...ประภาคาร
ใกล้ๆ มองเห็นอยู่ตรงนั้น
แต่ฉันรู้สึกห่างไกลเหลือเกิน
แม้รู้เสมอว่า...ประภาคาร
มีไว้ให้แค่มองดูทิศทาง อยู่ห่างๆ
แต่เมื่อคิดว่า จะไม่มีทางเดินไปถึง
มันกลับให้ความรู้สึกโหวงๆ...เหลือเกิน
ดึกมากแล้ว...ในค่ำคืนนี้
ท้องฟ้าไร้ดาว ประดับประดา
แสงอุ่นๆ จางๆ ของประภาคาร
ส่องริบหรี่อยู่ไกลลิบ ไกลแสนไกล
และเหมือนกระพริบตา ลงคราใด
แสงริบหรี่นั้น ก็ห่างไกลออกไปทุกที
...โปรดอยู่ตรงนั้น
ให้ฉันเฝ้ามองคุณต่อไป
พี่มักจะคิดว่า จะมีใครยืนอยู่ข้างบน
โบกมือหยอยๆ ให้เราบ้างน๊อ