เรื่องสั้น : รักทั้งที่รู้ “ไง ....” “ก็เรื่อยๆ นะ ... นึกยังไงถึงโทรหาได้เนี่ยะ” “พอดีเซ็งๆ อะ ... เย็นนี้ว่างๆ ไปฟังเพลงกันไหมไม่อยากไปคนเดียว” “แล้วมีใครไปมั่งล่ะ” “ยังไม่ได้โทรหาใคร เพิ่งโทรหาจีนเนี่ย” “ดูก่อนได้ไหม ถ้าไม่ติดอะไรเดี๋ยวตามไป” “ทำไมล่ะ ยุ่งเหรอ ... ทำเสียงแปลกๆ นะ ... เครียด? เปลี่ยนใจ เดี๋ยวไปรับดีกว่าจะได้ไม่ต้องเอารถไปหลายคันหาที่จอดยากเปล่าๆ ” “ยังไม่ได้ตอบตกลงไปเลย” “ก็กลัวไม่ไปไง เลยไปรับดีกว่า น่า เย็นนี้เจอกัน” ***/////******////////*****/////*** “เอ้า ... ถึงแล้ว” ผมเอ่ยออกมาลอยๆ หวังจะให้คนที่หลับไม่รู้เรื่องอยู่ที่นั่งด้านข้างผมตอนนี้ได้รับรู้ “....” “จีน จีน ตื่นหน่อยซิ ถึงบ้านแล้วนะ … ” เมื่อเห็นเธอยังเงียบอยู่ ผมเลยตัดสินใจทั้งเขย่าตัวทั้งเรียกเพื่อปลุก “อะไรวะ เมาขนาดนี้เลย ... เฮ้อออ ไม่น่าเลยกู” ผมสั่นหัวที่ไม่มีอาการเมาสักนิดของตัวเองไปมา พร้อมกับมองสภาพเพื่อนของผม ที่ตอนแรกเหมือนจะไม่เต็มใจไปหาอะไรดื่มตามที่ผมโทรชวนแต่แรก แต่พอไปถึง นั่งกันยังไม่เท่าไหร่ จีนก็ยกแก้วครั้งแล้วครั้งเล่า ในขณะที่ผมยังไม่มีแก่ใจจะดื่มเท่าไหร่ พักเดียวจีนก็มีอาการเมาพับ จนผมต้องลากเธอกลับมา จนตอนนี้ผมคิดว่าผมเจอสถานการณ์ที่แย่ไปกว่านั้น ผมหากุญแจบ้านจากกระเป๋าสะพายใบเก่งของจีนไม่พบ “เฮ้อออ ... จีน จีน จีนตื่นหน่อย กุญแจบ้านอยู่ไหนนะ จะพาเข้าบ้าน นอนแบบนี้ไม่ได้นะ” “อยู่... อยู่ไหนไม่รู้” “จีน ไม่ตลกนะ ... หาหน่อยซิ ในกระเป๋ากางเกง กระเป๋าไหนสักเป๋านะ ล้วงๆ หยิบออกมา” อืมม ดีหน่อย คราวนี้เธอเริ่มได้สติตอบกลับมา พร้อมกับมือที่ล้วงเข้าไปในกระเป๋ากางเกงหยิบกุญแจออกมายื่นส่งให้แบบสะเปะสะปะ ผมรีบคว้ากุญแจพวงนั้นมาจากมือเธอ ก่อนที่มันจะหลุดล่วงออกจากมือที่ดูแกว่งไปมา อย่างคนที่ครองสติตัวเองไม่อยู่ในขณะนี้ กว่าจะไขกุญแจบ้าน กว่าจะลาก ใช่ซิ ต้องใช้คำนี้แหละถูกต้องที่สุด กว่าจะลากคนเมาที่ตั้งท่าจะหลับตลอดเวลาเข้ามาบ้านได้ เล่นเอาเหงื่อท่วม “ฮึ .... เฮ้อออ ... จีนเอ๋ยจีน วันนี้ทำเราถอนหายใจหลายยกเลยว่ะ” จากที่ดูสภาพเธอตอนนี้แล้วจะทิ้งไว้ก็ส่งสาร ผู้หญิงอยู่บ้านคนเดียว แถมเมาอีกต่างหาก เสี่ยงเกินไปที่จะปล่อยไว้แบบนี้ คิดได้แบบนั้นผมเลยจัดการขยับรถเข้ามาจอดไว้ในบ้านเธอเรียบร้อยปิดประตู ตอนที่ลงจากรถมาปิดประตูหน้าบ้านนี่เอง ที่ผมได้กลิ่นหอมของดอกไม้โชยมาตามลม มันทำให้รู้สึกอบอุ่น แล้วก็สบายอย่างบอกไม่ถูก อดมองไปยังตัวบ้านไม่ได้ ... จะว่าไป จีนเป็นคนรักบ้าน ชอบปลูกต้นไม้ ชอบดอกไม้กลิ่นหอม มากกว่าดอกไม้หลากสี ผมเป็นเพื่อนกับจีนมานาน มากจนรู้จักนิสัยหลายอย่างของเธออย่างไม่ต้องเดา รู้ว่าเมาเมื่อไหร่ หลับเมื่อนั้น รู้ว่าเมายังไงก็จะต้องโวยวายกลับบ้าน แล้วอะไรอีกหลายอย่างที่แค่มองก็รู้ว่าคิดอะไร ในคำว่าเพื่อนทำให้ผมรู้ว่าคำนี้มันมีความหมายแค่ไหน