:::ความตายที่เริ่มต้นหรือเริ่มต้นที่ความตาย:::
ท่านจากไปแล้วอย่างสงบงาม..ฉันกอดพานห่อผ้านั้นไว้กับอก บนเรือไฟเบอร์ขนาดสองคนนั่งกลางสายน้ำที่เชี่ยวกรากพร้อมกลีบกุหลาบ กลิ่นมะลิกรุ่น และน้ำอบหอมคนเรือบอก "ลอยแล้วไม่ต้องหันกลับไปมอง"แต่กลีบกุหลาบที่พลัดปลิวกลับมาตกลงบนอกเสื้อทำให้ต้องหยิบมาไว้ในมือก่อนจะโปรยลงสู่ผืนน้ำทันได้เห็นชายลูกไม้ไหวไหวจากไป เงาของตัวเองทอดลงแทนที่ ฉันมองเห็นตัวเองชัดเจนในน้ำเชี่ยวฉันกับสุภาพสตรีที่จากไปนั้นมีอะไรแตกต่างไหมในบั้นปลายชีวิตในวัย 95 ที่นอนนิ่งช่วยเหลือตัวเองไม่ได้คือที่มาของเรื่องราวมากมายสุข ทุกข์ ถูกซ่อนไว้อย่างเงียบงันภายใต้ร่างกายที่เคยแข็งแรงสองมือที่รับงานมาสารพัน เย็บปักถักร้อย อาหารหวานคาว งานดอกไม้งานเอกสารที่หนักเบาไม่เคยบ่น เป็นที่ไว้วางใจของผู้บังคับบัญชาคนเก่าๆให้ข้อมูลสำหรับประวัติสวยงามของท่านเพื่อลงหนังสือที่ระลึกสตรีผู้นี้มีชีวประวัติที่น่าสนใจ นอกเหนือจากการครองตน ครองคน ครองงาน สองมือของท่านสร้างเด็กๆมาหลายคนด้วยจิตวิญญาน"ครู"ของท่าน หลานเล็กๆหลายคนที่ได้ดิบได้ดี ประกอบสัมมาอาชีพเลี้ยงตัวได้จะทันได้รำลึกถึงกันไหม ใครเล่าจู้จี้ให้อ่านหนังสือ ท่องสูตรคูณน้ำตาที่หยดเผาะลงบนพื้น เพราะถูกขับเคี่ยวให้ท่องอาขยานก่อนนอนวันนี้หลายคนถูกปั้นมาเป็นครูบาอาจารย์ เป็นนายทหาร ยังจำกันได้หรือเปล่าหนอ ไม่เคยลืมว่าในครัวเล็กๆที่ไม่เคยว่างงานนั้น ท่านสั่งทุกคนได้เหมือนแม่ทัพหม้อชามรามไห ที่ท่านฝึกให้เด็กๆทำความสะอาดมะเขือเทศที่ถูกสอนให้สลักเสลา หอมที่ต้องกรีดใบแช่น้ำเย็นเพื่อให้งอหงิกได้รูปสวยกระชายคว้านกลีบเป็นดอกจำปี แอบเปิลถอดเปลือก เงาะยัดใส้ สารพัดละเอียดละออน้ำพริกลงเรือ ปลาร้าทรงเครื่อง พระรามลงสรง หลากหลายของแปลกที่ท่านสนใจทำตามตำราไม่ผิดเพี้ยนเสียง "ใหญ่ไป.. เล็กไป ..มากเกินไป.. ยังไม่พอฯ" ติดหูฉันเสมอเมื่อน้องแจ้งข่าว คุณยายไม่ไหวแล้วในครั้งที่สาม หลังจากทรงๆทรุดๆฉันได้แต่กระซิบข้างหู "เราอโหสิกรรมให้กันและกัน ไม่ต้องห่วงอะไรทั้งนั้นค่ะ"หลายปีก่อนฉันสะบัดตัวจากเมื่อท่านบอกให้ฉันไปสละสิทธิ์บรรจุงานในพื้นที่กันดารดีใจที่ได้เรียก " คุณแม่" อย่างที่ไม่เคยทำมาก่อน ฉันบอก ฉันรู้ว่าท่านต้องการฝากผีฝากไข้ แรงหอบของท่านเบาลงคนเฝ้าไข้ออกปาก "เงียบกริบเลย" แต่ท่านก็ผ่านชีวิตช่วงนั้นมาได้พยาบาลบอก "คุณยายหัวใจแข็งแรงมาก" เมื่อความดันลดลงเรื่อยๆ บทสวดจากแผ่นบันทึกเสียงซ้ำไปมา ท่านจะยังได้รับรู้ไหม"สัมมาอะระหัง" ที่พร่ำกระซิบที่ข้างหูท่านได้ยินไหม เพิ่งได้เข้าใจว่าทำไมท่านต้องขอให้ฉันเป็นบุตรบุญธรรมโดยไม่ร่วมเลี้ยงดูอยู่อาศัยเพราะสิทธิ์ของลูกบุญธรรมเท่านั้นที่จะให้ท่านได้รับพระราชทานเพลิงในวาระสุดท้ายของชีวิตฉันได้ใช้สิทธิ์นั้นแล้วอย่างสมบูรณ์ พร้อมห่อผ้าสวยกับดอกไม้หอมลงกลางน้ำเรือเล็กกับลำน้ำเชี่ยวนั้นหลายคนมองหน้ากัน "ใครว่ายน้ำเป็น" "น้ำเชี่ยวไม่ต้องลง"ฉันคงไม่ปล่อยให้อณูใดใดของท่านถูกเหยียบย่ำอยู่ชายน้ำ รับพานลงเรือฝากท่านในความร่มเย็นของแม่คงคาด้วยตัวเอง ภูมิใจในน้องน้อย เธอเก่งมากทำทุกอย่างแทนฉันจนสำเร็จเรียบร้อยขอให้อานิสงส์นี้ดลบันดาลให้น้องและทีมงานที่น่ารักมากทุกคนประสบความสำเร็จตามประสงค์คุณแม่มีบุญนัก แม้เราจะไม่ได้ออกการ์ดเชิญแต่คุณแม่ไม่เคยเงียบเหงาแม้สักคืนเป็นบุญเหลือเกิน ทั้งเป็นเกี่ยรติยศที่สุดที่ท่านผู้ว่าราชการและภริยามารดน้ำศพ มาเป็นเจ้าภาพ และเป็นประธานพิธีพระราชทานเพลิงศพให้อีกด้วย งานเล็กๆเงียบๆของคุณแม่มีแขกผู้มีเกียรติระดับจังหวัดหลายท่าน ท่านรองผู้ว่าราชการและภริยา บุคากรทางการศึกษาในชุดปกติขาวเป็นแถวแนวนายทหารเสนาธิการหลายคน วิศวกร นักวิชาการ นักเขียนน่าเสียดายก็แต่เจ้าชายในเวิ้งฟ้าของฉันที่ไม่สามารถมาได้แต่ฉันรู้ว่าพี่รองต้องภูมิใจกับเกียรติยศของวงศ์ตระกูลนี้ฉันรู้ว่าพี่รองก็ภูมิใจกับควันสีขาวที่ลอยขึ้นสู่เบื้องบนเช่นเดียวกันชีวิตนั้นจบลงแล้วอย่างสวยงาม ท่านจากไปแล้วอย่างสงบงาม วันนี้ฉันคงต้องเริ่มต้นที่จะกอบสร้างความดีงาม สร้างบุญอย่างที่ท่านเคยทำวันนี้ฉันจะไม่ปล่อยให้ตัวเองเป็นซากร่างเพื่อรอวันสลายชีวิตหนึ่งที่แตกดับนั้นทำให้ฉันมองเห็นสัจธรรม สุดท้ายที่เหลือเป็นของตัวเองที่ใครก็ไม่อาจแย่งชิง "บุญ"ในหนึ่งชีวิตที่ยังมีลมหายใจยังมีโอกาสเริ่มต้น ถึงจะช้าไปหน่อยแต่ก็ดีกว่าถอยหลัง เริ่มต้นที่ความตายดีกว่าเป็นความตายที่เริ่มต้นฉันจะให้ประโยคนี้เป็นป้ายบอกทาง.
ถึงจะช้าไปหน่อยแต่ก็ดีกว่าถอยหลัง
เริ่มต้นที่ความตายดีกว่าเป็นความตายที่เริ่มต้น
ฉันจะให้ประโยคนี้เป็นป้ายบอกทาง.