|
วันแรกของการเดินทาง : เที่ยวสบายๆ ที่โอไดบะ
ในที่สุดก็ถึงวันเดินทาง เราออกเดินทางคืนวันที่ 19 พ.ย. ด้วยสายการบินสิงคโปร์แอร์ไลน์ เครื่องออกประมาณห้าทุ่ม วันนี้ไม่ต้องรีบมาก เพราะเช็คอินทางอินเตอร์เน็ทก่อนออกเดินทางล่วงหน้า ๒ วันเลยไม่ต้องต่อคิวยาวเหมือนครั้งก่อนๆ ไปถึงโหลดกระเป๋า และเดินเล่นได้เลย ส่วนพี่ทิมก็ตรงรี่หาบันไดเลื่อนเช่นเคย 
ระหว่างรอขึ้นเครื่อง เราไปนั่งเล่นเน็ตและทานของว่างเล็กๆ น้อยๆ ที่เลานจ์ของ King Power แป๊บเดียวก็ได้เวลาขึ้นเครื่อง พี่ทิมดี๊ด๊ามาก ตอนแรกน่าหมั่นไส้มาก บอกว่าไม่นั่งริมหน้าต่างนะ จะนั่งตรงกลาง ถ้าไม่ได้นั่งตรงกลางพี่ทิมไม่ไปนะ ชิชิ ที่ไหนได้พอขึ้นไปปุ๊บ มานปราดเข้าไปนั่งริมหน้าต่างเลย บอกว่า "เปลี่ยนใจและ" ชะเง้อชะแง้ชมวิว แต่ไม่เห็นไรหรอก พ่อจองไม่ทัน เหลือริมหน้าต่างไม่กี่ที่ ติดปีกพอดี แถมกลางคืนอีกต่างหากนิ แต่เครื่องไม่ทันจะขึ้นด้วยซ้ำพี่ทิมก็หลับไป เพราะยาออกฤทธิ์ ให้นอนเอาแรงไว้ก่อน
คราวก่อนแม่เข็ดสุดๆ กว่าพี่ทิมจะหลับได้เกือบตีสอง เล่นกับเด็กที่นั่งอยู่ด้านหลัง หัวเราะคิกๆ นอนได้แค่ ๒-๓ ชม. ก็เช้าแล้ว เล่นเอาทริปกร่อยตั้งแต่วันแรก มาคราวนี้เลยให้กินยาไปซะ แม่ก็หลับด้วย เพราะอดหลับอดนอนติดกันมาหลายคืน เคลียร์งานทั้งหลายให้เสร็จ จะได้ไปเที่ยวอย่างสบายใจ เลยหลับเป็นตาย  อดกินอาหาร แม้แต่น้ำก็ไม่ได้กิน แต่พ่อบอกว่าไม่อร่อย เลยไม่เสียดาย อิอิ
หลับไปไม่ทันไร ฟ้าสว่างซะแล้ว ส่วนตาก็สว่างด้วย ตื่นเต้นถึงญี่ปุ่นแล้ว ไม่ได้มาตั้งหลายปี 久しぶり～日本！ พี่ทิมเองก็ตื่นเต้นไม่น้อยแหละ เพราะโดนเป่าหูไว้ซะเยอะ ตอนแรกพี่ทิมจะรีเควสจะไปฮ่องกงอีก แต่แพ้ ๒ เีสียง พ่อแม่อยากไปญี่ปุ่นจ้ะ นู๋น้อย รับรองไปญี่ปุ่นพี่ทิมจะลืมฮ่องกงไปเลย
แน่นอนว่าพี่ทิมตื่นเต้นไม่น้อย ลงจากเครื่องก็เจอทางเลื่อนยาวเป็นกิโล เด็กบ้าบันไดเลื่อนอย่างพี่ทิมมีเหรอจะไม่ชอบ คว้ากล้องจากแม่ เอาไปถ่ายแชะๆ ไม่ยอมคืนเลย โดน จนท. ตม. ด่าเลยว่าห้ามถ่ายรูป แม่มานก็ลืม ว่ากล้องอยู่ที่พี่ทิมนี่หว่า หาเรื่องให้แล้วมั้ยล่ะ ลูกลิง
