|
เหมือนเคย...
อยากอัพบล็อก ชื่อหัวข้อก็คิดไม่ออก วัน ๆ ก็ร่อน ๆ หาสาระไม่ค่อยมี ใครที่มาอ่านก็ทน ๆ กันหน่อยละกันนะค๊า ชีวิตคุงย่ากะเจ้าเก็ตก็มีแค่เนี๊ยะ ตอนเช้าคุงสมีไปสั่งของที่ตลาด ระหว่างรอคุงย่าได้ยีนส์ 3 ส่วนขาด ๆ ไซส์ XL กับ เสื้อไซส์ XXL มาอย่างละตัว ไม่น่าดึงป้ายออกเล๊ย เสื้อมันหลวม ดีใจ ๆ แต่ก็ใส่ ๆ ไปเถอะ ไซส์เล็กกว่านี้ ก็ยัดไม่ลงอยู่ดี เสื้อผ้าสมัยนี้เค้าไม่ค่อยเห็นใจคนหุ่นอย่างเรามั่งเล๊ย ทนใส่เสื้อตัวหญ่าย ๆ ต่อปาย ทามงายให้โนมเล็กได้หล่ะเนอะ ... อากาศร้อนอบอ้าว ตับจะแตกทั้งวัน หน้าฝนกลับมาอีกได้งายเนี่ย เซ็ง ๆ ๆ ฝนตกสองวันแล้นน๊า พระอินทร์ท่านจำฤดูผิดป่าวค๊า เดือนนี้สมควรเป็นหน้าหนาวแล้วเจ้าค่า ช่วยหยุดฝนโปรยทีเถ๊อะค่า คุงสมีไปตัดผม ระหว่างนั่งรอก็เลยอบไอน้ำซะเลย ไปอ่านเจอในกระทู้ว่าผมดัดถ้าอบไอน้ำแล้วจะคลายไว แล้วก็ใช้น้ำอุ่นสระก็ช่วยได้ ... ก็พยายามกันต่อไป ... ไปร้านทำผมทีไร เกือบเผลอใจทุ๊กที น้องที่สระผมให้ปากหวานซ๊า ชมนู่นชมนี่ ชมอยู่น่านแหละ แต่ชมว่าผมสวยเนี่ยอ่ะนะ ... เหอ เหอ ... น้องคิดได้งายเนี่ย ... ซักพักคงคิดได้ ... คงลืมตาขึ้นมาเห็นฟามจิงซะที ... น้องเค้าก็เลยเปลี่ยนไปชมหน้า คุงพี่ใช้ครีมอะไรหรอค๊า อย่างนู้นอย่างนี้อย่างนั้น อันนี้ทำเอาคุงย่าปลื้ม ก็คุงย่าบ้ายอนี่นา ชมแบบนี้ค่อยเข้าหูหน่อย ถ้าชมเรื่องผมเนี่ย fake ชัด ๆ ก็เห็น ๆ กันอยู่อ่ะนะ ว่ามานเปงยังไง น้องเค้าชวนดัดขนตาถาวร เกือบเผลอใจไปแล้วนะเนี่ย ดีที่ว่าสงสารเจ้าเก็ตไม่อยากให้มันรอนาน ม่ายง้านได้เสียกะตังค์แน่ ๆ ขากลับพอดีเจ้าเก็ตหลับ เลยเอามันไปไถกบาลซักหน่อย เหมือนเดิมตัดออกมาแล้วหน้าตาเด๋อด๋าประจำ ก็ต้องตัดให้มันสั้นเกรียนที่สุด เพราะตัดผมเจ้าเก็ตยากเหลือเกิ๊น ต้องรอให้มันหลับถึงจะตัดกันได้ ม่ายง้านหูแหว่ง ยุกยิก ๆ เหลือเกิ๊น อุ้มลูกอยู่ครึ่งชม.