--[ความสุขของคะน้า ตอนที่ 10]--

ตอนที่ 1 "กุเจอเมิงแล้ว"

ตอนที่ 2 "เปลี่ยนใจ"

ตอนที่ 3 "ฝากรอยเท้าเอาไว้"

ตอนที่ 4 "เปิดศึก"

ตอนที่ 5

ตอนที่ 6,7,8

ตอนที่ 9


"ความสุขของคะน้า ตอนที่ 10"

ตอนที่ 10

หลังจากย้ายบ้านมาได้ซักระยะคุณนายก็เริ่มจะคุ้นเคยกับบ้านใหม่

....... บ้านใหม่มีทั้งหมด 3 ชั้นครับ...... อืม..... จริง ๆ มันจะเรียกว่า 3 ชั้นก็คงไม่ถูก เพราะถ้านับจริง ๆ
มันน่าจะได้ 2 ชั้นครึ่งมากกว่า ห้องผมอยู่ชั้นที่ 2 ครึ่งครับ ห้องแม่ผมอยู่ชั้น 2 ชั้นล่างเป็นส่วนของที่รับแขก
เล่นระดับเหมือนในหนังสือบ้านทั่วไป ดูเหมือนจะไฮโซ แต่จริง ๆ แล้วไอ้การเล่นระดับพวกนี้
เสี่ยงต่อการหัวทิ่มเป็นอย่างมาก เพราะบางทีเดินๆ ไปก็ลืมเหมือนกันว่าระดับพื้นมันทรุดฮวบลงไปเลย T_T

.......แล้วพื้นด้านล่างนี่เป็นหินอ่อนครับ โอ้ย ไฮโซไซตี้สุดๆ มีบ้านพื้นหินอ่อนเงาแว๊บ เสียอย่างเดียว
ลื่นสุดๆ แรก ๆ มาแทบไม่ต้องเดินครับ ใช้ไถเอา ไถปรื๊ด ๆ มีความสุขสุด ๆ ไอ้คนน่ะไม่เท่าไหร่หรอกครับ

แต่คุณนายนี่สิ ยิ่งดูยิ่งบันเทิง


.......เคยเห็นแมวเล่นสเก็ตบอร์ดไหมครับ??

.......นึกภาพคุณนายวิ่งด้วยความร่าเริงลงมาจากบันไดด้วยความเร็ว พอลงมาถึงชั้นล่าง
แล้วเบรกไม่อยู่ไถลไปซัดเข้ากับผนังอยู่ปึ่ก ๆปั่กๆ วันไหนเครียด ๆ ก็จะมีการวิ่งราวกันเกิดขึ้น
วิ่งราวคือ การวิ่งไล่สัตว์ชนิดหนึ่งให้วิ่งหนีออกมาเข้าทางปืนในการล่าสัตว์ แต่สำหรับคุณนาย
การวิ่งราวคือการวิ่งไล่แมวตัวนึงให้หนีจากชั้นบนลงมาชั้นล่าง แล้วเบรคไม่อยู่ไถลเหมือนอยู่บนลานสเก็ตน้ำแข็ง
เป็นที่สนุกสนานกันทั้งครอบครัว

.......นั่นเป็นแค่เพียงช่วงแรกๆ ครับ เพราะหลังจากนั้นคุณนายเริ่มไฮโซตามพื้นบ้าน
เริ่มตะแคงตีนเดิน เฉิดฉาย เชิดหยิ่ง ทุกวันนี้อะไรก็แกล้งคุณนายไม่ได้แล้วครับ
แทนที่จะเห็นแมวสเก็ตบอร์ด ดีไม่ดีจะได้เห็นคนหัวทิ่มแทน T_T

………………………………………………………………………………………

.......ข้างบนนั่นเป็นที่ผมเขียนค้างไว้ในตอนที่ 9 ครับ แต่บังเอิญลืมเอาลงกระทู้ไว้ เพราะเลื่อนหน้าลงมาไม่หมด
กว่าจะรู้สึกตัวก็ตอนมาเปิดดูนี่แหล่ะครับ อ้าว กุลืมเอาลงกระทู้นี่หว่า T_T

