- เรามีความสุขกับการกิน เรามักใช้เวลาว่างช่วงสุดสัปดาห์ ไปกับการเที่ยวและเดินหาของกินในย่านที่เราคุ้นเคย
- เราจะมีความสุขมาก ถ้าเรามีโอกาสพาคนที่เรารักไป นั่งกินของอร่อย ๆ ที่เราเป็นคนแนะนำ


- เราเป็นคนที่กินอาหารได้หลากหลายและไม่ค่อยเลือกกิน มีอาหารไทย/จีนน้อยอย่างมากเลยที่เรากินไม่ได้
- เราเป็นประเภทลิ้นจรเข้ บางครั้งที่เพื่อนร่วมงานเรานำอาหารที่ผ่านการลองชิมกันดูแล้วในหมู่เพื่อนมาให้เราชิม เเม้ว่าทุกคนจะลงความเห็นว่ามันไม่อร่อย บ่อย ๆ เลยที่เรากลับรู้สึกว่ามันก็พอใช้ได้ เพียงเเต่มันอาจจะขาดตรงนี้นิดตรงนี้หน่อยเเค่นั้นเอง
- เราชอบกินขนมหวานเอามาก ๆ โดยเฉพาะขนมหวานที่มีส่วนผสมของพวกใบเตยหรือที่ทำจากกะทิ


- เราชอบฟังเพลงเก่า ๆ และชอบฟังทั้งเพลงไทยและเพลงฝรั่ง เพลงส่วนใหญ่ที่เอามาลงในบล๊อก ก็จะเป็นเพลงเก่า ๆ ฟังสบาย ๆ ทั้งนั้น
- เราชอบเพลงฟังสบายในจังหวะและลีลาที่ไม่เร่งเร้าอารมณ์จนเกินไป เพลงแบบนี้จะทำให้เราสามารถทำงานไปด้วยและฟังเพลงไปด้วยได้
- เราชอบเพลงประเภท soul/jazz เป็นชีวิตจิตใจ แต่ต้องเก่าหน่อยนะ อย่างค่าย Motown เพลงอย่าง Stevie Wonder อะไรแบบนั้น ส่วน jazz ก็ชอบฟังพวกเก่า ๆ เหมือนกัน อย่าง swing กับพวกตระกูล bop bebop/hard bop modal พวกใหม่ ๆ contemporary ก็ฟังเหมือนกัน แต่ไม่ค่อยบ่อยเพราะไม่ค่อยรู้จัก


- เรามักเลือกเพลงมาลงบล๊อกตามแต่ที่จะนึกออก ไม่ค่อยได้เลือกเพลงตามอารมณ์อะไรมากเท่าไหร่
- เราชอบเพลงหวาน ๆ มากกว่าเก้าสิบเปอร์เซ็นต์ของเพลงส่วนใหญ่ในบล๊อกเป็นเพลงที่เราเคยส่งไปให้อดีตคนใกล้ตัวของเราฟัง แย่หน่อยตรงที่คนล่าสุดเธอชอบถ่ายรูปมากกว่าชอบฟังเพลง ส่วนเราถ่ายรูปไม่เป็น แต่ชอบดูรูปถ่ายมาก บล๊อกเราก็เลยมีแต่รูปกับเพลงไง


- เราชอบดูหนังครอบครัวมากที่สุดแล้ว เรารู้สึกเอาเองว่าเดี๋ยวนี้จะหาหนังครอบครัวดี เนื้อหาดี ๆ ซักเรื่องมาดูนี่มันยากจัง
- เราชอบอะไรเก่า ๆ รสนิยมการดูหนังของเราก็เหมือนกัน เเม้ว่าเราจะไม่เคยเข้าใจ แต่เราก็พบว่าหนังเก่า ๆ มักมีพล๊อตและการนำเสนอที่จับใจและเร้าอารมณ์เราได้มากกว่าหนังใหม่ ๆ อยู่เป็นประจำ
- เราชอบตามหนังจากผกก. ที่เราชอบ สำหรับเรา หนังเหมือนการเล่าเรื่อง ผกก.ที่ชอบก็เหมือนเพื่อนที่ถูกคอ เดี๋ยวยังไงมันก็หาเรื่องที่เราชอบมาแชร์กับเราได้ตลอดนั่นแหละ


