ลมหายใจของใบไม้
Group Blog
 
<<
พฤศจิกายน 2553
 123456
78910111213
14151617181920
21222324252627
282930 
 
25 พฤศจิกายน 2553
 
All Blogs
 
:::ตามรอยนักฆ่า:::






หนังเรื่องนั้นเขาเล่นเป็นพระเอก
หยิบจับเสกเพลงรักเป็นอักษร
มีวาจาอันสวยสดเป็นบทกลอน
เที่ยวสัญจรหลับฝันใต้จันทรา

มีปากกาอาบวิชาเป็นอาวุธ
พกสมุดหยุดมารผ่านภาษา
ฝึกคารมคมคายคล้ายศาสตรา
เป็นนักฆ่าหน้ากวีที่เกรียงไกร

เมื่อมีภัยใช้ภาษาวาทะศิลป์
ปราบจนสิ้นมารผจญยากทนไหว
ร่ายศาสตราฆ่าฟันพวกจัญไร
ให้สิ้นไปแผ่นดินไทยได้เจริญ

ยามมีรักถักทอก่อวจี
ร้อยวลียียวนชวนขัดเขิน
สดับฟังหวานหูดูเพลิดเพลิน
ทุกก้าวเดินคือรอยรักนักกวี

ครั้นอ่อนแอท้อแท้แลสิ้นหวัง
ร่วมยับยั้งความทุกข์จนสุขี
คำอวยพรกลอนกานต์หวานฤดี
คือวิถีแห่งกวีที่นำพา

จนชีวิตงดงามตามความฝัน
บทประพันธ์บันเทิงเริงภาษา
เรียงร้อยคำสร้างสรรค์พรรณนา
ล้ำคุณค่าเลิศวิไลในสากล

เป็นพระเอกนักฆ่าหน้ากวี
กล่อมนทีจันทราเรียกฟ้าฝน
ตระการตาดั่งว่ามายากล
ภาพยนตร์ทรงคุณค่าน่าอัศจรรย์

หนังจบลงความทรงจำยังย้ำอยู่
ให้รับรู้ถูกผิดคิดสร้างสรรค์
อรรถรสวรรณกรรมนับร้อยพัน
เติมแต่งฝันสู่จุดหมายปลายปากกา.


นาคะพรรณ
."บางครั้งพระเอกก็ใช่ว่าอยู่ในภาพยนตร์เพียงอย่างเดียว"
housedesign03@yahoo.com




พบบทประพันธ์นี้เข้าในวันหนึ่งใน thaipoem .com
เว็บบ้านกลอนที่ฉันเข้าไปวิ่งเล่นอยู่เป็นประจำ อย่างคุ้นเคย
ฉันใช้คำว่าคุ้นเคยเพราะหลายปีทีเดียวที่ลัดเลาะอยู่ในพื้นที่กว้างใหญ่ไพศาลนั้น
ฉันตั้งใจอ่านบทกวีทุกบท บทประพันธ์ทุกเรื่อง ก็ฉัน"คนรักบทกวีดั่งชีวิต"
ประทับใจกับผลงานทั้งมืออาชีพและมือสมัครเล่น
ที่นั่นทำให้ฉันพบบางใครที่ทำให้วิ่งตามมาที่นี่..อาณาจักรเสรี..
พื้นที่สวยงามที่บันทึกทุกอย่างได้ดังใจ..

ฉันรักบทกวีบทนี้เพราะเขียนเหมือนใจ เหมือนบางใครเข้ามานั่งอยู่ในใจของฉัน
วันที่ตกลงใจมาสถิตย์อยู่ในโลกไซเบอร์
วันที่ฉันเริ่มเข้ามาแทรกตัวส่งผ่านความคิดไปทางโลกติจิตอล

ความกลัวลึกลึกที่ซ่อนอยู่ก้นบึ้งทำให้ฉันไม่กล้าเปิดตัวเป็นหญิง
ฉันนั่งเล่นแชทตามกระแสโลกาภิวัฒน์ในสถานะของเด็กหนุ่มช่างเจรจา
ในภาวะที่โลกแห้งแล้งไมตรีหยิบยื่น ภาวะที่ความเหงากลางที่สาธารณะเริ่มระบาด

ความคิดความอ่านของฉันเหมือนเด็กหรือเปล่า ฉันมีเพื่อนชายหญิงหลายคน
พวกเขาไม่สัมผัสถึงตัวตนของฉันได้เลยสักคน น้องชายบางคนร่ำร้องจะติดตามฉันมาถึงถิ่นที่
นั่นเป็นสาเหตุหนึ่งที่ฉันจำต้องปิดหน้าต่างการสนทนาทางอุโมงค์ดิจิตอลลงทีละบาน


ความฝันของตัวเองที่อยากเขียนหนังสือให้คนอื่นอ่านผลักดันให้เบียดแทรกภารกิจหลักที่หนักอึ้ง
ฉันตัดสินใจทำงานสองอย่างพร้อมๆกัน หน้าที่หลักรับนโยบายจากองค์กร หน้าที่รองปั้นฝันให้เป็นจริง
ฉันจะทำ ฉันต้องทำให้ได้ งานหลวงจะไม่ให้ขาด งานราษฏร์จะไม่ให้เว้น ฉันเริ่มต้นแล้วเงียบๆ
เทอร์โบที่ฝังแน่นมาในสายเลือดพล่าน ฉันทำเว็บนี้ขึ้นมาหวังให้เป็นทุกอย่างของฉัน


