Holiday the siries 2

ต่อจากตอนที่แล้ว

เมื่อพีเปลี่ยนเสื้อผ้าให้ก้อง (?) เสร็จแล้ว ทั้งคู่ก้อพากันมาลงน้ำทะเลโดยใส่แต่กางเกงขาสั้นกันคนละตัวโดยไม่ใส่เสื้อ ตามคำยืนยันของพีว่าไม่ให้ก้องใส่เสื้อลงน้ำทะเล (?) น้ำทะเลใสมากบรรยากาศเป็นส่วนตัว แทบไม่มีคนอยู่รอบข้างเลย

พี: ค่อยๆ พาก้องลงน้ำทะเล เพราะว่าก้องยังว่ายน้ำไม่แข็ง และเพราะว่าบ้านเปนบ้านกลางทะเล ระดับน้ำใกล้บ้าน จึงค่อนข้างลึก แต่อยู่ในระดับที่ยืนถึงอยู่

ก้อง: เดินลงน้ำทะเลแบบกล้าๆ กลัวๆ เพราะว่าเค้าว่ายน้ำไม่แข็งมากนัก

พี: สังเกตเห็นอาการสั่นๆ ของก้องก้อยิ้ม เดินเข้าไปโอบไหล่ก้องเอาไว้ “ก้อง ไม่เปนไรนะ คุณอยู่ใกล้ๆ ผมไว้ เดี๋ยวผมดูแลคุณเอง”

ก้อง: เสียฟอร์มสุดๆ ส่งสายตาค้อนไปที่พีนึงที และสะบัดไหล่ให้แขนพีตกลง หันไปทำหน้าเหวี่ยงใส่ “ฮึ้ยยส์” แล้วก้อเดินหนีพีไป

พี: หัวเราะคิก แต่ก้อเดินตามก้องไปติดๆ

ก้องเดินนำไปได้สักพัก ก้อลื่นพื้นหิน “โอ้ยย!!!” เกือยจะจมน้ำไปทั้งตัว

พี: “ก้อง!!!” พีรีบเดินไปหาแล้วคว้าตัวก้องไว้ ก้องล้มเอนตัวมาข้างหลัง ชนเข้ากับแผงอกพีพอดี พีรับก้องไว้ได้ “ก้อง เป็นอะไรมั้ย”

ก้อง: แผ่นหลังเปลือยของเค้าแนบไปกับแผ่นอกพี ก้องรู้สึกได้ถึงไออุ่นของพี หน้าแดงขึ้นมาเล็กน้อย “เอ่อ...ไม่เปนไร...พี...ผมไม่เปนไร” ก้องค่อยๆ ยันตัว หันหน้ามาหาพีโดยมีแขนสองข้างของพีประคองอยู่อย่างเป็นห่วง

พี: “ก้อง...คุณไม่เปนไรแน่นะ...เจ็บตรงไหนรึเปล่า” พีก้มหน้าเพื่อสำรวจร่างกายของก้อง

ก้อง: เห็นสายจาของพีสำรวจไปทั่วตัวของเค้า ที่ไม่ได้ใส่เสื้อ ก้อเขินขึ้นมาเล็กน้อย รีบตอบพี “ไม่เปนไรพี...ผมแค่ลื่นนิดหน่อยเอง”

พี: “ก้อง...ดูซิเนี่ยคุณออกจากข้างตัวผมไปแป๊ปเดียวเองคุณก้อลื่นแล้ว” ยกมือขึ้นมาประคองหน้าก้องไว้ “ผมจะไม่ปล่อยให้คุณอยู่ห่างจากผมอีก...เข้าใจมั้ยครับ...คุณก้อง”

ก้อง: พูดแทบไม่ออกหน้าพีอยู่ใกล้กับหน้าเค้ามาก แล้วไหนจะสายตาหวานพาใจสั่นนั่นอีก ริมฝีปากแย้มยิ้มออกมาโดยไม่รู้ตัว “บ้า...พี...ไม่ขนาดนั้นหรอกน่า...ผมก้อแค่เดินพลาดนิดเดียวเอง”

พี: “นิดหน่อยก้อไม่ได้ก้อง...ก้อผมเป็นห่วงของผมนี่...เดี๋ยวคุณเป็นอะไรไปผมจะทำยังไง”

ก้อง: “ก้อจะทำยังไง...คุณก้อต้องดูแลผมสิ...ไม่เห็นจะยากเลย” ก้องพูดพร้อมอมยิ้ม

พี: “โห่...ไม่เอาอ่ะก้อง...ผมอยากให้คุณสบายดีมาดูแลผมมากกว่านี่” พูดจบก้อรวบตัวก้องเข้ามากอด “ไม่รู้แหละ....ผมจะไม่ให้คุณอยู่ห่างผมแล้ว”

ก้อง: โดนพีรวบตัวเข้ามากอด ตกใจเล็กน้อย “ฮึ้ยส์...พี...เดี๋ยวก้อมีคนเห็นหรอก”

พี: “ไม่เหนมีใครแถวนี้เลยก้อง...แล้วถ้าผมปล่อยคุณอีก...เดี๋ยวคุณเจ็บตัวอีก...ไม่เอา
หรอก”

ก้อง: “พี...แล้วยังงี้จะให้ผมเล่นน้ำได้ยังไงเนี่ย ลงมาไม่ต้องเล่นกันพอดี...ไม่งั้นผมจะขึ้นแล้วนะ”

พี: “อ้าวก้อง...คุณจะขึ้นแล้วเหรอ...ยังไม่ได้เล่นอะไรเลยนะ...มาเล่นกันก่อนสิ”

