^0^......ไปผ่าตัด.....จะไปผ่าตัด........^0^
.........เตรียมตัวไปผ่าตัด
.
มาลางาน ลาบล็อกสักระยะ................จะไปผ่าตัดค่ะ
ไม่รู้กี่วัน คงหายหัวไปสักพัก กลับมาจากผ่าตัดแล้วค่อยมาอัพบล็อกเล่าให้ฟัง ใจปลายแปรงน่ะ........ก้อ อยากรีบๆผ่าตอนที่อากาศยังอุ่นอยู่ ไม่อยากผ่าตัดหรือมีแผลตอนหนาว เวลาหนาวน่ะ.....บาดเจ็บ ถึงจะนิดๆ หน่อยๆ ขึ้นมา น่ะเจ็บยิ่งขึ้นหลายเท่าเชียวท่าน ผ่าตัดก็ต้องพักฟื้น.......ซึ่งก็ต้องเตรียมการ เสื้อผ้า...ยาสีฟัน......กี่วัน กี่ชุด ชุดนอน...ชุดธรรมดา.....ชุดฯลฯ......หนังสือฆ่าเวลา ตำราอ่านรอเราหลับ......แผ่น DVD หนัง (เผื่อที่โรงพยาบาลมีเครื่องเล่น....ใครจะไปรู้) ที่เตรียมข้างต้นนั้น.....สำหรับคุณผู้ชายไปเฝ้าค่ะ เพราะไม่รู้ว่าหมอจะให้พักกี่วัน ก่อนจะไปต้องหัดลูกพี่ใช้เครื่องซักผ้าที่บ้านเสียก่อน.....กางเกงในไม่มีใส่ขึ้นมาอย่ามาโทษฉันนะ
ประมาณต้นเดือนพย. ที่ผ่านมา
ฉันมีข่าวดีจะบอก ฉันบอกเพื่อนที่โทรมาเมื่อวันนั้นพอดี ไปหาหมอมาแล้ว แต่ต้องผ่าออก เพื่อนรุ่นน้องกรี๊ดสนั่นคิดว่าข่าวดีจริงๆ ผ่าเนื้องอกเฟ้ย!!!! แป่ววววว.......เสียงเพื่อนเซ็ง พอตั้งสติได้ก็กรี้ดอีกรอบจนต้องโวย เจอเนื้องอกก้อนเกือบกำปั้นในมดลูก ต้องผ่าตัด
หลังจากทรมานกับอาการปวดท้องในช่วงที่เป็นประจำเดือนมานับปี สัญญาณเตือนอาจจะจะเริ่มต้นเมื่อ ประมาณปลายปี 2549 ที่อาการปวดท้องเริ่มทวีความรุนแรงขึ้น จากที่ปวดหน่วงๆในช่วงวันแรกของการมา กลายเป็นเจ็บต่อเนื่อง สองวัน สามวัน และเริ่มปวดทุกวันจนกระทั่งหมดประจำเดือน ระยะแรกๆจะปวดในระดับที่ทนทานได้ อาศัยทานยาพาราเซตามอลบ้างพอบรรเทา
เคยมีคนแนะนำให้ทานยาแก้ปวดประจำเดือนพวก พอลสแตน พาราแกน แต่ปฏิเสธมาตลอดเพราะกลัวว่าจะดื้อยา เลยใช้ยาสมุนไพรจำพวกว่านชักมดลูกบ้าง ผสมสูตรยาจากตำราสมุนไพรที่พ่อทิ้งไว้เป็นมรดกบ้าง แต่ไม่ได้ช่วยอะไร อาการปวดรุนแรงมากขึ้นจนในระยะที่มีประจำเดือนจะทำอะไรไม่ได้เลย
ตั้งแต่กลางปี พ.ศ.2550 อาการปวดหน่วงรุนแรงจนชาไปทั้งตัว ตัวจะซีด เย็นสะท้าน ยากที่จะหาคำบรรยายความเจ็บปวดทรมานที่เกิดขึ้นได้ ก็ต้องหันมาพึ่งยา ทานยาพอลสแตน บางครั้ง 2 เม็ดก็เอาไม่อยู่ จนเริ่มคิดแล้วว่า......นี่ไม่ใช่เรื่องปกติแล้วสำหรับอาการเช่นนี้ หาข้อมูลเกี่ยวกับเรื่องนี้ก็ยังกังวลว่าจะเป็นช๊อคโกแลต ซีสต์หรือเปล่า
