...ไหว...ไหว...ยอดหญ้าส่าย ในป่าฝน....เพียงยอดหญ้าไหว ที่บ้านปลายฟ้า.......
ประตูบานเล็กที่ริมหัวใจ(1)




.....บันทึกรัก....



.....มกราคม 2540
............ฉันมองภาพแปลกเปลี่ยนในชีวิตตน
เพราะฉันเห็นดวงตาเปล่งประกายของชายหนุ่มคนหนึ่ง
เทวดาน้อยๆของฉัน........เจ้าโผบินเข้าในชีวิตฉันเมื่อใด ฉันไม่เคยรู้สึก.......

ความสดใส ความสว่างของเด็กหนุ่มคนนี้ เป็นกระจกฉายภาพบางอย่างให้ชีวิต ฉันเห็นภาพแปลกเปลี่ยนของตัวเอง

ฉันครุ่นคำนึงอย่างประหลาดใจ.......

ปีกเทวดาน้อยบางใส.....สะท้อนอยู่ในชีวิตฉันเมื่อใดกัน ความแตกต่างของวิถีที่ฉันเป็นและเขามี
เกิดแรงดึงดูดบางอย่างที่ชักนำเขาเข้ามาในชีวิตฉัน

ฉันเพ่งพินิจภาพเทวดาน้อยๆของฉันในมุมที่ฉันขีดเส้นทางออกมากางกั้นตัวตน....เพราะฉันเหนื่อย


ฉันถาม.....
ฉันรักเขาไหม....”ไม่” เพียงชอบความอ่อนใสในดวงตา
ฉันชอบเขาไหม......”ใช่” ชอบความอบอุ่น อ่อนโยน งอแง
ฉันอยู่ร่วมกับเขาได้ไหม.........”ไม่มั่นใจ” บางสิ่งบอกตัวเองว่า “ไม่ใช่”
และสิ่งนั้นทำให้ฉันเหนื่อยและต้องหยุดพักเส้นทางสายสัมพันธภาพกับเขา
ฉันถาม.....ฉันตอบ
ตอบได้ทุกประการที่ตนเองถาม


เมื่อมองย้อนกลับหลัง......เด็กหนุ่มคนนี้คืบคลานเข้ามาหาฉันด้วยแรงดึงดูดที่เขาเองก็ไม่รู้ว่ามี
เกิดเป็นความผูกพันบางอย่างในความต่างของเราทั้งสอง.....เพียงเท่านั้น

คนเสรี......ที่สักวันต้องหาคอนเกาะพักกาย
กับผู้หาความเสรีแห่งชีวิต........ที่ปรารถนาขาไร้คอน


ในสัมพันธภาพ...ความผูกพันนั้นค่อยๆเติบใหญ่ขึ้นมาโดยที่ไม่รู้ตัว.......แม้แต่ตัวฉันเอง
เจ้ามายืนข้างกายฉันตรงนี้ตั้งแต่เมื่อไหร....หรือเพราะฉันมีอิทธิพลต่อชีวิตเรา
หรือเพียงเรามีแรงดึงดูดซึ่งกันและกัน


เทวดาน้อยๆของฉัน......
เจ้าเป็นกระจกเงา......สะท้อนภาพชีวิตฉัน
ภาพที่ปรากฏบางครั้งจริง จนตัวเองท้อแท้
ภาพลวงตา....จนเหนื่อยล้าสับสน
กระจกเงา.....เจ้ามาฉายส่องข้างกายฉันเมื่อใดกัน.





............มิถุนายน 2540



ในที่สุดฉันก็หลุดพ้น......ก้าวเดินออกมาเป็นคนนอก
ก้าวออกมาจากระบบบริษัท......หันกลับไปมองตึกหลังนั้น ควรแล้วที่ฉันออกมา
ฉันจะเริ่มต้นใหม่ เปิดหน้าใหม่ให้ชีวิต ชีวิตที่เต็มไปด้วยการเดินทาง

วันนี้....ฉันอยากจบความรักหน้าหนึ่งของฉัน
เทวดาน้อยปีกบางใส......ความรักบางใสในใจฉัน
วันเวลา.......เราไม่อาจเดินร่วมกัน
วิถีของผู้จะกลายเป็นแม่มด.....
วิถีของเทวดาน้อยๆผู้จะเติบใหญ่เป็นเทพยดา
ฉันไม่อาจรักเจ้า.....หรือแม้แต่จะตกหลุมรัก


ฉันเรียนรู้....ชีวิตมิใช่ความกระจ่างสว่างใสเพียงด้านเดียว
ชีวิตฉันนั้นบาดเจ็บ.....หัวใจฉันมีบาดแผล
ฉันเฝ้าถามตน..... ไยเสมือนคนไร้หัวใจ
ฉันใจดำมากไหม...ที่ไม่อาจรักใคร......