- เราไม่ได้จำกัดแนวในการดูหนังอะไร แต่เท่าที่สังเกตจากตัวเอง ดูเหมือนเราจะฝักใฝ่ในหนังที่แฝงแนวคิดประเภทที่เค้าเรียกว่ามนุษยนิยม เชิดชูคุณงามความดี คุณธรรมอะไรต่าง ๆ ของคนอยู่มากเหมือนกัน ถ้าไม่แบบนั้นก็จะเป็นหนังที่พูดถึงสถาบันครอบครัวแบบจริงจังอะไรไป เท่าที่นึกออกตอนนี้คือหนังของ ผกก.Tarkovsky, Bergman, Kurosawa, Ozu ประมาณนี้
- เราใช้ Login name ตามชื่อหนังของ Bergman ที่ชอบอยู่เรื่องนึง Wild Strawberries เรื่องของครูแก่ดีเด่นที่ทั้งชีวิตเอาแต่สอนคนอื่น แต่โชคร้าย ดันลืมสอนตัวเอง


- เราเป็นคนง่าย ๆ ตรง ๆ และเปิดเผย เกือบทุกคนที่เราสนิท เคยพูดกับเราแบบนี้มาแล้วทั้งนั้น แม้ว่าในหลายครั้งเราไม่ได้เป็นคนถาม
- เราเป็นคนเส้นตื้นมากถึงมากที่สุด คนใกล้ตัวเราบางคนเคยบอกเราว่า ถ้าคนที่ทำให้เราหัวเราะ ได้ยินเสียงหัวเราะของเรา เขาหรือเธอเหล่านั้นจะต้องรู้สึกภูมิใจ เพราะเสียงหัวเราะของเราทำให้พวกเค้ามั่นใจว่าเราขำจริง และ ขำเอามาก ๆ


- เราเป็นคนชอบคิด ชอบคิดทั้งในเรื่องควรคิดและเรื่องไม่ควรคิด เรื่องสำคัญและเรื่องไม่สำคัญ
- เราชอบคิดว่า ในบางครั้งเราอาจสามารถควบคุมความคิด ให้เลือกคิดแต่เฉพาะเรื่องที่มันสำคัญ ๆ ได้ แต่จนถึงตอนนี้ เรายังไม่เคยทำได้จริง ๆ ซักที
- เรารู้สึกว่ายิ่งเราแก่ตัวลง เรามีเรื่องที่เราไม่รู้น้อยลง แต่กลับมีเรื่องที่เราไม่เข้าใจมากขึ้น นั่นเหมือนจะเป็นสัญญาณที่บอกว่าตัวเราในขณะนี้ อาจเข้าข่ายคนที่ยิ่งเรียนเเต่ยิ่งโง่ มันเหมือนคำที่แม่ของเรามักจะใช้ตำหนิคนที่ดีแต่เรียนสูงอย่างเรา


- เราคือตัวอย่างที่ดีมากของคนความจำสั้น เรารู้สึกว่า มันคือข้อเสียข้อสำคัญของเรา ที่เราต้องค่อย ๆ หาวิธีแก้ไข เราเริ่มรู้สึกว่า หลัง ๆ มานี้มันทำให้เราต้องเข้าไปอยู่ในสภาวะซวยซับซ้อนหลายครั้งมาก
- เราเชื่อว่าการที่จะมีความจำที่ดีได้ ในแง่หนึ่งเป็นเรื่องของทักษะด้วยเหมือนกัน เราจึงคิดเอาว่ามันน่าจะฝึกฝนกันได้ เราเองก็พยายามฝึกฝน ด้วยการหาอะไรมานั่งจำอยู่เรื่อย ๆ
- เราเดาเอาเองว่าสภาวะความจำสั้นของเรา ส่วนหนึ่งน่าจะมาจากประวัติการสูบบุหรี่ของเรา (เราว่าเราเคยอ่านเจอที่ไหนสักแห่ง ที่สำคัญ เมื่อก่อนความจำเราดีกว่านี้มาก) เราเริ่มมันมาตั้งแต่มอต้น ตอนนี้ยังสูบอยู่เลย


- เรารู้สึกดีมาก ที่ตั้งแต่กลับมาอยู่นี่ เราสูบบุหรี่น้อยลงอย่างเห็นได้ชัด จนถึงวันนี้ก็เรียกว่าเกือบ ๆ จะเลิกได้แล้ว เราใช้เทคนิคส่วนตัวที่คิดขึ้นเอง คือเมื่อไหร่ที่อยากสูบ เราก็จะเดินไปซื้อไดเอ็ทโค้กมากินแทน ไดเอ็ทโค้กหนึ่งกระป๋อง ทำให้เราอิ่มน้ำและก๊าซ จึงไม่อยากสูบบุหรี่อีก ส่วนเรื่องที่ว่าเราจะติดคาเฟอีนหรือกลายเป็นโรคกระดูกพรุนหลังจากนี้ ก็เดี๋ยวค่อยคิดกันอีกที
- เราเป็นคนตรง ๆ แต่ก็มีลักษณะประนีประนอม บุคลิกภายนอกของเราจะแสดงให้เห็นถึงลักษณะประนีประนอมในตัวเราได้อย่างชัดเจน


- เช่นเดียวกันกับทุกคน เราไม่ชอบความขัดแย้ง ยิ่งโดยเฉพาะในที่ทำงาน ความขัดแย้งบ้า ๆ บอ ๆ สามารถทำให้ไฟในตัวเรา มอดไปได้ภายในเวลาอันรวดเร็ว เรามักหลบเลี่ยงที่จะไม่เป็นผู้ลงไปไกล่เกลี่ย แต่จะด้วยบุคลิกเฉพาะตัวของเรา หรือเป็นความต้องการของหัวหน้างานโดยเฉพาะ หรืออะไรก็ตาม มีอยู่บ่อยครั้งที่เรากลับต้องกลายไปเป็นผู้ไกล่เกลี่ยจำเป็น ซึ่งว่าไปเราก็ไม่ชอบใจนัก ทำให้เกือบทุกครั้ง ผลที่ได้มักออกมาไม่เป็นที่น่าพอใจเราและหัวหน้างานซักเท่าไหร่
- เรารู้สึกว่าตัวเองโชคดีที่ที่ผ่านมา เรามักได้ร่วมงานกับหัวหน้างานที่ดี มีความสามารถ ทั้งยังสามารถเป็นต้นแบบที่ดีในแง่ของการทำงานให้กับเราได้อีก พวกหัวหน้างานมักมองเราอย่างพินิจพิเคราะห์ จึงเห็นความตั้งใจของเราและหยิบยื่นโอกาสที่ดีให้กับเราอยู่บ่อยครั้ง หัวหน้างานที่เราหมายถึงจะรวมถึงอจ.ที่ปรึกษาของเราด้วย


- เราไม่ใช่คนที่มีพื้นการศึกษาหรือผลการเรียนดีเลิศมาตั้งแต่ต้น เราไม่ใช่เด็กที่ผู้ใหญ่เค้าเรียกกันว่าเด็กหัวดี แต่เราเป็นคนโชคดีที่รู้ทั้งความต้องการ และรู้ข้อจำกัดของตัวเองในเวลาเดียวกัน ตลอดชีวิตการเรียนของเรา เราได้พยายามอย่างมาก ที่จะปรับให้มันสมดุล เพื่อให้เกิดประโยชน์กับตัวเราเองมากที่สุด
- เรามักถูกมองว่าเป็นคนใจดี ในหมู่คนใกล้ตัว เพื่อนสนิท เพื่อนร่วมงาน ดูเหมือนว่าความใจดีในตัวเรา จะกลายเป็นเหมือนเครื่องหมายการค้าประจำตัวของเราไปแล้ว แม้ว่าข้อสังเกตนี้ จะทำให้เราพอใจอยู่ไม่น้อย ด้วยเพราะว่าตัวเราเองก็พอใจที่เป็นแบบนี้ แต่ก็มีอยู่ไม่น้อย ที่เรารู้สึกว่า เราใช้มันมากเกินพอดีไปหน่อย


- เราไม่ใช่คนร่าเริง เเละมีเพื่อนมาก กลับกันเราค่อนข้างเงียบ เเละมีเพื่อนสนิทอยู่ในวงจำกัด ไม่มากไปไม่น้อยไป เราไม่ใช่คนร่ำรวยอารมณ์ขัน แต่เราก็เป็นคนยิ้มง่าย และชอบที่จะทักทายเพื่อนร่วมงานด้วยรอยยิ้มเสมอ
- เราน่าจะเหมือนกับใครอีกหลายคนที่นี่ เราชอบการทำงานที่เป็นอิสระมากกว่าการถูกกำหนดหรือตีกรอบให้คิดตามเวลา แต่จากประสบการณ์ส่วนตัวเรากลับรู้สึกว่าเราบริหารและใช้อิสระที่ได้มาไม่คุ้มค่าเท่าไหร่ สำหรับงานที่รับผิดชอบอยู่ปัจจุบัน เกือบทั้งหมดของไอเดียดี ๆ และไอเดียจำนวนมากของเรามักจะผุดออกมาตอนที่เราถูกบังคับให้คิดภายใต้เวลาเเละข้อจำกัดมากมายทุกที นี่คือตัวอย่างอันหนึ่งของความไม่เข้าใจที่มากขึ้นตามอายุของเรา เหมือนที่เราพูดถึงในข้อที่ผ่าน ๆ มา


- เราไม่ใช่คนร่ำรวย แต่โชคดีที่เกิดมาในครอบครัวที่ไม่ลำบาก แต่นั่นไม่ได้หมายความว่าเราไม่เคยรู้รสความลำบาก เราเรียนรู้ความลำบากจากเรื่องราวของพ่อแม่ในอดีต
- เราเป็นคนไม่ยึดติดกับยี่ห้อหรือของใหม่อะไรเลย นอกจากนี้ เรามักจะใช้ของที่เรามีอยู่อย่างคุ้มค่าจนมันพังไปซะก่อน แล้วเราจึงเริ่มมองหาซื้อชิ้นใหม่เพื่อมาทดแทน ที่เป็นแบบนี้ไม่ใช่เพราะเราเป็นคนประหยัดอะไรมากมาย เเต่นั่นเป็นเพราะนิสัยส่วนตัวของเราเอง เรามักมองว่าในเมื่อของเก่ายังสามารถใช้งานได้เสมือนของใหม่ ก็ไม่มีเหตุผลอะไรที่เราจะต้องไปซื้อของใหม่มาใช้


- เราได้อิสระอย่างมากจากพ่อแม่ เราเป็นคนอยู่ไม่ติดบ้านมาตั้งแต่ย่างเข้าวัยรุ่น ในช่วงวัยรุ่นเราเหมือนเด็กผู้ชายทั่วไป เราติดเพื่อนและชอบทำอะไรเกินขอบเขต เราหัดสูบบุหรี่และดื่มเหล้ามาตั้งแต่ยังมอต้น ทุกวันนี้เรายังชอบดื่มอยู่มาก
- เรายังคงรู้สึกเหมือนตอนเราเป็นเด็กปริญญาตรีในบางเวลา แม้ว่าเวลานั้นมันจะผ่านมาเป็นสิบปีแล้ว ตัวอย่างที่เรานึกออกก็เช่น เวลาที่เรานัดเจอกับเพื่อนมอปลายในกลุ่มที่สนิทกันเพื่อจะไปนั่งดื่ม เรายังคงดื่มอย่างหนัก เมา และมีความสุขไปกับการนั่งตะโกนร้องเพลงกับเพื่อนในร้านอย่างเต็มที่ แม้ว่าจะยังมีเเขกคนอื่นในร้านนั่งอยู่จนเต็มเอี๊ยดก็ตาม
- เรามีความสุขและยังคงใช้เวลาที่เหลือเรียนรู้ที่จะมีความสุขจากสิ่งที่ง่ายหรือใกล้ตัวก่อนที่จะหาความสุขจากสิ่งที่ยากและไกลตัวกว่าเสมอ