ครั้นกลับมาบ้านที่พะเยาปลายปีที่แล้วเลยตัดสินใจไปหาหมอสูติ ฯ นพ.กระจ่างวงศ์ ศิริวัฒนา เป็นหมอสูตินรีเวชมือหนึ่งที่ไปตรวจด้วย หมอบอกว่าเป็นธรรมดา แต่เราทานยาผิดวิธี ไม่ใช่รอปวดแล้วทาน แต่...พอรู้ว่าจะมีประจำเดือนให้ทานยาก่อนเลย เช้า กลางวัน เย็น ถ้ารอให้ปวดแล้วทานยา จะเอาไม่อยู่
แล้วหมอก็ถามว่าเคยกินยาคุมหรือฉีดยาไหม เพราะยังไม่มีลูก ก็ส่ายหน้าปฏิเสธ หมอยังถามว่าอยากมีลูกไหม ? รู้สึกแปลกใจ เลยถามตรงๆเพราะหมอคงเกรงว่าเราจะเสียใจ พอซักถาม ซักไซร้ตรงๆหมอเลยบอกว่า เราเป็นหมันคงมีลูกไม่ได้
ก็เท่านั้น....ไม่ได้รู้สึกอะไร เพราะไม่ได้คาดหวังใดๆ แต่ก็ออกมาบอก พี่....เราต้องอยู่กันสองคนนะ เพราะเรามีลูกไม่ได้ พี่ก็ไม่ได้พูดอะไร.......แต่รู้สึกอย่างไรก็จะไม่ถามไถ่ ไม่ต้องตอกย้ำ เพราะอย่างไร นับแต่วันนี้เป็นต้นไป..........เราก็ต้องอยู่กันสองคน
ความทุกข์ทรมานก็หายไปได้ในช่วงหลายเดือนหลังจากนั้น แต่ไม่กี่เดือนที่ผ่านมา รู้สึกแปลกและรู้กับตัวเองว่าร่างกายเราไม่ปกติแน่นอน เพราะต่อให้ทานยาดักขนาดไหนก็ยังมีอาการปวดหน่วงๆตามมา แต่ปวดพอทนได้ แต่ที่รู้สึกผิดปกติ คือ เริ่มปวดแปลบๆ หน่วงๆที่ท้องน้อยด้านขวา เวลาปวด จะแปลบร้าวออกหลังและโคนขา นานๆ จะปวดขึ้นมาครั้ง ทานยาก็หายไปได้ แต่ก็เริ่มปวดถี่ขึ้นให้สงสัย ผนวกกับอาการปวดในช่วงรอบเดือน
ตอนแรกนึกว่าเรานั่งนานเกินไป...แต่รู้ว่าไม่ใช่ ปีนี้กลับมาบ้านจึงมาหาหมออีกครั้ง.......หมอถามอาการด้วยความงุนงงเหมือนกัน นั่งนานหรือเปล่า........ยกของหนักหรือเปล่า.....ไม่ หมอมองหน้าแล้วให้กำลังใจก่อนจะบอกว่าเจอเนื้องอก....ก้อนเท่ากำปั้น หมอเองก็บอกประหลาดใจว่าทำไมโตไวมาก ปีที่แล้วตรวจก็ไม่พบอะไร
ผ่าตัดเลยได้ไหมคะหมอ หมอมองหน้า ทำตาเขียว (ในใจท่านคงด่า ไอ้บ้า) ยังไงก็ต้องผ่า ขอผ่าเลยเหอะ เพราะถ้ากลับตะกั่วป่าต้องไปภูเก็ต ผ่าที่นี่ดีกว่า หมอส่ายหน้า เอายาไปทานแก้ปวดก่อน ทำตาอ้อนวอน แล้วเมื่อไรจะผ่าได้ล่ะหมอ ต้องรอผลแล็บตรวจเนื้อเยื่อ ดูมะเร็ง ดูอะไรก่อน ยังไงก็ต้องผ่า หมอจะนัดอีกที
หลังจากรออยู่หลายสัปดาห์ ยาที่หมอให้มาพอหมดก็เริ่มปวดตุบๆเหมือนเดิม เรารึก็ใจร้อน แหม.......วันนี้ พรุ่งนี้ ก็ต้องผ่า จะเอาไว้ให้เจ็บปวดทำไม แต่ลืมนึกไปว่าเราไปหาหมอที่คลินิก รอผล รอหมอส่งตัวเข้าโรงพยาบาล จองห้อง ฯ ไม่ใช่บ่งหนาม...จับนิ้ววาง เอาเข็มมา จิ้ม เขี่ย แล้วดูดนิ้ว.....ซะที่ไหน วันก่อนหมอไม่เอาแผ่นชาร์ทปาใส่ก็บุญโขแล้วเรา
............เปิดม่าน..................................