เสร็จสิ้นกระบวนการ อย่างแรกเลยก็ไปรับโทรศัพท์มือถือที่จองไว้ เผื่อเอาไว้โทรติดต่อกัน เวลาแยกกันเดิน หรือหลงทางกัน เราเลือกใช้ของ JALabc จองโทรศัพท์และฝากกระเป๋าเคาน์เตอร์เดียว โดยจองล่วงหน้าก่อนเดินทางอย่างน้อย ๒ วัน ซึ่งทางแจลจะเมล์เบอร์โทรศัพท์มาให้เราล่วงหน้าก่อนวันเดินทาง ค่าบริการวันละ ๒๕๐ เยน (โทรเข้า-ออกเฉพาะภายในญี่ปุ่น) ค่าโทรนาทีละ ๘๐ เยน ส่วนกระเป๋า ถ้าจำไม่ผิดใบละ ๑๗๐๐ เยน จะได้ไม่ต้องหอบหิ้วกระเป๋าใบโตไปไหนมาไหนด้วย
หลังจากนั้น แม่ขอไปดูเสื้อโค้ทที่ Uniqlo ก่อน เพราะเตรียมมาแค่สเว๊ตเตอร์ แถมไม่ได้เอาออกมาจากกระเป๋าด้วย และตั้งใจจะมาซื้อตัวใหม่ที่นี่เลย แต่ก็ไม่เจอที่ถูกใจเลย Uniqlo ที่สนามบินเป็นร้านเล็กๆ ของและแบบมีให้เลือกไม่มาก ได้แต่เสื้อคอเต่ามาตัวเดียว พันเยน โชคดีที่วันนี้อากาศไม่หนาวมาก แค่เย็นๆ
จากที่ตั้งใจไว้ตอนแรกว่าวันนี้จะไปดูเครื่องบินที่ Observatory Deck เป็นอันต้องล้มเลิก พี่ทิมเร่งแล้วเร่งอีก พ่อเลยหมด’รมณ์ เอ๊า เข้าเมืองเลยก็ได้
ลงไปนั่งรถไฟ ครั้งนี้เลือกใช้บริการ Keisei Limited Express เพราะถูกดี และใช้เวลาไม่ต่างจาก Skyliner หรือ Narita Express มาก ค่าบริการสำหรับผู้ใหญ่คนละ ๑๐๐๐ เยน เด็กอนุบาลฟรี นั่งสุดสายสถานีเคเซอุเอโนะ รายละเอียดอื่นๆ และตารางเวลาดูได้ ที่นี่
เมื่อเดินทางมาถึงสุดสาย เราเดินออกจากสถานีเคเซอุเอโนะ ไปยังสถานีเจอาร์อุเอโนะ ใกล้กันนิดเดียว เดิน ๒-๓ นาทีก็ถึงแล้ว ผ่านตู้กดน้ำ สารพัดน้ำให้เลือก เห็นเป็นอดไม่ได้ น้ำน่าอร่อยทั้งนั้นต้องลองๆ อิอิ โดยเฉพาะพี่ทิมชอบมากๆ เลย กดทีละขวดสองขวด หลายๆ ครั้งเข้า หลายตังค์เหมือนกันนะ
เรื่องการเดินทางโดยรถไฟในโตเกียว สามารถดาวน์โหลด routemap มาทำการบ้านก่อนได้ ที่นี่
รายละเอียดอื่นๆ เช็คได้อีกที่นี่ค่ะ //www.tokyometro.jp/global/en/index.html
หรือสามารถหยิบได้ที่ศูนย์บริการการท่องเที่ยวญีุ่่ปุ่น อาคารรามาแลนด์ ใกล้ๆ โรงแรมแปซิฟิค ตรงสีลม ชั้นที่เท่าไหร่ จำไม่ได้แล้ว ไม่งั้นก็ไปหยิบที่ญี่ปุ่นเลย ที่ศูนย์กบริการนักท่องเที่ยวมีแจกค่า
