|
It's always the same
เป็นอีกหนึ่งวันที่ผ่านพ้นไป ชีวิตที่นั่นเหมือนอยู่ในเมืองน้ำแข็ง มันเย็นจนชา และเมื่ออยากเดินออกมาทุกครั้งที่ทำได้
ไม่นึกว่าตัวเองจะแคร์อะไรที่นั่นอีก แต่ในที่สุดก็รู้ว่าเรายังมีความรู้สึกเป็นปกติ เพียงฝึกที่จะเก็บมันไว้จนไม่มีอิทธิพลอะไรเหนือตัวเรา แต่วันนี้ฉันคงอ่อนเเอจริงๆ
บางทีก็คิดขำขำว่าแม่คงสอนเรามาให้เป็นคนดีเกินไป ดีจนคาดหวังว่าคนอื่นจะปฏิบัติกับเราอย่างนั้น อย่างที่เราทำกับเขา
แต่ในความเป็นจริง แม่ก็เลี้ยงเรามาเหมือนคนอื่นๆ เราไม่ได้ดีกว่าใคร แต่ใส่ใจความรู้สึกคนอื่นมากเกินไปเท่านั้นเอง
อันนี้ไปจิ๊กมาจาก space ของเพื่อน ชอบจังเลยค่ะ ถ้าเจ้าของเข้ามาอ่านก็โปรดรู้ว่าโดนจิ๊กมาแล้วนะคะ
Small place (in the childhood)
How long I have to sigh?
The real world is not being as I think.
We always follow the time that change.
When we grow up, everything will change.
Growing up is not easy.
It is not familiar and it mentally tired to think about it.
Dont have any time to listen and think to whom.
What I have to do when grow up.
When the time change faster than mind till we may disappear.
When the childhood in mind has gone, where is he and why he gone from us?
Give a small place for our childhood.
Keep us the same although the times are change.
Keep the freshness with us and don not let anyone to grab it.
I just want to have a small place to be the kind for long time.
We want to dream. We want to smile.
Keep our childhood in mind though the real world will be good or bad.
There are the rainbows at the skyline.
When the truth meets the dream at that land, a child holds my hand and walk together.
When the time change faster than mind till we forget who we are.
Do not forget a little kid and do not let him alone. Are we heard that sound call us.
| Create Date : 14 กรกฎาคม 2549 |
|
7 comments |
| Last Update : 14 กรกฎาคม 2549 16:17:43 น. |
| Counter : 537 Pageviews. |
|
 |
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [
ทำไงดีล่ะเนี่ย ทำเมินเฉยเค้าไปดีไม๊ ไม่ต้องสนใจ เราจะได้สบายใจขึ้นเล็กๆ อ่ะจ้ะ
ยิ้มๆ น๊า