เรื่องราวเรื่อยๆ´¯)

MOnKEy_PrAi
Location :


[ดู Profile ทั้งหมด]

ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
Smember
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?]




ก็แค่ผู้หญิงธรรมดา เกิดมาในสมัยที่เครื่องพิมพ์ดีดยังรุ่งเรือง เรียนทางด้านวิทยาศาสตร์ ถึงแม้หน้าตาและท่าทางน่าจะไปเรียนช่างยนต์ ช่างซ่อมมากกว่าก็เถอะ 555+ สนใจทุกเรื่องที่ผ่านเข้ามาในชีวิต จะไม่สนใจก็แค่เรื่องที่ไม่น่าสนใจเท่านั้น เอ๊ะยังไงหว่า ชอบทำอะไรตามใจ ที่ไม่ได้ไปทำให้ใครเดือดร้อน เลยกลายเป็นผู้หญิงแปลก ผสมกับ สติแตกนิดๆ ใครจะเกลียดจะหมั่นไส้ไม่สนใจ ตราบใดที่ยังไม่รู้ว่าคนคนนั้นเป็นใคร 555+

ทุกท่านที่เดินผ่านมาในบล๊อก เราก็ดีใจ แต่ถ้าท่านจากไปโดยไม่ฝากคอมเมนท์ไว้ให้ เราก็แอบเคืองล่ะค่ะ ก้ากกกกก+
Group Blog
 
<<
มีนาคม 2553
 123456
78910111213
14151617181920
21222324252627
28293031 
 
16 มีนาคม 2553
 
All Blogs
 
Friends' blogs
[Add MOnKEy_PrAi's blog to your web]
Links
 

MY VIP Friend

 
The 1st Sophia International Symposium on Role Modeling for Female Scienctists

แหม๊.... เห็นชื่อบล๊อค คงตกใจเป็นทิวแถว ว่าอัมพิกามันมาแนวไหนวะ

ชื่อบล๊อคดูเป็นจริงเป็นจังเป็นทางการก็จริงค่ะ.. แต่ว่าอัมพิกาก็ยังคงเป็นอัมพิกา จะมาหาสาระอะไรในบล๊อคนี้ก็คงจะไม่ได้เหมือนเดิม

ที่ตั้งชื่อบล๊อคอลังขนาดนี้ก็เพราะว่า มีโอกาสได้ไปร่วมงานประชุมนี้มาค่ะ จัดอยู่ในมหาลัยนี่แหละ แล้วด้วยความที่นึกไม่ออกว่าจะใช้ชื่อว่าอะไร ก็เอาชื่อการประชุมมาใช้ซะเลย (มัก) ง่ายดีจัง^^

จริงๆแล้วชื่องานประชุมยังไม่หมดเท่านี้นะคะ ยังมีหัวข้อย่อยอีกด้วย เป็นงานประชุมที่ชื่อยาวมากมายย - -"

The 1st Sophia International Symposium on Role Modeling for Female Scienctists

Learning from global mentors-career planing for female sciencetist


จะยาวไปไหน ยาวไม่ว่า ตกลงมันแปลว่าอะไรหรอคะ แหะๆ

ที่อัมพิกาได้ไปเข้าร่วมงานนี้ก็เพราะว่า เพราะว่า Prof. บอกมาค่ะ แกบอกว่างานนี้เหมาะกับอัมพิกาอย่างที่สุด เพราะว่าเป้นงาน อินเตอร์ มีทรานสเลเตอร์ ให้ด้วยนะ ที่สำคัญ ตอนเย็นมีปาร์ตี้ หรือภาษาบ้านๆเราก็คือ มีข้าวให้แหลกฟรีด้วยนะจ๊ะ

อ๊ะ..ไม่ได้เห้นแก่ข้าวฟรีหรอกค่ะ แต่ก็ลองไปซักหน่อย เปรียบเทียบดูซิว่า symposium ที่นี่ต่างจาก symposium บ้านเรายังไง ไม่ได้เห็นแก่ข้าวฟรีจริ๊งๆ