ตารางเวลาและวิธีการเดินทางเช็คได้ที่นี่ //grace.hyperdia.com/cgi-english/hyperWeb.cgi (ภาษาอังกฤษ)
ถ้าใครพอได้ภาษาญี่ปุ่นแนะนำให้ใช้เว็บญี่ปุ่น เรื่องเส้นทางโดยเฉพาะในต่างจังหวัด จะแนะนำเส้นทางได้ดีกว่า (ความรู้สึกส่วนตัว) //ekikara.jp/
วกเข้าเรื่อง เดินไปถึงสถานีอุเอโนะ ท้องชักเริ่มหิว ยังไม่มีอะไรตกถึงท้องเลยตั้งแต่เช้า มัวแต่ตื่นเต้น เลยหาอะไรกินง่ายๆ เข้าคอมบินิ (ร้านสะดวกซื้อนั่นแล มาจากคำว่า Convenience-Store) ได้ข้าวปั้นคนละก้อนสองก้อน และอาหารทานเล่นอื่นๆ พอประทังชีวิต ก้อนละประมาณ 130-150 เยน ต่อด้วยปูอัด มายองเนสรสเผ็ด อร่อยดีแฮะ ส่วนพี่ทิมได้ไส้ไข่ปลาแซลมอนของโปรดเค้าล่ะ นั่งกับพื้น กินไปดูบันไดเลื่อนไป มีความสุข～
ท้องอิ่มแล้วก็ออกเดินทางต่อ มุ่งหน้าไปสถานี shimbashi เพื่อต่อ yurikamome ข้ามสะพานเรนโบว์บริดจ์ไปยังโอไดบะ ระหว่างทางก็นั่งชมวิวอ่าว ตึกอาหารสูงเต็มไปหมด เจอนาฬิกาใหญ่ด้วย ไม่มีเวลาแวะ เอาไว้คราวหน้า ถ้ามีโอกาส รายละเอียดของโอไดบะ ทั้งการเดินทางและสถานที่น่าสนใจ ดูได้ที่นี่ //www.japan-guide.com/e/e3008.html
ไม่นานเราก็เดินทางมาถึงจุดมุ่งหมายแรก Fuji TV Building มาทำไมน่ะเหรอ เด็กมานอยาก มานจะมาดู Rescue Force (Tomica Hero) ของพี่ทิม แต่คงจะเห็นหร้อก ที่นี่เป็นแค่โลเกชั่นถ่ายทำ (ในเรื่องที่นี่คือที่ตั้งสำนักงาน เลยเข้าใจว่าถ้ามาที่นี่จะได้เจอ rescue force แน่ๆ เล้ย ถามอยู่นั่นแหละ) แต่แค่เห็นบันไดเลื่อนที่นี่ พี่ทิมมานก็กรี๊ดแล้ว
:: Rescue Force ::
แม่จะพาพี่ทิมขึ้นไปลูกกลมๆ บนโน่น ไม่มีเรสคิวฟอร์ซ แต่มีวิวสวยๆ ให้ชมแทน ขึ้นลิฟท์ไปชั้น 24 และเดินบันไดไปชั้น 25 เีสียค่าชมผู้ใหญ่ 500 เยน ส่วนเด็กอนุบาลฟรี วันนี้มีเด็กมาทัศนศึกษา เด็กเยอะเชียว กำลังฝึกประกาศข่าวกันอย่างสนุกสนาน ใครอยากลองก็ได้เห็นว่าฟรี แต่ถ้าอยากให้ไรท์เป็นดีวีดีเก็บเป็นที่ระทึกก็ค่าเสียหาย 1500 เยน (มั้ง) เราไม่ลองล่ะ ภาษาญี่ปุ่นม่ะค่อยแข็งแรงค่า
