเบจกับกางเกงพอดีตัวสีครีม เข้ากับผิวขาว และใบหน้าหวานของชายหนุ่มคนนี้อย่างมาก ก้องเดินถือของพะรุงพะรังเข้าไปในตึก ตอนนี้เป็นเวลาเย็นมากแล้ว เลยเวลาเลิกงานไปนานพอสมควร คนในตึกเริ่มบางตา แต่ก็ยังพอมีอยู่บ้าง การเดินเข้ามาของก้องจึงดึงดูดสายตาผู้คน ทั้งการแต่งตัวที่ไม่ใช่ชุดทำงานและทั้งที่เป็นเด็กหนุ่มที่หน้าตาดี จึงเรียกสายตาจากสาวๆ ได้เยอะเหมือนกัน ยามรักษาความปลอดภัยที่ปกติจะต้องขอตรวจข้าวของและขอดูบัตรของคนผ่านเข้าออกตึก เมื่อเห็นหน้าก้องก็รีบลุกกุลีกุจอเปิดประตูให้และเสนอช่วยถือของ และเมื่อก้องปฏิเสธ ยามก็รีบวิ่งไปกดลิฟต์ให้ก้อง เอาใจก้องสุดฤทธิ์ ก้องได้แต่พยักหน้าขอบคุณ เค้าไม่เคยชินจริงๆ กับการที่มีคนเหมือนจะมาคอยรับใช้ ก้องก้าวเข้าไปในลิฟต์หลบจากสายตาผู้คน และใบหน้ายิ้มแย้มพร้อมรับใช้ของยามได้ ก็ถอนหายใจโล่งอก พีนะพีนี่ต้องบอกว่าเค้าเป็นใครตั้งแต่ยามหน้าบริษัทเลยเรอะไงเนี่ย ว่าแล้วก้องก็นึกย้อนถึงเสียงตามสายโทรศัพท์ที่เค้าได้ยินวันนี้หลังเลิกงาน . . . พี: ก้อง วันนี้ผมต้องอยู่ดึกแน่ๆ เลย งานที่ผมจะต้องไปพรีเซนต์พรุ่งนี้ ผมยังศึกษาได้ไม่ครบเลยอ่ะก้อง ก้อง: พี...ก็เอาเถอะยังไงๆ ก็เป็นงานนี่นา คุณก็ตั้งใจทำละกัน แต่ก็อย่าให้ดึกมากนักสิ คุณอยู่ดึกๆ มาหลายวันแล้ว พี: ก้องงงง.....ผมเหนื่อยยยยยยจังเลยย พีส่งลูกอ้อนออกมาตามสาย ก้อง: คุณพีครับ...ผมรู้ว่าคุณเหนื่อย...อดทนหน่อยนะ...เดี๋ยวผ่านพรุ่งนี้ไปก็สบายแล้ว พี: คุณก้องคร้าบบบ....มาหาผมที่ทำงานหน่อยได้มั้ย...ผมคิดถึงคุณจังเลย ก้อง: จะให้ผมไปหาคุณเนี่ยนะ...ไปทำไมอ่ะพี พี: ก็มาเป็นกำลังใจให้ผมไงก้อง...มีคุณอ่ะ ไม่ต้องมีกาแฟ ไม่ต้องมีอาหารเลยก็ได้นะ มีแค่คุณคนเดียวผมก็มีกำลังทำงานแล้ว พีพูดด้วยน้ำเสียงเจือรอยยิ้ม แล้วเข้าโหมดอ้อนอีกครั้ง น้า...ก้อง....นะคร้าบบ...มาหน่อยนะ ก้อง: อ่ะ...อะ...ก็ได้ๆ งั้นเดี๋ยวผมไป แล้วจะถือของกินติดไปด้วยละกัน พี: เย้ๆ...ก้อง...คุณนี่น่ารักที่สุดเลย...แล้วเจอกันนะครับ...อ่อ...คุณเดินเข้ามาหาผมที่ชั้น 21 ได้เลยนะ เดี๋ยวผมบอกคนไว้ให้ . . . เมื่อสิ้นสุดความคิด ประตูลิฟต์ก็เปิดออก ตอนนี้เป็นเวลาใกล้หัวค่ำแล้ว ก็แน่ละสิ กว่าจะตัดสินใจมาได้ ก็สี่โมงเย็นเข้าไปและ ไหนจะกลับบ้านไปทำกับข้าวด้วยผีมือตัวเอง แล้วใส่ปื่นโตมานี่ก็ซัดไปเกือบสองชั่วโมง แล้วไหนจะเดินทางมานี่อีก ก้องยิ้มภูมิใจกับปิ่นโตฝีมือตัวเอง เพราะเค้าอยากให้พีทานแต่ของดีๆ บำรุงร่างกายที่ต้องทำงานหนัก เค้าเลยจำเป็นต้องกลับไปทำด้วยตัวเอง เดินมาจนถึงห้องทำงานของพี โดยมีเลขาของพีเดินมาส่งและขอตัวกลับบ้านทันที เหมือนก้องมาผลัดเวรดูแลพียังไงยังงั้น ก้องเคาะประตูเบาๆ แล้วเปิดประตูห้องเข้าไป ภายในห้องทำงานเงียบสนิท ก้องมองไปที่โต๊ะทำงานมีแต่เอกสารวางกองไว้ท่วมหัวแต่ไม่เห็นเงาคน ก้องมองไปรอบๆ ห้องทำงานกว้างใหญ่ เห็นแต่วิวนอกกระจก 180 องศา สะท้อนบรรยากาศยามพลบค่ำของกรุงเทพ แล้วสายตาก้องก็เห็นคนรักนอนหลับอยู่บนโซฟาตัวยาว มีเอกสารวางอยู่บนอก ก้องรีบวางของลงบนโต๊ะอย่างแผ่วเบา มองหน้าพีชัดๆ นี่หลับสนิทจริงๆ นะเนี่ย ก้องอมยิ้ม ส่ายหัวน้อยๆ นี่เรียกเรามา แล้วมาหลับอย่างนี้นี่นะ คุณพีรวิชญ์ ก้องเดินลงไปนั่งบนพื้นข้างๆ โซฟา จ้องหน้าคนหลับสักพัก ค่อยๆ ดึง เอกสารออกจากอกของพี มือพีตกลงบนอกเมื่อก้องเอาเอกสารออก พีขยับตัวเล็กน้อย ใบหน้าพีหันออกมาทางที่ก้องนั่งอยู่พอดี แต่พียังคงหลับสนิท ลมหายใจสม่ำเสมอ ก้องนั่งจ้องมองหน้าของคนรัก พีอยู่ในเสื้อเชิ้ตสีฟ้าอ่อนที่ก้องเลือกให้เมื่อตอนเช้า แขนเสื้อถูกพับขึ้น กระดุมเสื้อสองเม็ดบนโดนปลดออกและเนคไทก็เหมือนกัน ยามหลับ ใบหน้าของพีก็ยังคงคมคายไม่เปลี่ยน พีดูสงบ คิ้วได้รูป และจมูกโด่ง เข้ากับกรอบริมฝีปากที่สมส่วน ก้องอดใจไม่ไหว ยื่นมือเข้าไปข้างนึงไปปัดปอยผมที่ปรกลงบนใบหน้า แล้วสัมผัสหลังมือแผ่วเบากับกรอบใบหน้าของคนรัก....ไล้นิ้วไปตามผิวหน้าข้างแก้มเนียน....มาจนถึงริมฝีปากนิ่ม ใบหน้าของก้องที่เมื่อครู่ก็ห่างกันกับพีไม่มากอยู่แล้ว กลับถูกดึงเข้าไปใกล้มากขึ้น...มากขึ้น...เรื่อยๆ โดยไม่รู้ตัว....ก้องค่อยๆ เลื่อนหน้าเข้าไปใกล้....บรรจงประทับริมฝีปากแผ่วเบา...ลงบนข้างแก้มเนียนของคนตรงหน้า...แล้วค่อยๆ....เลื่อนริมฝีปากผ่านลงมาสัมผัสแผ่วเบาที่ริมฝีปากของพี พีรู้สึกตัวตั้งแต่ริมฝีปากของก้องสัมผัสลงบนข้างแก้ม ใจเต้นแรง แต่ยังไม่ลืมตา ก้องไม่ค่อยได้เป็นคนเริ่มทำอะไรแบบนี้กับเค้าก่อนมากนัก ตอนนี้ใจของเค้าก็เต้นแรงขึ้นเรื่อยๆ กับการที่ก้องค่อยๆ....เลื่อนริมฝีปาก...ลงไป....สัมผัสกับริมฝีปากของเค้า ก้องที่ไม่ได้คาดหวังถึงการตอบรับจากริมฝีปากของพี ตกใจเล็กน้อยที่คนตรงหน้า ส่งสัมผัสตอบกลับมา ก้องที่ใจเต้นแรงตั้งแต่ขโมยหอมแก้มคนตรงหน้าแล้ว หน้าแดงขึ้นมาทันทีเมื่อรู้ว่าพีจับได้ว่าเค้าลักหลับ เมื่อก้องถอยหน้าออกมา ใบหน้าที่ยังแดงอยู่มากแสดงอาการเหวี่ยงเขิน พี...