หลุมพรางในใจ
หล่นร่วงลงไป......รีบตะกายกลับ...
หยุดเพียงการตกหลุมรัก

จงบินไปเถิด.....ไปให้สุดวิถีที่ปีกเจ้าโบยบินได้
ฉันไม่อาจบินตาม......เจ้านั้นไม่อาจดิ่งลึกร่วมทางเดินฉัน
นกเสรีบนฟ้า....บินมานานจนต้องมองหาคอนเกาะพักกาย
เจ้าเพิ่งกางปีกโผบิน.......จงบินไปเถิด
เราไม่อาจบินร่วมทางบนฟากฟ้าเดียวกัน

ด้วยชีวิตฉันบาดเจ็บ....หัวใจฉันมีบาดแผล
ฉันไม่ปรารถนาคนมารักษา.....
เพียงต้องการคนที่รู้ว่า....ชีวิตฉันบาดเจ็บ
ฉันก้าวเดิน....เจ้ากางปีกบิน
พรุ่งนี้ฉันจะยิ้มให้เจ้า........สวัสดีการตกหลุมรัก.




บันทึกเล่มเก่าที่ย้อนอ่านวันเวลา.....ฉันถามตัวเองว่าทำไม ณ เวลานั้นถึงตัดสินใจที่จะเด็ดเดี่ยวกับความรู้สึกตน

นั่งชมละครยอดนิยมแห่งยุคสมัย....หนุ่มสาวหน้าตาสะสวยจนเกินกว่าชีวิตจริงจะพานพบสักหนึ่งในร้อย
นั่งหัวเราะกับบทในละคร.....แล้วย้อนอ่านเรื่องราวของตนที่ผ่านมา

ชีวิตในละคร....นั้นมุมน้อยกว่าชีวิตจริงมากมายนัก

หนึ่งบทของความรัก......ฉันจบมันลงตรงที่การตกหลุมรัก

เพียงแค่เกมที่จะพิสูจน์คน เผลอเพลิดเพลินดึงตนเองเข้าไปอยู่ในเกม
เป็นครั้งเดียวที่ฉันตกงานเพราะเพลินกับการเล่นเกมจนลืมป้องกันตน
หยอกเย้าของรักของหวงของเจ้าแม่ในบริษัท...จนของรักของหวงนั้นเหนียวหนึบติดตัวฉันไปทุกที่
ตั้งแต่ทำงาน กลับบ้าน หนีเที่ยว วงเหล้า......มีเขา มีฉัน

เกม.....ที่สุดท้าย ฉันพ่ายเอง

เพราะความแปลกเปลี่ยนที่บังเกิดขึ้นข้างกาย......พฤติกรรมนั้นฟ้องสายตาใครๆ

ฉันรู้ตัวว่าพลาด เพราะลืมตัวว่ากำลังเล่นเกมกับผู้หญิงจริงๆผลสุดท้ายฉันก็ต้องเดินออกจากเกมที่ตัวเองไม่ชำนาญ......
เธอคงมั่นใจในชัยชนะของตน ของรักของหวงได้กลับมาเป็นไทในสายตาเธออีกครั้ง

แล้ววันหนึ่งเขาก็จากไปไกลลิบ......เธอก็ยังคงเป็นสาวโสดที่เฝ้าปองน้องน้อยสดใสรายใหม่ต่อไป.....

ฉันนั่งหัวเราะกับวันเวลานั้นเสมอ.......
มิได้ภูมิใจที่ครั้งหนึ่งเคยมีพระเอกหน้าสวยเหมือนละครเกาหลียามนี้มาคอยวิ่งตาม มาคอยงอนง้อ รอเลิกงานเพื่อเที่ยวกันต่อ
เพียงแต่นึกขำตัวเอง ที่ตั้งใจจะยั่วผู้หญิงคนหนึ่งโดยใช้เขาเป็นเหยื่อล่อ
แต่ตัวเองกลับพลาดท่าจนต้องอัปเปหิตัวเองออกมาจากบริษัทเสียเอง......
หัวเราะกับละครเรื่องหนึ่งของตัวเองที่น้ำเน่ายิ่งกว่าในจอ

เพียงรู้สึกอบอุ่นในใจ......กับวันเวลา วันนี้เขาคงเป็นหนุ่มใหญ่ที่เติบโตในหน้าที่การงาน และอาจมีครอบครัวไปแล้ว

หากถามว่าอยากเจอกันไหม.......ไม่เลย

อยากให้เป็นความทรงจำดีๆเมื่อสิบปีที่แล้วเท่านั้นพอ.....