เดินไปชมวิวดีกว่า นั่นไง Rainbow Bridge ตอนกลางคืนเวลาเปิดไฟยิ่งสวยมากๆ มองผ่านสะพานไปจะเห็นโตเกียวทาวเวอร์ตั้งเด่นเป็นสง่า ส่วนพี่ทิมเจอตู้น้ำอีกแล้ว คราวนี้เป็นแก้ว "แม่ๆ พี่ทิมหิวน้ำ" รู้ไต๋หรอก อยากลองไม่ได้หิวซะหน่อย น้ำ Qoo องุ่น ใส่แก้วมีน้ำแข็งอีก ไม่กลัวหนาว ขอให้ได้กินซักกรึ๊บ ฮ่า～
เราอยู่ข้างบนไม่นานก็ลงมา เดินไป Aqua City ฝั่งตรงข้าม แน่นอนว่าไปช็อป ช้านยังไม่ได้เสื้อโค้ทเลย พรุ่งนี้ต้องไปฟูจิ สเว็ตเตอร์ตัวเดียวตายแน่ๆ วันนี้ยังไงต้องหาให้ได้ ว่าแล้วไปถึง Aqua City พ่อพาพี่ทิมเดินเล่น ส่วนแม่ก็เดินหาเสื้อทั้งของแม่ ทั้งของพี่ทิมด้วย ของพี่ทิมตัวเก่ามานสั้นเต่อ มาตายเอาดาบหน้าเหมือนกันทั้งแม่ทั้งลูก เดนิอยู่นานสองนานก็เจอแต่ถูกใจไม่ถูกเงิน เอ้าเดินต่อไป มาเจอร้านนึงโอ้ว เซลล์ 40％ ดูแบบ ดูราคา โทรเรียกพ่อมาดูให้หน่อย พ่อโอเค บอกว่า "สวยจ้า ที่ร้าก～”  (ในใจคงบอกว่า ถ้าไม่บอกงี้ แมร่งก็เดินเลือกไม่ไปไหน  ) แล้วก็ได้ของพี่ทิมในร้านเดียวกันนี้เลย สีน้ำเงินแหล่มมาก ตอนแรกแม่เลือกให้สีเดียวแบบเดียวกับแม่แต่เป็นของเด็ก พี่ทิมมานไม่เอา ยืนยันจะเอาสีน้ำเงินเท่านั้น เลยเหลือบไปเจอตัวนี้พอดี สีน้ำเงินแปร๊ด พี่ทิมยิ้มได้เชียว จากนั้นก็ไปแช่อิ่มใน Toysrus ได้ของเล่นเอาไว้หลอกเด็ก ขนมนิดหน่อย แล้วก็ผ้าพันคอโธมัสด้วย พรุ่งนี้จะไป Thomas Land จะได้เข้ากับบรรยากาศ 
กว่าจะออกจาก Toysrus ได้ นานโข กินข้าวที่แมคฯ ตรงฟู๊ดส์คอร์ท ส่วนแม่กินอุด้งร้อนๆ รสชาติงั้นๆ แต่ถูกดี ตอนนี้ทุกคนเริ่มใกล้หมดแรง พ่อตาจะปิด แม่ยังพอไหว เพราะเมื่อคืนนอนหลับ แต่พ่อหลับๆ ตื่นๆ ส่วนพี่ทิมมานยังกระโดดโลดเต้นไหว หลับมาเต็มคราบแล้วนิ
กินข้าวเสร็จ เลยออกไปถ่ายรูปกันตรงเทพีเสรีภาพ ยืนไม่รู้จักเหนื่อยเลยเนอะ แต่ก่อนออกไปเจอรองเท้าบู๊ทน่ารักดี ราคาก็น่ารัก เลยสอยมาใส่เล่น อุ่นและเดินสบายดีด้วย ไม่ค่อยบ้าเห่อเลย ใส่เลยค่ะ ถอดรองเท้าเก่าใส่ถุงโล่ด
ยิ่งมืดอากาศด้านนอกยิ่งหนาว บวกกับลมอีก แต่ดีนะที่ได้เสื้อกันหนาวมาแล้ว ไม่งั้นได้วิ่งกลับเข้าไปซื้อแน่ๆ ถ่ายรูปกันอิ่มหนำก็เดินไป Decks กันต่อ แอบเสียดายที่ไม่ได้เข้า Tokyo Joypolis แต่ก็ไม่ไหว เหนื่อย ง่วง เข้าไปเดินในห้างอีกแป๊บนึง ราคาเสื้อโค้ทถูกกว่ามีให้เรื่องเยอะกว่าด้วยที่ aqua city แอบเจ็บใจ เดินได้ไม่นานก็กลับดีกว่า ชักไม่ไหว ง่วงเหลือเกิน
เดินผ่าน Matsumoto Kiyoshi อยากแวะไปดูเครื่องสำอาง แต่ก็อดใจไว้ก่อน ยังมีเวลาอีกหลายวัน กลับโรงแรมไปนอนเอาแรงก่อน พรุ่งนี้เตรียมตัวไปคาวากุจิโกะ
ผ้าพันคอใหม่ เห่อซ้า～
おやすみなさい。。。
Free TextEditor
| Create Date : 11 มกราคม 2552 |
|
4 comments |
| Last Update : 12 มกราคม 2552 0:31:20 น. |
| Counter : 1322 Pageviews. |
|
 |
|
อดกินอาหาร แม้แต่น้ำก็ไม่ได้กิน แต่พ่อบอกว่าไม่อร่อย เลยไม่เสียดาย อิอิ
พี่ทิมเองก็ตื่นเต้นไม่น้อยแหละ เพราะโดนเป่าหูไว้ซะเยอะ ตอนแรกพี่ทิมจะรีเควสจะไปฮ่องกงอีก แต่แพ้ ๒ เีสียง พ่อแม่อยากไปญี่ปุ่นจ้ะ นู๋น้อย รับรองไปญี่ปุ่นพี่ทิมจะลืมฮ่องกงไปเลย 
(ในใจคงบอกว่า ถ้าไม่บอกงี้ แมร่งก็เดินเลือกไม่ไปไหน 
) แล้วก็ได้ของพี่ทิมในร้านเดียวกันนี้เลย สีน้ำเงินแหล่มมาก ตอนแรกแม่เลือกให้สีเดียวแบบเดียวกับแม่แต่เป็นของเด็ก พี่ทิมมานไม่เอา ยืนยันจะเอาสีน้ำเงินเท่านั้น เลยเหลือบไปเจอตัวนี้พอดี สีน้ำเงินแปร๊ด พี่ทิมยิ้มได้เชียว จากนั้นก็ไปแช่อิ่มใน Toysrus ได้ของเล่นเอาไว้หลอกเด็ก ขนมนิดหน่อย แล้วก็ผ้าพันคอโธมัสด้วย พรุ่งนี้จะไป Thomas Land จะได้เข้ากับบรรยากาศ 
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [
ขำรูปสุดท้ายนายแบบเข้าใจแอ๊คท่านะ ฮะๆ ผ้าพันคอก็เก๋ เท่ห์สุดๆ ตัวเล็กที่บ้านชอบมาก ชูชูเทรน
บ้านเมืองที่นู่นดูสวย สะอาดจังเลย แต่บอกชื่อมาแต่ละอย่างหูไม่กระดิกเลย ฮ่าๆ นี่บล็อกของตะเองไปๆ มาๆ เอามารวมเล่มเป็นไกด์คู่มือนำเที่ยวญี่ปุ่นได้เลยนะ ออกมาเป็นเล่มเมื่อไหร่อย่าลืมบอกจะมาอุดหนุดเป็นคนแรกเลย อิอิ ตอนนี้ได้แต่ตามเที่ยวไปก่อน
ปล ว่าแต่ยาอะไรที่ตะเองให้พี่ทิมเรากินก่อนเดินทาง พี่ทิมโดนสาว(เหลือน้อย)มอมยา กรี๊ด