Bloggang.com : weblog for you and your gang
ลมหายใจของใบไม้
Group Blog
ลานอโศก
ห้องบริหารจิต
รอยอินทร์
ศิลปวัฒนธรรมไทย
วิ่งตามนาย
ข้อคิดคำเขียน
มองผ่านเลนส์
เพลงภูต
ร่ำไปในใบเรียว
ปลายทางที่โค้งฟ้า..ฯ
เรื่องสั้นหลายวันจบ
มีสุขร่วมเสพ..ฯ
เก็บรักมาเก็บไว้ที่ในรัก
อโรคยาปรมาลาภา
คลีนิคกายภาพ
วิทยายุทธ
แสนรักษ์
เพลงเพื่อแผ่นดิน
Music Box
เพลงเพื่อคุณ
MV Romance XL
MV น่ารัก
เพลงประกอบ
ฟังเพลงออนไลน์
รวมเพลงขิม
รวมเพลงขลุ่ย
เพลงลูกทุ่งไทย
ห้องภาพ
คนแถวหน้า
แดนสนธยา
มุมเตือนภัย
ถนนดวงดาว
บ้านและสวน
ตกแต่งสวน
ท่องไปในโลกกว้าง
คู่สร้าง-คู่สม
มุมซ่อมสวย
หยุดก่อนโลก..ฉันจะลง
ทัศนา-จร
เวทีดาว
ตลาดนัดงาน
เก็บออมรอมจ่าย
ซ่อมได้
ครัวไทย
ไทยน้ำทิพย์
บ้านเล็กในป่าใหญ่
ย่อโลก
หน้าต่างโลก
แฟชั่น
ชีวิตต้องสู้
คนรักรถ
กระฉ่อนเว็บ
งานสร้าง
กฏ+หมาย
สินทรัพย์
ศาสตร์แห่งตัวเลข
สมุนไพรไทย
อัญมณี
เทคนิคการถ่ายภาพ
รวมโค้ดแต่งบล็อก
มุมกีฬา
เรือนจำกลาง
สาวเอยจะบอกให้
ระเบียงรุ้ง
Lab
<<
พฤศจิกายน 2553
>>
1
2
3
4
5
6
7
8
9
10
11
12
13
14
15
16
17
18
19
20
21
22
23
24
25
26
27
28
29
30
24 พฤศจิกายน 2553
:::ปลายทางที่โค้งฟ้า..ตอนที่ 15 :::
All Blogs
:::ปลายทางที่โค้งฟ้า ตอนที่..17:::
:::ปลายทางที่โค้งฟ้า..ตอนที่ 16:::
:::ปลายทางที่โค้งฟ้า..ตอนที่ 15 :::
:::ปลายทางที่โค้งฟ้า..ตอนที่ 14 :::
:::ปลายทางที่โค้งฟ้า..ตอนที่ 13:::
:::ปลายทางที่โค้งฟ้า..ตอนที่ 12 :::
:::ปลายทางที่โค้งฟ้า..ตอนที่ 11 :::
:::ปลายทางที่โค้งฟ้า..ตอนที่ 10 :::
:::ปลายทางที่โค้งฟ้า..ตอนที่ 9 :::
:::ปลายทางที่โค้งฟ้า..ตอนที่ 8 :::
:::ปลายทางที่โค้งฟ้า..ตอนที่ 7 :::
:::ปลายทางที่โค้งฟ้า..ตอนที่ 6 :::
:::ปลายทางที่โค้งฟ้า..ตอนที่ 5 :::
:::ปลายทางที่โค้งฟ้า..ตอนที่ 4 :::
:::ปลายทางที่โค้งฟ้า..ตอนที่ 3 :::
:::ปลายทางที่โค้งฟ้า..ตอนที่ 2 :::
:::ปลายทางที่โค้งฟ้า.. ตอนที่1:::
:::ปลายทางที่โค้งฟ้า..บทนำ:::
:::ปลายทางที่โค้งฟ้า:::
:::ปลายทางที่โค้งฟ้า..ตอนที่ 15 :::
ชีวิตที่เหมือนภาพวาดขนาดใหญ่ของฉันมีตำหนิ
ฉันจะตกแต่งรอยนั้นอย่างไรให้ภาพสมบูรณ์
ภาพเขียนแห่งชีวิตที่ไม่ว่าอย่างไรก็ต้องเขียนจนสำเร็จ
ชีวิตยังอีกยาวนาน..บนถนนชีวิต..ทุกชีวิตต่างมีขวากหนาม
แต่ใช่ว่าจะไม่มีหนทางให้เดินบนโลกกว้างใหญ่..