นี่คุณแกล้งหลับเหรอ พียันตัวขึ้นกึ่งนอนกึ่งนั่ง แล้วรวบตัวก้องให้ขึ้นมานั่งบนโซฟา แล้วโอบรอบเอวก้องไว้ โธ่....ก้อง...ผมแกล้งหลับที่ไหนกัน...ผมตื่นเพราะคุณปลุกผมต่างหาก ก้อง: หน้าที่แดงอยู่แล้วยังแดงได้อีก พูดอะไรแทบไม่ออก รีบเฉไฉเปลี่ยนเรื่อง ...ตื่นมาก็ดีแล้วพี...นี่ผมทำของกินมาตั้งเยอะแยะ...มากินเลย พี: อมยิ้มรู้ว่าก้องเปลี่ยนเรื่องเพราะเขิน ยื่นหน้าเข้าไปใกล้ก้อง กระซิบข้างหูเสียงแผ่วเบา ก้อง...ก่อนจะกิน...เรามาต่อจากที่คุณเริ่มไว้เมื่อกี้ได้มั้ย พูดจบก้อกดจมูกลงที่ซอกคอขาว ก้อง: ใจเต้นแรง เบี่ยงตัวหลบ บ้า...ใครเริ่มอะไรกันพี...เมื่อกี้...ผม...ผมแค่... พี: อดใจไม่ไหว พีส่งยิ้มเจ้าเลห์ ช่วยต่อประโยคของก้องให้จบ ก้อง: โดนพีรู้ทัน หน้าแดงไม่รู้จะตอบยังไง ก็...ก็มัน...ช่วยไม่ได้นี่...คุณดันมาหลับอย่างงี้ได้ไงล่ะ ตอบไปหลบสายตาพีไป พี: ใช้มือจับใบหน้าของก้องให้หันมาสบตากับเค้า ก้อง...ผมเข้าใจคุณนะ...ถ้าเป็นผมเห็นคุณนอนอย่างนี้...ผมก็อดใจไม่ไหวเหมือนกัน พี: จะให้อดใจไหวได้ยังไง...ทั้งใบหน้า...ทั้งขนตา...จมูก...และริมฝีปาก...ของคุณ....ทุกอย่างมัน...น่ารัก....จนผมคง...อดใจไม่ไหว...เหมือนกัน พีค่อยๆ ไล้นิ้วลงมาตามคำพูด ก้องใจเต้นไปตามจังหวะที่พีเอ่ยคำพูดออกมา หน้าแดงไปถึงหู พี: แล้วยิ่งทุกอย่าง...เป็นของผม...ผมเลยอดไม่ได้ที่จะ... คำพูดยิ่งเบาลงเรื่อยๆ จากระยะทางของใบหน้าที่ยิ่งใกล้กันขึ้นเรื่อยๆ ก้อง: กระซิบเหวี่ยง รั้งตัวพีให้ห่างเค้าไว้ ใครเป็นของคุณกันพี พี: ก็คนตรงหน้าผมนี่ไง...หรือว่าต้องให้ผมยืนยันความเป็นเจ้าของ...ว่านี่...ก้องบดินทร์ของผม พูดพลางกระชับกอดก้องแน่นขึ้น ก้อง: หน้าน้อนผ่าว บ้า...ผมเป็นของคุณตั้งแต่เมื่อไหร่กัน พี: ยิ้มให้ จ้องเข้าไปในดวงตาโตคู่นั้น คุณเป็นของผม...และผมก็เป็นของคุณ...ตั้งแต่วันนั้นที่ผมรู้สึกว่า...คุณ...คืออีกครึ่งชีวิตของผม...ก็วันที่เราเจอกันครั้งแรกไงก้อง พูดจบพีก็โฉบริมฝีปากผ่านผิวเนียนข้างแก้มของก้อง ไปกระซิบข้างหูคนรัก ส่งเสียงกระซิบแสนหวาน ผมรักคุณนะครับ...คุณก้องบดินทร์...รัก...ตั้งแต่แรกพบ หัวใจก้องพองโต เรื่องที่เค้าได้ยินวันนี้เป็นเรื่องที่เค้าไม่เคยรู้ก่อน ไม่รู้เลยว่าพีรู้สึกเหมือนกันกับเค้าในวันนั้น วันที่เค้าเดินชนพีที่โรงพยาบาล ก้อง: แววตาของก้องมีแต่ความสุข พี...ผม...ผม...ก็เหมือนกันนะ...รัก...