พีพูดจบก้อจับก้องเดินลงน้ำลึกลงเรื่อยๆ “เฮ้ย...พีจะไปไหนอ่ะ...ไม่เอานะ...ผมยืนไม่ถึง...พี!!” ก้องพยายามยื้อตัวไว้สุดฤทธิ์ แต่ไม่สำเร็จ

พี: ถึงจุดที่ลึกได้ที่ พีหันมาบอกก้อง “กลั้นหายใจนะก้อง....เร็ว...ฮึ่บบ” แล้วก้องกับพีก้อจมลงไปในน้ำ

ก้อง: ได้ยินเสียงพี ทำตามแทบไม่ทัน แต่ก้องก้อรวบรวมลมหายใจแล้วจมลงน้ำไปพร้อมกับพี แต่ด้วยอารามกลัว ก้องจึงกอดคอพีไว้แน่น หลับตาปี๋

พีพาก้องดำลงไปแปปเดียวก้อขึ้นมาจากน้ำ เหนหน้าก้องหลับตาปี๋ยังไม่ลืมตา ก้อหัวเราะคิก แขนก้องโอบอยู่รอบคอเข้า มือสองข้างของพีก้อโอบอยู่รอบเอวก้อง ไม่มีทางที่เค้าจะปล่อยให้ก้องจมน้ำเป็นอันขาด

ก้อง: ได้ยินเสียงพีหัวเราะคิก ก้อลืมตามาเห็นหน้าพีอยู่ใกล้แค่คืบ “พี...คุณแกล้งผมเหรอ” ก้องไอค่อกแค่ก

พีช่วยเอามือเช็ดน้ำทะเลออกจากใบหน้าของก้อง ใบหน้าเต็มไปด้วยรอยยิ้ม “โธ่...ก้องผมกลัวว่าคุณจะเบื่อ...ก้อเลยชวนคุณเล่นนิดหน่อยเอง”

ก้อง: ยังคงกลัวอยู่ แขนสองข้างยังโอบรอบคอพีแน่น แต่ก้อโกรธพี ใบหน้าขมวดคิ้วยุ่ง “พี...จำไว้เลยนะ...แกล้งผมใช่มั้ย”

พี: “โธ่...คณก้องคร้าบบบ....อย่าโกรธผมเลยน้า...เอางี้...เดี๋ยวคืนนี้ผมให้คุณทำโทษผมเต็มที่เลย...ดีมั้ย” พูดจบพร้อมส่งสายตาเจ้าเลห์ให้ก้อง

ก้อง: หน้าซับสีเลือดขึ้นมาทันที “ฮึ้ยส์...พี...บ้า” พูดพร้อมผลักตัวเองออกมาจากอ้อมกอดของพี แล้วก้อทำท่าจะจมลงไปอีก พีต้องรีบคว้าไว้

พี: “อ่ะนั่น...ก้อง...จะหนีผมไปไหนเล่า” คว้าก้องไว้ พร้อมกอดกระชับก้องแน่นกว่าเดิม จนแผ่นอกของทั้งคู่แนบชิดกัน

ก้อง: เริ่มรู้สึกตัวสู้พีในสภาพนี้ไม่ได้ “พี...ผมจะขึ้นแล้ว...พาผมขึ้นเดี๋ยวนี้เลย”

พี: “ไม่เอา...จนกว่าคุณจะหายโกรธผม...หรือว่า...” ส่งสายตาวิบวับ ยื่นหน้าเข้าไปใกล้ก้อง “คุณจะยอมให้ผมไถ่โทษคืนนี้”

ก้อง: “บ้า...พี...ไม่เอาทั้งนั้นแหละ”

พี: “คุณไม่เอาผมก้อม่ายปล่อย”

ก้อง: “อ่ะๆๆ....ก้อได้ๆ...เอาไงก้อเอา... รีบๆ กลับซักทีเหอะ...ผมแสบตาไปหมดแล้ว”

พี: “ได้คร้าบบ...คุณก้อง....ผมจะพากลับเดี๋ยวนี้แหละคร้าบ” พีพาก้องเดินมาถึงที่ยืนถึง ก้องรีบถอยตัวออกจากอ้อมกอดของพีทันที “ก้อง...อย่าลืมนะ...คุณรับปากกับผมแล้วนะ...คืนนี้....”

ก้อง: ทำท่านึกอะไรบางอย่างได้ ไม่อยากให้น้อยหน้าพี “ได้เลยครับ...คุณพีรวิชญ์...อยากไถ่โทษใช่มั้ย...เดี๋ยวผมจะให้คุณไถ่โทษให้สาสมเลย” พูดจบก้อส่งสายตาพร้อมรอยยิ้มเจ้าเลห์ไปให้พีมั่ง แล้วก้อรีบวิ่งขึ้นบ้านไป

พี: ตกใจเล็กน้อย ที่ก้องกล้าเล่นตอบเค้า แต่ก้ออดทำหน้าหมั่นเขี้ยวก้องไม่ได้ “โหห...ก้อง...เดี๋ยวก่อนสิ...มาพูดให้รู้เรื่องก่อน” วิ่งตามก้องไปพร้อมยิ้มแก้มแทบปริ

แล้วทั้งคู่ก้อวิ่งเข้าที่พักไปตามๆ กัน
------------------------------------------------------------

คิดว่าน่าจะมีตอนต่อมั้ยนะ เหะเหะ

Create Date : 14 เมษายน 2553 Last Update : 14 เมษายน 2553 23:59:28 น. Counter : 682 Pageviews.		4 comments
Share Tweet