--[ความสุขของคะน้า ตอนที่ 9]-- ตอนที่ 2 "เปลี่ยนใจ" ตอนที่ 3 "ฝากรอยเท้าเอาไว้" ตอนที่ 4 "เปิดศึก" ตอนที่ 5 ตอนที่ 6,7,8 ความเดิมตอนที่แล้ว .......เมื่อผมกลับถึงบ้าน คุณนายยังอยู่ในห้องแม่ เพราะน้องสาวผมยังไม่เปิดประตูปล่อยมันออกมา เราทุกคนลืมมันไปเลย ผมเองก็มัวแต่สนใจอยู่กับแผลของตัวเอง จนกระทั่งถึงเวลาที่จะต้องแยกย้ายกันเข้านอน น้องสาว และ น้องเขยออกไปส่งเพื่อนผมกลับบ้านและน่าจะช็อปปิ้งกันต่อ ส่วนผมกระเผลก ๆ ขึ้นไปบนห้องที่อยู่ชั้น 3 ห้องแม่ผมอยู่ชั้น 2 ผมขึ้นมานอนก่อน เพราะฤทธิ์ยา และ ความรู้สึกส่วนตัวว่า แผลมันเริ่มจะระบมมากแล้ว และวันพรุ่งนี้ผมก็ต้องนอนซมเพราะพิษไข้แน่นอน .......ระหว่างที่ผมกำลังนอนสลึมสะลืออยู่นั้นเอง เสียงแม่ก็ทำให้ผมสะดุ้งขึ้นจากที่นอนเหมือนโดนถีบ กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด คะน้า ไม่นะ หมันนนนนนนนนนนนน .......คะน้าเป็นอะไร!!!! เกิดอะไรขึ้น!!!!! ผมเผ่นไปที่ประตูห้องทันที ความเจ็บที่หามลายหายไปในพริบตานั้นเนื่องจากความตกใจ!!! ผมเกาะราวบันไดลงมาที่ห้องแม่ เปิดประตูห้องเข้าไป ภาพที่เห็นทำเอาผมใจตกลงไปอยู่ที่ตาตุ่ม คะน้า!!!! จบตอนที่ 8 ตอนที่ 9 .......ภาพที่น่าสะพรึงกลัวที่สุดในชีวิตของผมปรากฏอยู่ตรงหน้า เลือดกองเป็นหย่อม ๆ หยดเรี่ยเป็นทางไปทั่วห้อง ตอนแรกนึกว่าเลือดของผม แต่ว่าไม่ใช่ เพราะน้องสาวผมขึ้นมาจัดการไปแล้วเรียบร้อย แม้จะเหลือรอยคราบอยู่บ้างที่เช็ดไม่หมด แต่ก็คงไม่กองเป็นหย่อม ๆ อย่างนี้ และที่สำคัญ มันไปทะลักเป็นกองโตอยู่บนที่นอน!!!! .......นาทีนั้นผมก็ยังมองไม่เห็นคะน้าอยู่ภายในห้องแต่อย่างใด ก่อนที่ผมจะดูอะไรให้ถ้วนถี่ว่า สาเหตุมันเกิดขึ้นจากอะไร เสียงแม่ผมก็ดังลั่นมาอีกครั้ง ผมหันไปมอง ภาพที่น่าสะพรึงกลัวกว่าภาพเมื่อกี๊นี้ ปรากฏขึ้นต่อคลองจักษุผมอีกครั้ง .......หญิงสูงอายุคนหนึ่ง รูปร่างอ้วนปานตุ่ม บัดนี้ได้ปาฎิหารย์ไปอยู่บนเก้าอี้โต๊ะเครื่องแป้งแล้วเป็นที่เรียบร้อย ในมือถือไม้กวาด ซึ่งคาดว่าแกคงจะถือติดมือขึ้นมาด้วย เสียงเอ็ดตะโรดังมาจากหญิงคนนั้น เธอเต้นเร่า ๆ เหมือนกำลังปลุกพระอยู่บนเก้าอี้ตัวเล็ก ซึ่งดูๆแล้วเสียวมันจะหักลงมาเหลือเกิน T_T แม่เป็นไร ผมหันไปมองแล้วเอ่ยถามขึ้น อีคะน้ามัน.....มัน.......มัน.......มัน .......แม่ตอบมาตะกุกตะกัก แต่สายตาแสดงความหวาดกลัวอย่างสุดขีด มันทำให้ผมใจไม่ค่อยจะดี จ้องตาแม่เขม็งพยายามจะล้วงลึกเข้าไปในดวงตาคู่นั้นแล้วควานหาสาเหตุ ที่ทำให้แม่ผมเสียฟิวล์คุณนายได้ขนาดนี้ คะน้ามันเป็นอะไร อีคะน้ามันเป็นอะไรล่ะแม่ มัน....