อ้อ.......จริงๆแล้วต้อง ปิดม่าน ห้องผ่าตัด ถึงจะถูกต้อง.......ไปแล้วค่า กะว่าจะนอนสักวัน- 2 วัน กลับมานอนบ้านดีก่า อีตอนถูกรถชนตีลังกาคอหัก หัวแหก เมื่อสมัยสาวๆยังนอนคืนเดียวเลยนิ
ปี้นี้....ตอนแรกตั้งใจกันว่าจะฉลอง คุยกันไว้ตั้งแต่ปีที่แล้ว......เราทดลองอยู่กันครบ 10 ปีแล้วนี่นา เราจัดงานแต่งงานกันดีกว่าไหม.....บ้านพี่ไม่มีใครขอ เดี๋ยวหาเถ้าแก่มาขอถึงบ้านปลายวาก็ได้....ดีไหม...ดีไหม แต่คาดว่าซองคงจะไม่ตุง......เพราะเขาเหม็นขี้หน้าแล้ว เลยต้องมาฉลองกันในโรงพยาบาล
แล้ว.....เราก็ทดลองอยู่กันต่ออีก 10 ปีก็แล้วกัน ครบรอบ 20 ปี ก็จะแต่งงานกัน......ไชโย
สิ่งใดเกิดขึ้นแล้ว ย่อมต้องเกิดขึ้น และดำเนินต่อไป แต่เราจะอยู่กับสิ่งที่เกิดขึ้น และจะเป็นไปอย่างไร กับสิ่งที่บังเกิดขึ้นนั้น...เราไม่อาจยื้อยั้ง ไม่อาจย้อนกลับ จะไม่มีคำว่า ถ้ารู้เช่นนั้น.....จะไม่ให้เป็นเช่นนี้ แต่สิ่งที่เป็นไป...เราจะอยู่เช่นไรกับสิ่งที่บังเกิด "อยู่" อย่างมี "สติ" กับทุก ๆสิ่งที่บังเกิดขึ้น และต้องดำเนินต่อไป
Create Date : 14 ธันวาคม 2551 |
|
46 comments |
Last Update : 11 มกราคม 2552 7:03:24 น. |
Counter : 872 Pageviews. |
|
|
|
|
| |
โดย: ปลายแปรง 14 ธันวาคม 2551 15:30:29 น. |
|
|
|
| |
โดย: ชฎาแหลม 14 ธันวาคม 2551 21:19:17 น. |
|
|
|
| |
โดย: ธารดาว IP: 202.149.25.225 15 ธันวาคม 2551 8:49:37 น. |
|
|
|
| |
โดย: เสือจ้ะ IP: 115.67.79.140 15 ธันวาคม 2551 21:58:28 น. |
|
|
|
| |
โดย: ธาร ยุทธชัยบดินทร์ IP: 115.67.47.112 16 ธันวาคม 2551 18:19:06 น. |
|
|
|
| |
โดย: ช่อชบ (HHG ) 17 ธันวาคม 2551 19:20:07 น. |
|
|
|
| |
โดย: ธารดาว IP: 202.149.25.238 19 ธันวาคม 2551 4:13:32 น. |
|
|
|
| |
โดย: สีน้ำฟ้า IP: 125.24.127.68 19 ธันวาคม 2551 9:38:42 น. |
|
|
|
| |
โดย: pu IP: 118.175.184.138 19 ธันวาคม 2551 23:42:43 น. |
|
|
|
| |
โดย: เสือจ้ะ IP: 115.67.125.11 20 ธันวาคม 2551 13:22:59 น. |
|
|
|
| |
โดย: ธาร ยุทธชัยบดินทร์ IP: 115.67.125.11 20 ธันวาคม 2551 13:32:21 น. |
|
|
