สามอาทิตย์ที่ผ่านมา ไม่เป็นตัวของตัวเอง
กลายเป็นผู้หญิงที่ไขว่คว้าหาคนมาสนใจ เพียงเพราะโดนทิ้งจากคนที่รัก
ทำตัวบ้าบอมาพอควร จนเมื่อวานได้มานั่งคิดจนตกตะกอนว่า
สิ่งที่ทำในตอนนี้ ไม่มีอะไรที่เป็นตัวเราเลย
ไปโพสต์ในกระทู้คนโสดบ้างละ คุยกับคนไม่รู้จักบ้างละ
คุยกับเค้าแล้วก็อยากให้เค้าคุยกลับเยอะ ๆ ด้วย
อัพสเตตัสแย่ ๆ บ้างละ
อัพโพรไฟล์ไลน์แบบร้าย ๆ บ้างละ
ชักเริ่มเหนื่อยแฮะ = =!!!
แล้วก็มาแปลกใจตัวเอง ว่าชีวิตจิตใจเรา ไม่ได้อยู่ที่ใจเราหรอกหรือไง
ไปพยายามไขว่คว้าอะไรกันนี่
แถมจิตใจตอนนี้ก็ใช่ว่าจะเปิดรับใครซะด้วย ลืมเค้าไม่ได้เลยสักนิด แล้วจะไปหาคนใหม่เพื่ออะไร
กลับมาเป็นตัวเองที่ไม่ต้องยุ่งกับใคร ไม่ต้องสนใจใครไปมากกว่าพ่อแม่น้องและตัวเราเอง
ไม่ต้องพยายามทำให้ใครชอบ
ปฏิบัติภาวนาไปเรื่อย ๆ ...นี่มันคงเป็นฉันที่สุดแล้วอะ
#อย่าบอกให้ลืมเพราะคงไม่่มีวันลืม ผช. คนนี้ แต่จะจำมันเอาไว้ให้ยิ้มได้เวลานึกถึงเรื่องดี ๆ ของเรา
จะยินดีถ้าเธอไปเจอคนที่ดีกว่า แม้ว่าเธอจะเข้าใจเรื่องราวของเรายังไงก็ตาม
^_________________________________________^
พอคิดได้ใจก็สุข (รอดูตอน ปจด ใกล้มาเถอะ อาจจะร้องไห้ทุรนทุรายก็เป็นได้ 555)
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [
