"คิดถึงทุกปี" หนังสือดีๆ ที่น่ามีเก็บไว้อ่าน "บินหลา สันกาลาคีรี" คือชื่อของนักเขียนที่ผมได้พานพบมาเป็นเวลาหลายปี ผมอ่านงานเขียนของเขาบ้าง และรับรู้ได้ว่าผู้ชายคนนี้เป็นคนที่เล่าเรื่องได้สนุก เข้าถึง และมีมุมมองมากหลากหลาย วันหนึ่งในร้านหนังสือ ผมหยิบ "คิดถึงทุกปี" ขึ้นมาเพราะชื่อของ "บินหลา" ที่บินไปไกลมาก เพราะเพิ่งได้รับรางวัลซีไรต์มาหมาดๆ ในปี 2548 และเจ้าของหนังสือน่ารักๆ อย่าง "เจ้าหงิญ" ที่ผมเคยเขียนถึงก่อนหน้านี้ด้วย มันเป็นหนังสือรวมเรื่องสั้นของบินหลา ซึ่งรวบรวมมาให้อ่านกัน เมื่อผมได้อ่าน ได้สัมผัส รู้สึกอิ่มเอมและล่องลอยไปกับเนื้อเรื่องสั้นเรื่องต่างๆ ซึ่งหลายๆ เรื่องในหนังสือเล่มนี้ มันทำให้ผมอินตามไปจนบางครั้งรู้สึกว่าในขณะที่ตัวเองมองผ่านกระจกเปื้อนๆ ของรถเมล์ก็ยังคิดถึงเรื่องราวในหนังสืออยู่เลย แม้จะมีเรื่องราวดีๆ หลายเรื่อง แต่ผมจะขอหยิบมาสักหนึ่งเรื่องมาพูดคุยกัน ซึ่งเรื่องนั้นก็คือเรื่องสั้นชื่อเดียวกับชื่อหนังสือนั่นเอง ... ถ้าท่านคิดว่าจะหาหนังสืออ่านเอาเอง ก็ผ่านตรงนี้ไปเลยนะครับ เพราะผมจะพูดถึงเนื้อเรื่อง นั่นหมายถึงจะต้องมีการแย้มพรายสิ่งที่มีอยู่ในเรื่องแน่นอน ... อรรถรสการอ่านของท่านอาจจะเสียไปก็ได้ หากท่านอ่านสิ่งที่ผมจะเขียนต่อไปนี้ ผมขอใช้คำแทนตัวละครในเรื่องว่า "ผม" นะครับ ... [ คลิกที่นี่เพื่อข้ามส่วนของเนื้อหาของหนังสือครับ ] +++++++++ "คิดถึงทุกปี" ... เริ่มต้นที่ต้นตาเบบูญ่าหน้าบ้าน ที่บานเป็นวันแรกของปี และ ... การจากไปของพ่อ ผู้ซึ่งเป็นที่เคารพนับถือของคนในอำเภอได้มาจากไป และยังเป็นผู้ที่ชาวบ้านยินดีเสมอเมื่อลูกหลานแต่งงาน และจะให้พ่อและแม่ไปปูที่นอนให้บ่าวสาว ทั้งนี้เพราะชาวบ้านต่างเห็นความรักที่ทั้งสองมั่นคงต่อกันอย่างยาวนาน และไม่ทะเลาะกันให้ชาวบ้านได้เสื่อมศรัทธา ผมกำลังจะแต่งงานกับคนรัก เราสองคนก็อยากให้พ่อกับแม่เป็นคนปูที่นอนให้เหมือนบ่าวสาวคู่อื่นในอำเภอ เพราะเป็นมงคลอย่างยิ่งที่ได้พ่อกับแม่ที่รักกันและครองคู่กันมานานมาปูที่นอนบ่าวสาวให้ เสียแต่ว่าพ่อได้จากไปแล้ว จะเหลือก็แต่แม่ ซึ่งก็ไม่รู้ว่าแม่จะเต็มใจปูให้หรือเปล่า เพราะธรรมเนียมเค้าต้องปูกันสองคน วันหนึ่งผมจัดของในห้องพ่อได้พบโปสการ์ดที่เขียนว่า "คิดถึงทุกปี" มาจากใครสักคนหนึ่งที่ผมไม่เคยได้ยินพ่อและแม่พูดถึง และเป็นภาพลานตาเบบูญ่าอันละลานตา แต่ก็ไม่ได้คิดอะไร หลายปีผ่านไป .. การเตรียมตัวหย่าของผมกับภรรยา ทำให้ได้คุยกับแม่มากขึ้นและได้รับรู้ว่า สิ่งที่ผมเห็นมันไม่ใช่สิ่งที่ผมคิดว่าเป็น ... นั่นคือความรักของพ่อและแม่ที่ผมเห็น มันเป็นสิ่งที่ผมเข้าใจผิดมาตลอด ที่แม่กับพ่อไม่เคยทะเลาะกัน เพราะให้เกียรติกัน ถนอมน้ำใจ เกรงใจ และนับถือ หาใช่จากความที่รักกันมากอย่างที่คนทั้งอำเภอรวมทั้งผมเข้าใจ เรื่องราวกลับกลายเป็นว่า คนที่พ่อรัก ไม่ใช่แม่ แต่เป็นใครสักคน ที่ไม่เคยรักพ่อเลย แต่ต้องถนอมน้ำใจพ่อ ด้วยการส่ง สคส. มาให้ทุกปี นอกจากถนอมน้ำใจแล้ว ยังต้องรักษาระยะห่างระหว่างคนที่คนนั้นไม่ได้รักอย่างพ่อ แต่ก็ต้องถนอมน้ำใจพ่อด้วยเช่นกัน พ่อไม่เคยบอกแม่ แต่แม่รู้ .. ต้นตาเบบูญ่าที่หน้าบ้าน พ่อปลูกเอาไว้ก่อนแต่งงานกับแม่ และก็อยู่มาจนทุกวันนี้ ... อย่างน้อยก็เป็นสิ่งที่ทำให้แม่ระลึกเสมอว่า พ่อมีคนที่รักที่ไม่ได้รักพ่ออยู่ หากว่าความทะนุถนอมสามารถแทนความรักได้ คนนั้นคงให้พ่อได้เต็มเปี่ยม และพ่อกับแม่ซึ่งทะนุถนอมน้ำใจกันก็คงเปี่ยมไปด้วยความรัก "ผมไม่อาจเฝ้ารดน้ำทุกวัน เพียงเพื่อจะให้ตาเบบูญ่าบานแค่ครั้งในรอบปีได้" .......... ...... .... .. +++++++++++++++++++++++++++ ในเรื่องนี้ มีความรู้สึกที่ซับซ้อนและลึกซึ้ง ซึ่งไม่น่าเชื่อว่าเพียงไม่กี่หน้า ก็ให้ความรู้สึกที่มากมาย สับสน ซับซ้อน และละเมียดละไมได้อย่างไม่น่าเชื่อ มันเป็นเรื่องราวในชีวิตที่ใครสักคนได้ผ่านพบผู้คน และได้หลงรัก หรือรัก กับใครสักคน แต่ก็ไม่ได้จบลงที่คนนั้น แต่ได้มาแต่งงานและครองคู่กับอีกคนหนึ่ง ที่เดินเข้ามาทีหลัง ... ความรู้สึก ความรัก ไม่ใช่ริบบิ้นที่ตัดแล้วขาดเลย ... มันยังคงอยู่กับเราเสมอ แม้จะอยู่ลึกมาก หรือตื้นเหลือเกิน ... มันก็ยังอยู่ นี่คือเรื่องราวเรื่องหนึ่งในหนังสือ "คิดถึงทุกปี" ที่ผมคิดว่าเขียนได้ดีมากๆ และนอกจากนี้ยังมีเรื่องที่เขียนได้น่าอ่านและได้แนวคิดอันละเอียดอ่อนอีกมากมายหลายเรื่อง ถ้าคุณเคยมีความรู้สึกที่ดีหรือไม่ดีกับครอบครัว กับคนที่คุณรัก หรือคนที่ไม่รักคุณ กับงานที่คุณรัก หรืองานที่คุณเบื่อหน่าย กับสังคมที่น่าชิงชัง .... อยากให้ลองหยิบหนังสือเล่มนี้จากแผงหนังสือมาอ่านดูครับ "คิดถึงทุกปี" หนังสือดี ที่อ่านได้ทุกวัน ....   Create Date : 14 มีนาคม 2549 20 comments Last Update : 14 มีนาคม 2549 4:10:32 น. Counter : 2423 Pageviews. Share Tweet

สำนวนการเขียนของคุณบินหลา สนุกดีค่ะ พึ่งอ่านนวนิยายของคุณบินหลา เรื่อง "ปุชิตา" จบไป คิดถึงทุกปี นี่มีคนชอบเยอะนะคะ   โดย: grappa 14 มีนาคม 2549 6:42:19 น.

อิอิ อรุณสวัสดิ์เจ้าคะ... อินู๋เปส แวะมาซน ...   โดย: ~oกิ๊กกะโป๋ โลเปสo~ 14 มีนาคม 2549 6:52:37 น.

แต่นิดๆหน่อยยังน่าอ่านถึงเพียงนี้ เห็นทีต้องซื้อมาอ่านเสียแล้ว คงรอยื๊มชาวบ้านเค้าไม่ไหวแน่ๆ   โดย: err_or 14 มีนาคม 2549 7:41:05 น.

น่าสนใจค่ะ   โดย: keyzer 14 มีนาคม 2549 8:52:51 น.

งานของบินหลาละเอียดอ่อนลึกซึ้งมากๆ สำนวนภาษาอ่านสนุก โดยส่วนตัวแล้วชอบ คิดถึงทุกปี มากกว่า เจ้าหงิญ แต่ทั้งสองเล่มจัดว่าเป็นหนังสือเล่มโปรดเหมือนๆกัน   โดย: มัชฌิมา 14 มีนาคม 2549 9:04:32 น.

