Group Blog All Blog
|
ระหว่างเราคืออะไร..... หายไป 2 วัน...ตั้งใจว่าจะเขียนตั้งแต่คืนวันเสาร์แล้ว แต่กดปิดหน้าต่างไปเฉยเลย บิ้วไม่ขึ้นซะงั้น มาจัดวันนี้ไปเลย และบล็อกนี้อาจจะเป็นบล็อกสุดท้ายระหว่างเราและพี่เค้าแล้วหละ 55++ เพราะคิดว่าตอนนี้ต้องเอาเวลาไปทำอย่างอื่นบ้าง ช่วงนี้เรากลับมาอ่านหนังสือแบบเต็มตัวอีกครั้ง คงมีเวลาสนใจเรื่องอื่นๆน้อยลงด้วยหละ แม้กระทั้งเวลานอนยังไม่ค่อยอยากจะนอนเลย ทรมานนะที่เป็นแบบนี้ ใครมีวิธีแก้บ้างเนี่ยช่วยแนะนำหน่อยค่ะ ^^ และแล้วก็มาถึงเหตุการณ์ที่ทำให้เราตัดสินใจเลิกตามติดชีวิตพี่เค้าละกันเนอะ เราจะใช้คำซอฟท์ๆ คือจากที่ใครๆได้อ่านก็คงรู้แล้วว่าทั้งหมดนี้มันเป็นการแอบรักข้างเดียวอย่างจริงจังของเรา ตามแรงเชียร์ของคนรอบข้าง แต่พอมาคิดๆดูเราสนใจเค้าน้อยมากไป ( ถ้าสนใจจริงๆเราคงโทรหาเค้าแล้วมั้ง ) อันนี้ไม่ค่อยมั่นใจในความรู้สึกเท่าไหร่ เรียกว่าสับสนขั้นมารกันเลยทีเดียว เอาละ มาเข้าเรื่องกันดีกว่า หลังจากที่เรากับพี่เค้าไม่ได้เจอกันเลย เพราะสัปดาห์ที่แล้วไม่มีใครอยู่เราก็เลยอยู่แต่ในบ้านและที่ทำงานเท่านั้นแทบไม่เคยออกจากบ้านเลย แต่ก็ยังส่งข้อความหาพี่เค้าเหมือนเดิม จนเมื่อวันศุกร์เราลืมเติมเงินรอน้องไปเซเว่นน้องก็ไม่ยอมไปซักที จนเช้าแล้วเราก็นอนหลับไป ตื่นมาตอนบ่าย เพราะน้าโทรมาปลุกเพื่อไปกินข้าวมันไก่ เราก็ตื่นอาบน้ำแต่งตัว จนบ่าย 2 ครึ่ง เราก็ไปนั่งคุยกะพี่ข้างห้อง พร้อมเติมเงินแล้ว แต่แบบว่าเพลียอะ เลยตัดสินใจกลับมานอนดีกว่า กลิ้งไปกลิ้งมา จนหลับไปตอนห้าโมงเย็นได้ ตื่นมาอีกที ก็ ปาไปเกือบ 2 ทุ่มแล้ว จะออกไปเซเว่นก็ไม่ไหวละ แต่วันนี้โชคดีมากที่รถขายนมเข้ามาขาย เราซื้อนมตุนไว้เรียบร้อย ซักประมาณ 2 ทุ่มครึ่ง เราก็เลยส่งข้อความไปหาพี่เค้า เร็วกว่าทุกๆวัน แล้ววันนี้ พี่เค้าก็ตอบข้อความเรากลับมาด้วย แต่เราก็ทั้งรู้สึกดีและรู้สึกแย่ไปพร้อมๆกันอะ เค้าตอบกลับมาว่า "ขอบคุณแต่ไม่จำเป็นต้องส่งอะไรมาก็ได้ แค่นี้ก็รู้สึกดีแล้ว โอเคนะ" เหอๆๆ มันแปลว่าอะไรฟะ เด็กซึน งง ฮ๊าฟฟฟฟฟ !! พูดตรงๆ ไม่เข้าใจ นี่คือตอบแบบถนอมน้ำใจเราใช่ไหมเนี่ย เจ็บนิดนึงอะ เสียน้ำตานิดหน่อย 555+ แค่นิดเดียวจริงๆ เราก็ไม่ได้ตอบข้อความพี่เค้าในทันทีหรอก เพราะในสมองเรากำลังประมวลผลอยู่ว่ายังไงดี จะตอบดีไหม ตะตอบว่าอะไร แบบว่าการส่งข้อความหาเค้ามันเป็นความเคยชินอะ จนถึงเวลาประมาณเที่ยงคืน ที่เราส่งประจำ เราก็ยังคิดไรเรื่อยเปื่อย พร้อมอ่านหนังสือของเราไป จนตีหนึ่งกว่าๆ เราก็หยิบโทรศัพท์มาพิมพ์ข้อความหาเค้า บอกว่าเราจะส่งเป็นครั้งสุดท้ายแล้ว ( แอบเศร้านิดหน่อย ) ส่งเสร็จเราก็ลบเบอร์เค้าออกจากเครื่องไป นี่คือการตัดใจขั้นที่ 1 5555+++ จบ เราก็มาอ่านหนังสือของเราต่อไป จน 9 โมงเช้า แล้วก็เข้านอนไป ตื่นมา บ่าย 3 วันอาทิตย์ อาบน้ำแต่งตัว กินนม อ่านหนังสือ กะว่าจะไปหาอะไรกินซักหน่อย ดูนาฬิกา 5 โมง 45 นาที ต้องรีบเปิดทีวีดูเฮียแตมป์ ใน The Voice เปิดทีวีไว้ ปิดห้องเดินไปเซเว่น ซื้อนม ขนมปัง และข้าว กลับมาทันทีมเฮียพอดี ดู The Voice เพลินไป ลืมกินข้าวซะงั้น พอจบ ปิดทีวี กินข้าว อ่านหนังสือ ประเด็นคือตอนเข้าบ้าน พี่เค้านั่งกินข้าวอยู่ที่ร้านข้าวด้วย แต่เค้าคงไม่เห็นเราหรอก นี่เรายังจะมีหน้าไปสนใจเค้าอีก 555+ ตลกตัวเองนะเนี่ย!! และเมื่อคืนก็เป็นคืนแรกที่เราไม่ได้ส่งข้อความหาพี่เค้าอะ รู้สึกเหมือนอะไรบางอย่างมันหายไปนะเนี่ย !! แต่ต่อไปเราคงไม่ค่อยได้อัพเดทเรื่องพี่เค้าแล้วละนะ เพราะไม่รู้จะเป็นยังไงต่อไป เรารู้สึกขอบคุณพี่เค้ามากที่ให้เราแทะโลมมาตั้งหลายเดือน 555 ( ยังไงก็ไม่ทิ้งความโรคจิตไปได้เลยเรา ) แต่ก็อย่างที่เราคิดมาตลอดว่าอะไรที่ใช่มันก็ใช่ไม่จำเป็นต้องไขว่คว้า ถึงบางทีอาจจะโดนอีกาคาบเอาไปกินก็ถือซะว่าเราไม่ใช่เนื้อคู่กันเนอะ จบแบบสบายใจ ดีใจที่ตัวเองคิดบวก มองโลกในแง่ดีแบบนี้จังเลย ขอบคุณความเข้มแข็งของตัวเอง ขอบคุณทุกคนที่อ่านบล็อกเรา ไม่ว่าจะแบบที่ติดตามจริงๆ หรือบังเอิญเปิดเจอ ....ถ้าบล็อกที่แล้วคือการตัดสินใจ บล็อกนี้ก็คือการตัดใจละเนอะ 55+ จบดีกว่าเดี๋ยวจะดราม่าไปกว่านี้ แล้วจะห้ามน้ำตาไม่ไหว ><'' .....แล้วจะมาแต่งกลอนให้อ่านแทนละกันเนอะ รักคนอ่านนะคะ
|
R_LALAE
 ฝากข้อความหลังไมค์ Rss Feed  Smember ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?]
Friends Blog Link |
|||||||||||||