พวกเราได้เรียนรู้จากพ่อเสมอว่าภาพวาดที่ผิดพลาดไม่จำเป็นต้องใช้ยางลบ
คืนวันผ่านเนิ่นช้า..ฉันครุ่นคิดจ่อมจม..หาทางออกที่ดีที่สุด
ฉันตัดสินใจไปพบพี่ใหญ่จะเล่าเรื่องทั้งหมดให้ฟังและพร้อมยอมรับชะตากรรม
ฉันมองแล้วว่าชีวันพร้อมที่รับผิดชอบจะใช้ชีวิตร่วมกัน แม้ว่าจะลุ่มลุมดอนดอนก็ตามที
บางทีฉันอาจจะหัวโบราณไปสักหน่อยที่จะใช้วิธีรับสภาพ มากกว่าที่จะตัดสินใจผิดในวิธีอื่นอื่น
การแก้ปัญหาด้วยการทำลายชีวิตผู้บริสุทธิ์ไม่มีในตัวเลือก
ในช่วงเวลาแห่งการตัดสินใจนั้น ฟ้าดินคงเห็นใจฉันแล้ว..
โชคดีที่ได้พบว่าความผิดปกตินั้นเกิดจากความเครียด
ฉันโชคดีที่ไม่ต้องติดค้างหนี้กรรมใครใครไปชาติหน้า
รอบเดือนฉันมาก่อนหน้าที่จะได้เข้าพบพี่ใหญ่สิบห้านาที
ฉันสัมผัสแล้วกับความทุกข์ของตัวเอง ทุกข์ที่หลุดพ้นไปหนึ่งช่วง
ฉันจะให้เวลาตัวเองและให้โอกาสชีวันพิสูจน์ตัวเอง
ฉันให้โอกาสชีวินสร้างตัวและรับผิดชอบฉันอย่างที่เขาพร่ำบอก
"เรื่องราวระหว่างเรา" ยังคงเป็นความลับ
ความลับของฉันยังคงเป็นความลับ..
ชีวันดูแลฉันอย่างดี พยายามเก็บหอมรอมริบเก็บออมเพื่ออนาคต
เราจะร่วมกันสร้างอนาคต เราหวังที่จะเป็นชีวิตของกันและกัน
เราคบกันอยู่หลายปี ไม่มีใครรู้เรื่องราวของเรา
มีผู้หญิงเข้ามาในชีวิตของชีวินมากมาย ฉันไม่เคยเห็นเป็นเรื่องสำคัญ
หากวันใดที่ชีวินมีคนอื่นฉันพร้อมหลีกทางให้เสมอ
เพราะหากใจไม่ซื่อต่อกันก็ยากที่จะรั้งไว้
จนกระทั่งเสี้ยวชีวิตวิบากผ่านเข้ามาอีกระลอก
คนใกล้ชิดที่สุดของฉันตกหลุมรักชีวิน
หากเป็นใครอื่นฉันคงเหมือนตัดชีวิตช่วงนั้นทิ้งไปไม่เสียดาย
หากทว่าคนใกล้ชิดนั้นกลับเป็นดวงใจของฉันเช่นกัน
ชะตาเล่นตลกกับฉันแล้ว..
ปีที่สี่ของการใช้ชีวิตลำพังของฉัน..ฉันได้พี่ยากลับคืนมา
หลังจากแยกทางกับสามีที่ต่างประเทศพี่ยากลับมาเมืองไทยเงียบเงียบ
ฉันเพิ่งได้มีโอกาสได้รู้..ทั้งใจพี่ยาและใจของฉันเอง..
ตลอดเวลาที่ผ่านเราสองต่างเป็นเงาอยู่ในใจของกันและกันตลอดมา..