ชอบคิดถึงทุกปีเช่นกันค่ะ และชอบที่สุดในเล่มนี้ด้วย ประเด็นที่เขียนถึง สำนวนในการใช้ ทั้งหมดมันกลมกล่อม ละเมียดละไม มากๆ เลยค่ะ เป็นเรื่องสั้นที่ลงตัวมากๆ เป็นเรื่องแรกเลยที่ทำให้เราจำชื่อนักเขียนคนนี้ได้   โดย: สาวไกด์ใจซื่อ 14 มีนาคม 2549 10:28:16 น.

เรารู้จักเค้าจากคิดถึงทุกปี แล้วจึงเริ่มทำความรู้จักเค้าในเรื่องอื่นๆ หนังสือบางเล่ม เราเลือกมาเพราะชื่อคนเขียนจริงๆนะ   โดย: ชมทะเล 14 มีนาคม 2549 11:13:32 น.

แล้วจะลองไปหามาอ่านนะครับพี่   โดย: arthas (arthas ) 14 มีนาคม 2549 14:59:54 น.

เคยเห็นคนพูดถึง หนังสือของเขาบ่อยๆ คนคล้อยตาม จนหยิบขึ้นมาอ่านดูซิ ว่ามันเป็นอย่างไร.. เขาก็เขียนดีนะคะ เพียงแต่ มันไม่ใช่แนวของหนูเท่านั้นเอง ก็เลยคิดว่า ปล่อยให้มีคนที่ชอบจริงๆ ซื้อไปดีกว่า   โดย: HTK IP: 203.113.39.6 14 มีนาคม 2549 21:52:40 น.

ชอบเล่มนี้เหมือนกันค่ะ เป็นเล่มแรกของบินหลาที่อ่าน ตามด้วย ปุชิตา ชอบทั้งสองเล่มเลย   โดย: ยาคูลท์ 15 มีนาคม 2549 0:54:26 น.

หนังสือเล่มล่าสุด ของ บินหลา ที่เพิ่งอ่านจบ ไปก็ เรื่อง เจ้าหงิญ ที่ได้รางวัล ซีไรต์ นั้นแหละ ส่วนเล่มนี้ ก็อ่านก็ทำให้รู้ว่า คิดถึงทุกปี แต่ก็นัก ทุกวัน นะ เอ่อ คุณกึ่ง เคยได้ฟังอัลบั้มชุดนี้ไหมฮะ ผมว่าเพลงออกแนวซึ้ง คุณกึ่งน่าจะชอบได้ไม่ยากนะครับ เป็นงาน ของ Portrait ครับ https://www.bloggang.com/viewdiary.php?id=badplease&group=3   โดย: Brad Pitt 15 มีนาคม 2549 7:45:42 น.

คุณ Brad ครับ ปอย Portrait เนี่ย เพื่อนผมเองครับ (จุดไต้ตำตอ HA-HA) ... ผมไปตอบที่ blog แล้วนะครับ   โดย: กึ่งยิงกึ่งผ่าน 15 มีนาคม 2549 10:18:41 น.

ชอบ สำนวน ฮาๆ ใน กะหรี่ ไรซักอย่าง เอิ๊กๆ   โดย: pink IP: 58.136.19.44 15 มีนาคม 2549 17:57:58 น.

ชอบอ่านหนังสือของคุณบินหลาค่ะ ส่วนมากที่เราอ่านจะเป็นหนังสือเกี่ยวกับการท่องเที่ยว ส่วนเรื่องนี้ น่าสนใจดีค่ะ เดี๋ยวไว้มองหาในงานสัปดาห์หนังสือที่จะถึงนี้ ขอบคุณค่ะ ^^   โดย: cottonbook 17 มีนาคม 2549 9:55:22 น.

เจ้าของบล็อก สบายดีนะครับ เอิ้กๆๆๆ   โดย: สะติมม๊อนโสสะโตเบ้ว 18 มีนาคม 2549 1:47:23 น.

เป็นคนชอบอ่าน...ตามมาอ่านเจ้าค่ะ...แวะมาเยี่ยมๆ มองๆ นกขุนทองร้องว่า สวัสดีในคืนวันเสาร์ที่ร้อนตับแล่บค่า   โดย: อุ้มสี 18 มีนาคม 2549 20:36:20 น.

สนใจงานสัปดาห์หนังสือแห่งชาติป่าวคะ   โดย: HTK IP: 202.142.201.103 19 มีนาคม 2549 20:34:35 น.

ยังไม่เคยอ่านเลยค่ะ แต่น่าสนใจดีนะคะ ขบอคุนนะคะที่ไปทักทายที่บล็อกนะคะ   โดย: วัฌชา 20 มีนาคม 2549 2:09:42 น.

เรื่องนี้เศร้าจัง ทำไมอ่านแล้วพลอยเศร้าก็ไม่รู้   โดย: ตามมาจากบล็อกพิ้งมัน IP: 167.247.219.10 4 เมษายน 2549 10:12:27 น.

ชอบอ่าน ปุชิตา อ่ะ สนุกสนานดี   โดย: เจน (jint ) 21 พฤศจิกายน 2549 19:12:13 น.