ผู้ชี้ทาง
ผู้ชี้ทาง ฉันกำลังหลงทางอยู่ในถ้ำวงกตอันมืดมิด เมื่อฉันเห็นแสงสว่างเบื้องหน้าจึงเดินเข้าไปหา . ผู้ถือเทียนยิ้มต้อนรับการมาของฉัน เขาบอกว่าการมาของฉันทำให้เขารู้สึกไม่โดดเดี่ยวชั่วขณะหนึ่ง "มาเถิด ตามมา"เขาเชื้อเชิญ . "ผู้ถือเทียนคุณเป็นใครกันแน่" ฉันถาม เขาตอบว่า เขาเป็นเจ้าของเทียนเล่มนี้และเป็นผู้ชี้ทางสำหรับผู้หลงเข้ามาในถ้ำวงกต . เมื่อพวกเรามาถึงทางแยกหนึ่ง เขาก็พูดขึ้นว่า หนทางจากนี้ไป คือทางแยกที่อาจไม่มีวันบรรจบ ทางหนึ่งมีแต่ความมืดมนคนที่เดินไปในทางนั้นไม่เคยกลับออกมาอีกเลย อีกทางหนึ่งคือเส้นทางไปสู่คลังเก็บเทียนของที่นี่ . "เธอเลือกได้นะที่จะแยกทางออกไปตอนนี้" คนชี้ทางบอก . "ขอเทียนของคุณให้ฉันได้ไหม"ฉันถาม . เขาตอบว่า "ยังไม่ได้ถ้าเธออยากได้เทียนนำทางจงไปสำรวจดูที่คลังเก็บเทียนเสียก่อน" . "แล้วหลังจากนั้นเล่า"ฉันถามต่อ . เขาตอบว่า"จากนั้นเธอจะไปที่ใดก็ได้ในถ้ำวงกตแห่งนี้" . "แล้วไยคุณจึงไม่เดินทางไปสำรวจทางที่มืดมนกับฉันตอนนี้เล่า"ฉันถามอีก . "ทางที่แยกออกไปนั้นยาวไกลนักฉันเกรงว่าเทียนนำทางของฉันจะหมดลงเสียก่อนและชีวิตของฉันก็จะจบสิ้นลงเช่นกัน" . 'จะยากตรงไหน ในเมื่อเทียนดับลงก็แค่มุ่งหน้าต่อไป'ฉันคิด ว่าแล้วฉันก็ชักอาวุธออกมาขู่บังคับเอาเทียนจากเขา . "เธอจะไม่ยินดีหรอก หากรับเอาเทียนนี้ไปฉันขอร้องให้เธอไปสำรวจที่คลังเก็บเทียนเสียก่อน" เขาบอก . "ส่งเทียนมาเดี๋ยวนี้" ฉันร้องขู่ . "แล้วเธอจะยัดเยียดเทียนอาถรรพ์เล่มนี้ให้ใครไม่ได้อีกหากเขาไม่ร้องขอ" ผู้นำทางกล่าวเสริม . ฉันส่งเสียง เฮอะ แล้วแสยะยิ้ม . "เหลวไหล" ฉันตวาดใส่ . "แต่เทียนเล่มนั้นจะกลายเป็นชีวิตของเธอฉันขอเตือนด้วยความหวังดี" เขาพูด . "หากคุณหวังดีก็จงมอบเทียนมาให้ฉัน" ฉันขึ้นเสียง แล้วเขาก็ยื่นเทียนให้กับฉัน . และเมื่อฉันรับเทียนมาแล้ว เขาก็พูดขึ้นว่า "จงรีบไปที่คลังเก็บเทียนเถิดก่อนที่เทียนนำทางจะหมดแล้วชีวิตของเธอจะสิ้นลง" . "เหลวไหล" . เขาชี้ไปที่โครงกระดูกที่กองอยู่กับพื้น"พวกเขาทุกคนล้วน พูดเช่นเธอ" . "ถ้าเช่นนั้นฉันจะไปที่คลัง