มัน......มัน......มัน ................ เฝ้ารอคำตอบด้วยใจอันจดจ่อแบบเซ็ง ๆ มัน....มัน......มัน......มัน ................ เฝ้ารอคำตอบด้วยใจอันจดจ่อแบบเซ็ง ๆ มัน....มัน......มัน......มัน ................ เฝ้ารอคำตอบด้วยใจอันจดจ่อแบบเซ็ง ๆ มัน....มัน......มัน......มัน ................ เฝ้ารอคำตอบด้วยใจอันจดจ่อแบบเซ็ง ๆ มัน....มัน......มัน......มัน ................ เฝ้ารอคำตอบด้วยใจอันจดจ่อแบบเซ็ง ๆ มัน....มัน......มัน......มัน กินมันติดเหงือก กินเผือกติดฟัน กินทั้งมันกินทั้งเผือก ติดทั้งเหงือกติดทั้งฟัน แม่!!!!! "........." จะตลกไปถึงไหนเนี่ย คิดว่าจะให้ถึงอนุสาวรียชัยแหล่ะ พอๆ แค่รังสิตก็ตลกจะแย่อย่าให้ถึงอนุสาวรีย์เลยรถมันติด ตลกมันจะฝืด ............. ตกลงอีนังคะน้ามันเป็นอะไรจะตอบได้หรือยัง .......พอผมถามอีกครั้งเหมือนเรียกสติ แม่ก็เกิดอาการตื่นกลัวอย่างเห็นได้ชัด มือกำไม้กวาดแน่น สายตาสอดส่ายไปทางตู้เสื้อผ้าที่ผมกับเพื่อนยกมาตั้งไว้เมื่อตอนย้ายเข้ามา ปากคอสั่น มัน คาบ หนู มา กรี๊ดดดดดดดดดดด!!! .......เสียงกรี๊ดจากหญิงสุงอายุดังขึ้นมาอีกครั้ง พร้อมไม้กวาดที่ชี้ไปทางตู้เสื้อผ้า ผมหันไปมองทันที  .......คุณนายคะน้า เดินยุรยาตรออกมาช้าๆ จากหลังตู้เสื้อผ้า พร้อมสายตาอันบ้องแบ๊ว มันเดินเข้ามาหาผมช้า ๆ จริง ๆ ก็เป็นเรื่องปกติอยู่แล้วที่มันจะเดินเข้ามาหา แต่ที่ไม่ปกติก็คือ มันคาบหนูมาด้วย!!!! เจ๊ดดดดดดดดดดดดดดดดด หนู!!!! .......ผมไม่กลัวหนูก็จริง แต่นั่นเป็นครั้งแรกที่ผมเห็นแมวคาบหนูแบบชัด ๆ จะ ๆเต็ม ๆ คาปากมันมาเลย และนี่เองที่เป็นสาเหตุของเลือดเป็นหย่อม ๆ บนที่นอนของแม่ พูดถึงแม่ผม ตอนนี้เสียลุคไปแล้ว ผมก็เพิ่งรู้วันนี้เองว่าแม่ผมกลัวหนู ทั้งที่เกิดเป็นลูกแกมาตั้งนานผมไม่เคยเห็นแกกลัวอะไรเลย เพิ่งมารู้นี่แหล่ะ สภาพแม่ผมก็อย่าให้อธิบายเลยครับ เพราะนึกแล้วมันขำปนสมเพชเวทนาเป็นยิ่งนัก ทำเป็นเด็กวัยรุ่นกลัวจิ้งจกไปได้ เอามันออกไป เสียงแม่ผมแหววออกมาเมื่อเห็นผมยังยืนนิ่งอยู่ คะน้า ผมเอ่ยชื่อมันเบา ๆ ทำให้คุณนายเดินรี่เข้ามาเร็วขึ้นทั้งที่หนูยังคาปากอยู่ กรี๊ดดดดดดดด มันเข้ามาแล้ววววววววว .......แม่ผมพูดพร้อมเผ่นผ้าถุงปลิวออกนอกห้องไปแล้วเรียบร้อย ก็ยังไม่เข้าใจว่า จะเผ่นขึ้นไปยืนอยู่บนเก้าอี้ทำไมเมื่อตัวเองจะวิ่งหนีก็หนีได้ แต่ก็ยังขึ้นไปยืนดูมันอยู่นั่นแหล่ะ T_T .......