ตั้งแต่แรกพบ เขินมาก แต่ไม่สามารถหลบสายตาพีไปได้ ส่งสายตาหวานกลับคืนไปให้พี ต้องการสื่อความรู้สึกของเค้า พียิ้มกว้างให้ก้อง แล้วค่อยๆ เอียงใบหน้าเข้าไปใกล้เรื่อยๆ จนริมฝีปากของทั้งคู่สัมผัสกัน ก้องตอบรับสัมผัสของคนรักแทบจะทันที แล้วร่างของทั้งคู่ก็เอนลงบนโซฟาอีกครั้ง และแล้วการพรีเซนต์งานพรุ่งนี้ก็ถูกเลื่อนไปเป็นวันมะรืน เนื่องจากเหตุผลส่วนตัวที่ไม่สามารถเปิดเผยได้ของประธานบริษัทนั่นเอง --------------------------------จบตอน------------------------------
โดย: หาแฟนตัวเป็นเกลียว
 วันที่: 13 พฤษภาคม 2553 เวลา:20:03:14 น.หวานมากมายอ๊าา ก้องพี ขอบคุณนะคะสำหรับฟิคน่ารักๆ
โดย: saderd IP: 125.26.31.160 วันที่: 14 พฤษภาคม 2553 เวลา:0:34:45 น.
ถึงเจ้าของบล็อกนี้คะ ไม่ทราบว่าเป็นคุณเกดหรือเปล่าคือเคยอ่านเจอในเวปพันทิพคะ (ถ้าผิดก็ขอโทษด้วยนะคะ)
เนื้อเรื่องน่ารักมากๆ เลยคะอ่านแล้วมีความสุขมากมาย แล้วก็อยากมีคนรักอย่างคุณพีจังเลย ถ้ามีได้แบบนี้ ขอบอกเลยว่าเอาอะไรมาแลกก็ไม่ยอม ขอเป็นกำลังใจให้แต่งฟิค ก้อง+พี ต่อไปนะคะ จริงๆ โดยส่วนตัวแล้วชอบละครเรื่องพรุ่งนี้ก็รักเธออยู่แล้ว พอได้มาอ่านฟิค ก้อง พี ที่พวกคุณเขียนแล้วยิ่งคิดถึง น้องฟลุค กับ น้องโอ มากๆ เคยเข้าไปอ่านกระทู้ในพันทิพ ที่พวกคุณมาพูดคุยกัน เกี่ยวกับเรื่องของน้องฟลุคและน้องโอ ก็อยากสมัครเป็นสมาชิกบ้านก้องพีด้วยคน แต่ไม่กล้าเพราะว่าไม่รู้จักใคร จึงได้แต่เข้าไปอ่านเฉยๆ ซึ่งทุกครั้งที่เข้าไปอ่านแล้วจะมีความสุขทุกครั้ง เพราะส่วนตัวแล้วชอบและรักน้องฟลุคและแอบเป็นแฟนคลับน้องฟลุคด้วย เพราะเห็นว่าน้องฟลุคเป็นคนเก่งมีความสามารถ และสงสารน้องเขาเนื่องจากไม่ค่อยมีผู้ใหญ่สนับสนุนเท่าไหร่... พี่อยากบอกน้องฟลุคด้วยความจริงใจจังเลยว่า เวลาที่พี่ได้ดูคลิปที่น้องฟลุคร้องเพลงพี่มีความสุขและมีความตื้นตันจนบางครั้งน้ำตาไหลออกมาเลย (อยากให้น้องฟลุครู้ถึงความรู้สึกของพี่จริงๆ) ไม่ค่อยมีโอกาสที่จะตามน้องฟลุคเวลาไปออกตามงานต่างๆ เลย ก็เลยอยากฝากคุณเกดและทุกคนที่รู้จักน้องฟลุคบอกให้หน่อยนะคะ และอีกอย่างที่พี่อยากจะขอบอก น้องฟลุค คือพี่จะขอกอดให้สมกับความรักความชื่นชอบ ที่มีให้น้องฟลุคสักครั้ง ยิ่งตอนนี้ตามที่พี่ได้ติดตามข่าวของน้องฟลุค คือพี่ไม่รู้นะคะว่าเกิดอะไรขึ้นกับน้อง แต่จากที่เห็นทุกคนพูดคุยกันในพันทิพ รู้สึกว่าน้องฟลุคกำลังมีปัญหาอะไรบางอย่าง พี่ยิ่งรู้สึกเป็นห่วงมากๆ เลย