BlogGang.com : : แค่ก้อนหินที่อยากบินได้ : เตรียมงาน...วันงาน...วันที่งานผ่านไป

เตรียมงาน...วันงาน...วันที่งานผ่านไป

หลังจากโดนคำสั่งด่วนให้จัดงานประชุม(โดยไม่ได้ให้เงินมาด้วย)เพื่อประชาสัมพันธ์โครงการที่พุทรามีส่วนรับผิดชอบ แน่นอนพุทราก็ต้องเป็นหนึ่งในคนเตรียมงาน และจากงานดังกล่าวทำให้พุทราได้รู้ว่า

1. ยิ่งตำแหน่งเล็ก ยิ่งต้องวิ่งมาก เดินมาก ประสานงานมาก ทำกันหัวหมุน คนเสนอไอเดียเยอะกว่าคนลงมือทำ .... ยิ่งลูกกระจ๊อกแบบพุทราด้วยแล้ว เดินกันหมดแรงเลย ... แต่ก็คงจะทำให้น้ำหนักลดไปหลายกิโล เห็นพี่ที่เค้าไม่ต้องเตรียมงาน เค้าทักว่าพุทราผอมลง ^ ^”

2. นึกถึงสมัยเตรียมงานรับน้อง ทั้งที่รู้สึกว่างานหนักกว่านี้ ทำกันแทบไม่ได้นอน บ้านไม่ได้กลับ ... แต่ทำไมมันกลับรู้สึกเหนื่อยน้อยกว่า ... บางทีการทำงานภายใต้สภาวะที่กดดัน เคร่งเครียด(เมื่อเทียบกับการเตรียมงานกับเพื่อนๆ) คงไปบั่นทอนกำลังกายที่มีอยู่น้อยนิดของพุทรา ... หรือ อาจจะเป็นเพราะว่า พุทราแก่แล้ว ^ ^”

3. แต่ก่อนพุทราก็เชื่ออยู่แล้วว่า ทุกสิ่งที่เกิดขึ้นได้ เพราะมีใครซักคนไปทำมัน เช่น พื้นที่เราเดินอยู่ทุกวันสะอาดได้เพราะมีคนคอยเช็ดถูดูแล .. แต่พอผ่านงานนี้ ... พุทรายิ่งรู้สึกถึงประเด็นนี้ชัดเจนมากขึ้น ... ไม่มีอะไรเกิดขึ้นของมันเองโดยไม่มีใครลงมือทำ ... ไม่ว่าจะเป็น

- บัตรจอดรถสำหรับแขก VIP เพื่อให้ รปภ. รู้ว่าเป็นรถจอดในที่ใกล้กับที่ประชุม .. แน่นอนก็ต้องมีคนไปประสานงานกับพี่ รปภ. ด้วย รวมถึงต้องบอกพี่ รปภ. กระทั่งทะเบียนรถที่จะเข้ามาจัดบุฟเฟ่ เพื่อให้พี่ รปภ. ช่วยอำนวยความสะดวก ^ ^”

- การจัดที่นั่ง ต้องจัดแถวละกี่คน ตอนแรกพุทราก็เข้าใจว่า ก็ดูให้มันสมดุลกับความกว้างของห้องก็พอ ^ ^” แต่จริงๆแล้ว พี่ๆที่เค้าจัดสถานที่ เค้าคิดกระทั่งว่า ตำแหน่งแต่ละระดับมีกี่ตำแหน่ง ระดับเดียวกันต้องนั่งแถวเดียวกันด้วย ไม่งั้นก็ต้องหารให้สมดุล -_-“ บุคคลภายนอกที่เชิญเข้ามาต้องนั่งตรงไหน พี่เค้าคิดหมดเลย เพื่อให้ได้ จำนวนที่นั่งต่อแถวและจำนวนแถว ... สุดยอด ... ละเอียดจริงๆ ^ ^”

- ป้ายตำแหน่งผู้เข้าร่วมงานที่วางตามโต๊ะ ที่พุทราคิดว่า แถวละป้ายก็พอแล้ว แล้วไอ้เจ้าป้ายสามเหลี่ยมตั้งโต๊ะน่ะ ใส่กระดาษด้านนอกด้านเดียวก็พอแล้ว ใส่ทำไม 2 ด้านเปลือง ^ ^”

- ของที่ระลึกแจกสื่อมวลชนและแขกผู้มีเกียรติ เงินก็ไม่ให้มา ต้องวิ่งหาเงินมาซื้อของแจกผู้ร่วมงานเองอีก -_-“

- รายชื่อลงทะเบียนที่ให้เซ็นหน้าห้องประชุม ... กว่าจะสรุปได้ว่าเชิญใครบ้าง ก็ประชุมแล้วประชุมอีก จนพุทราเพลีย จะเชิญหมดเลยก็ไม่ได้ เพราะงบมันจำกัด -_-"

- เอกสารแจกผู้เข้าร่วมประชุม ที่ดันต้องมีแบบสี สำหรับ VIP และ แบบขาวดำ สำหรับระดับธรรมดา ... พุทราไม่เข้าใจว่าจะแยกทำไม ให้มันยุ่งยาก ให้งง ให้มีรายละเอียดในการเตรียมงานยุ่งเข้าไปอีก -_-“

- ยังไม่นับ อีกหลายส่วน ไม่ว่าจะเป็นบอร์ดนิทรรศการที่ตั้งอยู่หน้างาน , ตกแต่งเวที , จัดสถานที่ , คำกล่าวของระดับผู้บริหาร ฯลฯ