แม่ผมกระโจนลงบันไดไปชั้นล่างพร้อมเสียงโหวกเหวกโวยวายเรียบร้อยแล้ว นี่ดีนะที่น้องสาวกับน้องเขยผมมันไม่อยู่ เพราะพอมันกลับมาส่งผมก็พากันออกไปช็อปปิ้งที่ห้างใกล้บ้าน พร้อมทั้งไปส่งเพื่อนผมกลับบ้านด้วย ไม่งั้นมีหวังบ้านถล่มแน่ ๆ เพราะน้องสาวผมก็ป๊อดกับหนูพอ ๆ กัน!!! แต่น้องสาวผมค่อนข้างอาการหนัก เพราะนอกจากหนูแล้ว มันยังกลัวจิ้งจกด้วย!!! .......ผมหันมามองคะน้าซึ่งตัวมันเองก็คงไม่เข้าใจว่า แม่ผมเป็นอะไรถึงได้วิ่งหนีมัน ปากมันยังคาบหนูดวงซวยตัวนั้นอยู่ สภาพหนูตัวนั้น มองผ่าน ๆ แทบจะไม่เป็นหนู มันเงยหน้ามองผมแล้วร้องออกมาจากลำคอ ผมมองหน้ามันแล้วถามมันเบาๆ ไปจับมาจากไหนเนี่ย แล้วนี่แม่คุณ เห็นใจกันมั่งไหม เห็นมั๊ยเนี่ยขากุเนี่ย แหก shift หายหมดแล้ว "ครืดดด ครืดดดดดดด" คุณนายส่งเสียงครางในลำคอ แล้วเดินมาถูที่ต้นขาผม ทั้งที่ปากยังคาบหนูดวงซวยตัวนั้นอยู่ "ก่อแต่เรื่องทั้งวันเลย ไหน ๆ ไปจับมาจากไหนเนี่ย" ผมค่อย ๆ ย่อตัวลงนั่งที่เก้าอี้ ตัวที่แม่ผมเพื่งขึ้นไปยืนอยู่เมื่อตะกี๊นี้แหล่ะ แล้วก้มตัวลงจับคุณนายให้อยู่เฉย ๆ แอ๊วววววว มันครางตอบเหมือนจะรู้ภาษา มันคายหนูดวงซวยตัวนั้นออกจากปาก วางไว้ใกล้ ๆ เท้าผม อื้อ หือ หนังสงครามแน่ ๆ .......ผมบ่นออกมากับตัวเอง เมื่อเห็นหนูดวงซวยตัวนั้นแบบเต็ม ๆ คะน้าปล่อยซากมันออกมาจากปาก หล่นตุ่บมาบนพื้น โอว แม่เจ้าโว้ย!!......มีแต่หางกับตัว ส่วนหัวหายไปแล้ว โอ๋ยย อีนังฆาตรกรใจโหดซาดิสต์ ใจร้าย โหด เลว ชั่ว ไม่มีแมวษยธรรม ไร้ซึ่งสามัญสำนัก ....................อุ๊บซ์.!!!! ขอตัวไปสักการะชักโครกแป๊บนึงนะครับ สิ่งเร้าเยอะเหลือเกินอยู่ดี ๆ ก็มาเจอกับหนูหัวขาด คู่แข่งผีหัวขาด . . . . . . อุแหว่ะ โอ่กกกกกกกกกก อ้วกกกกกกกกกกก แหว่ะ........  .......ถ้าคนข้างบ้านไม่รู้นี่ เค้าต้องนึกว่าผมแพ้ท้องแน่ ๆ อ้วกแตกขนาดนี้ อี๋ กลิ่นคาวเลือดยังติดจมูกอยู่เลยอ่ะ แหว่ะ..... อ้วกไปก็คิดไปพลางว่า ดีแล้ว ที่แม่ผมเผ่นลงไปข้างล่างเสียก่อน ไม่งั้นมีหวัง ผมคงต้องลากแม่ตัวเองไปส่งโรงหมอแน่ ๆ อะโหย ไม่อยากจะนึกสภาพ ขาผมก็เดี้ยงเดินแทบจะไม่ได้อยู่แล้ว ต้องลากแม่ตัวเอง ที่สวมวิญญาณตุ่มสามโคกลงบันไดบ้านจากชั้นสอง หึหึหึหึ มีหวัง ผมตายก่อนแหง ๆ T_T .......หลังจากที่ก้มลงไปสักการะชักโครกเป็นที่เรียบร้อยแล้ว ก็ต้องมีหน้าที่เก็บซากตามมาอีกงานนึง ต่อให้ผะอืดผะอมขนาดไหนก็ต้องทำ เพราะถ้าผมไม่ทำแล้วจะรอให้ใครทำ แม่ผมก็คงไม่ทำแน่ ๆ และถ้าภายในวันนี้ผมยังไม่จัดการให้แกเห็นละก็อย่าหวังว่าแกจะขึ้นมานอนข้างบน ดีไม่ดี ปล่อยเป็นห้องร้างมีผีหนูสิงอยู่ไปโน่นเลย T_T .......