วันนี้ครบ 37 วีคพอดีหมอนัดแม่ไปตรวจครรภ์ แล้วก็ u/s อีกทีว่า น้องแนคของแม่จะโตขึ้นมั้ย   จากแต่เดิม 35 วีคน้ำหนักอยู่ที่ 1770 กรัม(ถือว่าน้อยกว่าเกณฑ์ที่ควรจะเป็น) ตอนนั้น หมอถึงได้ให้บำรุงเยอะๆ นอนพักมากๆ ไม่ให้เดินเยอะ พอมาวันนี้ 37 วีคเต็มไป u/s อีกที น้ำหนักอยู่ที่ 2200 กรัมก็ยังถือว่าน้อยอยู่ดี  เพราะปรกติแล้ว เด็กที่เกิดออกมา ตามธรรมชาติ(ไม่เกิดก่อนกำหนด)น้ำหนักจะต้องเกิน 2500 กรัม ถึงจะเรียกว่าปรกติ

สาเหตุที่ทำให้น้องแนคของแม่ ตัวเล็กพริกขี้หนู(หรือเปล่า )ของแม่น้ำหนักน้อยก็เพราะว่า ภาวะรกเสื่อมเพราะมีหินปูนมาเกาะที่รก วันนี้เพิ่งได้รู้ เพราะหมอก็เพิ่งสังเกตได้เหมือนกัน แต่ก็ยังดีที่น้ำคร่ำยังมีปรกติ ไม่แห้ง นั่นยิ่งทำให้อันตรายเข้าไปใหญ่..ตอนนั้นที่หมอ กะลัง u/s อยู่เค้าก็ชี้ให้ดูว่ามันเป็นยังไง ไอ้หินปูนที่ว่านี่ คือมันเป็นสีขาวๆ เกาะอยู่รอบๆรกเลย เยอะพอสมควรอะ ...เวลานั้นได้แต่อึ้ง มีแต่คำถามสารพัดอยู่ในสมอง ว่าเป็นเพราะอะไรทำไมเราถึงได้มี เพราะเรากินอาหารอะไรที่ทำให้มีแบบนี้หรือเปล่า พอถามไป หมอก็อธิบายว่า มันเกิดจากภายในเราไม่รู้หรอกถ้าไม่สังเกต นี่แหล่ะคือสาเหตุที่หมอจำเป็นจะต้อง u/s ดูทุกครั้งแล้วก็ต้องคอยสังเกตว่าน้องแนคอ่ะ ตัวโตขึ้นมั้ย จากวันนั้นแล้วก็ โตขึ้นนิดโหน่ย ก็ยังดีนะ

พอกลับมาถึงบ้านก็เข้าไปแจ้งข่าวร้าย (หรือเปล่า)ให้พี่ๆน้องๆ ในกระทู้แม่ 53 ได้รับกำลังใจมาอย่างเยอะ บอกไม่ต้องเครียตมาก ทำใจให้สบาย แต่มันอดไม่ได้จริงๆ ขอสักนิดนึง..นะพี่น้องนะ ร้องให้สิคราวนี้  อึ๊กๆๆคนเดียวอยู่ในห้อง ป่าป๊าตกใจรีบขึ้นมาดู เพราะตอนแรกไม่มีทีท่าว่าจะเสียใจขนาดนี้..พออยู่คนเดียวแล้วมันอดไม่ได้จริงๆ ขอร้องให้ระบายมันซะหน่อย เผื่อมันจะดีขึ้น เลยจัดไปชุดใหญ่ ทั้งขี้มูก น้ำตา น้ำลาย ไหลย้อยเป็นทาง ร้องไปเกือบชั่วโมง ลงมากินข้าว ก็น้ำตาไหล ..มันพูดไม่ถูกจริงๆ เพราะเป็นห่วงลูกเรานี่แหล่ะ อย่างเดียวเลยจริงๆ

ตอนนี้หมอก็เลยแนะนำให้แม่ พยายามประคองน้องแนคให้อยู่ในพุงลายๆ  ของแม่ให้นานที่สุด เพราะเราจะได้ขุนน้องแนคให้มากที่สุด เท่าที่จะทำได้ พยายามอย่าเดินมาก เพราะน้ำคร่ำจะยิ่งน้อยลง นอนเยอะๆ ให้กินแล้วก็นอน ทำตัวเป็นดักแด้ ขี้เกียจบ้างก็ได้ ตอนนี้น้องแนค เอาหัวลงเชิงกรานแล้ว ท้องก็เลยลด เดินทีอย่างกะนกเพนกวินเลย   (นกเพนกวินจักรพรรดิ์ด้วยนะ ตัวใหญ่ดี) เวลาเข้าห้องน้ำจะฉี่ก็จะเกร็งนิดนึง เพราะมันรู้สึกว่ามีอะไรมาดันๆตรงนั้นแล้ว ยิ่งถ้าอึนี่ไม่ต้องพูดถึง..ไม่กล้าที่จะเบ่งเลย  อ้อ ตดด้วย กลัว..กลัวลูกโผล่หัวออกมาด้วย เริ่มเข้าขั้นวิตกจริตแล้วนะเนี่ย..ฮ่วยยยยยย

ตอนนี้ก็ได้แต่ ทำตัวขี้เกียจ กินๆ นอนๆ ไป ไม่ต้องทำอะไรเป็นดักแด้ กินมันอย่างเดียว....คอยดูเถอะสักวันดักแด้จะกลายเป็นผีเสื้อกระท้อน(ตัวใหญ่มาก)ให้ดู วะฮ่าฮ่า

ขอบคุณทุกกำลังใจ ที่มีให้นะคะ ขอบคุณมากๆ...มันทำให้รู้สึกว่า ยังมีคนคอยเป็นกำลังใจ แล้วก็เข้าใจหัวอกคนเป็นแม่เหมือนกัน มันบอกไม่ถูกอะ แต่รู้สึกดีมากๆ ขอบคุณจริงๆ ค่ะ

Create Date : 15 ธันวาคม 2552
Last Update : 15 ธันวาคม 2552 23:09:12 น.		22 comments
Counter : 5846 Pageviews.
Share Tweet