เมื่อยมั่ก ๆ ยังคิดอยู่เนี่ย ถ้ามันโตกว่านี้แล้วจะทำไงกันเนี่ย ถ้ายังยุกยิก ๆ ไม่เลิก น่าอายเค้านะเนี่ย เด็กคนอื่นเค้านั่งให้ตัดผมสบาย... เย็นนี้มีช่วงฝนหยุดนิดนึง เลยได้ไปเดินที่สนามจันทร์ เดินไปลุ้นไป ฝนอย่าเพิ่งเทลงมาน๊า อากาศร้อนอบอ้าว เดินได้แค่รอบเดียว มื้อเย็นแวะกินข้าวแกง เจ้าเก็ตก็เหมือนเคย เดินสำรวจ ลูกช้าน ... ทามมายมันอยากรู้อยากเห็นขนาดนี้น๊า??? เดินตามเจ้าเก็ตไป อยากรู้ว่ามันจะได้ไปได้ไกลแค่ไหน มันก็เดินไปตามฟุตบาทเรื่อย ๆ ... ไม่กลัวหลงเลยแฮะ เด็กอารายกันเนี่ย?? มันก็เดินไปเรื่อย ๆ เดินไปเกือบครึ่งถนนได้ (ประมาณ 150ม.) โชคดีที่มีหมาวิ่งมาไล่มันซะก่อน ม่ายง้านมันคงจะเดินไปจนสุดถนน ... สงสัยเจ้าเก็ตมันคิดหาทางจะเดินกลับบ้านเองมั้ง เมื่อไหร่มันจะรู้จักกลัว แล้วเริ่มนั่งนิ่ง ๆ เหมือนลูกชาวบ้านเค้ามั่งเนี่ย?? แต่ก็ดีเหมือนกัน คุงย่าเลยกินข้าวได้นิดเดียว เดินตามลูกจนหมดอารมณ์กิน ... ที่แท้เป็นแผนของเจ้าเก็ตในการช่วยแม่ลดน้ำหนักน่านเอง เมื่อตอนเที่ยงก็เหมือนกัน สั่งตำซั่วมากิน กินได้ไม่กี่คำ ก็ต้องคอยไล่จับเจ้าเก็ต หิว ๆ ๆ กลับมาบ้านทำคานาเป้กิน กินได้ไม่กี่ชิ้น เจ้าเก็ตก็เอาแระ ... มาป่วน หมดอารมณ์หิว วันนี้ว่าจะไปทำสีผมซักหน่อย หาอะไรทำไปเรื่อย แก้เซ็ง คุงสมีไปทำโต๊ะจีนที่อัมพวา เป็นรีสอร์ทริมน้ำ กินบนแพ ดีจังเลยอ่ะ อิจฉาคุงสมี ส่วนเราก็นั่งเบื่อ ๆ อยู่กะบ้าน ... ทำไงได้หล่ะเนอะ วันนี้ดีหน่อย คงจะหม่ำได้น้อย ๆ หล่ะนะ ก็คนชวนกินไม่อยู่นี่นา
Create Date : 05 พฤศจิกายน 2548 |
|
12 comments |
Last Update : 5 พฤศจิกายน 2548 6:55:07 น. |
Counter : 595 Pageviews. |
|
|
|
|
| |
โดย: คุณย่า 5 พฤศจิกายน 2548 7:32:54 น. |
|
|
|
| |
โดย: อ้วนดำปื๊ดปื๊อ IP: 61.91.251.58 5 พฤศจิกายน 2548 7:40:00 น. |
|
|
|
| |
โดย: คุณย่า 5 พฤศจิกายน 2548 7:43:25 น. |
|
|
|
| |
โดย: นู๋โนริ 5 พฤศจิกายน 2548 8:00:39 น. |
|
|
|
| |
โดย: ladybear (ladybear ) 5 พฤศจิกายน 2548 8:33:29 น. |
|
|
|
| |
โดย: rebel 5 พฤศจิกายน 2548 8:51:50 น. |
|
|
|
| |
โดย: ชายคา 5 พฤศจิกายน 2548 9:12:55 น. |
|
|
|
| |
โดย: mungkood 5 พฤศจิกายน 2548 18:13:12 น. |
|
|
|
| |
โดย: รักดี 5 พฤศจิกายน 2548 19:06:21 น. |
|
|
|
|
|
|
|