แต่ปรากฏว่า เมื่อออกมาจากห้องน้ำที่อยู่ติดกับห้องแม่แล้ว จากหนูที่ไม่มีหัว คราวนี้ เหลือแต่หาง . . . . . . เจ๊ดโด้ววววววววววววววววววววววววววววววววว .......มันกินหนูด้วย คือแบบว่าตอนแรกที่ผมไม่เห็นหัวของหนูตัวนี้เนี่ยนะ ไม่คิดเลยแม้แต่นิดเดียว ว่าคุณนายจะกิน คิดว่าคุณนายก็คงกัด ๆ เล่น ๆ ตามประสา แล้วหัวมันดันขาดหล่นอยู่ในซอกตู้แน่ ๆ ยังคิดอยู่เลยว่า ผมจะเลื่อนตู้ออกมาได้ยังไง แต่พอเห็นอย่างนี้แล้ว ตู้คงไม่ต้องเลื่อน เพราะคุณนายซัดไปซะเกือบหมดตัว เหลือแต่เศษซากค่อนมาทางหางนิดเดียว .......คือแบบว่า ตั้งแต่เลี้ยงคุณนายมา ไม่เคยคิดว่าจะได้เห็นสัญชาติญาณสัตว์ป่าแบบเต็ม ๆ อย่างนี้มาก่อน เรื่องจับหนูผมไม่ค่อยแปลกใจเท่าไหร่นัก เพราะเคยเห็นฝีมือกันมาก่อนแล้ว เพียงแต่ว่า ตอนอยู่บ้านเก่า ที่นั่นไม่มีหนูซักตัว คุณนายเลยโชว์ความสามารถกระโดดจับจิ้งจกที่อยู่ตามผนังให้ชมเป็นขวัญตา เรียกเสียงกรี๊ดจากน้องสาวผมได้เป็นอย่างดี .......คุณนายนอกจากจะมีความสามารถดังกล่าวแล้ว ยังมีความอดทนเป็นเลิศอีกด้วยครับ เคยเห็นมันเฝ้าจิ้งจกไหม จิ้งจกอยู่บนผนัง สูงเกินกว่าความสามารถของคุณนายจะเอามันลงมาได้ คุณนายก็จะนั่งแหงนหน้าเฝ้าดู และส่งกระแสจิตไปหาจิ้งจกตัวนั้น .......กระแสจิตของคุณนายคงแปลออกมาได้ว่า ลงมาซะดี ๆ จงลง จงลง ลงมาให้กุงับซะดี ๆ อะไรประมาณนี้ คุณนายนั่งเฝ้าจิ้งจกตัวเดียวอยู่ได้เป็นครึ่งวันค่อนวัน ผมออกจากบ้านไปทำธุระเรียบร้อยแล้ว กลับมาคุณนายยังนั่งส่งกระแสจิตถึงจิ้งจกอยู่เลย และพอคุณนายเห็นผม ก็เปรียบเสมือนเห็นขั้นบันได ไต่ไปสู่ความสำเร็จ คุณนายจะหันมามองด้วยสายตาอ้อนวอนว่า อุ้มกุหน่อย แล้วก็เดินมาคลอเคลีย ซึ่งแน่นอน ผมก็ต้องอุ้ม พออุ้มปุ๊บ คุณนายก็จะแหงนหน้ามองจิ้งจกทันที แล้วหันมามองผม ประมาณว่า กุจะไปทางนั้น พากุไปหน่อย  .......ไม่ใช่ว่าผมฟังภาษามันออกหรอกนะครับ แต่พอจะดูรู้ว่าคุณนายอยากได้อะไร ผมอุ้มเดินไปใกล้ ๆ ผนัง ดูซิคุณนายจะทำยังไง ผมอุ้มคุณนายชูขึ้นไปใกล้ ๆ และด้วยความไวที่ต้องเรียกว่า ไวกว่าแสง แว๊บเดียว จิ้งจกดวงซวยตัวนั้นก็หล่นตุ่บลงมาที่พื้น หลังจากนั้นก็อย่าหวังว่าจิ้งจกตัวนี้จะรอด เพราะคุณนายเป็นแมวซาดิสต์ของแท้ ถึงแม้จะไม่ตายในทันทีแต่ก็ต้องกลายเป็นของเล่นจนตายนั่นแหล่ะ .......