หลานสาวกับเรื่องความสวย ... เวลาว่างกับร้านหนังสือ

หลังจากโดนงานสูบพลัง จนไม่เหลือแรงมา Up Blog เพราะมีการเปลี่ยนผู้บริหารใหม่ เลื่อนตำแหน่งกัน แต่ไม่ต้องห่วงค่ะ พุทรา...ยังคงเป็นลูกกระจ๊อกเค้าเหมือนเดิมนั่นแหละค่ะ ยังคงก้มหน้าก้มตาทำงานไป แต่มันก็อดไม่ได้ที่จะรู้สึกว่า บางที สังคมไทยบางส่วน อาจจะเข้าใจคำว่า “วิสัยทัศน์” ผิดๆ รึเปล่า? วิสัยทัศน์ กับ สภาพความเป็นจริง มันต้องไปด้วยกันมั่งมั้ย? คำถามยากๆ แบบนี้ พุทราก็คงต้องเก็บเอาไว้ก่อน -_-a

แต่ในที่สุด พุทราก็รวบรวมแรงได้หน่อยนึง มานั่ง Up Blog ค่ะ ^ ^

* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *

เมื่อคืนน้องสาว(ที่รู้จักกันคนหนึ่ง) โทรข้ามทวีป จากนอร์เวย์ มาหาพุทรา เพื่อคุยเล่น ถามสารทุกข์สุขๆ ดิบๆ กัน ... ซักวันพุทราจะเขียนเรื่องราวของน้องสาวคนนี้ของพุทรา เพราะพุทรารู้สึกว่า ชีวิตของเธอยิ่งกว่านิยายที่เราอ่านๆกันอีกค่ะ ^ ^

มาเข้าเรื่องที่อยากจะเขียนวันนี้ดีกว่า ก่อนที่แบตจะหมดอีก ^ ^”

เธอเล่าถึง หลานสาวตัวน้อยวัยประมาณ 3 ขวบ ที่ไปโรงเรียนอนุบาล

น้องสาว : “หลานหนู น่ารักมากๆเลย แม่เค้าให้ไปโรงเรียนอนุบาลแล้ว”

พุทรา : “อืมม เหรอ แล้วเป็นไงมั่ง”

น้องสาว : “ไปวันแรก ก็ได้เรื่องเลย”

พุทรา : “อ้าว เรื่องอะไรล่ะ”

น้องสาว : “ก็หลานหนูน่ะ เค้าชอบแต่งตัว ทีนี้พอเพื่อนเค้าบอกว่า จะตัดผมให้ จะได้สวยๆ หลานหนู เค้าก็ให้ตัด”

พุทรา : “อ้าว ไม่แหว่งเหรอ เด็กอนุบาลตัด”

น้องสาว : “จะเหลือเหรอพี่ แหว่งข้างหลังยังไม่เป็นไร นี่ตัดข้างหน้าเลย เป็นหน้าม้าเต่อ แถมยังตัดทิ้งไว้แค่ครึ่งเดียว”

พุทรา : “55555 แล้วไงต่อ”

น้องสาว : “พอแม่เห็นเท่านั้นแหละ แม่เค้าโวยวายลั่นบ้านเลย ว่าลูกว่า ‘ทำไมถึงปล่อยให้เพื่อนทำแบบนี้ มันน่าเกลียดมากเลยรู้มั้ย’ เห็นว่าจะไปคุยกับครูที่โรงเรียนด้วยว่าทำไมปล่อยให้เด็กเล่นกรรไกรกันไม่ดูแลเลย”

พุทรา : “แล้วเจ้าตัวล่ะ เค้าว่ายังไง” พุทรานึกถึงหลานตัวน้อย คงร้องไห้เพราะถูกเพื่อนแกล้ง

น้องสาว : “หลานตัวแสบของหนูน่ะเหรอ เค้าบอกกับแม่เค้าว่า ‘อ้าว น่าเกลียดเหรอ หนูนึกว่ามันสวยมากๆเลย’ แล้วก็ยิ้มร่า วิ่งตื๋อไปอวดปู่ด้วย”