.......แต่ไม่เป็นไรครับ นี่เป็นตอนที่ 10 ซึ่งผมตั้งใจจะเล่าเรื่องดี ๆ ของคุณนายบ้าง เพราะที่ผ่านมา
รู้สึกว่าวีรกรรมของคุณนายเริ่มไม่เหมือนแมวขึ้นทุกที ๆ แล้ว ทั้งที่ความจริงแล้ว
มันก็ไม่ค่อยเหมือนซักเท่าไหร่!! (เอ๊ะยังไงกัน)

.......เรื่องของเรื่องคือ ตอนที่ผมย้ายมาอยู่ที่นี่แรก ๆ ตอนนั้นผมมีแฟนอยู่แล้วครับ
ผมขอเรียกเธอว่า เจ๊โหดก็แล้วกัน เจ๊โหดคบกับผมมา 1 ปีที่บ้านเก่า และ 3 ปี ที่บ้านใหม่
เจ๊โหดเป็นผู้หญิงที่ผมรักมาก ด้วยที่ว่า เธอเป็นคนที่ผมไม่คิดว่าเธอจะมาชอบผมได้
แต่ผมน่ะชอบเธอแน่ ๆ อยู่แล้ว ชอบตั้งแต่เห็นครั้งแรกนั่นแหล่ะ แล้วอยู่ดี ๆ ก็เหมือนกับ
ฟ้าผ่าลงกลางบ้านเมื่อผมจีบไปจีบมา เธอดันตกลงกับผมซะงั้น พูดตรง ๆ ครับว่าตอนที่รู้
ผมยังคิดว่ามันเป็นเรื่องไม่จริงด้วยซ้ำ

.......แต่มันก็เป็นไปแล้วครับ เธอรับรักผมจริง ๆ เจ๊โหดเป็นคุณหนูครับ มาจากตระกูลใหญ่
พอสมควรในประเทศไทยแห่งนี้ ฐานะต่างกับผม 18 ชั่วโคตร ถ้าเปรียบกับผมก็นางฟ้ากับหมาสลัมแหล่ะครับ
หมาวัดมันดูดีเกินไปไม่น่าเชื่อว่าจะมาเจอกันได้ แต่เรื่องพวกนี้เค้าเรียกบุพเพอาละวาดนั่นแหล่ะ
เหมือนกับผมกับคุณนายคะน้านี่เหมือนกัน ศรศิลป์ไม่กินกันเลยตั้งแต่แรก แต่ในที่สุด
คุณนายก็เป็นผู้ที่เข้าใจ และ อยู่กับผมทุกครั้งเมื่อผมหมดแรง ท้อแท้กับชีวิต

.......เจ๊โหดตามนิสัยของเธอในตอนแรก เธอก็คล้ายคลึงกับผมนั่นแหล่ะครับที่มีความรู้สึกว่า
คุณนายเป็นแมวประหลาด ท่าทางไม่น่าคบซักเท่าไหร่ ด้วยความที่คุณนายเธอเดินเอียงเป็นเด็กฮิปฮอปในช่วงแรก ๆ
นอกจากผมที่คุณนายจะเดินเอียง ๆ ไปหาแล้ว ก็ยังมีเจ๊โหดอีกคนนึงที่โดนเหมือนกัน
ตอนที่เธอมาหาผมที่บ้านในทุกอาทิตย์

.......ผมยังจำได้ว่า ครั้งแรกที่เจ๊โหดปะหน้ากับคุณนาย เจ๊โหดเธอกระโดดโหยงด้วยความตกใจ
เพราะอยู่ดี ๆ ก็มีแมวตัวนึง โผล่หน้าออกมาจากใต้ตู้เย็นตรงหน้าเธอ ซึ่งขณะนั้นเธอนั่งดูหนังอยู่กับผมที่หน้าตู้เย็น