งานจัดขึ้นไกลมากค่ะ อัมพิกาต้องเผื่อเวลาการเดินทางตั้งห้านาที งานเริ่มบ่ายสอง อัมพิกาออกจากห้องแลป บ่ายโมงห้าสิบห้า ก็ห้องที่ใช้ประชุม อยู่ตรงข้ามตึกที่อัมพิกาอยู่ไม่ถึงสองร้อยเมตรเล้ยยยย งานนี้ชิว ชิว

พอไปถึงหน้างานก็จะมีเจ้าหน้าที่ลงทะเบียนเหมือนงานประชุมทั่วไปแหละค่ะ แจกกำหนดการแล้วก็ head set ก็บอกแล้วว่างานนี้อินเต๊อร์ อัมพิกาไม่ลงทะเบียนมาก่อน ก็ลงชื่อตรงหน้างานเลย

พอก้าวเข้าไปในห้อง รู้สึกเหมือนตัวเองเป็นคนสำคัญระดับประเทศก็มิปาน เพราะจะมีเจ้าหน้าที่ มาพาเราไปยังที่นั่ง ถ้าเอาเสลี่ยงมาหามได้ คงเอามาหามแล้วล่ะค่ะ



ด้วยความขี้เกียจทำรูปของอัมพิกา ก็เอารูปที่มีมาปั่นร่วมกันซะเละเทะไปหมด ไม่รู้จะอธิบายยังไงเลยล่ะค่ะ -*- เอาเป็นว่า รูปด้านบน ก็จะเป้น บรรดาเจ้าหน้าที่ สิ่งที่ได้รับแจกมา แล้วก้ translator ที่ทำหน้าที่แปลอังกฤษเป็นญี่ปุ่น แปลญี่ปุ่นเป็นอังกฤษค่ะ

เมื่อได้ฤกษ์งามยามดี ก็เป็นการกล่าวเปิดงานของอธิการบดี ซึ่งอัมพิกาเคยเจอมาและได้คุยกับท่านมาแล้ว ตอนงานเลี้ยงคริสตมาสนักศึกษาต่างชาติ อัมพิกานี่ก้ไม่ใช่ย่อยนะคะ ได้คุยได้จับมือกับอธิการบดีด้วย เอาไปคุยได้สามบ้านแปดบ้าน สิบปีไม่มีเบื่อกันเลย

ซึ่งท่านอธิการก็พูดทั้งญี่ปุ่น และ อังกฤษ จากนั้นก็มีอีกท่านขึ้นมาพูด ตำแหน่งเป็นอะไรไม่ทราบได้ค่ะ ลืมเอา หูฟังมาเสียบหู มัวแต่จดๆจ้องๆจะถ่ายรูป อาจารย์ท่านนี้พูดเป็นภาษาญี่ปุ่นทั้งหมดค่ะ หลังจากจบการกล่าวปราศัย ก็ถึงการนำเสนอกันแล้วล่ะค่ะ



พิธีกรที่ดำเนินรายการนั้น พูดเป็นภาษาญี่ปุ่น แต่คนที่มาบรรยายเป็นชาวต่างประเทศ อัมพิกาก็ยกหูเข้า ยกหูออกอยู่นั่น พูดถึงทรานสเลเตอร์ ถ้าเป็นประเทศไทย ก็ต้องให้เสียงภาษาไทยด้วยพันธมิตร อันนี้ไม่เกี่ยวหรอกค่ะ แต่อยากเขียนไว้เฉยๆ เผื่อมันจะฮา 55555+

ทรานสเลเตอร์มีอยู่สองท่าน เสียงกะหน้าตานี่ไม่ดำเนินไปทางเดียวกันเลย เสียงเพราะ นุ่มมาก เหมือนฟังข่าวภาษาอังกฤษ สำเนียงดีมากกก อัมพิกาไม่เก่งภาษาอังกฤษแล้วรู้ได้ไงว่า สำเนียงดี เพราะว่าอัมพิกาแปลไม่ค่อยจะออกไงคะ 5555555555555555+