- เราไม่ใช่คนตลก แต่เป็นคนอารมณ์ดี ไม่อารมณ์บูด เดี๋ยวนี้เราไม่ค่อยหงุดหงิดอะไรเล็ก ๆ น้อย ๆ มากนัก ในแง่นี้ เรารู้สึกว่าตัวเราเองโตขึ้นกว่าเดิมมาก เรากลายเป็นคนใจเย็นไปโดยไม่รู้ตัวแล้ว
- เรากล่าวคำขอโทษทุกครั้งเมื่อเรารู้สึกตัวว่าผิด และกล่าวขอบคุณทุกครั้งเมื่อถึงเวลาที่ควรทำ
- เราไม่สนับสนุนให้คน ๆ หนึ่ง ตัดสินคนอีกคนหนึ่ง แม้จะรู้สึกว่ามันยากที่จะไม่เผลอไปตัดสินก็ตาม


- เราชอบความชัดเจนในทุกเรื่อง โดยเฉพาะเรื่องละเอียดซับซ้อน เช่น เรื่องของความสัมพันธ์ หรือ เรื่องของอำนาจหน้าที่ในภาระการงานที่ต่างคนต่างต้องรับผิดชอบ
- เราไม่สนับสนุนให้เด็กรุ่นลูกหลานของเรามีกิ๊ก แม้ว่าเราจะยังไม่รู้เลยว่าจะบอกจะสอนพวกเขายังไง และแม้ว่าตัวเราเองก็เคยมีเมื่อนานมาแล้ว ซึ่งในเวลานั้น เราก็ได้รับผลของการกระทำของเราไปแล้วเรียบร้อย


- เราไม่ชอบการพูดจาไม่ให้เกียรติ และการดูถูกคนอื่นเอามาก ๆ บ่อยครั้งเมื่อได้ยิน เรามักปากเร็วต่อว่ากลับไป แม้ว่าเรื่องนั้นจะไม่ใช่เรื่องของเราเลยก็ตาม
- เรายอมรับในความแตกต่างของแต่ละคนเสมอ ไม่ว่าความแตกต่างนั้นจะถูกแสดงออกมาในรูปของอะไรก็ตาม เพศ การใช้ชีวิต อารมณ์ การศึกษา วิธีคิด ฐานะความเป็นอยู่
- เราไม่ชอบให้คนใกล้ตัวของเรา เสียเวลาไปกับการจับกลุ่มคุยเรื่องชาวบ้าน แม้ว่านั่นจะเป็นกิจกรรมที่คนรอบตัว เเม้กระทั่งเพื่อนร่วมงานเราเอง นิยมใช้ในการคลายเครียดก็ตาม เราไม่ถึงกับเกลียด แค่รู้สึกว่ามันไม่มีเป็นประโยชน์ ทั้งกับคนที่ฟังและคนที่พูด มากกว่านั้น มันเป็นอะไรที่เสียเวลามาก