เอ่อ....... คงงงกันล่ะสิ ว่าผมดูหนังผ่านตู้เย็นหรืออย่างไร แห่ะ ๆ ๆ เปล่าครับ ผมก็นั่งดูทีวีนี่แหล่ะ
(ตอนนั้นยังใช้การได้ดี) แต่ไอ้ตู้เย็นนี่มันบังเอิญมาตั้งอยู่ข้าง ๆ ทีวี ถือ ถ้ามองจากอีกมุมนึงจะไม่เห็นทีวีครับ
จะเห็นคนกำลังนั่งหัวเราะให้กับตู้เย็นอยู่บ่อย ๆ (เพื่อนผมยังทักอยู่บ่อย ๆ ที่มาหาผมที่บ้าน
แล้วเห็นน้องสาวผมนั่งหัวเราะให้กับตู้เย็น)

.......คุณนายคะน้าในตอนนั้นยังเป็นแมวหน้าเหลี่ยม เอ้ย หน้าแหลมอยู่เลยยังไม่อวบอ้วนท้วนสมบูรณ์เหมือนตอนหลัง ๆ
กว่าที่คุณนายจะชนะใจเจ๊โหดได้ก็ผ่านไปหลายเดือนแล้วนั่นแหล่ะครับ พอหลังจากนั้น เจ๊โหดก็เปลี่ยนไป
จากทุกทีที่เข้าบ้านก็จะมาหาผมก่อน กลับกลายเป็น เข้าบ้านมาก็เรียกหาคุณนายก่อนทุกทีเลย

.....ยังมาซึ่งความน้อยเนื้อต่ำใจให้แก่ผมยิ่งนัก จนแทบอยากตายไปเกิดเป็นแมวซะให้รู้แล้วรู้รอด
อะไรฟระ ใคร ๆ ก็รักมันกันทั้งนั้น T_T คุณนายเป็นแมวที่ขี้กลัวอย่างที่ได้กล่าวไปแล้วครับ แต่กับเจ๊โหด
ครั้งใดที่มันเห็นมันก็จะเดินเอาตัวมาคลอเคลียอยุ่ทุกครั้ง และ เจ๊โหดผมก็ต้องอุ้มมันทุกครั้งเหมือนกัน
ผมรู้ว่าทำไมคุณนายถึงได้เอาใจเจ๊โหดขนาดนี้ นั่นก็เพราะ เมื่อใดที่เจ๊โหดมาที่บ้าน เมื่อนั้น คะน้าก็จะอิ่ม!!!

.......แม้ไม่ได้ซื้ออะไรมาฝากก็ต้องหาอะไรให้กินจนได้ เพราะฉะนั้น ผมก็จะเห็นคุณนายคะน้ามานั่งเป็น
กขค อยู่ตลอดเวลา แล้วมันไม่ได้นั่งแบบว่า นั่งข้าง ๆ หลบ ๆ นะ มันมานั่งจ้องตรงหน้าเลย
จ้องเจ๊โหด เอาหัวถู ๆ ที่ปลายเท้า วันดีคืนดีอ้อนจัดมีนอนซบด้วย คือประมาณว่า
มันจะต้องมานั่งเป็นทศกัณฑ์กันหมาที่ชื่อสมันน้อยอยู่ตลอดเวลา

.......ไอ้เราก็คนขี้อาย จะทำอะไรก็ไม่สะดวก แหมก็นะ มันมีผู้รู้เห็นนั่งจ้องอยู่ตรงหน้า
ผมก็อายเป็นเหมือนกันนะ จนบางครั้งผมต้องไล่คุณนายไปไกล ๆ ปล่อยให้กุได้จู๋จี๋กันบ้างโว้ย