ยังไงก็ขอให้น้องฟลุคข้ามผ่านปัญหานี้ไปให้ได้นะคะ พี่จะคอยเป็นกำลังใจให้น้องฟลุคเสมอ และสุดท้ายนี้ขอให้ สิ่งศักดิ์สิทธิ์คุ้มครองน้องฟลุคตลอดไป และขอให้น้องฟลุคมีความสุข และประสบความสำเร็จในสิ่งที่หวังและตั้งใจไว้ ต้องขอโทษคุณเกดด้วยนะคะ ที่ใช้บล็อกของคุณพูดถึงความในใจ แต่ไม่กล้าสมัครเข้าไปพูดคุยในพันทิพจริงๆ เพราะไม่รู้จักใคร และอีกอย่างพี่คงจะเป็นคน โลเทคโน หน่อยๆ คะ เพราะสมัครไม่เป็น (อายจัง) ยังไงแล้วขอให้ทุกคนที่รู้จักน้องฟลุค บอกน้องฟลุคให้หน่อยนะคะว่ายังมีพี่อีกคนที่รักและเป็นห่วงน้องฟลุคจริงๆ (ถ้าหากบอกแล้วก็ขอให้มาโพสต์ลงให้ทราบหน่อยนะคะ จะขอบคุณมากๆ เลย ) โดย: นา (นนทบุรี) IP: 124.122.4.178 วันที่: 15 พฤษภาคม 2553 เวลา:19:20:58 น.
คุณนาค้า เกดคือเกดในพันทิพล่ะค่ะ ปกติก้อสิงอยู่ พีก้องคลับค่ะ ที่บลอคนี้เปนที่รวบรวมฟิคเฉยๆ ค่ะ แต่จะลงในพันทิพเป็นหลัก
อยากให้คุณนารู้ค่ะ ว่าที่พันทิพไม่มีใครรู้จักใครหรอกค่ะ ทุกคนเพิ่งรู้จักกันทั้งนั้น แต่เพราะว่าคุยกันมากๆ เข้ามันก็ดูเหมือนสนิทกันค่ะ ลองหาวิธีสมัครพันทิพดูนะคะ ไม่ยากๆ ค่ะ สมัครแบบมือถือ หรือบัตรผ่านก็ได้ค่ะ ง่ายๆ เอง มาคุยกันนะคะ ใจจริงอยากให้คนรักพีก้อง มาคุยกันจริงๆ ค่ะ แล้วเอิ่มเรื่องน้องฟลุคนี่ ทุกคนก็ให้กำลังใจกันสุดความสามารถนะคะ เกดต้องยอมรับว่าถึงจะเคยเจอน้องตามงานต่างๆ บ้าง แต่ว่าไม่เคยได้พูดคุยกันสนิทสนมอะไรหรอกค่ะ (ส่วนใหญ่จะถ่ายรูปอย่างเดียวเลย เอิ้กๆ) แล้วตอนนี้หลังจากมีเรื่องฟลุคก็ปิดหน้า เฟสบุคไปแล้วช่องทางสื่อสารถึงฟลุคคงน้อยลงอย่างมาก ยังไงๆ เกดว่าคุณนาไปโพสต์ในพันทิพค่ะจะดีที่สุด เพราะว่าเป็นบอร์ดเปิด ฟลุคจะมาอ่านเมื่อไหร่ก้อได้ แต่จะให้เกดส่งให้นี่ต้องขอโทษจิงๆ นะคะ เข้าถึงฟลุคไม่ได้ขนาดนั้นอ่ะค่ะ เหะเหะ แต่ยังไงๆ ก้อยังยืนยันให้มาสมัครเล่นพันทิพด้วยกันอยู่นะคะ อยากให้มาคุยกันจิงๆ ค่ะ ปล. ขอบคุณที่ติดตามอ่านฟิคของเกดนะคะ ปลื้มมากเลย ^^ โดย: SweetieKate
วันที่: 17 พฤษภาคม 2553 เวลา:0:25:42 น.ดีใจจังเลยที่คุณเกดมาตอบ ขอบคุณมากๆ เลยนะคะ
แล้วยังไงจะลองสมัครพันทิพดู จะได้คุยกัน แล้วก็ขอบคุณเรื่องของน้องฟลุคมากๆ นะคะ งั้นนาขอให้กำลังใจน้องฟลุคด้วยอีกคนแล้วกัน (ไม่ว่ากันนะคะ) แล้วจะติดตามอ่านฟิคของคุณเกดตลอดไป เป็นกำลังใจให้นะคะ สู้ๆ เพื่อ ก้อง+พี & ฟลุค+โอ ของเราคะ โดย: นา IP: 124.121.44.81 วันที่: 18 พฤษภาคม 2553 เวลา:19:51:25 น.