พอจิ้งจกเหนื่อย คุณนายก็จะเอาติงเขี่ย ๆ พอจิ้งจกวิ่งหนี คุณนายก็จะวิ่งไปตะปป ไอ้จิ้งจกตัวนี้ เมื่อชาติที่แล้วคงทำบุญมาน้อยโคตรถึงได้ต้องมาตายแบบทรมานขนาดนี้ คิดไปคิดมา เออ ถ้าเป็นอย่างนี้ตัวกุเองก็เป็นผู้สมรู้ร่วมคิดดิวะ เจ๊ดโด้ว บาปไปด้วยเลยกุ เมื่อคิดได้ หลังจากนั้นผมก็ไม่เคยจับคุณนายคะน้าทำอย่างนี้อีกเลย อยากได้จับเอาเองโว้ย กุกลัวบาป!!! .......นั่นแหล่ะครับ อดีตฆาตรกรจิ้งจกตัวกลั่น จากเหตุการณ์เหล่านั้นทำให้ผมไม่ค่อยแปลกใจเท่าไหร่ กับการจับหนูของคุณนาย แต่ที่สะเทือนใจแบบสุด ๆ นั่นก็คือ มันไม่จับอย่างเดียวเหมือนจิ้งจกที่บ้านเก่า นี่มันกินด้วย แล้วแบบว่า เคี้ยวเสียงดังกร้วม ๆ กระดูกกรอบ ๆ เนื้อหวาน ๆ !!!! . . . . . . . โอ๋ยย อีนังฆาตรกรใจโหดซาดิสต์ ใจร้าย โหด เลว ชั่ว ไม่มีแมวษยธรรม ไร้ซึ่งสามัญสำนัก ....................อุ๊บซ์.!!!! . . . . . ขอตัวไปสักการะชักโครกอีกรอบนะครับ รับไม่ไหวจริงๆ . . . . . อุแหว่ะ โอ่กกกกกกกกกก อ้วกกกกกกกกกกก แหว่ะ........ .......ก็เป็นอันว่าสิ่งที่เป็นหน้าที่ผมก็เหลือเพียงแค่ หางหนูที่คุณนายทิ้งไว้ให้ดูต่างหน้าเท่านั้น ผมขโยกเขยกลงไปข้างล่าง เอาหลักฐานไปให้แม่ดู แม่ได้แต่ร้องยี้ๆและเลิกคุยกับคุณนายคะน้าไปหลายวัน กับเหตุการณ์ครั้งนั้น...... .......พูดถึงเรื่องหนู เมื่อได้ย้ายมาอยู่ ณ บ้านหลังนี้ทำให้ผมรู้ว่าบ้านผมนี่เปรียบเสมือนประเทศ ๆ หนึ่ง ของพวกมันเลยก็ว่าได้ วิ่งกันให้คึ่กทั้งกลางวันและกลางคืน ลูกเด็กเล็กแดง เดินออกมารับลมกันแบบไม่เกรงกลัว และ ไม่เกรงใจเจ้าของประเทศอย่างผม วันดีคืนดีมันก็มากัดสายไฟเครื่องคอมผม สบู่ในห้องน้ำนี่ใช้ไม่เคยเต็มก้อน เพราะพวกมันปีนขึ้นมากัดกินสบู่จนแหว่งเป็นแถบ ๆ ซึ่งบางครั้งผมก็ไม่เข้าใจเหมือนกันว่า พวกมันปีนขึ้นมากินได้ยังไง ทั้งที่ ที่วางสบู่มันก็ติดอยู่กับผนังเรียบ ๆ สงสัยหนูบ้านผม จะมีตีนเหมือนจิ้งจกตุ๊กแก ที่ไต่กำแพงได้เหมือนกัน!!!  .......นั่นแหล่ะครับ อย่างที่บอกนั่นแหล่ะว่า บ้านผมนี่เปรียบเสมือนประเทศหนูแลนด์ แต่หลังจากที่คุณนายมาอยู่ได้ไม่ถึงปี ประเทศนี้ก็เกิดกลียุคทำมาหากินลำบาก ข้าวยากหมากแพง และไม่มีความปลอดภัยในชีวิตประจำวัน หัวหน้าครอบครัวเมื่อออกไปทำมาหากิน มีสิทธิ์ที่จะไม่กลับมากว่า 80 เปอร์เซ็นต์ ทำให้ประชากรหนูลดลงอย่างรวดเร็ว ทั้งที่ดวงซวยโดนคุณนายจับได้ และบางส่วนก็ย้ายที่ทำกินไปอยู่ถิ่นฐานอื่น เนื่องจาก ออกจากรังแทบจะไม่ได้ คุณนายนั่งเฝ้าตลอด 24 ชั่วโมง นั่งอยู่ที่เดิมได้เป็นวัน ๆ นั่งไปนั่งมาก็ได้ยินเสียง กุ่ก ๆ กั่ก ๆ โครมคราม นั่นก็เชื่อขนมกินได้เลยครับ ว่าเดี๋ยวคุณนายต้องคาบหนูดวงซวยออกมาแน่ ๆ และไม่มีเลยซักครั้งที่คุณนายจะพลาด เมื่อไหร่ที่ได้ออกแรง เมื่อนั้นต้องมี 1ชีวิต สังเวยให้กับคุณนาย .......