Bloggang.com : Pleng-Ticha-korn : เหรียญ 5 บาท-ผู้ชายไม่ใช่พ่อ-ห้องนอนในหอพัก

เหรียญ 5 บาท-ผู้ชายไม่ใช่พ่อ-ห้องนอนในหอพัก

วันหนึ่ง

หลังจากลูกสาวกราบพระเสร็จแล้ว พ่อเรียกลูกสาวเข้าไปพบ
แล้วบอกกับลูกสาวว่า "มานี่ พ่อมีอะไรให้ดู"

พ่อหยิบอะไรบางอย่างออกมาจากกระเป๋าเสื้อแล้วเอามือกำไว้
พ่อถามว่าลูกสาวว่า อยากรู้มั้ยว่ามีอะไรในมือของพ่อ

ลูกสาวพยักหน้าตอบรับในทันใด

ถ้าอยากรู้ต้องเอามือเขกพื้น 3 ที
ลูกทำตามที่คุณพ่อบอกทันทีโดยการเขกพื้นไป 3 ทีดังๆ

ไม่พอ ต้อง 5 ที (พ่อสั่งอีกครั้ง)
ลูกสาวทำตามโดยการเขกมือลงไปที่พื้นดังๆ 5 ที ตามที่พ่อสั่ง

เขกต่ออีก 10 ทีนะ แรงขึ้น(พ่อแสดงท่าทีไม่พอใจ)
ลูกสาวก็ทำตามทันใดด้วยอยากรู้นักว่ามีอะไรอยู่ในกำมือพ่อ

จนถึง 15 ทีที่พ่อสั่งให้เขกพื้นต่อลูกสาวเริ่มหงุดหงิดจึงร้องขึ้น
"ก็ลูกอยากรู้นี่คะว่าเป็นอะไร ?"

เมื่อพ่อแบมือออก มันคือเหรียญ 5 บาทธรรมดานี่เอง
พ่อหัวเราะ กำเหรียญ 5 บาทไว้ดังเดิมแล้วถามลูกสาวว่า
อยากดูอีกมั้ย ถ้าอยากดูต้องเขกพื้น 10 ที
ลูกสาวพูดว่า "หนูรู้แล้วไม่อยากดูแล้วค่ะ"

พ่อว่า เอ้า เขกพื้น 1 ทีก็ได้
ลูกสาวก็บอกว่าทราบแล้วไม่อยากดูอีกเบื่อ
พ่อว่าให้ดูฟรีๆ ก็ได้ แล้วก็แบมือออก

ลูกก็ดูไปอย่างนั้นเอง

พ่อเลยสอนลูกสาวว่า นี่ละลูก
อะไรที่เป็นความลับคนมักยอมทำทุกอย่างที่จะได้สมปรารถนา
อยากดู อยากรู้อยากเห็น แต่เมื่อสมปรารถนาแล้วดูบ่อยๆแล้ว
ก็มักจะเบื่อ ให้ดูฟรี ๆ ยังไม่อยากดูเลย
แล้วสิ่งที่พึงหวงแหนสำหรับลูกผู้หญิงเป็นสิ่งที่มีค่า
ถ้าให้ใครรู้ก่อนเวลาอันควรก็จะไม่มีค่าอะไร
ไม่ต่างกับเหรียญ 5 บาทที่พ่อให้ลูกได้ดูฟรีหรอก

เรื่องนี้สอนให้รู้ว่า
ลูกสาวควรจะรักตัวเองให้มาก
สิ่งสงวนสำหรับลูกผู้หญิงย่อมมีคุณค่ามากที่สุดในชีวิต
เจอผู้ชาย ก็ควรจะเก็บอาการหน่อย
เพราะว่าถ้าไม่รู้จักสงบจิตสงบใจปล่อยตัวปล่อยใจไปตามอารมณ์
สิ่งดีๆ ก็อาจจะหลุดลอยไปได้โดยง่ายนะ
...