|
| |
โดย: ลุงบูลย์ (pantamuang ) 20 ธันวาคม 2551 18:38:56 น. |
|
|
|
| |
โดย: เสือจ้ะกับธาร ยุทธชัยบดินทร์ IP: 115.67.55.194 22 ธันวาคม 2551 16:57:29 น. |
|
|
|
| |
โดย: Be the best IP: 58.8.119.88 23 ธันวาคม 2551 21:43:52 น. |
|
|
|
| |
โดย: shinchan (alei ) 26 ธันวาคม 2551 19:23:02 น. |
|
|
|
| |
โดย: ช่อชบา (HHG ) 29 ธันวาคม 2551 15:36:20 น. |
|
|
|
| |
โดย: ลุงบูลย์ (pantamuang ) 29 ธันวาคม 2551 17:15:37 น. |
|
|
|
| |
โดย: ธาร ยุทธชัยบดินทร์ IP: 115.67.172.250 30 ธันวาคม 2551 8:13:59 น. |
|
|
|
| |
โดย: ยิปซีสีน้ำเงิน IP: 124.122.218.243 30 ธันวาคม 2551 20:14:26 น. |
|
|
|
| |
โดย: ตาพรานบุญ IP: 117.47.104.49 30 ธันวาคม 2551 21:50:22 น. |
|
|
|
| |
โดย: คุณแม่คนสวย IP: 97.102.33.213 31 ธันวาคม 2551 5:00:14 น. |
|
|
|
| |
โดย: เสือจ้ะ IP: 115.67.178.127 31 ธันวาคม 2551 16:42:44 น. |
|
|
|
| |
โดย: รุ้งสีที่แปด IP: 58.97.14.94 1 มกราคม 2552 10:31:46 น. |
|
|
|
| |
โดย: pu_chiangdao IP: 118.175.184.138 1 มกราคม 2552 19:35:48 น. |
|
|
|
| |
โดย: pu_chiangdao IP: 118.175.184.138 1 มกราคม 2552 19:35:49 น. |
|
|
|
| |
โดย: วีดวาด 2 มกราคม 2552 14:04:08 น. |
|
|
|
| |
โดย: ธาร ยุทธชัยบดินทร์ IP: 115.67.140.77 2 มกราคม 2552 18:29:02 น. |
|
|
|
|
|
|
|
Location :
พังงา Thailand
[ดู Profile ทั้งหมด]
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
Smember ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?]
|
สุดปลายของแปรง อาจป้าย...ได้ภาพเขียนงาม อาจปาด....ได้ภาพสะเทือนขวัญ
แปรงสุดปลาย....วาดในอากาศ สูญญากาศของสีที่ว่างเปล่า
เพียง "ใจ" ผู้ป้ายแปรง ว่างเปล่า....ไร้แปรง....ปราศจากปลาย สรรพเรื่องราว...ว่างเปล่าในกาลเวลา
|
|
|
|
| 1 | 2 | 3 | 4 | 5 | 6 |
7 | 8 | 9 | 10 | 11 | 12 | 13 |
14 | 15 | 16 | 17 | 18 | 19 | 20 |
21 | 22 | 23 | 24 | 25 | 26 | 27 |
28 | 29 | 30 | 31 | |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|