กระซิก กระซิก
คิดถึงมนตรีแย้วหง่ะ ....ฮือออออออ
แต่คงมีแต่เราสินะที่คิดถึง
สี่วันที่เราไม่โทรหา และวันที่ห้าที่เค้าไม่โทรกลับมาหลังจากเราวางสาย
เราเหนื่อยกับการตามมนตรีแล้วนะ
เราถึงได้หยุดแค่นี้ ไม่ได้มีทิฐิหรืออะไรทั้งนั้น
แต่ถ้าเราตามมนตรีไปเรื่อยๆ ชาตินี้เราก็คงต้องเหนื่อยไปเรื่อยๆๆ
แค่อยากให้มนตรีหันมาประคองเราแล้วเดินไปด้วยกันบ้าง
เหนื่อยแต่ก็ยังอิ่มใจ
.... แต่ตอนนี้ ถ้าเราเหนื่อยตาย มนตรีก็จะเดินไปเองเรื่อยๆ ไม่เคยหันมามองเราเลย
********************************
จริงๆแล้วเราก็ไม่ได้เศร้าซึม อะไรมากมาย
ไม่ร้องไห้ ไม่ซึมเศร้า ไม่อะไร
คิดถึงก็รู้ตัวเองว่าคิดถึง
รู้ไปดื้อๆแค่นั้น แต่บางทีก็อดคิดไม่ได้ว่าอยากให้กลับมา
แต่อีกสมองก็รีบบอกว่า กลับมาแล้วมันจะมีอะไรดีขึ้น
นอกจากเราจะกลับไปทุกข์จัดอีก ร้องไห้อีก ไม่ดีแน่นอน
^__________Y ยังคงยิ้มทั้งน้ำตาในหัวใจ
ความรักไม่ยาก แต่การรักษาคนรักไว้เคียงใจสิยาก
เนอะ !
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [
