ลมหายใจของใบไม้
Group Blog
 
 
กุมภาพันธ์ 2553
 123456
78910111213
14151617181920
21222324252627
28 
 
13 กุมภาพันธ์ 2553
 
All Blogs
 
:::ปลายทางที่โค้งฟ้า..บทนำ:::



นักร้องนักประพันธ์คนหนึ่งกรายผ่านจอทีวี
ฉันชื่นชอบบุคลิกอันมีเอกลักษณ์
ฉันชอบข้อคิดข้อเขียนเรียบๆไม่ธรรมดา
ชอบบทประพันธ์เพลงที่แฝงวิญญานนักอนุรักษ์ธรรมชาติ
ประทับใจมากที่สุดก็เพลงนี้ละมัง คนปั้นฝัน .
อาจเป็นเพราะฉันเป็นคนช่างฝันหรือเปล่า แต่ใครบ้างนะไม่มีฝัน
ไม่ใช่ความฝันหรอกหรือที่ผลักดันให้ชีวิตคนเราก้าวไปข้างหน้า
ความฝันที่สร้างฉันขึ้นมาในวันนี้ สร้างฝันให้ฉันมีฝัน ฉันคนมีฝัน

นกกระจิบตัวนั้น (ฉันเลี่ยงไม่ใช้คำว่ากระจอก)
คาบฟางทีละเส้นโฉบผ่านหน้าฉันไปหลายเที่ยว
ปลายทางก็คงจะร่มไม้ชายคาที่ไหนสักแห่ง ถึงฉันจะไม่รู้ปลายทาง..
หากก็รู้ดีว่าจุดหมายของเจ้านกน้อยคืออะไร
นกน้อย ความเพียรของเจ้ายิ่งใหญ่นัก
ธรรมชาติสร้างให้มนุษย์และสัตว์มีฝัน
ใครแยกใฝ่ฝัน.. เพ้อฝัน.ไม่ออกก็ฝันสลายทั้งตาที่ลืมตื่น..

ฝันอันสูงสุดของฉันเหรอ..เขียนหนังสือให้คนอื่นอ่าน
ใช่ฉันอยากเป็นคนเขียนหนังสือ ฉันเริ่มเขียนแล้วนี่ไง
ฉันเคยชอบขีดชอบเขียน แววดาว(น์) เคยส่องประกายวิบวับ
อะไรสักนิดก็เคยเก็บเอามาร่ายยาวได้เป็นฉากฉาก

ฉันเคยเขียนบทละครให้เพื่อนแสดงละครเวทีที่หอประชุมใหญ่นะ
บทละครของฉันยังอยู่ในอนุสรณ์สถานศึกษาเลย
จะว่าไปแล้ว ฉันเริ่มเขียนหนังสือให้คนอื่นอ่านตั้งแต่อยู่ชั้นประถมปีที่หก
ก็เรียงความที่คุณครูมักจะเอาไปอ่านให้เพื่อนฟังเสมอนั่นไง

เรื่องเด็ดที่สุดเหรอ " คุณพ่อของข้าพเจ้า.."
เรื่องนั้นฉันเขียนสุดหัวใจ คุณครูชอบมาก "เขียนดี" ให้ฉันอ่านให้เพื่อนฟังหน้าชั้น
ที่จำแม่น เมื่ออ่านไปถึง.." คุณพ่อของข้าพเจ้าใจดีมาก..."
"ใจดี ทำไมจะใช้ปืนยิงล่ะครับ"..มีเสียงแย้งขึ้นมาทันควันจากหลังห้อง
นายอ้วน พัลลภหน้ากลม ฟันกระจอบคู่แข่งตัวจริงฉัน
ก็พวกเราถูกจัดเข้าโรงเรียนเป็นสเต็บ ในรั้วโรงเรียน เรารู้จักกันทั้งตระกูล..
แต่ละคนเหมือนเรียงหน้ากระดานมาทำความรู้จักกัน
ตั้งแต่คนพี่คนโตยันน้องคนเล็ก รวมถึงครูบาอาจารย์ด้วย

ที่มาของเรื่องนี้เหรอ..พี่สามซี (ตอนเด็กเด็กสุดแสบกว่าฉันอีก จริงจริงนะ )
พี่สามโกรธคุณครูเรื่องถูกดุเลยไม่ยอมไปโรงเรียน
คุณพ่อเคี่ยวเข็ญยังไงก็ไม่ไป ท่านละล้าละลังใหนจะต้องรีบไปทำงาน ห่วงลูกก็ห่วง
สองพ่อลูกยื้อยุดกัน จนรถบัสประจำโรงเรียนมาเทียบ
พ่อเด็ดขาดมาก คว้าปืนสั้นมาข้างหนึ่งอีกข้างลากแขนพี่สาม
"ไม่ไปพ่อยิง!" เสียงลั่นๆ แถมสำทับคุณครูซึ่งควบคุมเด็ก
"สอบถามคุณครูให้หน่อยทำไมลูกผมไม่ยอมไปโรงเรียน"
เรื่องนี้เป็นที่ฮือฮาอยู่นาน
เพราะรถบัสคันนั้นมีตั้งแต่นักเรียนประถมต้นยันมัธยมปลาย

เรียงความของฉันวันนั้นเพื่อนๆฟังกันเงียบกริบ ก็หลายคนอยู่ในเหตุการณ์
คุณครูให้คำตอบเจ้าอ้วนว่า " พ่อแม่ทุกคนรักลูกอยากให้ลูกเป็นคนดี
บางครั้งพ่อแม่ต้องใช้ไม้แข็ง ถ้าไม้อ่อนไม่ได้ผล" .. พ่อฉันไม่ใช้ไม้..
ฮุฮุ..ทำไมฉันจะไม่รู้ว่าพ่อไม่เคยใส่กระสุนปืนกกระบอกนั้น
หลังเหตุการณ์ครั้งนั้นลูกของพ่อไม่มีใครเหลวไหลเรื่องการเรียน
ไม่ใช่เพราะกลัวคำขู่ของพ่อ แต่เพราะความรักพ่อกันสุดหัวใจ
ปริญญาบัตรทุกใบของลูกลูกมอบให้แด่พ่อ
แม้ว่าท่านจะไม่ได้อยู่ชื่นชมความสำเร็จก็ตาม

วีรกรรมของพี่สามกลายเป็นโจ๊กในวงสนทนาพี่น้อง
คราวใดเริ่มเครียดเครียดจะด้วยสาเหตุใดใดในภายหลัง
เมื่อมีใครสักคนลากเสียงยาวยาว
"คูนพ่อออ..ของงงง..ข้าาาพจ้าววววว..จายยยดี"
จะเป็นอันได้ขำกันกลิ้งไปทุกที วันนี้นายอ้วนคู่แค้นของฉันเป็นเจ้าสัว
ฉันยังไม่ได้เริ่มนวนิยายขนาดยาวมากเรื่องแรกของฉันเลย..
มีดาวดวงไหนบ้างหนอให้ผ่อนดาว์นระยะยาว ฉันจะเช่าซื้อผ่อนส่งเป็นรายชาติ





เก็บก้อนกรวดกำก้อนหิน


จากหนึ่งเป็นสองเป็นสามเป็นสิบฝันอยู่ลิบๆนั่นคือ ความ ฝัน


หิน มีมากหลาก สี สันฝันมีมากหลาก สี กว่า


หา เวลาที่จะเก็บ ฝันเก็บวันละหน่อย


วันนี้เรา มี หินก้อนกรวดก้อนดินเก็บไว้ก่อน


จากนิดจากน้อยเป็นร้อยเป็นพัน


จากนิดจากน้อยมาร้อยเป็นฝัน


หิน มีมากหลาก สี สันฝันมีมากหลาก สี กว่า


ใช้ เวลามาตกแต่ง ฝันปั้นมันให้เป็น ก้อน กลม


วันนี้เรา มี หินก้อนกรวดก้อนดินเก็บไว้ก่อน


จากนิดจากน้อยเป็นร้อยเป็นพัน


จากนิดจากน้อยมาร้อยเป็นฝัน


หิน มีมากหลาก สี สันฝันมีมากหลาก สี กว่า


ใช้ เวลามาตกแต่ง ฝันปั้นมันให้เป็น ก้อน กลม


จากนิดจากน้อยเป็นร้อยเป็นพัน


จากนิดจากน้อยมาร้อยเป็นฝัน


จากนิดจากน้อยเป็นร้อยเป็นพัน


จากนิดจากน้อยมาร้อยเป็นฝัน..



เพลงประกอบ: คนปั้นฝัน







Create Date : 13 กุมภาพันธ์ 2553
Last Update : 25 มีนาคม 2553 22:41:26 น. 1 comments
Counter : 525 Pageviews.

 
ธรรมชาติสร้างให้มนุษย์และสัตว์มีฝัน
ใครแยกใฝ่ฝัน.. เพ้อฝัน.ไม่ออกก็ฝันสลายทั้งตาที่ลืมตื่น..


โดย: Peakroong วันที่: 13 กุมภาพันธ์ 2553 เวลา:9:26:36 น.  

ชื่อ : * blog นี้ comment ได้เฉพาะสมาชิก
Comment :
  *ส่วน comment ไม่สามารถใช้ javascript และ style sheet
 

Peakroong
Location :


[ดู Profile ทั้งหมด]

ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
Smember
ผู้ติดตามบล็อก : 41 คน [?]





"หากต้องตัดสินใครสักคน

เริ่มจาก "ทำไม"คงจะดีกว่า"อย่างไร"

เพราะสิ่งที่มองเห็นไม่แน่ว่ามีอยู่จริง

สิ่งที่มองไม่เห็นใช่ว่าไม่มี

สิ่งที่คิดว่าใช่อาจไม่ใช่

สิ่งที่ไม่คิดว่าใช่สำหรับคุณ

มันอาจใช่เลยสำหรับใครอีกคน"


"
๐ ให้ลมหายใจของใบไม้เป็นบันทึกคนกล่อง
คำเขียนของคนล้มลุกคลุกคลาน
แต่ยังมีลมหายใจเป็นของตัวเอง
แม้ไม่ใช่ทุกอย่างที่มีหากเป็นทุกอย่างที่เป็น
เก็บความว่างเปล่าไว้เติมเต็ม..

๐ ขอบคุณตัวละครทุกตัว
ทั้งที่มีอยู่จริงและที่ไม่มีตัวตน
ขอบคุณวันเวลา-ครูบา-อาจารย์
ที่สอนให้เก็บเกี่ยว ฝึกให้คิด สอนให้เขียน

๐ ขอบคุณเพื่อนเพื่อนชาวไซเบอร์
ที่กรุยทางให้สร้างสรรรค์บล็อคได้เท่าใจ
ขอบคุณทุกภาพงดงามจากบล็อกน้องญามี่ขอบคุณ https://www.thaipoem.com
ที่ให้เพลงประกอบเป็นอมตะนิรันดร์กาล

๐ ขอบคุณความเป็นเธอ..
ที่ส่งผ่านการ"ให้"มาเสมอฝัน
ขอบคุณความเป็นฉัน..
คนเกี่ยวประสบการณ์ระหว่างวันมาถักทอ


'ปีฆรุ้ง
27 มกราคม 2553


Friends' blogs
[Add Peakroong's blog to your web]
Links
 

 Pantip.com | PantipMarket.com | Pantown.com | © 2004 BlogGang.com allrights reserved.