ตอนนี้หวานนนนน น่ารักมากๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ ( เอิ่ม!!ก้องพีรักกันได้ทุกที่.......ไม่เว้นแม้แต่ ที่ทำงาน555 ) โดย: moonbeam IP: 75.56.201.93 วันที่: 19 พฤษภาคม 2553 เวลา:4:38:11 น.
หวานๆๆๆๆ
โดย: แฟนฟิค IP: 114.128.9.182 วันที่: 19 พฤษภาคม 2553 เวลา:20:24:26 น.
กริ๊ดๆๆ
หวานๆๆ โดย: เอมมี้ IP: 96.241.173.13 วันที่: 27 พฤษภาคม 2553 เวลา:8:34:52 น.
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดด
ชอบมากเลยค่ะ แต่งได้น่ารักมากมาย ยังไงก้องก็แพ้ทางพีอยู่ดีใช้มั๊ยคะ โดย: มินมิน IP: 125.25.39.222 วันที่: 15 มิถุนายน 2553 เวลา:16:19:02 น.
สวัสดีตะทุกๆคนเพิ่งเข้ามาใหม่คะ
ยังไงฝากเนื้อฝากตัวด้วยนะค่ะ ชอบอ่านทุกฟิคเลยคะ โดย: หนูอ้วน IP: 125.27.201.44 วันที่: 23 ตุลาคม 2553 เวลา:12:45:32 น.
อยากรู้เหตุผลส่วนตัวของประธานบริษัทจัง ฮิๆ
โดย: OFfcLover IP: 183.89.133.2 วันที่: 22 ตุลาคม 2554 เวลา:5:27:30 น.
ชอบคุณโอ กะน้องฟลุคมากๆๆๆๆๆๆๆๆค่ะอยากให้ทั้งสองแสดงคู่กันอีกเหมาะกันมากอยากให้รักกันจริงๆ อินค่ะอิน อยากให้คุณบอยเอาสองคนมาแสดงด้วยกันอีกจาเป็นพระคุณมากค่า
โดย: แม่น้องณิชา,น้องเตชน์ IP: 110.49.235.68 วันที่: 13 พฤศจิกายน 2554 เวลา:0:58:46 น.
ที่เลื่อนออกไปเพราะsexหรออิอิ
โดย: โตโร IP: 182.52.171.153 วันที่: 5 พฤษภาคม 2555 เวลา:12:06:55 น.
ขนาดที่ทำงานบนโซฟายังทำกันขนาดนี้แล้วบนเตียงจะขนาดไหนน่ารักจริงๆ
โดย: เดือน IP: 125.26.128.253 วันที่: 8 กันยายน 2555 เวลา:14:14:33 น.
|
StayOnYourSide
 ฝากข้อความหลังไมค์ Rss Feed  Smember ผู้ติดตามบล็อก : 3 คน [?]
Group Blog
All Blog
Friends Blog Link |
|||||||||||||
| Pantip.com
| PantipMarket.com
| Pantown.com
| © 2004 BlogGang.com
allrights reserved.
|
||||||||||||||
รอมานาน
หวานได้อีกอ่ะ