- เราชื่นชอบทริปต่างจังหวัดประเภทค่อย ๆ ขับรถกินลม พอเหนื่อยก็พัก จะแวะไหว้พระ แวะหาอะไรกินในเมือง ได้ทั้งนั้นเลยทีเดียว
- เราชอบเที่ยวเมืองเก่ามาก ตึกรามบ้านช่อง สถานที่โบราณที่มีที่มาที่ไป ดึงดูดเราได้พอ ๆ กับแหล่งท่องเที่ยวตามธรรมชาติ อย่างเช่น ภูเขา หรือทะเล
- เราชอบทะเล เราไปเที่ยวทะเล รวมทั้งเกาะแก่งในทะเลฝั่งตะวันออกบ่อยมาก คงเป็นเพราะมันสวย ไม่ไกลและเราค่อนข้างคุ้นเคย ครอบครัวเราบางส่วนก็อยู่ที่นั่น


- เราไม่ค่อยได้ออกกำลังกายเท่าไหร่ แต่จะว่าไปงานในห้อง lab ของเราก็ทำให้เราต้องเดินไปโน่นมานี่จนจะสลบได้อยู่แล้ว
- เราทำกับข้าวไม่ค่อยเก่ง เราทำอะไรง่าย ๆ พอกินได้เองยามจำเป็น เรายังไม่เข้าใจซักทีว่า ที่เค้าว่าทำกับข้าวคลายเครียดได้นี่มันเป็นยังไง เเต่
- เรามีความสุขกับการทำขนมหวานไทยประเภทใส่น้ำกะทิแบบง่าย ๆ กินกันเองกับน้องสาวเราที่บ้าน ด้วยเวลาว่างที่เราไม่ค่อยได้มีตรงกันเท่าไหร่ เราจะอาศัยวันที่เราอยู่บ้านพร้อมกัน โทรไปถามวิธีทำจากแม่ จากนั้น เราก็จะลองโน่นลองนี่ ลองผิดลองถูกต่อกันเอาเอง เป็นความบ้าบอของเราเอง ที่เรามักมั่นใจในทุกครั้งที่ทำว่า เมื่อทำเสร็จ แม้ว่ามันอาจจะไม่ดูดีในบางครั้ง แต่มันจะต้องออกมาอร่อยแน่ ๆ ที่เรารู้สึกแบบนั้น คงเป็นเพราะเราพอเดาได้ว่าอะไรบ้างที่เป็นปัจจัยทำให้ขนมที่เรากำลังทำอยู่ออกมาอร่อยหรือไม่อร่อย อีกอย่างเราทำกินกันเอง เพราะความชอบ ทำให้เราไม่กลัวที่จะปรับส่วนผสมตามอำเภอใจ



- เราชอบทำให้คนใกล้ตัวเรายิ้มและหัวเราะไปกับเรา แม้ว่าบางครั้ง เราเองก็ไม่รู้จะพูดอะไร เมื่อไหร่ที่เราว่าง เราจะชวนเค้าออกไปเดินเล่น และหาอะไรกินด้วยกันข้างนอกเสมอ เราจะรู้สึกแย่มาก ถ้ารู้ว่าคนใกล้ตัวเราต้องไปไหนมาไหนคนเดียว เพียงเพราะว่าเราไม่ว่างที่จะไปด้วย เราอาจลืมอะไรบางอย่างของตัวเราเองได้ แต่กับเรื่องของคนใกล้ตัว เราจะใส่ใจในทุกเรื่องที่เป็นเรื่องสำคัญของเค้า
- เราไม่ใช่คนขี้งอน เราอาจออกอาการบ้างกับคนใกล้ตัว เราเองมองว่าเป็นเรื่องธรรมดา สำหรับเรื่องง้อ แย่หน่อยที่เราเป็นคนขี้อ้อนที่บางทีก็ไม่รู้ว่าจะง้อยังไงดี สำหรับเรื่องนี้ เราทำสถิติไว้ดีทีเดียว คือไม่มีครั้งไหนเลยที่เราลองง้อแล้วจะสำเร็จ แม้ว่าเราจะได้ลองทำทุกอย่างแล้วก็ตาม แต่การจัดการกับอารมณ์หงุดหงิดของผู้หญิง เป็นเรื่องยากสำหรับเราเสมอ เราเรียนรู้มาตลอดว่า สถานการณ์อะไรก็ตามที่เรารับมือไม่ได้เราก็ควรหลีกเลี่ยง