ความทรงจำ บางครั้งก็ไม่ปรารถนาความจริง ณ วันเวลาปัจจุบันมาเคียงเทียบ










อยากให้เธอรู้สักอย่าง
เราอยู่ห่างเกินไป
เธอวางตัวกับฉันทีไร
เหนื่อยใจไม่อยากทวงถาม

จากที่เคยใช้เวลาเนิ่นนาน
ทุกอย่างเท่าเดิม
แล้วทำไมไม่คิดเพิ่มเติม
เธอเว้นทางเดินเผื่อใคร

แม้ครั้งใด ที่ฉันต้องการใกล้เธอ
แต่เธอจะถอยไป ให้ไกล
ออกไปให้ไกล ไกลเท่าเดิม

ต่อแต่วันนี้จะบอก
บอกกับใจว่าไม่มีเธอ
เพียงลืมเธอคนไร้หัวใจ
จะไปจากก่อนจะสาย
แต่จะมองหาสิ่งใหม่ ให้ใจที่เคยร้าวราน
ขอเพียงคน คนที่ต้องการ
ตัวฉันให้มากกว่าเธอ


ไกลเท่าเดิม - ไฮดรา




ขอบคุณโค้ดเพลงเจ้าประจำ "Nilz"









Create Date : 05 ตุลาคม 2550
Last Update : 16 กุมภาพันธ์ 2551 23:08:55 น. 3 comments
Counter : 610 Pageviews.

 
ง่วงก็ไปนอนเหอะ....
ตกหลุม ดิ่ง หัวใจสลาย หมดสิ้นแล้ว ไม่อาจรักใครอีกแล้ว เทวดาน้อยๆของฉัน โดนไบกอนร่วงซะแล้ว
ระวังคนข้างๆเปิ๊ดกระโหลกเอานะ เตือนด้วยหวังดีนะเทวดามีเขา


โดย: ตาพรานบุญ IP: 124.157.176.244 วันที่: 7 พฤศจิกายน 2550 เวลา:23:15:40 น.  

 
ฮึมมม...
ปล่อยให้อดีตมันงดงามอยู่ในไดอารี่เถอะครับ
เพราะว่า ชีวิต ไม่ใช่อดีต แต่เป็นปัจจุบัน


โดย: ธารดาว IP: 203.146.63.182 วันที่: 8 พฤศจิกายน 2550 เวลา:2:57:13 น.  

 
ความรัก คงเหมือนไข้หวัดซินะ ต้องเกิดขึ้นกับทุกคน ไม่เร็วก็ช้า จะเป็นหวัดเล็ก หรือหวัดใหญ่ คงเเล้วแต่ว่า ร่างกายแข็งแรงเเค่ไหน หรือเพราะอากาศเปลี่ยนแปลงบ่อย แต่ก็อาจกลับมาเป็นได้อีกน้า ถ้าไม่ดูแลตัวเอง...

การได้ผ่าน ประสบการณ์ที่ดีและไม่ดีด้วยตัวเอง สะสมไว้เป็นกำไรชีวิต ต้องถือว่า โชคดีซินะ..

บล๊อกหวานแห๋ววจัง ดูเหมือนเป็นสาวหวานเลย



โดย: ช่อชบา IP: 58.9.164.203 วันที่: 8 พฤศจิกายน 2550 เวลา:19:16:35 น.  

ชื่อ :
Comment :
  *ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก
 

ปลายแปรง
Location :
พังงา Thailand

[ดู Profile ทั้งหมด]

ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
Smember
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?]




สุดปลายของแปรง
อาจป้าย...ได้ภาพเขียนงาม
อาจปาด....ได้ภาพสะเทือนขวัญ

แปรงสุดปลาย....วาดในอากาศ
สูญญากาศของสีที่ว่างเปล่า

เพียง "ใจ" ผู้ป้ายแปรง
ว่างเปล่า....ไร้แปรง....ปราศจากปลาย
สรรพเรื่องราว...ว่างเปล่าในกาลเวลา
Group Blog
 
<<
ตุลาคม 2550
 123456
78910111213
14151617181920
21222324252627
28293031 
 
5 ตุลาคม 2550
 
All Blogs
 
Friends' blogs
[Add ปลายแปรง's blog to your web]
Links
 

 Pantip.com | PantipMarket.com | Pantown.com | © 2004 BlogGang.com allrights reserved.