แล้วเอาเทียนทั้งหมดออกมา แล้วค่อยกลับออกมาที่นี่อีกครา" . "เมื่อเธอมั่นใจเช่นนั้นฉันก็ขออวยชัย ขอให้เธอได้พบผู้หลงทางคนใหม่โดยเร็วตอนนี้เธอมีเทียนนำทางของเธอแล้ว เธอจะไปไหนก็ได้เพราะฉันจะไม่ใช่คนชี้ทางอีกต่อไปแล้ว" . "แล้วทำไมคุณถึงยังมีชีวิตอยู่ได้เมื่อไม่มีเทียนแล้ว" . "นั่นเพราะเธอร้องขอมันไปในวงกตอาถรรพ์แห่งนี้ ผู้ถือเทียนมีหน้าที่ชี้ทางเท่านั้นเปลวเทียนและเทียนนี้จะกลายเป็นชีวิตของเธอ จงอย่าให้มันดับหรือหมดลง" . "เหลวไหล รีบเอาเทียนของคุณคืนไปเดี๋ยวนี้เลย" . "ขอโทษด้วยนะ ฉันเองก็ยังเห็นแก่ตัวอยู่"อดีตคนชี้ทางกล่าว . ฉันตกใจมาก ที่ฉันไม่อาจละมือออกจากเทียนนำทางได้มันติดอยู่กับมือฉันแกะอย่างไรก็ไม่ออก พอฉันทำท่าจะขว้างมันออกไปเสีย ก็มีเสียงเตือนขึ้นว่า "หากเทียนนำทางดับชีวิตเธอก็จะดับ เธอจะกลายเป็นโครงกระดูกเหมือนพวกนั้น" . "แล้ว...แล้วคุณจะไปไหนต่อ"ฉันถาม . "ฉันจะลองเสี่ยงเดินออกไปยังเส้นทางที่มืดมิดนั่นโดยไร้แสงเทียนนำทาง" . "แล้วฉันเล่าได้โปรดกรุณาชี้ทางให้ฉันอีกครั้งเถิด" . เขาชี้มือไปยังเส้นทางอีกทางหนึ่ง "ไปที่คลังเก็บเทียนและต่อเทียนของเธอก่อนที่มันจะหมดลง" . "ลาก่อนและขอให้เธอจงโชคดี" เขากล่าวทิ้งท้ายก่อนเดินจากไปที่ทางแยก . ฉันวิ่งอย่างกระหืดกระหอบมายังคลังเก็บเทียนที่นั่นสว่างจ้าด้วยแสงเทียนนับร้อยเล่ม มีผู้ชี้ทางหลายร้อยคนอยู่ที่นั่นในมือข้างหนึ่งของทุกคนล้วนถือเทียนและอีกข้างหนึ่งก็ล้วนถืออาวุธ . "ดับเทียนของพวกเขาเสียและเมื่อพวกเขาตายลง จงเอาเทียนที่เหลือของเขามาต่อเป็นเทียนของเธอก่อนที่แสงเทียนของเธอจะดับลง และจงอยู่รอดให้ได้ แม้ต้องสู้ตายกับฉัน จงรอดจนกว่าจะได้พบผู้หลงทางของเธอ"เสียงของผู้ชี้ทางคนหนึ่งในนั้นพูดขึ้น . "แล้วคนชี้ทางผู้เดินออกไปที่ทางแยกนั้นเล่าเขาจะได้รับสิ่งใด" ฉันร้องถาม . "บางทีเขาอาจจะได้เห็นรุ่งอรุณของวันใหม่"ผู้ชี้ทางอีกคนหนึ่งส่งเสียงตอบ
Create Date : 09 สิงหาคม 2558 |
Last Update : 10 สิงหาคม 2558 9:46:01 น. |
|
0 comments
|
Counter : 526 Pageviews. |
|
|