ผู้ชาย ไม่ใช่ "พ่อ" (คำสอนหน้าที่ 1)
(สู่รั้วมหาวิทยาลัย 29 พ.ค.2550)

คนเป็นพ่อที่มีลูกสาว มันเป็นห่วงสารพัด
กลัวไปหมดเสียทุกเรื่อง ห่วงใยได้มากมาย
กลัวถูกผู้ชายหลอก กลัวหลงเชื่อใครง่ายๆ
กลัวเดินหลงทาง กลัวเลือกคนผิด น้ำตาเช็ดหัวเข่า

ทฤษฎีคำสอนง่ายๆในบ้าน
ถึงจะคัดได้ 1,000 หน้า 10,000 หน้า
เชื่อว่าลูกจดจำได้หมดเพราะมันอาจไม่ใช่เรื่องยากที่จะจดจำ
แต่ในทางกลับกัน มันก็ดูน่ากลัว เพราะลูกไม่เคยได้สำผัส
ไม่เคยได้รู้ ได้เห็น ประสบกับตัวเอง

วันนี้ลูกได้สิ่งต้องการ ลูกได้ทำทุกสิ่งดังตั้งใจ
คบเพื่อนใหม่ ใจใหม่
การเรียนรู้ด้วยตัวเองมันเริ่มต้น

ความมีอิสระมันเริ่มเข้ามา
ความเป็นผู้ใหญ่กำลังให้บทเรียนอีกหลายบท
เมื่อความอิสระมันมาอยู่กับเรา
ก็อย่าให้ความเป็นอิสระมันทำลายตัวเอง
รีบเร่งวางกฎระเบียบให้กับตัวเองคือสิ่งที่ต้องทำ

อย่าให้ความเกรงใจกับคนชั่ว กล้าปฎิเสธกับปัญหา
ความรักไม่ต้องไขว่คว้า เดี๋ยวมันก็เข้ามาเอง
มันผ่านมาได้ มันก็เลยผ่านไปได้เช่นกัน เรามีสิทธิ์เลือก

รักคนที่เขารักเราดีกว่า พ่อย้ำนักคำนี้
อย่าไปแอบรักคนที่เค้าไม่รักเรา
มันหมายถึงที่มาของชีวิตและน้ำตาของลูกผู้หญิง
คำว่า “ลูกผู้หญิงถ้าได้รักแล้ว รักเลย” คำนี้ น่ากลัว

คาถาที่พ่อเคยสอนไว้
“ผู้ชาย ไม่ใช่พ่อ”
คำนี้ใช้ได้เสมอ ศักดิ์สิทธิ์ไม่มีเสื่อม ท่องเอาไว้

พ่อจะอยู่เคียงข้างลูกอย่างนี้ตลอดไป
จดจำเอาไว้ว่า สำหรับปัญหาของลูก
ไม่มีคำว่า " สายไป สำหรับพ่อ "

มิ.ย.2550
...

ห้องนอนลูกสาวในหอพัก บันทึกหน้าที่ 2
(สู่รั้วมหาวิทยาลัย - หอพัก 12 ก.ค.2550)

เมื่อไม่กี่วันมานี่ได้มีโอกาสเอาที่นอนอันใหม่ เสื้อผ้า ข้าวสาร
พวกของกินและสิ่งของที่จำเป็นต้องใช้ ไปให้ลูกสาวที่หอพัก
ตื่นเต้นมากอยู่เหมือนกันที่จะได้พบหน้าลูกสาวอีกครั้ง
หลังจากที่ไม่ได้เจอหน้ากันเกือบ 2 เดือนเต็ม

"จะอ้วนไม๊น๊า ?"
เป็นคำถามที่ถามตัวเองอยู่บ่อยๆในใจ

เพราะปกติลูกจะกิน ๆๆ อยู่ตลอดเวลาถ้าไม่มีคนคอยห้ามปราม
นี่แว่วๆมาว่า "น้ำหนักเพิ่ม" อีกแล้ว

โทรนัดลูกสาวไว้ว่าให้มารอพบพ่อกับแม่ที่หน้ามหาวิทยาลัย
พ่อกับแม่จะเข้าไปรับตอนบ่ายโมง เสร็จแล้วค่อยเข้าไปที่หอพัก

ลูกมายืนรอ ตามที่นัดหมายไว้
แว๊บแรกที่เห็นต้องร้อง "อุ๊บ !!!"

"เหมือนจะอ้วน"
แต่พอดูมองอีกที

"ไม่อ้วนนะเออ ... ออกจะอวบมากกว่า"
(ลองบอกว่าอ้วนสิ แม่ไม่คุยด้วย 3 วัน 3 คืน หุหุ)

ลูกสาวอยู่ในชุดนักศึกษา แต่งกายเรียบร้อย ยืนส่งยิ้มเห็นแต่ใกล
แต่ที่ดูแปลกไปนิดคือลูกใส่แว่นสายตา
ที่เป็นอย่างนั้นลูกบอกว่าเรียนคอมพ์หนักทำให้สายตาสั้น
เลยต้องตัดแว่นใส่ (ก็ดูเก๋ไปอีกแบบ)

ที่หอพัก
หลังจากที่รับลูกมาที่หอพักด้วยกันแล้ว
ไม่รู้เหมือนกันว่าพ่อหิ้วที่นอนอันใหม่
หิ้วถุงข้าวสารและสิ่งของที่หนักอึ้งขึ้นไปอยู่บนชั้น 4 ที่ห้องลูกได้อย่างไร
แต่พอเปิดห้องออกมาต้องผงะ ห้องลูกสาว "ดูรกจัง"
เศษกระดาษ ซองจดหมาย กล่องพัสดุ
ที่พ่อเพิ่งส่งของไปให้ดูเกลื่อนกลาด
ขวดน้ำดื่มไม่เอาไปเก็บไว้ในตู้เย็นเล่า อิหนูเอ๊ยย !!!
วางแหมะกันอยู่ตรงกลางห้องนี่แหละ แล้วผ้าห่ม ทำไมไม่พับ

กางเกงทำไมต้องวางพาดไว้บนที่นอน
เสื้อผ้าไม่รีดไม่เก็บเตรียมไว้เล่าเอออยู่บ้านไม่เคยเห็นเป็นแบบนี้นี่นา
จะจัดให้เองก็เห็นว่าเป็นห้องนอนสุภาพสตรีไม่อยากยุ่ง
เลยเปลี่ยนใจไม่ไปแตะต้องอะไร
กลัวไปเจออะไรดีๆเข้ามากกว่านี้ เฮ่อ !!!

"โหวพ่อ ... ก็หนูอยู่กัน 3 คนนะ เรียนก็เยอะ กิจกรรมก็แยะมากมาย"
(ลูกบ่นก่อนเลย)

"ปกติจะจัดให้มันเรียบร้อยเหมือนตอนอยู่ที่บ้านนั่นแหละ"
(พูดต่อ กันพ่อบ่นไว้ก่อน)

พ่อไม่ได้พูดหรือบ่นอะไรให้ลูกฟัง
ที่ว่ามาก็ต้องเชื่อไว้ก่อน เพราะเราไม่ได้มาเห็นตลอดเวลา
มันอาจจะจริงของลูกก็เป็นได้

ที่ว่า "ปกติ ก็เรียบร้อยดี"
นี่ก็คงแสดงว่า ... "มันยังไม่ปกติ ?"
...
12 ก.ค.2550

counter เดิม 174

Create Date : 25 สิงหาคม 2550

Last Update : 1 พฤษภาคม 2551 8:28:08 น.

0 comments

Counter : 136 Pageviews.