ถ้าหนูตัวไหนทำบุญมาดีหน่อย มาเจอผมก็รอด แต่ถ้าผมไม่เห็นหรือคุณนายไม่เอามาอวด อันนั้นก็ถือว่าซวยไปก็แล้วกัน มีหลายครั้งที่ผมต้องโดนหนูกัดเพราะช่วยมันนี่แหล่ะ พอดึงหนูออกจากปากคุณนายได้ คุณนายก็จะร้องเรียก ประมาณว่า เอาอาหารกุคืนมา หรือไม่ก็ เห็นไหมฉันก็มีประโยชน์เหมือนกันนะ .......คุณนาย เมื่อจับหนูได้ก็คงเหมือนแมวทั่ว ๆ ไป ที่จับได้แล้วต้องเอามาอวด ก็ไม่เข้าใจว่าเมิงจะเอามาอวดกุทำไม คือถ้าอวดผมน่ะผมไม่ว่าหรอก แต่บางครั้งมันเลี้ยวไปหาแม่ และเมื่อนั้น บ้านก็แตก .......แล้วตอนที่เอาไปอวด ส่วนมาก ไอ้หนูตัวนั้นมันจะยังไม่ตาย มันยังมีชีวิตอยู่ด้วยซ้ำ คุณนายจะเดินเอาไปวางไว้แทบเท้าอย่างดี ปล่อยไอ้หนูตัวนั้นเป็นอิสระ เหมือนจะบอกว่า แน่จริงเอ็งหนีสิ หนูตัวนั้นก็จะวิ่งหนี แต่ก็นั่นแหล่ะครับ ไม่เคยแม้ซักครั้งเดียว ที่คุณนายจะไม่สามารถตามกลับมาได้ มันเล่น ๆ โยน ๆ อย่างนี้อยู่ซักพัก จนหนูมันเบื่อ และขาดใจตายไปนั่นแหล่ะครับ จึงจะลงมือจัดการเหยื่อของมัน หลาย ๆ ครั้งที่ผมไม่ทันเห็น เห็นแว๊บ ๆ ว่าจับหนูมาได้ หายไปพักเดียว กลับมา หนูหายไปเหลือแต่แมวอ้วนนั่งเลียปากเลียตีนอยู่ตัวเดียว .......ซักพักนึงคาบมาอีกล่ะ จนผมข้องใจว่า ทำไมบ้านกุนี่หนูมันเยอะขนาดนี้วะ T_T .......คาบ ๆ มาโยน ๆ ตบ ๆ อยู่ซักพัก หนูตัวนั้นก็หายไปอีกแล้ว เห็นแต่แมวอ้วนตัวนึง นั่งเลียปากเลียตีนอยู่ตัวเดียว โอ้ย อย่าให้เซดเลยครับว่าช่วงนั้นคุณนายอ้วนท้วนสมบูรณ์ขนาดไหน เอาเป็นว่า ไอ้เด็กสมบูรณ์ที่อยู่บนขวดซอสหอยนางรมนั่น ต้องคลานออกจากขวด มากราบอ้อนวอนขอเป็นศิษย์นั่นแหล่ะครับ (เมิงก็เว่อร์) .......จนหลัง ๆ มานี่ หนูไม่มีแล้วครับ แต่คุณนายก็ยังไม่ละความพยายามที่จะเฝ้า ยังคงใช้เวลาว่างกว่าครึ่งวัน หายหัวไปนั่งอยู่ในครัวตรงที่ล้างจาน นั่งอยู่ได้เป็นวัน ๆ นั่งจ้อง ตรงที่ ๆ หนูมันจะวิ่งออกมา นาน ๆ ๆ ๆ ที ก็อาจจะมีหนูตาบอดหลงทางหลุดออกมาจากตรงนั้นให้คุณนายจัดการ ไอ้พวกแรก ๆ ไม่เท่าไหร่ แต่ไอ้พวกตัวหลัง ๆ มานี่ ต้องถือว่าเป็นหนูดวงซวยจริง ๆ ถึงได้ทะลึ่งโผล่ออกมาจากตรงนั้น .......นี่แหล่ะครับจากเหตุการณ์ในวันนั้นที่แม่ผมปาฏิหาริย์ขึ้นไปอยู่บนเก้าอี้ จะว่าไปคุณนายก็มีประโยชน์เหมือนกันนะเนี่ย ไม่น่าเชื่อว่าแมวแค่ตัวเดียว จะจัดการกับหนูเป็นกองร้อยได้ภายในเวลาไม่กี่เดือน ก็ไม่รู้ว่าช่วงเวลาดังกล่าว จะมีหนูที่ต้องสังเวยให้คุณนายไปกี่ตัว ผมจำได้ว่า ผมสามารถช่วยชีวิตหนูเหล่านี้ไว้ได้เกือบ ๆ 10 ตัว ช่วยออกมาจากปากคุณนายนี่แหล่ะ ขณะกำลังคาบ ๆ อยู่เลย .......จำได้ว่าโดนคุณนายด่าด้วยเสียง แม๊ว ๆ ไปหลายดอกเหมือนกัน ที่อยู่ดี ๆ มาแย่งเหยื่อไปจากปากคุณนาย พอเอาไปปล่อยนอกบ้านเรียบร้อย เดินกลับเข้ามา คุณนายก็จะมานั่งรอ โดยคิดว่าผมจะเอาเหยื่อมาคืน แต่ฝันไปเหอะ พอคุณนายเห็นว่า ผมไม่มีหนูติดมือกลับมาด้วย คุณนายก็จะเดินดมกลิ่นหาไปรอบ ๆ เมื่อเห็นว่าคงไม่มีแล้ว มันก็หันมาค้อนผมซะทีนึง แล้วก็ไปนั่งรอหน้ารังหนูต่อ!!! .......ไอ้พวกช่วยได้ก็โชคดีไป แต่ไอ้พวกที่ช่วยไม่ได้ และ คุณนายจับเอามันส์ พวกนี้สิครับ ที่เป็นภาระ เพราะคุณนายจะไม่กิน จะเล่นจนมันเบื่อชีวิตตายไปเอง แล้วคุณนายก็เลิกเล่น กลับไปนั่งรอเหยื่อตัวใหม่ ไอ้ตัวที่ตายแล้วพวกนี้แหล่ะ ที่มันเดือดร้อนมาถึงผม เพราะอย่าหวังว่าแม่ผมแกจะจัดการ ขนาดผมไปทำธุระนอกบ้านมา 2 วัน แกยังทิ้งไว้ให้ผมกลับมาเก็บเลย ทนเหม็นไม่ว่า แต่ข้าไม่แตะ แม่ผมคงถือคตินี้ละมั้ง T_T ครับ แล้วใครซวย กุสิครับ................................ กุซวยตลอด!!!! ปล.ประโยคสนทนาระหว่างผมกับแม่มีการเติมแต่งเพื่อให้ได้อรรถธรสในการอ่าน มิได้พูดกันจริงแต่อย่างใด ขอบคุณทุกท่านที่ติดตามอ่านครับผม ^_^ พบกับตอนที่ 10 ได้ ที่นี่ เร็ว ๆ นี้ (มั้งนะ)  สมันน้อย เบอร์ 14
คุณพี่ รีบล้างมือเร๊ว.....ว......................ว
น้องเอาขนมมาฝากที่บล็อคเจ้าค่า ร้อนๆอย่างนี้ อย่าใจร้อนนะคะ คุณพี่..... โดย: Ab Psy ReinDEAR++
 วันที่: 1 เมษายน 2551 เวลา:1:22:05 น.กึ๋ยยยยย
ดีที่ยังเป็นแค่หนูอ่ะ ที่บ้าน ยังเคยคาบงูมา แต่งูยังไม่ตาย T T โดย: Nilz
วันที่: 1 เมษายน 2551 เวลา:19:36:51 น.มันเหมือนฮิห้าเรยนิ
โดย: อิสเบล IP: 125.26.121.110 วันที่: 2 เมษายน 2551 เวลา:15:01:38 น.
มารายงานตัวคับน้าหมัน ว่ากระผ้ม ยังไม่ได้ตายหายไปไหน แค่หายหัวไปเฉยๆ จะค่อยๆมาตามเก็บแน่ๆ แต่ตอนนี้ขอเอาชีวิตรอดก่อนนะขอรับ -_-"
โดย: แค่ก้อนหินที่อยากบินได้
วันที่: 4 เมษายน 2551 เวลา:0:12:15 น.น่ากลัวอะ
หนูผิงไม่ค่อยกลัวเท่าไหร่แต่ถ้าเป็นแมงมุมแค่เห็นก็หายใจไม่ออกแล้วอะ โดย: น้องผิง
วันที่: 4 เมษายน 2551 เวลา:16:53:12 น.คุณหมัน..