มากจนคนอย่างผมไม่อยากแลกมันกับอะไรทั้งนั้น “อ้าว... หายไปไหนแล้ว” ผมอุทานเมื่อเข้ามาในตัวบ้านแล้วไม่เห็นจีนนอนอยู่บนโซฟาห้องรับแขกเหมือนเมื่อสักครู่ คงลากตัวเองขึ้นไปนอนแล้วมั้ง คิดแล้วก็เลยเดินตามขึ้นไปดูซะหน่อยเพื่อความแน่ใจ ก็จริงอย่างที่คิด นอนซุกบนเตียงเรียบร้อย ยังกะเด็ก “อกหักคราวนี้หนักมากเลยเหรอ” ผมค่อยๆ ก้าวเข้าไปนั่งบริเวณขอบเตียง แล้วถามลอยๆ ออกไป ไม่คิดว่าจะได้คำตอบอะไรกลับมา “ไม่เจ็บเท่าไหร่หรอก เราไม่ดีเองที่รักเค้าไม่มากพอ” “วันนี้จะอยู่เป็นเพื่อนนะ นอนซะเถอะ พรุ่งนี้ตื่นขึ้นมาคงรู้สึกดีขึ้น” “นัท … ขอบใจนะ ... นัทเป็นเพื่อนที่ดีเสมอเลย” “อืมม ... อ้าว แล้วลุกมาทำไม จะอ้วกเหรอ” ขณะถามผมเริ่มมองซ้ายขวาเพื่อหาถังขยะหรืออะไรที่ใกล้มือเตรียมไว้ก่อน “เปล่า … ไม่ได้อยากอ้วก” แล้วจีนก็คว้ากระเป๋าสตางค์จากหัวเตียงขึ้นมา หยิบเงินในกระเป๋าออกมาส่งให้ผมใบหนึ่ง ผมมองมือที่ยื่นเงินนั้นนิ่งอย่างกำลังใช้ความคิดว่านี่คืออะไร “ค่าเหล้าหรือไง ไม่เป็นไร เราเลี้ยง ก็วันนี้เราเป็นคนชวน” “เปล่า ... จีนซื้อกอดนัทได้ไหม แค่กอดนะ” แค่เห็นตาซื่อๆ ขนตาดำเป็นแพที่ลอยห่างจากหน้าผมไม่ถึงศอก ก็ทำให้ใจผมอ่อนยวบแล้ว ผมสวมกอดเธอโดยไม่ได้สนใจที่จะรับเงินนั้นจากเธอ กอดเธอไว้ด้วยความรู้สึกทั้งหมดที่ผมมี เธอกอดตอบผมแน่น เช่นเดียวกับที่ผมกอดเธอไว้ เพียงเสี้ยวความรู้สึกที่เหมือนกับว่าถ้าผมกอดเธอเบาเกินไป เธอจะหายไป คางผมกดอยู่บนเส้นผมดำสนิทของเธอ นานเท่าไหร่ไม่รู้ที่เรากอดกันอยู่แบบนั้น จนผมรู้สึกได้ถึงลมหายใจของเธอที่หายใจเข้าออกเป็นจังหวะสม่ำเสมอซึ่งแสดงว่าเจ้าตัวหลับแล้ว ผมจึงค่อยๆ วางเธอลงนอนอีกครั้ง เฝ้าดูเธอหลับสนิทอย่างเป็นสุขนั้น ***/////******////////******/////*** “ทำอะไรอยู่นะ” “โจ๊ก ... มาพอดีเลย มากินได้แล้ว ... นั่งนี่เลย” ผมจัดแจงเลื่อนถ้วยโจ๊กที่ยังร้อนๆ อยู่มาตรงหน้าเธอ “เมื่อคืน ... ขอโทษนะ แล้วก็ขอบคุณด้วย” “ไม่เป็นไร แค่นี้สบายมาก” “นัท” “หืม” “นัทเคยคิดจะชอบจีนมากกว่าเพื่อนบ้างไหม … จะเปลี่ยนแปลงเป็นแบบนั้นได้ไหม” “จีน ...” ผมเรียกชื่อเธอเสียงอ่อนลง มองหน้าเธอ เธอจ้องมองผมกลับอย่างต้องการคำตอบอยู่เช่นกัน ผมค่อยๆ คลี่ยิ้มให้เธอ เธอยิ้มตอบกลับมา “ขอโทษนะจีน นัทเชื่อว่าจีนรู้ ว่านัท เป็น .... ยังไง” “หึ หึ ... จีนเข้าใจนัท ... จีนเข้าใจ ... ถามไปงั้นนะ เผื่อฟลุ๊คเข้าสักวัน” เธอปรับเสียงให้ดูเฮฮาขึ้น “นี่ ... ต่อไปถ้าอยากให้กอดบอกคำเดียว ไม่ต้องจ้างหรอก เพื่อเพื่อนแค่นี้ทำได้เสมอ” “ขอบใจนะนัท ขอบใจจริงๆ ... ว่าแต่ ... ทำไมวันนี้โจ๊กมันอร่อยนะ” “ไม่ต้องมาดราม่าเลย กินเข้าไปจะได้สร่าง”   Create Date : 20 กุมภาพันธ์ 2553 12 comments Last Update : 20 กุมภาพันธ์ 2553 17:09:12 น. Counter : 612 Pageviews. Share Tweet