ในปีที่สี่ของชีวิตโดดเดี่ยวพี่ยากลับมาในชีวิตของฉัน
หลังจากเธอหย่าร้างกับสามีเธอกลับมาเมืองไทยเงียบเงียบ
กลับมาดูแลคุณพ่อซึ่งเริ่มชราและนัยน์ตาพิการ
คุณลุงประสบเหตุในสนามรบก่อนการเกษียณอายุราชการเพียงหนึ่งปี
ชีวิตของเธอช่างคล้ายฉันเพียงแต่เธอแกร่งกว่าฉันแยะ
ฉันเฝ้ามองดูพี่ยาปรนนิบัติคุณพ่อของเธอ ชีวิตเล็กเล็กคู่นั้นอบอุ่น
ฉันยิ่งคิดถึงพ่อจับใจ
ฉันไม่มีโอกาสได้ปรนนิบัติพ่อในบั้นปลายชีวิตเท่าที่หวังเท่าที่ตั้งใจ
ในขณะที่ชีวินเป็นเงาตามตัว ชีวิตคู่นั้นกลับเป็นดวงใจของฉัน
ทุกเวลาที่มีโอกาส ฉันและชีวินจะไปขลุกอยู่ที่บ้านของพี่ยา
คุณลุงรักฉันให้ความเอื้ออารีเหมือนที่พ่อเคยให้
ฉันรับพี่ยาและคุณลุงเข้ามาในชีวิตประหนึ่งเป็นชีวิตใหม่ของฉัน
ฉันใช้เวลาเกือบครึ่งหนึ่งกับคนคู่นั้น คุณลุงเล่าเรื่องมากมายให้ฉันฟัง
คุณลุงตอบคำถามให้ฉันได้ทั้งหมดเหมือนที่พ่อเคยตอบฉัน
บางวันฉันนั่งเงียบเงียบหน้ารถเข็นฟังคุณลุงเล่านั่นนี่
ปรัชญาชีวิตบ้าง เล่าเรื่องสนุกสนุกในวัยเด็ก
และบางวันเราก็ประสานเสียงหัวเราะกันอยู่ใต้ต้นชงโคข้างบ้านนั่นเอง
พี่ยาบอก"พ่อรักฉันมากกว่าพี่ยา"
ชีวิตของฉันดูเหมือนจะสงบราบเรียบดี
ฉันใช้เวลาส่วนหนึ่งเขียนเรื่องสั้นเรื่องยาวอย่างที่ใจรัก
ฉันจะสร้างฝันฉันจะเขียนหนังสือให้คนอื่นอ่าน
ฉันจะมีกิจการดูแลผู้สูงอายุเป็นของตัวเองอย่างที่เคยบอกกับพ่อ
ไม่ใช่เพื่อธุรกิจ แต่เพื่อเจตนารมณ์เดิมของฉัน
เจตนารมณ์ที่จะให้ผู้สูงอายุอยู่อย่างเป็นสุขในบั้นปลายของชีวิต
ฉันขลุกอยู่กับงานเขียนที่ฉันรัก
แต่ดูเหมือนสิ่งที่ได้เพียงความพึงใจของตัวเอง
งานเขียนของฉันไม่นับว่าประสบความสำเร็จ
ฉันหันมาจับงานใหม่ รับจ้างดาราเขียนหนังสือ
งานนั้นสร้างรายได้เป็นกอบเป็นกำ เป็นอีกมุมหนึ่งที่ฉันได้เรียนรู้ชีวิต
ฉันมองดูความสำเร็จของตัวเองในนามคนอื่น มันมองดูสวยงามกว่างานในนามฉันเองเสียอีก
หลายครั้งที่ฉันนั่งทึ่งกับบทให้สัมภาษณ์ของดาราถึงหนังสือของเธอ นั่นจึงนับว่าเป็นศิลปินแท้..
ดูเหมือนฉันจะลืมความทุกข์ที่ซ่อนอยู่ลึกลึกของฉันเสียสนิท
จนกระทั่งในบ่ายวันหนึ่งใต้ต้นชงโคมุมเดิม
คุณลุงถามฉัน"แตรักชีวินหรือเปล่า"(คุณลุงเรียกฉัน"แต"ตามพี่ยา)
ฉันตกใจตอบไม่ได้ ฉันรู้ว่าคุณลุงมีสัมผัสพิเศษ แต่ไม่รู้ว่าคุณลุงคิดอะไร
ฉันตอบสั้นๆ "แตรักพี่ยากับคุณลุง"
คุณลุงถอนใจและเริ่มท้าวความเดิมในวันที่พ่อมาจับเข่าคุยกับคุณลุง
เรื่องฉันกับพี่ยาเมื่อสิบปีก่อน
วันที่คุณลุงตัดสินใจให้พี่ยาไปเรียนโรงเรียนประจำอย่างที่พ่ออุทร
เพราะไม่อยากให้เราผิดธรรมชาติ เรารักกันเกินกว่าพี่สาวน้องสาว
" พ่อแตรักแต ลุงก็รักพี่ยาเท่าชีวิต แต่พี่ยาแกร่งกว่าแตเยอะ "
คุณลุงบอก
แต่หลังจากที่ผิดหวังเรื่องครอบครัวแล้ว พี่ยาไม่เคยมีใครอีกเลย จนมาพบชีวิน
คุณลุงบอก "ยารักชีวิน"ฉันคอแข็ง..