4. จากข้อ 3 ช่วยย้ำในสิ่งที่พุทราบางทีก็เผลอลืมๆ ไป คือ ระบบแบ่งวรรณะไม่เคยหายไปไหนเลย ... -_-“ และบางทีพุทราก็อดคิดไม่ได้ว่า ... ระดับผู้บริหารหรือ VIP เค้าอาจจะไม่ได้เรื่องมากอย่างที่เราคิดกันไปเอง แต่เราไปทำ ไปจัดการให้เค้าเอง ... บางทีระบบแบ่งวรรณะอาจจะมาจากคนธรรมดาๆที่ดันไปทำให้คนกลุ่มหนึ่งกลายเป็น VIP

5. เหนืออื่นใด ... งานที่สำเร็จได้ ก็มาจากทุกๆคนช่วยกัน ลงมือ ลงแรง แนะนำสิ่งดีๆ แลกเปลี่ยนประสบการณ์ ... งานนี้พุทราได้ประสบการณ์เพียบเลย ขอบคุณพี่ๆน้องๆทุกคน(ที่คงไม่ได้มาอ่านในนี้) ^ ^”

6. แต่พุทราก็มีเรื่องสงสัย ... สงสัยว่าทำไมเวลานักข่าวสัมภาษณ์ ทำไมถึงสัมภาษณ์ผู้บริหารสูงสุด ทั้งๆที่ก่อนที่เค้าจะให้สัมภาษณ์

เบื้องหลัง ต้องมีการเตรียมคำถามที่คาดว่านักข่าวจะถาม แล้วก็ส่งคำถามมาให้ส่วนที่เกี่ยวข้องตอบๆๆๆๆ แล้วส่งไปให้ท่านผู้บริหารอ่านเตรียมไว้ ... แล้วเวลาให้สัมภาษณ์จริง ก็ต้องมีคนที่รู้ข้อมูลคอยยืนประกบเผื่อนักข่าวจะถามคำถามที่ไม่ได้เตรียมคำตอบเอาไว้

... มันทำให้พุทรารู้สึกว่า..ทำไมต้องทำให้มันยุ่งยาก ก็ให้ถามคนที่รู้เรื่องไปเลยก็จบ ไม่ต้องเตรียมงานหลายรอบๆ ^ ^”

Create Date : 04 กุมภาพันธ์ 2551

Last Update : 4 กุมภาพันธ์ 2551 14:22:15 น.

4 comments

Counter : 432 Pageviews.

ยินดีด้วยที่งานประสบความสำเร็จ
หายเหนื่อยหรือยังค่ะ

โดย: kittymaew

วันที่: 4 กุมภาพันธ์ 2551 เวลา:15:59:43 น.

คุณพุทราช่างคิดช่างเขียนดีอ่ะครับ อ่านแล้วก็ยิ้มตามไปด้วยในแทบทุกข้อเลย

"ทุกสิ่งที่เกิดขึ้นได้ เพราะมีใครซักคนไปทำมัน " อืม จริงด้วยนะครับ หลายอย่างที่มองข้ามไป แต่ถ้าลองหยุดคิดดีๆ ก็จะพบว่าอะไรๆมันก็ต้องมีคนมาคอยดูแลจัดการให้มันดำเนินไปได้ อ่านแล้วนึกถึงหนังเรื่อง Amelie ที่พระเอกเป็นคนซ่อมตู้ถ่ายรูปติดบัตรหยอดเหรียญอ่ะครับ ^^

เห็นด้วยกับข้อ 4 ด้วยครับ "บางทีระบบแบ่งวรรณะอาจจะมาจากคนธรรมดาๆที่ดันไปทำให้คนกลุ่มหนึ่งกลายเป็น VIP "

ละก็เห็นด้วยกับข้อ 6 เช่นกัน ทำไมจะต้องสร้างวัฒนธรรมแบบนี้ขึ้นมาด้วยเนอะ

โดย: อะไรคือสิ่งหายาก แต่ไม่มีค่า

วันที่: 4 กุมภาพันธ์ 2551 เวลา:21:19:24 น.

+++ หวัดดีค่ะ คุณคิตตี้

ขอบคุณนะคะที่แวะมาเยี่ยมที่ Blog ^ ^

งานประสบความสำเร็จในระดับหนึ่งค่ะ ^ ^" แล้วพุทราก็หายเหนื่อยไประดับหนึ่งค่ะ ช่วงนี้ช่วงขออู้ค่ะ เลยมา Up Blog อย่างที่เห็นเนี่ยแหละค่ะ ^ ^

+++ หวัดดีค่ะพี่ตี๋

ขอบคุณนะคะที่แวะมาเยี่ยมที่ Blog และขอบคุณค่ะ สำหรับรอยยิ้ม

ไม่เคยดูเรื่อง Amelie เลยค่ะ อืมมม...จริงนะคะ...ต่อให้เครื่องที่ว่าอัตโนมัติก็ยังต้องมีคนดูแล ^ ^

นั่นซินะ พุทราก็สงสัยว่า ทำไมจะต้องสร้างวัฒนธรรมแบบนี้ขึ้นมาด้วย -_-a

โดย: แค่ก้อนหินที่อยากบินได้

วันที่: 5 กุมภาพันธ์ 2551 เวลา:12:14:24 น.

อารมณ์ประมาณผู้บริหารควบคุมนโยบาย ออกสื่อ พนักงานเป็นคนทำงาน เดินเรื่องต่าง ๆ

โดย: p_tham

วันที่: 17 กุมภาพันธ์ 2551 เวลา:10:26:04 น.