เค้าแปลออกมาแทบจะทุกคำพูด อืม อา ฉันคิดว่า อันนี้ผิดสไลด์ ข้ามไปอันนั้นก่อน อู้ยขออภัย ซาวน์เอฟเฟคอันไหนที่ผู้พูดมี ผู้พากย์ก็ไม่ได้พากย์ให้ตกให้หล่นเลยแม้แต่น้อยเลยค่ะ



จริงแล้วมีผู้บรรยายทั้งหมดสี่ท่าน เป้นอ.จาก University of colorado สองท่าน



อีกสองท่าน เป็น อ.ญี่ปุ่น ท่านนึงอยู่ที่ imperial college,London (หน้าเหมือนเข็มตีสิบม๊ากเลยค่ะ อ.ท่านนี้) อีกท่านนึง อยู่ที่ Hokkaido university,



งานประชุมนี้ เกิดเนื่องมาจาก ที่ญี่ปุ่นเนี่ย มีนักวิจัย หรือคนที่เรียนทางด้านวิทยาศาสตร์ที่เป็นผู้หญิงค่อนข้างน้อย และถึงแม้จะมีอยุ่บ้างก็ยังไม่สามารถไปแข่งขันสู้รบปรบมือกับนักวิจัยเพศชายได้ เพื่อให้เกิดความทัดเทียม เค้าก็พยายามที่จะเชิญชวนชักจูงให้มาเรียนวิทยาศาสตร์กันเยอะๆ และแนะนำในส่วนขององค์กรว่าจะทำอย่างไรให้ งานวิจัยดำเนินไปข้างหน้า ถึงแม้ว่าเราจะเป้นผู้หญิง เราก็สามารถทำได้.... งานวิจับนี้เหมาะสำหรับผู้บริหารมากกว่านักศึกษาต่อมความคิดพิการอย่างอัมพิกาค่ะ เพราะจะพูดถึงการจัดการองค์กร การสร้างเครือข่าย เสียเป็นส่วนใหญ่

แหม๊.. น่าจะมาแบ่งจากประเทศไทยไปบ้างนะคะ บ้านเรานักวิจัยผู้หญิงมากกว่าผู้ชายไม่รู้จะเท่าไหร่ นี่ยังไม่รวมท่านผู้หญิงข้ามเพศทั้งหลายแหล่นะคะ

ที่ญี่ปุ่นหรือบางประเทศมีผู้หญิงมาเรียนน้อย ก็ไม่มีเหตุผลอะไรมากกว่า เรียนไปก็เพลียยย อยู่บ้านเป็นเมียของสามีดีกว่า แค่นั้นแหละค่ะ

ถ้าถามว่าถ้าอัมพิกาเลือกได้ อยากออกไปเป็นแม่บ้านมั้ย ถ้าตอบว่าไม่ ก็ตอแหลแล้วล่ะค่ะ ก็ต้องอยากแหละค่ะ แต่เหลียวซ้ายแลขวาหันหน้าหันหลังจนมองรอดหว่างขา ก็ยังไม่เห็นว่า ถ้าผู้หญิงไทยอย่างเราไม่พึ่งตัวเองให้ได้เสียก่อนแล้ว จะไปหวังพึ่งพาชายไทยคนไหนได้... ณ วันนี้ จะดูแลเราอย่างดี วันหน้าก็พากันไปดูแลหญิงอื่นอย่างดีเสียแล้ว...

ถ้าเราเอาชีวิตไปฝากไว้ที่มือคนอื่น แล้วถ้าเกิดเค้าไม่ถือเราไปด้วยล่ะ
ก็มีแต่ตายกับตายค่ะ

บ่นมายาวยืด ไม่รู้จะบ่นทำไม แต่มันก็ไม่แปลกหรอกค่ะ เพราะบล๊อคกะบ่น เนี่ยมันของคู่กันน