ไม่แปลกใจเลยใครใครที่ได้ใกล้ชิดชีวินก็รักชีวินกันทั้งนั้น
ชีวินบุคลิกดี ปากหวาน พูดเป็น มีน้ำใจ รู้จักเอาใจ ที่สำคํญชีวันเป็นหนุ่มโสด มีอนาคต..
ใครใครก็รักชีวันได้.แต่ต้องไม่ใช่พี่ยา..ต้องไม่ใช่พี่ยา..
ในวันต่อวันที่ฉันมีพี่ยาคอยให้กำลังใจ
วันต่อวันที่เธอเฝ้าดูการทำงานของฉัน
วันคืนที่เธอเจือจานน้ำใจ ชีวิตที่แห้งแล้งของฉันกลับมีชีวิตชีวา
ชีวิตพี่ยาเป็นของฉัน หากขาดพี่ยาฉันจะอยู่ได้อย่างไร..
แล้วชีวันกับความฝันของเรา ปลายทางของเราเล่า
ฉันเดินมาถึงทางแยกอีกครั้ง..
Create Date : 24 พฤศจิกายน 2553
Last Update : 18 ธันวาคม 2553 9:01:49 น.
0 comments
Counter : 573 Pageviews.
Share
Tweet
Peakroong
Location :
[ดู Profile ทั้งหมด]
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
Smember
ผู้ติดตามบล็อก : 41 คน [
?
]
"หากต้องตัดสินใครสักคน
เริ่มจาก "ทำไม"คงจะดีกว่า"อย่างไร"
เพราะสิ่งที่มองเห็นไม่แน่ว่ามีอยู่จริง
สิ่งที่มองไม่เห็นใช่ว่าไม่มี
สิ่งที่คิดว่าใช่อาจไม่ใช่
สิ่งที่ไม่คิดว่าใช่สำหรับคุณ
มันอาจใช่เลยสำหรับใครอีกคน"
"
๐ ให้ลมหายใจของใบไม้เป็นบันทึกคนกล่อง
คำเขียนของคนล้มลุกคลุกคลาน
แต่ยังมีลมหายใจเป็นของตัวเอง
แม้ไม่ใช่ทุกอย่างที่มีหากเป็นทุกอย่างที่เป็น
เก็บความว่างเปล่าไว้เติมเต็ม..
๐ ขอบคุณตัวละครทุกตัว
ทั้งที่มีอยู่จริงและที่ไม่มีตัวตน
ขอบคุณวันเวลา-ครูบา-อาจารย์
ที่สอนให้เก็บเกี่ยว ฝึกให้คิด สอนให้เขียน
๐ ขอบคุณเพื่อนเพื่อนชาวไซเบอร์
ที่กรุยทางให้สร้างสรรรค์บล็อคได้เท่าใจ
ขอบคุณทุกภาพงดงามจากบล็อกน้องญามี่
ขอบคุณ
https://www.thaipoem.com
ที่ให้เพลงประกอบเป็นอมตะนิรันดร์กาล
๐ ขอบคุณความเป็นเธอ..
ที่ส่งผ่านการ"ให้"มาเสมอฝัน
ขอบคุณความเป็นฉัน..
คนเกี่ยวประสบการณ์ระหว่างวันมาถักทอ
'ปีฆรุ้ง
27 มกราคม 2553
Friends' blogs
Peakroong
Webmaster - BlogGang
[Add Peakroong's blog to your web]
Links
ร้านค้าออนไลน์
สโมสรสร้างสรรค์ทางเลือก
ทางด่วน
Facebook
BlogGang.com
Pantip.com
|
PantipMarket.com
|
Pantown.com
| © 2004
BlogGang.com
allrights reserved.