.......วันเวลาผ่านไปไวเหมือนโกหก จนผมย้ายมาอยู่ที่บ้านใหม่ได้ 3 ปี ความสัมพันธ์ของคน 2 คนก็ขาดสะบั้น
เมื่อปัจจัยระหว่างสองครอบครัวต่างกันราวฟ้ากับเหว และในวันที่ 10 ตุลาคม 2548 เวลา 22.20 น.
ซึ่งก่อนหน้านั้น ผมกับเจ๊โหดห่างหายจากกันโดยที่เจ๊โหดให้เหตุผลที่ว่า เราควรห่าง ๆ กันซักพัก

.......คุณนายคงไม่รู้อะไรมากตามประสาแมวอย่างมัน แต่มันคงสังเกตเห็นได้ว่า ผมแปลก ๆ ไป
ไม่ร่าเริงเหมือนเมื่อก่อน แม้การกระทำระหว่างผมกับคุณนายยังเหมือนเดิม แต่ความรู้สึกมันไม่ใช่
วันนั้น ผมนั่งดูหนังอยู่บนห้อง โดยมีคุณนายนั่งจ่อมอยู่ข้าง ๆ ซึ่งถือเป็นเรื่องแปลกที่คุณนายขึ้นมานั่งอยู่กับผมบนห้อง
แทนที่จะไปนอนอยู่ห้องแม่ แต่ผมก็ไม่ได้เอ่ะใจอะไร เพราะจะเอาอะไรกับแมวตัวนึงที่มันจะทำอะไรใครจะไปห้ามได้

อื่ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
อื่ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
อื่ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด

โทรศัพท์มือถือผมสั่นขึ้น เมื่อเวลา 22.20 น. ของคืนวันที่ 10 ตุลาคม 2548 นับวันเวลาได้ 1 เดือนพอดี
หลังจากที่ผมและ เจ๊โหด ตกลงกันว่า จะห่าง ๆ กันซักพัก คุณนายที่ร้อยวันพันปีไม่เคยสนใจกับโทรศัพท์ของผม
มีแต่จะเขี่ยทิ้งเมื่อเอาไปวางไว้ใกล้ ๆ และเดินหนีทุกครั้งที่ผมเอากล้องของโทรศัพท์ไปจ่อถ่ายรูป
คุณนายเดินไปเอาตีนเขี่ย ๆ แล้วร้องออกมาให้ผมหันไปสนใจ

ผมละสายตาจากหนังที่เพิ่งเปิดดูไปได้ไม่นานมาที่คุณนาย

“ร้องทำเขืออะไรฟระ” ผมพูดกับแมว
“แง๊วววววววววววววว” แปลได้ว่า “โทรศัพท์เมิงเข้า”

ผมเห็นคุณนายเอาตีนเขี่ย ๆ ที่โทรศัพท์จึงรีบกระโจนตะครุบทันที เพราะผมรู้ดีว่าคนที่โทรมาคือใคร
หลังจาก 1 เดือนผ่านไป วันนี้เป็นวันครบรอบ เหลือบดูชื่อผู้โทรเข้า

"น้อง.........." โทรมาจริงๆ ด้วย ทำใจอยู่ชั่วครู่ก่อนจะกดรับ

โดยมีคุณนายมานั่งปุ่กอยู่ข้างหน้าพร้อมสายตาอยากรู้อยากเห็น มันคงรู้ว่าใครโทรมา (ตามความคิดของผมนะ)
เพราะมันไม่เห็นเจ้าของสายที่โทรมาหลายเดือนมากแล้ว มันก็คงคิดถึงเธอเหมือนกัน
ผมเหลือบตามองมันแว่บหนึ่ง แล้วก็กรอกเสียงลงไปในโทรศัพท์

"หวัดดี"
"อืม หวัดดี ทำไรอยู่"

“ดูหนังอยู่"
"ดูหนังอีกแล้ว เรื่องอะไรล่ะ"

“มหา'ลัยเหมืองแร่"
"เหรอ ดูกี่รอบแล้วเนี่ย"

"2 รอบ ก็เช่ามาดูเนี่ยแหล่ะรอบนึง แล้วก็ที่ไปดูกับน้อง......มาที่โรงหนัง อีกรอบไง"
"อืม จำได้"


.........................................................


