:::ปลายทางที่โค้งฟ้า..บทนำ:::
นักร้องนักประพันธ์คนหนึ่งกรายผ่านจอทีวี ฉันชื่นชอบบุคลิกอันมีเอกลักษณ์ ฉันชอบข้อคิดข้อเขียนเรียบๆไม่ธรรมดา ชอบบทประพันธ์เพลงที่แฝงวิญญานนักอนุรักษ์ธรรมชาติ ประทับใจมากที่สุดก็เพลงนี้ละมัง คนปั้นฝัน .อาจเป็นเพราะฉันเป็นคนช่างฝันหรือเปล่า แต่ใครบ้างนะไม่มีฝัน ไม่ใช่ความฝันหรอกหรือที่ผลักดันให้ชีวิตคนเราก้าวไปข้างหน้า ความฝันที่สร้างฉันขึ้นมาในวันนี้ สร้างฝันให้ฉันมีฝัน ฉันคนมีฝันนกกระจิบตัวนั้น (ฉันเลี่ยงไม่ใช้คำว่ากระจอก) คาบฟางทีละเส้นโฉบผ่านหน้าฉันไปหลายเที่ยวปลายทางก็คงจะร่มไม้ชายคาที่ไหนสักแห่ง ถึงฉันจะไม่รู้ปลายทาง..หากก็รู้ดีว่าจุดหมายของเจ้านกน้อยคืออะไร นกน้อย ความเพียรของเจ้ายิ่งใหญ่นัก ธรรมชาติสร้างให้มนุษย์และสัตว์มีฝัน ใครแยกใฝ่ฝัน.. เพ้อฝัน.ไม่ออกก็ฝันสลายทั้งตาที่ลืมตื่น..ฝันอันสูงสุดของฉันเหรอ..เขียนหนังสือให้คนอื่นอ่าน ใช่ฉันอยากเป็นคนเขียนหนังสือ ฉันเริ่มเขียนแล้วนี่ไงฉันเคยชอบขีดชอบเขียน แววดาว(น์) เคยส่องประกายวิบวับอะไรสักนิดก็เคยเก็บเอามาร่ายยาวได้เป็นฉากฉาก ฉันเคยเขียนบทละครให้เพื่อนแสดงละครเวทีที่หอประชุมใหญ่นะ บทละครของฉันยังอยู่ในอนุสรณ์สถานศึกษาเลย จะว่าไปแล้ว ฉันเริ่มเขียนหนังสือให้คนอื่นอ่านตั้งแต่อยู่ชั้นประถมปีที่หกก็เรียงความที่คุณครูมักจะเอาไปอ่านให้เพื่อนฟังเสมอนั่นไงเรื่องเด็ดที่สุดเหรอ " คุณพ่อของข้าพเจ้า.."เรื่องนั้นฉันเขียนสุดหัวใจ คุณครูชอบมาก "เขียนดี" ให้ฉันอ่านให้เพื่อนฟังหน้าชั้นที่จำแม่น เมื่ออ่านไปถึง.." คุณพ่อของข้าพเจ้าใจดีมาก...""ใจดี ทำไมจะใช้ปืนยิงล่ะครับ"..มีเสียงแย้งขึ้นมาทันควันจากหลังห้องนายอ้วน พัลลภหน้ากลม ฟันกระจอบคู่แข่งตัวจริงฉัน ก็พวกเราถูกจัดเข้าโรงเรียนเป็นสเต็บ ในรั้วโรงเรียน เรารู้จักกันทั้งตระกูล..แต่ละคนเหมือนเรียงหน้ากระดานมาทำความรู้จักกันตั้งแต่คนพี่คนโตยันน้องคนเล็ก รวมถึงครูบาอาจารย์ด้วย ที่มาของเรื่องนี้เหรอ..พี่สามซี (ตอนเด็กเด็กสุดแสบกว่าฉันอีก จริงจริงนะ ) พี่สามโกรธคุณครูเรื่องถูกดุเลยไม่ยอมไปโรงเรียนคุณพ่อเคี่ยวเข็ญยังไงก็ไม่ไป ท่านละล้าละลังใหนจะต้องรีบไปทำงาน ห่วงลูกก็ห่วงสองพ่อลูกยื้อยุดกัน จนรถบัสประจำโรงเรียนมาเทียบพ่อเด็ดขาดมาก คว้าปืนสั้นมาข้างหนึ่งอีกข้างลากแขนพี่สาม"ไม่ไปพ่อยิง!" เสียงลั่นๆ แถมสำทับคุณครูซึ่งควบคุมเด็ก"สอบถามคุณครูให้หน่อยทำไมลูกผมไม่ยอมไปโรงเรียน"เรื่องนี้เป็นที่ฮือฮาอยู่นาน เพราะรถบัสคันนั้นมีตั้งแต่นักเรียนประถมต้นยันมัธยมปลายเรียงความของฉันวันนั้นเพื่อนๆฟังกันเงียบกริบ ก็หลายคนอยู่ในเหตุการณ์คุณครูให้คำตอบเจ้าอ้วนว่า " พ่อแม่ทุกคนรักลูกอยากให้ลูกเป็นคนดี บางครั้งพ่อแม่ต้องใช้ไม้แข็ง ถ้าไม้อ่อนไม่ได้ผล" .. พ่อฉันไม่ใช้ไม้..ฮุฮุ..ทำไมฉันจะไม่รู้ว่าพ่อไม่เคยใส่กระสุนปืนกกระบอกนั้นหลังเหตุการณ์ครั้งนั้นลูกของพ่อไม่มีใครเหลวไหลเรื่องการเรียนไม่ใช่เพราะกลัวคำขู่ของพ่อ แต่เพราะความรักพ่อกันสุดหัวใจปริญญาบัตรทุกใบของลูกลูกมอบให้แด่พ่อ แม้ว่าท่านจะไม่ได้อยู่ชื่นชมความสำเร็จก็ตามวีรกรรมของพี่สามกลายเป็นโจ๊กในวงสนทนาพี่น้องคราวใดเริ่มเครียดเครียดจะด้วยสาเหตุใดใดในภายหลังเมื่อมีใครสักคนลากเสียงยาวยาว "คูนพ่อออ..ของงงง..ข้าาาพจ้าววววว..จายยยดี"จะเป็นอันได้ขำกันกลิ้งไปทุกที วันนี้นายอ้วนคู่แค้นของฉันเป็นเจ้าสัว ฉันยังไม่ได้เริ่มนวนิยายขนาดยาวมากเรื่องแรกของฉันเลย.. มีดาวดวงไหนบ้างหนอให้ผ่อนดาว์นระยะยาว ฉันจะเช่าซื้อผ่อนส่งเป็นรายชาติ
เก็บก้อนกรวดกำก้อนหิน จากหนึ่งเป็นสองเป็นสามเป็นสิบฝันอยู่ลิบๆนั่นคือ ความ ฝัน หิน มีมากหลาก สี สันฝันมีมากหลาก สี กว่า หา เวลาที่จะเก็บ ฝันเก็บวันละหน่อย วันนี้เรา มี หินก้อนกรวดก้อนดินเก็บไว้ก่อน จากนิดจากน้อยเป็นร้อยเป็นพัน จากนิดจากน้อยมาร้อยเป็นฝัน หิน มีมากหลาก สี สันฝันมีมากหลาก สี กว่า ใช้ เวลามาตกแต่ง ฝันปั้นมันให้เป็น ก้อน กลม วันนี้เรา มี หินก้อนกรวดก้อนดินเก็บไว้ก่อน จากนิดจากน้อยเป็นร้อยเป็นพัน จากนิดจากน้อยมาร้อยเป็นฝัน หิน มีมากหลาก สี สันฝันมีมากหลาก สี กว่า ใช้ เวลามาตกแต่ง ฝันปั้นมันให้เป็น ก้อน กลม จากนิดจากน้อยเป็นร้อยเป็นพัน จากนิดจากน้อยมาร้อยเป็นฝัน จากนิดจากน้อยเป็นร้อยเป็นพัน จากนิดจากน้อยมาร้อยเป็นฝัน..
เก็บก้อนกรวดกำก้อนหิน
จากหนึ่งเป็นสองเป็นสามเป็นสิบฝันอยู่ลิบๆนั่นคือ ความ ฝัน
หิน มีมากหลาก สี สันฝันมีมากหลาก สี กว่า
หา เวลาที่จะเก็บ ฝันเก็บวันละหน่อย
วันนี้เรา มี หินก้อนกรวดก้อนดินเก็บไว้ก่อน
จากนิดจากน้อยเป็นร้อยเป็นพัน
จากนิดจากน้อยมาร้อยเป็นฝัน
ใช้ เวลามาตกแต่ง ฝันปั้นมันให้เป็น ก้อน กลม
จากนิดจากน้อยมาร้อยเป็นฝัน..
ใครแยกใฝ่ฝัน.. เพ้อฝัน.ไม่ออกก็ฝันสลายทั้งตาที่ลืมตื่น..