- เราไม่ค่อยใส่ใจ แม้ว่าจะมีคนพูดถึงตัวเราในแง่ไม่ดี เรามองว่ามันเป็นทั้งเรื่องธรรมดาและเรื่องธรรมชาติเอามาก ๆ เราจะรับฟังและพิจารณาเอาเองว่ามันจริงหรือไม่จริง แน่นอนถ้าจริงเราจะปรับปรุง ถ้าไม่จริงเราก็ไม่ใส่ใจ ไม่ว่าจะกรณีไหนเราไม่มีความสนใจที่จะรู้ให้ได้ว่าใครเป็นคนนินทาเรา แต่หากคำนินทานั้นมาจากคนที่เรารักมากเช่น พ่อแม่ พี่น้อง เพื่อนสนิท คนใกล้ตัว อจ.ที่ปรึกษา เราเดาว่าเราคงใส่ใจมากและค่อนข้างกังวลไม่น้อย ความใส่ใจที่เราพูดถึง ไม่ได้มาจากเพราะเราคิดว่าเขารู้จักเราดีกว่าคนอื่น ๆ แต่เป็นเพราะเรารับฟังสิ่งที่พวกเขาพูดเสมอ ไม่ว่าเรื่องอะไรก็ตาม อย่างไรก็ดี ยังไม่เคยมีกรณีเเบบนี้เกิดขึ้นกับเรามาก่อน
- เรามีพี่น้องทั้งหมดสี่คน เราไม่ใช่พี่คนโต เเละก็ไม่ใช่น้องคนสุดท้อง เราค่อนข้างตามใจน้อง ๆ เเละรู้สึกว่าเราผูกพันกับน้องสาวและน้องชายของเรามาก


- เราค่อนข้างบ้างาน ในวันนี้เราค่อนข้างสนุกและรักในสิ่งที่เราทำ เราต้องการผลงานที่เป็นผลผลิตจากไอเดียการทดลองของเราเอง แม้ว่าในสายงานเรา ประเทศเราจะไม่ใช่ประเทศที่มีระบบงานระบบเงินที่จะสามารถเอื้อให้เราผลิตงานวิจัยดี ๆ ออกมาได้ง่าย ๆ แต่สำหรับงานของเรา เราก็ตั้งใจที่จะให้มันออกมามีคุณภาพที่สุดเท่าที่เราจะมีปัญญา และเวลาพอที่จะทำได้ ผลงานวิจัยที่ดีจะมีผลในอนาคตต่อตำแหน่งงานในสถานศึกษาของเราด้วย
- แม้ว่าเราจะมีเวลาน้อยลงกว่าเมื่อตอนอยู่ที่โน่นมาก และแม้ว่าเราจะไม่ชอบเล่นอินเตอร์เน็ทอะไรมากนัก แต่เราก็ยังชอบที่จะเข้ามาที่นี่ มิตรภาพของเพื่อนลึกลับที่นี่ ทำให้เราพยายามหาเวลาว่าง เข้ามาพบปะพูดคุยกับพวกเค้าเสมอ เท่าที่เวลาจะอำนวย

::: หมายเหตุ ::: (๑) ปกติทำ Tag เค้าก็ต้องส่งต่อกัน แต่เข้าใจว่าเพื่อนบ้านขาประจำคงทำกันไปหมดแล้ว อดส่งเลย
(๒) ขอบใจหลาย ๆ หมาน้อยพรุนแน็ล สำหรับ Tag เค้าว่ามันมีประโยชน์เหมือนกันเพราะเหมือนได้สำรวจตัวเราเองไปในตัว แล้วก็ขอบคุณเพื่อนบ้านขาประจำทุกคนที่แวะมา ขอบคุณจริง ๆ ที่ยังนึกถึงกัน
(๓) เพลงประกอบจาก Coldplay :: Viva La Vida แล้วก็ ขอขอบคุณเพื่อนบ้านทุกคนที่เข้ามาอ่านนะเจ้า