Bloggang.com : MOnKEy_PrAi : The first time to meet everybody : welcome party

The first time to meet everybody : welcome party

25 กันยายน 2552

วันที่สองสำหรับการไปมหาลัย ไปสายกว่าเมื่อวาน คือประมาณ แปดโมงครึ่ง เพราะว่า Dr.Kanzawa บอกไว้เมื่อวานว่า มาสายหน่อยก็ได้ ออกจากห้องซักแปดโมงไรงี้
อัมพิกาก็เด็กดี ออกจากห้องแปดโมง เดินทางครึ่งชั่วโมง ถึงแปดโมงครึ่งเป้งๆๆๆ

อ๊ะบล๊อคก่อนหน้าลืมโชว์รูปตั๋วเดือน
เอาซะหน่อยๆ แตกต่างจาก pasmo card ธรรมดายังไง ใครอยากรู้ก็ตามไปดูเอาบล๊อคก่อนหน้าเองนะคะ ^^ ถ้าใครไม่อยากรู้ ก็แนะนำให้อ่านต่อไป - -" แต่ถ้าใครไม่อยากอ่านแล้ว ก็กากบาทสีแดงมุมขวา คลิ๊กเลยค่ะ -*-

แต่ก็ยังมาเช้ากว่า Dr. Kanzawa และ Prof. น้าาา

(ก็ใช่สิเวลางานจริงๆคือสิบโมงนี่ - -")

ก็นั่งเล่นไป รอให้ Dr. Kanzawa เคลียร์งานเสร็จ จะได้ไป ที่สำนักงานเทศบาล เขต อำเภอ ตำบล Tai to ku ไม่รู้อันไหน 5555 กดบัตรคิว กรอกใบสมัคร เจ้าหน้าที่เปนคนญี่ป่น พูดแต่ภาษาญี่ปุ่น - -" เสร็จแล้วก็จะได้ใบรับรองคนต่างด้าวชั่วคราวมา หลังจากนั้นสองอาทิตย์ ก็ให้มารับ alien certification card พอได้รับมาอยากรู้ว่า อิฉันจะไปดาวอังคารได้มั้ย

หน้าตาใบรับรองชั่วคราวเปนเยี่ยงแล

แล้วก็ขึ้นไปทำประกันสุขภาพชั้นสอง ไม่รู้เค้าคุยอะไรกัน รู้แต่ว่า หกเดือนแรกไม่จ่าย จ่ายหกเดือนหลัง อะไรแบบนี้แหละ วันพรุ่งนี้เช้าหรือไม่ก็จันทร์เช้า บัตรประกันสุขภาพจะมาถึงห้องพัก ถ้าอยู่ก็ดีไปเซนต์รับไป ถ้าไม่อยู่ก็ยากอีก ระบบเค้าก็เหมือนไปรษณีย์บ้านเราแหละค่ะ ถ้าไม่มีคนรับ ก็จะทิ้งใบแจ้งไว้ ให้ไปรับเอง ยากไปหน้าาาาาาาาาา

แต่ Dr. kanzawa พูดว่า ด๊อนท วอรี่ เดี๋ยว ไอ จะพาอยู่ไปรับเอง จริงๆไม่ได้พูดแบบนี้หรอกค่ะ แต่นึกไม่ออกละ 555+

กลับเข้ามหาลัย อิฉันก็นั่งๆนอนๆ(อันหลังนี้ในใจค่ะ ^^)ในห้องพัก รู้สึกชักจะแย่ ก็เลยเดินเข้าห้องแลปไปถามเอานั่นเอานี่ จากเด็กๆในแลป แล้วก็ขอร้องล่วงหน้าให้เค้าช่วยสอนบางอย่าง ทุกคนใจดีมาก แต่ติดจะขี้อายเพราะพูดอังกฤษไม่ได้เหมือนคนไทยแหละค่ะ ประมาณว่าอย่ามาใกล้กุนะเมิงง แบบนั้นแหละ 555+

ตกเย็นมา ก็มี welcome party and good bye party อย่าตกใจค่ะ ไม่ใช่เลี้ยงต้อนรับอัมพิกาพร้อมๆกับเลี้ยง(ไล่)ส่งอัมพิกากลับนาาา เลี้ยงต้อนรับอัมพิกา และ เลี้ยงส่ง อาจารย์คนนึงในห้องแลปที่กำลังจะย้ายไปทำงานที่อื่น
ไปร้านชื่อว่า domo domo ไม่ได้ถ่ายรูปมาเลยย น่าจะเป็นร้านเหล้าแบบบุฟเฟต์นะคะ ตั้งแต่ ห้าโมงถึงหนึ่งทุ่ม กินเครื่องดื่มแอลกอฮอลไม่อั้น

มีราวๆ 30 ชีวิตได้ มีผู้หญิง 5 คน นอกนั้น ผู้ชายหมด อัตราส่วน 1:6 อ๊ะๆ เมากันได้ที่ รั่วกันได้ใจมาก ฮาดีค่ะ พอแอลกอฮอล์ออกฤทธิ์ก็เริ่มจะกล้าพูดอังกฤษ กล้าเข้ามาหาอิฉันกันมากขึ้น

อัมพิกาก็กินเบียร์ไปแก้วเดียวค่ะ ท้องว่าง กินเข้าไปเมาแน่ๆ แถมขี้เกียจแบกตัวเองให้ขึ้นรถไฟฟ้าสองต่อ แล้วเดินเข้าหออีก เซพตัวเองไว้ดีกว่า แม้ว่า sensei จะบอกว่า ที่นี่ปลอดภัยมาก ไม่ต้องกังวลก็เถอะ ที่กลัวเนี่ย ไม่ได้กลัวคนอื่นหรอก กลัวตัวเองนี่ล่ะค่ะ sensei

สองรูปบน เป็น Prof. Tamiya and Dr.Kanzawa
นอกจากนั้นก็เปนรูปบรรยากาศโดยรวมค่ะ