เว็บการศึกษามากมายที่เห็นไม่ใช่รูปแบบที่ต้องการ
มีประโยชน์อะไรหากรูบแบบถูกวางตามกรอบแต่ไม่มีคนใช้งาน
เว็บเสนองานคิดงานเขียนเยอะแยะที่เห็นไม่ใช่ตัวตนของฉัน
บันเทิงอย่างไรให้มีสาระ? อย่างไรจึงจะไม่ "ดาษดื่น"
ฉันจะนำเสนองานตามสไตล์ที่เป็นแบบฉบับไม่เหมือนใคร
หากความคิดสร้างสรรค์ถูกสะกัดกั้นเพียงเพราะไม่ใช่รูปแบบที่เคยมีเคยเป็น
แล้วอีกนานเท่าไหร่ผลผลิตในสังคมไทยจะมีกลิ่นไอความริเริ่มเสียที


วันนี้ฉันกำลังตามรอยนักฆ่าหน้ากวี ใต้ป้ายบอกทางตัวโต
"บางครั้งพระเอกก็ใช่ว่าอยู่ในภาพยนตร์เพียงอย่างเดียว"
คิดถึงนางเอกแห่ง "เพลงรักกะทกรก"
"ปอนด์" สาวน้อยไซเบอร์คนนั้นที่แวะมาบอกรักกันทุกค่ำคืน
วันนี้ยังรักกันอยู่ไหม "เป็นห่วงนะ แต่ชู้ดไม่ได้"
คิดถึงจัง ยังรอเธอ.


อยากเป็นพระเอกนักฆ่าหน้ากวี
กล่อมนทีจันทราเรียกฟ้าฝน
ตระการตาดั่งว่ามายากล
ภาพยนตร์ทรงคุณค่าน่าอัศจรรย์

เรื่องราวจบลงความทรงจำยังย้ำอยู่
จะเรียนรู้ถูกผิดคิดสร้างสรรค์
อรรถรสวรรณกรรมนับร้อยพัน
เติมแต่งฝันสู่จุดหมายปลายปากกา.

ขอบคุณ นาคะพรรณ
housedesign03@yahoo.com





ฟังเพลงรักยุคไฮเทค

บนโลกHi-Tech ทุกอย่างเล็กลง แต่รักฉันคง ยิ่งใหญ่เหมือนเดิม
อยากมี Hard Disk ลง Programเสริม เพิ่มRam
พร้อมแจ่ม ด้วยภาพของเธอที่ Desktop

โลก Digital เรางอนง้อกัน ทำ Card แล้วส่ง E mail ให้เธอ
CPU รู้ Love You เสมอ อย่าเผลอ Delete รักเราลง Recycle Bin

* ส่ง SMS พิมพ์คำข้อความ แนบคำนิยามที่สุดซึ้ง
เปิดWin Amp ไว้ ด้วยเพลงคิดถึง อยากให้เธอซึ้ง...กับความคิดถึง...ที่ฉันให้เธอ

เพลงที่ฉันโปรด Download ให้เธอ ได้รับไหมเอ่ย ตอบด้วยขวัญใจ
อย่าเพิ่งใจร้อน Shut Down ไปไหน ปล่อยใจ ให้ฉันลอยไปตามสาย....Cable
โปรด Save รักเราเก็บไว้ เผื่อใจของฉันจะได้ไม่ต้อง Error





Create Date : 25 พฤศจิกายน 2553
Last Update : 25 พฤศจิกายน 2553 18:18:58 น. 0 comments
Counter : 690 Pageviews.

Peakroong
Location :


[ดู Profile ทั้งหมด]

ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
Smember
ผู้ติดตามบล็อก : 41 คน [?]





"หากต้องตัดสินใครสักคน

เริ่มจาก "ทำไม"คงจะดีกว่า"อย่างไร"

เพราะสิ่งที่มองเห็นไม่แน่ว่ามีอยู่จริง

สิ่งที่มองไม่เห็นใช่ว่าไม่มี

สิ่งที่คิดว่าใช่อาจไม่ใช่

สิ่งที่ไม่คิดว่าใช่สำหรับคุณ

มันอาจใช่เลยสำหรับใครอีกคน"


"
๐ ให้ลมหายใจของใบไม้เป็นบันทึกคนกล่อง
คำเขียนของคนล้มลุกคลุกคลาน
แต่ยังมีลมหายใจเป็นของตัวเอง
แม้ไม่ใช่ทุกอย่างที่มีหากเป็นทุกอย่างที่เป็น
เก็บความว่างเปล่าไว้เติมเต็ม..

๐ ขอบคุณตัวละครทุกตัว
ทั้งที่มีอยู่จริงและที่ไม่มีตัวตน
ขอบคุณวันเวลา-ครูบา-อาจารย์
ที่สอนให้เก็บเกี่ยว ฝึกให้คิด สอนให้เขียน

๐ ขอบคุณเพื่อนเพื่อนชาวไซเบอร์
ที่กรุยทางให้สร้างสรรรค์บล็อคได้เท่าใจ
ขอบคุณทุกภาพงดงามจากบล็อกน้องญามี่ขอบคุณ https://www.thaipoem.com
ที่ให้เพลงประกอบเป็นอมตะนิรันดร์กาล

๐ ขอบคุณความเป็นเธอ..
ที่ส่งผ่านการ"ให้"มาเสมอฝัน
ขอบคุณความเป็นฉัน..
คนเกี่ยวประสบการณ์ระหว่างวันมาถักทอ


'ปีฆรุ้ง
27 มกราคม 2553


Friends' blogs
[Add Peakroong's blog to your web]
Links
 

 Pantip.com | PantipMarket.com | Pantown.com | © 2004 BlogGang.com allrights reserved.