หลังจากการบรรยายของทั้งสี่ท่านผ่านไป ก็จะมีการอภิปรายหมู่ โดยให้ผู้บรรยายมานั่งข้างหน้า แล้วใครใคร่ถามก็ถามค่ะ หลังจากนั้นก็เป็นการกล่าวปิดงาน โดย โดยใครก็ไม่รู้ค่ะ คนสำคัญในมหาลัยนี่ล่ะค่ะ เจอกันหลายครั้งแต่อัมพิกาก้ไม่เคยจำได้ แหะๆ หลังจากนั้น เราก็เคลื่อนกายกายาลงไปอีกชั้นนึง เพราะถึงเวลาโต๊ะจีนลิงที่อัมพิการอคอยแล้ววว วัฒนธรรมของที่นี่ ไม่ใช่ไปถึงแล้วจ้วงๆๆนะคะ ไม่ด๊ายยยยยย
ต้องมีการกล่าวอะไรเล้กๆน้อยๆ แต่งานนี้เล็กๆน้อยแต่แต่กล่าวทั้งหมดสามท่าน -*- หลังจากนั้นน ก็คัมปายยยย ยกแก้วเครื่องดื่ม เบียร์ ไวน์ ชา อะไรก็ว่าไป ขึ้นดื่ม ถึงจะลงมือรับประแหลกล่ายยค้า



จัดรูปได้มั่วมากมายยย รูปข้างล่างนี้ เป็นรูปก่อนกินค้า ช่วงรอเวลาก็แชะกันซะหน่อยย ทุกคนก็งงว่าอินี่ถือกล้องตลอด ถ่ายอะไรนักหนา ไม่ได้ค่ะๆ เราต้องเก็บทุกเม็ด เม็ดไหนเก็บยากก็ทิ้งไปบ้าง



หน้าตาอัมพิกา เพลียที่กล่าวถึงจริงๆ แถมบวมๆอืดๆ อีกตะหาก อาจจะงงว่า เพลีย แล้วเอาลงทำไม ตอบได้ง่ายๆค่ะว่า อัมพิกามั่นใจ!!! 555555555+

หลังจากอิ่มอร่อย ก็ได้เวลาหลอยกลับกันล่ะค้า
ถามว่าอัมพิกาได้อะไรจากงานประชุมนี้ ก้ขอตอบว่า ได้กินข้าวฟรี ค้า







Create Date : 16 มีนาคม 2553
Last Update : 22 มีนาคม 2553 6:28:09 น. 6 comments
Counter : 447 Pageviews.

 
หวัดดีตอนบ่ายค่า อิอิ^^



โดย: หาแฟนตัวเป็นเกลียว วันที่: 16 มีนาคม 2553 เวลา:15:23:41 น.  

 
ชื่อยาวมากๆๆๆๆๆ
แต่น่ารักเหมือนเดิม


โดย: kim_tiger วันที่: 16 มีนาคม 2553 เวลา:15:59:23 น.  

 
บ่นได้ฮาทีเดียวเชียวค่ะ


โดย: piGipo วันที่: 16 มีนาคม 2553 เวลา:21:16:29 น.  

 
นั่นสิคะ เราก็ต้องพึ่งตัวเองให้ได้เนอะ จะหวังไปพึ่งคนอื่นทำไม๊


โดย: pim(พิม) วันที่: 16 มีนาคม 2553 เวลา:22:22:53 น.  

 
นอกจากกินข้าวฟรีแล้วก็ได้ฟังบรรยายด้วยไงครับ อย่างน้อยก็ได้ฝึกฟังไง


โดย: จิรเดช IP: 203.129.26.158 วันที่: 18 มีนาคม 2553 เวลา:13:01:05 น.  

 
เรื่องเพิ่งตนเองนี่เห็นด้วยเลยค่ะ แต่สถานการณ์ในต่างชาติ เช่นที่นี่ หางานยากกกก เคยทำงาน แต่ตอนนี้ตกงานซะแล้ว แต่เห็นด้วยนะคะ ทั้งก่อนมีแฟน และหลังมีแฟนก็ตาม เราก็ต้องหาทางจัดการชีวิตของเราไว้ด้วย ไม่ใช่หวังสามีอย่างเดียว

รูปสุดท้าย เพลียแต่ยังสวยค่ะ


โดย: KOok_k วันที่: 18 มีนาคม 2553 เวลา:20:34:13 น.  

ชื่อ :
Comment :
  *ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก
 
 Pantip.com | PantipMarket.com | Pantown.com | © 2004 BlogGang.com allrights reserved.