:::ปลายทางที่โค้งฟ้า..ตอนที่ 4 :::

ฉันไม่ได้ถูกหล่อหลอมด้วยเบ้าแก้ว
ไม่ได้ถูกเพ้นท์ด้วยลายเงินลายทอง
แต่พ่อเลี้ยงพวกเราให้ใช้ชีวิตรอดได้ในสังคมปัจจุบัน
ในขอบรั้วพื้นที่กว่าเจ็ดไร่ที่มีลำพังพวกเราวิ่งเล่นส่งเสียงเจี๊ยวจ๊าว
ชีวิตวัยเด็กของพวกเราเติบโตอยู่ตรงนั้น

ในสวนไม้หลากพันธุ์ สุดแต่จะได้มาจากทิศทางใหน บางครั้งพ่อได้มาจากเพื่อน
หลายต้นลูกน้องมาปลูกให้ บางต้นเป็นของฝากจากลูกศิษย์
ผลไม้เรามีเกือบทุกอย่างเลยแม้จะไม่สมบูรณ์เท่าไหร่
บางทีมันกลายเป็นสนามรบให้ลิงทะโมนหกตัวห้อยหัวโจนทะยาน
นานนานจะเห็นพ่อมายืนดูที่ระเบียงบ้าน นั่นทำให้เราเงียบกันไปได้สักสองนาที
ช่วยกันเก็บกิ่งก้านหักเรี่ยกระจายบนพื้นไปกองรวมริมรั้ว แล้วเริ่มต้นใหม่

สายเลือดอนุรักษ์ธรรมชาติของพ่อซึมซับไปในในอนูสำนึกของลูก
ลูกทุกคนของพ่อรักต้นไม้ทุกต้น ใบไม้ทุกใบ
ฉันเองชอบดอกไม้สีขาวมีกลิ่นหอมทุกชนิดเหมือนพ่อ
พ่อชอบดอกมะลิมากที่สุด ขยายเต็มไปหมด มะลิของเราดอกโตกลีบซ้อนแน่น
ในช่วงฤดูร้อน..มะลิจะบานรับฝนหลงฤดู..พวกเราจะเก็บมาทำมาลัยกัน
บางวันก้อได้มาลัยตุ้มสวยงาม..บางวันจะเป็นเพียงมะลิเสียบก้านมะพร้าว
และในบางวันมันจะไปอยู่ในถังขยะ..เพราะไม่ทันเสร็จ.ก้อวงแตก...
พวกเรามีระยะห่างกันของอายุเพียงปีเดียว.. จึงเหมือนเพื่อนกันมากกว่า..

ในรั้ว"บ้านของเรา" มีผลไม้หลากชนิด ชนิดหนึ่งก้อไม่มากกว่าหนึ่งต้น .
ยกเว้นส้มเขียวหวานเปลือกบาง
ซึ่งฉันไม่เคยจะเห็นว่ามันจะหวานได้สักครั้ง "ส้มเขียวเปรี้ยว"
พวกเราเรียกกันอย่างนี้ แต่พ่อบอกว่า เอาไว้ทำน้ำอรรถบาล
(ไม่แน่ใจว่าเขียนอย่างนี้) ฉันก้อไม่รู้ว่ามันคืออะไร..
แต่เมื่อมีผลพ่อให้เอามาคั้นเติมเกลือกับน้ำตาลดื่มสดๆ
แต่พวกเรามักจะไปควานหาลูกที่ใหญ่ที่สุด แก่ที่สุดมาอวดกันมากกว่า ..

พี่ใหญ่กับพี่รองจะขุดร่องรอบรอบโคนต้นส้ม
เพื่อรอรับน้ำที่ล้นมาจากถังเก็บน้ำ
แล้วปล่อยให้ระบายไปตามร่องเล็กๆจากต้นหนึ่งไปต้นหนึ่ง
น้องรองกับน้องเล็กจะวิ่งเก็บก้อนหินเล็กเล็กมากั้นตรงโน้นตรงนี้
ทำเป็นทำนบ ..น้ำตก..วันไหนน้ำมากมากก้อจะได้"..เขื่อน.."
พี่กลางร้องเพลงอยู่บนยอดฝรั่งและส่งเสียงเจื้อยแจ้วตามอารมณ์..
หมดเสียงก้อคือแอบขึ้นบ้านหลับไปแล้ว..
หรือไม่ก็อ่านหนังสือพงสาวดารจีนของพ่อ

(ในห้องสมุดเล็กของพ่อมีหนังสือหลายอย่างให้เลือกอ่าน
ตั้งแต่วรรณคดีไทย พงสาวดารจีนอย่างสามก๊ก และนิยายร่วมสมัย)
ฉันก้อเก็บดอกส้มลอยน้ำ บางทีพับเรือมาลอยเล่น
พ่อเดินเอามือไขว้หลังมองยอดนั้นทียอดนี้ที
บางทีก้อแอบมาพัง"เขื่อน"ของน้องรองกับน้องเล็ก ให้ซ่อมกันใหม่
อยากให้พ่อได้เห็นลูกเล็กเล็กของพ่อในวันนี้ ลูกที่เติบโตเป็นวิศวกร
เป็นนายทหาร เป็นนักปฏิวัติอุตสาหกรรม เป็นอาจารย์

ส่วนฉันถึงจะยังชอบเก็บดอกไม้ลอยน้ำ
ทำเรือกระดาษ ไร้สาระในบางวัน แต่ฉันก้อเอาตัวเองรอดด้วยลำแข้ง
มีโอกาสสร้างชื่อเสียงให้กับวงศ์ตระกูล
และยังคงเป็นที่รักของพี่พี่น้องน้องแน่นแฟ้นเหมือนเดิม.

Create Date : 23 กุมภาพันธ์ 2553		0 comments
Last Update : 26 มีนาคม 2553 6:23:30 น.
Counter : 529 Pageviews.
Share Tweet