แมวที่บ้านต่างจังหวัดน่ะ.. ... เค้าติดลูกชายเรามาก.. นอนฟัดนอนเหวี่ยงกันทุกวัน.. .. นังส้ม.. จะมาคอยเลียผมลูกชาย.. ประมาณแต่งตัวให้เรื่อย.. แถมชอบจับหนูมาให้พี่ชายประจำ.. บางทีนอน ๆ อยู่.. เอามาวางแปะข้างตัว.. .. หนไหน เราอยู่ด้วย.. ก็จะกรี๊ดดดด.. แต่ลูกชายเราก็จะประมาณ.. .. วันหลังไม่ต้องเอามาให้พี่นะ.. พี่ไม่กิน.. ประมาณนั้น.. .... น่ารักดีอ่ะ.. คะน้าของคุณ โดย: ม็อคค่าเย็น
วันที่: 16 เมษายน 2551 เวลา:16:45:36 น.โห... ท่าทางจะชอบจับหนูมากๆ เลยนะเนี่ย แต่หนูมันก็ดูน่ารักดีนะคะ หนูบางพันธุ์จะแบบตัวโตน่ากลัวๆ อ่ะค่ะ เห็นแบบนี้ก็อดสงสารไม่ได้เหมือนกันแฮะ แต่เห็นด้วยว่าแมวชอบจับจิ้งจกแล้วเอามาทรมารเล่นอ่ะค่ะ
โดย: แมวจอมกวน
วันที่: 18 เมษายน 2551 เวลา:10:53:23 น.เพิ่งเข้ามาอ่าน
ไล่อ่านตั้งกะตอนแรกเลย มันส์ดี รออ่านตอนต่อไปอยู่นะ โดย: ข้าวใหม่...ปลามัน IP: 203.152.14.186 วันที่: 22 เมษายน 2551 เวลา:14:12:01 น.
เคยได้ยินแต่ชื่อ "นังคะน้า" ตามกระทู้ของคุณหมัน
เพิ่งได้เห็นตัวเป็นๆก็วันนี้ เป็นแมวที่น่าร๊ากกกกกกมากกกก อวบอ้วนน่ากินทีเดียว อุ๊บส์....ล้อเล่นค่า โดย: khunlouk IP: 125.24.234.254 วันที่: 22 เมษายน 2551 เวลา:18:59:12 น.
รอตอนที่ 10 อยู่นะจ๊ะ ด่วนจ้า อิอิ
โดย: หัววุ้น IP: 58.8.187.212 วันที่: 12 พฤษภาคม 2551 เวลา:17:18:27 น.
มาปูเสื่อ นั่งรอตอนต่อไปเจ้าค่า คุณพี่
 โดย: Ab Psy ReinDEAR++
วันที่: 19 พฤษภาคม 2551 เวลา:23:36:48 น.หนู จิ้งจกเห็นเป็นต้องกรี๊ดแตกเจ้าค่ะ
ล่าสุดจิ้กจกามตายหน้าห้องน้ำกรี๊ดเสียงหลงเลย ^__^ ทำไงได้ก็คนมันกลัวนิหน่า  โดย: bubblebaba
วันที่: 26 พฤษภาคม 2551 เวลา:17:01:18 น.แมวตัวแรก คาบลูกหนู มาโชว์ หม่าม๊า
พร้อมคราบเลือด เต็บปาก ไหลย้อยไปถึงอก ยังกะหนังผี ซอมบี้ แต่เปงง แมวอ้วน9 แต้ม ซอมบี้ ตัวที่ 2 น้องน้ำตาล คาบนกมาแบบ ยังไม่ตาย จะเอามาอวด หม่าม๊าอีก แต่เข้าบ้านม่ายได้ นั่งรอจนทนไม่ไหว ร้องแง้ววววว นกบินหนีออกจากปาก โกรธ หม่าม๊า มาฟัดหมอนจนนุ่นกระจายเยย แมวนิบ้าจิงๆ เนอะ  โดย: อู๊ด อู๊ด รู้ช่ายมะว่านู๋เปงคราย อิอิ IP: 202.57.140.114 วันที่: 28 พฤษภาคม 2551 เวลา:9:50:11 น.
|
สมันน้อย เบอร์ 14
 ฝากข้อความหลังไมค์ Rss Feed  Smember ผู้ติดตามบล็อก : 8 คน [?] สงวนลิขสิทธิ์ตามพระราชบัญญัติลิขสิทธิ์ พ.ศ. 2539 ห้ามผู้ใดละเมิด โดยนำ ภาพถ่าย,รูปภาพ, บทความ,งานเขียน รวมถึงข้อความต่างๆ ไม่ว่าจะเป็นส่วนหนึ่งส่วนใด หรือทั้งหมดใน Blog แห่งนี้ ไปใช้เผยแพร่ .ไม่ว่าส่วนตัวหรือเชิงพาณิชย์ โดยไม่ได้ รับอนุญาตเป็นลายลักษณ์อักษร จะถูกดำเนินคดี ตามที่กฏหมายบัญญัติไว้สูงสุด 
Custom Search
Group Blog All Blog
Friends Blog
Link MY VIP Friend               |
||||||||||||
| Pantip.com
| PantipMarket.com
| Pantown.com
| © 2004 BlogGang.com
allrights reserved.
|
|||||||||||||
เดี๋ยวจะย้อนกลับไปอ่านตั้งแต่ตอนแรกด้วย
ชอบคุณนายคะน้าอยู่เหมือนกัน
แมวสามสีนี่ ลักษณะคุณนายกว่าแมวอื่นเค้าจริงๆ