.......ต่างคนต่างเงียบรอเวลาที่ใครคนใดคนหนึ่ง จะพูด โดยมีคุณนายนั่งเป็นศักขีพยานอยู่ตรงหน้า
ผมพยายามรวบรวมกำลังใจที่มีทั้งหมด ซึ่งด้วยอะไรก็แล้วแต่ ในตอนนั้น คุณนายลุกขึ้น
แล้วเดินมาคลอดเคลียอยู่ข้าง ๆ ผมเอื้อมมือข้างหนึ่งไปลูบหลังมัน


.............................................

.......เวลาผ่านไป สภาพผมไม่ต่างอะไรกับคนที่สูญสิ้นทุกสิ่งทุกอย่าง น้ำตาที่ไม่เคยไหลออกมานอกจากมีคนตาย
ก็ไหลออกมาอาบแก้มทั้งสอง คุณนายคงไม่รู้ว่าไอ้น้ำที่ไหลออกจากตานั้นคืออะไร ได้แต่นั่งดูผมอยู่ใกล้ๆ
จนในที่สุด การสนทนาครั้งสุดท้ายก็จบลง ด้วยคำว่า ลาก่อนนะ และ โชคดี

.......ผมวางโทรศัพท์ลงข้าง ๆ อารมณ์นั้นนึกอะไรไม่ออกมันตันไปหมดทั้งหัวสมอง
มีอยู่เพียงสิ่งเดียวที่ผมพอจะไขว่คว้ามันไว้ได้ นั่นก็คือ คุณนาย!!!!

.......คุณนายคะน้า เดินมานอนเอาหัวเกยต้นขาผมไว้เหมือนให้กำลังใจ น้ำตาผมไหลยามเมื่อนึกย้อนกลับไป
ถึงเหตุการณ์ต่าง ๆ ที่ผ่านมา คนสองคน กับแมวอีก 1 ตัว บัดนี้เหลือเพียง คนหนึ่งคน กับแมวอีกหนึ่งตัวเท่านั้น
ผมลูบที่ขนมันเบา ๆ พลางพูดกับมันว่า

“เหลือแค่เราแล้วนะคะน้า ต่อไปนี้ไม่มีแม่เอ็งอีกแล้ว เหลือแต่เราเท่านั้น”

น้ำตาผมไหลลงบนขนของคุณนาย โชคดีที่เป็นแค่เพียงน้ำตาหยดเล็ก ๆ หากมันไหลเหมือนฝนห่าใหญ่
คุณนายคงวิ่งหนีผมไปแล้ว เนื่องจากคุณนายกลัวน้ำที่สุดในชีวิต
คุณนายเงยหน้าขึ้นมอง
แล้วร้องออกมา ซึ่งผมตีความตามอารมณ์นั้นว่า มันคงร้องปลอบใจผม

“แง๊ว แง๊ว”

แปลเป็นภาษามนุษย์ได้ว่า

“อย่าคิดมาก ฉันเสียลูกไปตั้งหกตัวฉันยังอยู่ได้เลย นับประสาอะไรกับเรื่องแค่นี้”


.......ผมอุ้มคุณนายขึ้นมากอดไว้แนบอก รับรู้ถึงความอบอุ่นจากตัวคุณนายได้เป็นครั้งแรก
ทั้งที่ตัวมันก็อุ่นอย่างนี้มาตั้งแต่เกิดแล้ว ผมทึกทักเอาเองว่ามันกำลังปลอบประโลมผม
คนที่ตอนนั้น ไม่มีแม้แต่ใครซักคนที่ต้องการ ไม่มีใครต้องการมันเลย คุณนายเอาหัวของเธอ
ถูที่หน้าอกแฟ่บ ๆ ของผมแล้วเอาจมูกมาแตะ ๆ ที่ปลายคางเบา ๆ ผมไม่เคยเห็นคุณนายทำอย่างนี้
นอกจากจะงับเข้าที่คางเหมือนแต่ก่อน แล้วหลังจากนั้นก็วิ่งไล่กระทื่บกันอย่างเมามันส์