"สังเวียนคน" ตอนที่ 4 "ผู้แพ้" เรียนเชิญมาช่วยกันเชียร์ช่วยกันลุ้น ลูกผู้ชายนักสู้ที่ชื่อไอ้ตงกันต่อครับ...   โดย: ลุงแว่น 21 กุมภาพันธ์ 2553 7:16:52 น.

โห...น่ารักนะเนี่ยเรื่องเนี้ย อินตามเลย อยากอ่านต่ออะ แนะนำให้เขียนจริงจัง...เอาไปขยายยาวๆเรยจ้า   โดย: นักล่าน้ำตก 22 กุมภาพันธ์ 2553 11:47:27 น.

... พี่อัยย์เจ้าขา ... กลัวว่าพอขยายแล้วมันจะจบไม่ลงอีกนะ ... อันนี้อยากเขียนเพื่อระลึกถึงเพื่อนนิดหน่อยค่ะ "เพื่อนรัก" เออเนาะ ทำไมไม่ใช่ชื่อนี้หว่า   โดย: SIMAKHA 22 กุมภาพันธ์ 2553 16:49:43 น.

หวัดดีค่ะ ขอบคุณที่เข้ามาเม้มท์นะคะ ลองจดว่าทานอะไรไปบ้างดูนะคะ ช่วยได้มากเลยค่ะ วันนี้ออยทานเยอะเลยค่ะ พรุ่งนี้น้ำหนักน่าจะขึ้น   โดย: jrom 23 กุมภาพันธ์ 2553 4:46:45 น.

วันนี้ไอ้ตง ย้ายสังเวียนชีวิตแล้วครับ สังเวียนคน ตอน 5 "้ฟ้าลั่น ศิษย์ประยงค์" ลงโรงฉายแล้วครับ....   โดย: ลุงแว่น 23 กุมภาพันธ์ 2553 6:15:19 น.

จบหรือยังครับ รู้สึกเหมือนจะต่อได้อีกนะ   โดย: Psycho man 23 กุมภาพันธ์ 2553 7:27:10 น.

พี่ว่าน่าจะชื่อนี้นะ " รักเพื่อน ยายเพื่อนรัก" อิอิ...รับรองวัยรุ่นรีบอ่านเลย   โดย: นักล่าน้ำตก 23 กุมภาพันธ์ 2553 12:54:25 น.

ขอบคุณนะคะที่แวะไปเยี่ยมเยียนกัน... แต่แหม...จริงๆแล้วมันก็ไม่ถึงขนาดนั้นหรอกค่ะ...หุหุ แค่คำกลอนมันพาไปน่ะ   โดย: lonely sea (seenil ) 23 กุมภาพันธ์ 2553 13:00:59 น.

ทานข้าวอ๊ะยัง ถ้าอิ่มแร้ว...ไปอ่านต่อน้า..   โดย: นักล่าน้ำตก 24 กุมภาพันธ์ 2553 13:23:17 น.

อ่า ซึ้งดีอ่ะ เคยมีคนแอบชอบแบบนี้เหมือนกัน แต่เป็นเพื่อนกันดีก่า ว่าจะลองเขียนเรื่องสั้นมั่ง ท่าทางน่าสนุกดี   โดย: สตอเบอรรี่ด็อก 24 กุมภาพันธ์ 2553 16:34:15 น.

เชิญสัมผัส วิถีชีวิตของนักมวยในค่าย สังเวียนคน ตอน 6 ค่ายศิษย์ประยงค์   โดย: ลุงแว่น 25 กุมภาพันธ์ 2553 6:23:35 น.

เล่าได้น่ารักดี แต่ แน่ใจว่าแค่เพื่อนกันเรอะ ?   โดย: PANPISA 8 มิถุนายน 2553 9:30:17 น.