สิ่งที่พุทรารู้สึก จนมานั่ง Up Blog ไม่ใช่เรื่องการฟ้องร้องครูโรงเรียนอนุบาล มาตรฐานโรงเรียนอนุบาลในประเทศนอร์เวย์ ฯลฯ (ชีวิตนี้พุทราคงไม่พูดอะไรที่มีสาระขนาดนั้น ^ ^”)

แต่พุทรารู้สึกว่า สิ่งที่หลานตัวน้อยบอกว่า “สวย” ทั้งๆที่มันแหว่งๆ นั้น มาจากสิ่งที่เธอคิดเอง รู้สึกเอง ไม่มีอิทธิพลจากสังคม คนรอบข้าง หรือ แฟชั่น มาเกี่ยวข้องแต่อย่างใด

ลองมองย้อนกลับไป .... เมื่อไหร่กัน อายุซักกี่ขวบที่คนเราเริ่มรับเอาสิ่งที่ คนโน้นบอกว่า “ดี” คนนี้บอกว่า “สวย” เข้าไปกำหนดความคิดของตัวเอง แล้วเติบโตขึ้นมาเป็นวัยรุ่นที่

... เมื่อใครซักคนบอกว่า กางเกงขาสั้น เป็นเทรน ใส่แล้วจะดู “สวย” .... ก็ใส่กันค่อนประเทศ แม้ว่าจะโดนยุงกัด หรือ อากาศหนาว ก็ยังใส่ ^ ^”
... เมื่อใครซักคนบอกว่า ผ้าพันคอ เป็นเทรน มีไว้แล้วจะดู “ดี” .... ก็พันกันเกือบทั้งสยาม แม้ว่าจะใส่กางเกงขาสั้นจุ๊ดกับเสื้อแขนกุด แล้วจะพันคอเพื่ออะไรเนี่ย มันจะอุ่นเหรอ ^ ^”
... เมื่อใครซักคนบอกว่า มือถือรุ่นใหม่ มีไว้แล้วจะดู “ทันสมัย” .... ก็ซื้อกันค่อนเมืองทั้งที่ราคาหลายหมื่น แม้ว่าจะใช้ฟังก์ชันไม่คุ้มกับราคาที่ซื้อมา ^ ^”

บางทีการค้นหาสิ่งที่เราชอบ สิ่งที่เหมาะกับเรา แล้วบอกว่ามัน “ดี สวย ทันสมัย” อาจจะดีกว่าที่ต้องรอให้ใครๆ มากำหนด หรือ ขีดกรอบให้ก็ได้นะ พุทราว่า ^ ^a

... อืมมมม...รู้สึกว่าเขียนอะไรไม่รู้ ดูงง.... แหะ..แหะ.. ^ ^”

* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *

เมื่อวันอาทิตย์ที่ผ่านมา พุทราเพิ่งรู้สึกว่า

“การมีเวลาว่างมากเกินไปนั้น ไม่ค่อยจะดี โดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่ออยู่ใกล้แหล่งของชอบของเรา ... เพราะเราจะใช้เวลาว่างที่มีอยู่แม้เพียงน้อยนิด พุ่งตรงไปที่นั่น แล้ว ซื้อๆๆๆๆๆๆๆๆ” ... T_T

ที่เกริ่นซะงง เพราะต้องการจะเล่าว่า ... เมื่อวันอาทิตย์ พุทรามีเวลาว่างอยู่ 1 ชม. แล้วไปอยู่ใกล้ร้านหนังสือ -_-“ ผลปรากฏว่า .... เพียงแค่ ครึ่ง ชม. เท่านั้น พุทราก็ซื้อๆๆๆๆๆๆ เหมือนโดนสะกดจิต ลืมนึกถึงหนังสืออีกมากมายที่ยังนอนรอให้พุทราหยิบมาอ่านซักที จ่ายเงินเสร็จเดินออกจากร้าน อาการถูกสะกดจิตก็หายค่ะ มีถุงหนังสือในมือ กับใบเสร็จ....โอ๊วววววววววววววววว.... 2 พันกว่าบาท T_____T กว่าจะถึงสิ้นเดือน คงต้องกินแกลบ และงดเข้าใกล้ร้านหนังสือซักพัก

Create Date : 15 มกราคม 2551		3 comments
Last Update : 15 มกราคม 2551 23:23:47 น.
Counter : 538 Pageviews.
Share Tweet