(แน่นอน ผมไม่เคยวิ่งตามมันทันเลย T_T)

.......ผมกอดมันไว้กับอก แล้วก้มหน้ามองมันซึ่งตอนนี้ทำตาแป๋วเหมือนแมวแอ๊บแบ๊วใส่

“คิดถึงเค้ามั๊ย” (ผมหมายถึงเจ๊โหด) คุณนายไม่ตอบอะไรนอกจากทำตาแป๋ว
“เค้าไม่มาอีกแล้วนะ”
“ต่อไปนี้ก็เหลือแค่เราแล้วแหล่ะ”

....... น้ำตาผมไหลออกมาอีกครั้ง ส่วนคุณนายคะน้าก็ยอมให้ผมกอดอยู่อย่างนั้นเป็นเวลานาน
นานเกินกว่าที่คุณนายจะยอมให้ผมกอดได้


.................................................................................



.......เหตุการณ์นั้นผ่านมาได้เกือบ ๆ 4 ปีแล้วมั้งครับ (ถ้าผมนับผิดก็ขออภัย) ทุกวันนี้เมื่อผมย้อนกลับไปวันนั้น
ก็ยังรู้สึกขอบคุณคุณนายไม่หาย หากวันนั้นไม่มีคุณนายคอยอยู่ข้าง ๆ ผมจะเป็นยังไง
ผมคงไม่รักคุณนายมากขึ้นใช่ไหม และเหตุการณ์หลังจากนั้นมา มันทำให้ผมเริ่มจะสังเกตได้แล้วว่า


.......คุณนายจะแสดงอาการอย่างนี้ทุกครั้ง เมื่อคนในบ้านรู้สึกไม่สบายใจ
คุณนายจะเข้ามาคลอเคลียทุกครั้งทั้งที่ไม่เคยเข้าหาก่อนหากไม่ต้องการอะไรตอบแทน
คุณนายจะมานอนใกล้ๆ ดึงความสนใจเราออกจากปัญหาที่เรามีอยู่ คุณนายจะเลียแขนให้เรา
ด้วยลิ้นสาก ๆ ของคุณนาย คุณนายจะมานอนกลม ๆ อยู่ใกล้ ๆ ให้ได้เอาหัวหนุน ทั้งที่ปกติแล้ว
แม้แต่โดนตัวคุณนายก็หงุดหงิดจะแย่แล้ว ดีไม่ดีมีงับหัวเอาง่าย ๆ

.......ผมว่า แมวมันรู้นะว่าเรากำลังอยู่ในอารมณ์เช่นไร ถ้าอารมณ์ดีมันก็ไม่สนใจเรา
แต่ถ้าเมื่อไหร่ที่เราเครียด หรือกำลังกลุ้ม กำลังเสียใจ แมวมันจะรับรู้ได้ด้วยสัญชาติญาณของมันเองว่า
คนที่เลี้ยงมันกำลังเศร้าใจอยู่ และเริ่มดำเนินการปลอบใจตามประสามันทันที!!!


4 ปีผ่านไปไวเหมือนโกหก
วันนี้ ณ. เวลานี้


.
.
.
.
.
.
.
.
.

คุณนาย นอนอยู่บนตัก และกำลังเอาหัวถูอยู่ที่ต้นขาของผม


เหมือนวันนั้นไม่มีผิด!!!!




จบตอนที่ 10

Create Date : 23 พฤษภาคม 2551 Last Update : 23 พฤษภาคม 2551 3:58:49 น. Counter : 916 Pageviews.		11 comments
Share Tweet