ทำไมที่ทำงานไม่มีน้ำใจเลยล่ะ พ่อทั้งคนนะ แล้วถ้าเป็นพ่อของเขามั่งล่ะ

ลองหางานใหม่ดีไหมคะ งานน่ะหาใหม่ได้ แต่พ่อหาไม่ได้แล้ว

เอาใจช่วยนะค่ะ

ดิฉันเห็นใจคุณที่สุด
ระหว่างคุณพ่อกับงาน
ถ้าเป็นแต่ก่อน สักยี่สิบปีที่แล้ว
ดิฉันคงยุให้คุณเขียนใบลาออกแล้ว
โบราณเขาก็บอกเสมอว่า คนเราจะเห็นใจกันมากที่สุดก็ตอนมีความทุกข์นี่แหละ
...................................
แต่ภาวะปัจจุบัน ข้าวยากหมากแพง รัฐบาลก็ยังพึ่งพิงไม่ได้ สภาพสังคมที่คนง้องาน ไม่ใช่งานง้อคนเหมือนเมื่อยี่สิบกว่าปีที่แล้ว
ดิฉันคงต้องบอกคุณว่า ทนไปก่อนเถอะค่ะ
ถ้าคุณเป็นหลักของครอบครัว
ถ้าคุณต้องมีภาระค่าใช้จ่าย หรือแม้แต่ต้องนำรายได้ส่วนหนึ่งเพื่อรักษาคุณพ่อ คุณยิ่งต้องทน
................................
ทุกวันนี้คุณพ่อดิฉันก็ป่วยอยู่ไอซียู แต่ดิฉันก็ต้องมาทำงานทุกวัน
โชคดีกว่าคุณตรงที่ ที่ทำงานและ MD เข้าใจ
................................
ขอเป็นกำลังใจให้นะคะ
(แต่ถ้าคุณมีช่องทางสามารถหางานใหม่ได้ ก็หาๆ ไว้เถอะค่ะ เปลี่ยนได้ ก็เปี่ยนเลย แต่ให้ได้งานใหม่ชัวร์ๆก่อนแล้วค่อยลาออกนะคะ อย่าลาออกก่อนแล้วเที่ยวมาเดินหางานทำเด็ดขาดนะคะ บางครั้งเหตุผลและความจำเป็นก็สำคัญเหมือนกันค่ะ)

งานไม่สำคัญเท่าพ่อหรอกนะคะ
6เดือนที่เหลือ
อุทิศให้กับผู้ที่มีพระคุณที่สุดในชีวิตเรา
คุ้มค่ามากกว่า
เอาเวลาไปให้บริษัทที่จะไล่เราออกเมื่อไหร่ก็ได้
หากเขาไม่พอใจเราขึ้นมาในวันหนึ่ง
เข้มแข็งนะคะ
เป็นกำลังใจให้ค่ะ

เข้าใจความรู้สึกคุณนะคะ

พ่อเราก็รักและเป็นห่วง งานก็สำคัญกับอนาคตของเรา

ค่อยๆคิด ค่อยๆตัดสินใจนะคะ

จากประสบการณ์ที่เคยพบ คนไข้บางคนมีชีวิตอยู่ได้นานกว่าที่คุณหมอบอกอีกค่ะ

ขอให้คุณเข็มแข็งนะคะ และขอปาฏิหาริ์เกิดกับคุณพ่อคุณด้วยค่ะ

เลือกทำในสิ่งที่เราจะไม่ต้องมาเสียใจถายหลังละกันค่ะ

ชีวิตคนเราก็เป็นอย่างนี้แหละค่ะ

ถึงจุดหนึ่งก็ต้องตัดสินใจเรื่องสำคัญๆ

ขอเอาใจช่วยนะคะ

ยินดีที่ได้รู้จักค่ะ

พ่อ เรามีคนเดียวนะค่ะ เพื่อน และงาน หาใหม่ได้ งานนะ จันทร์-ศุกร์ก็พอแล้ว วันหยุด เราควรดูแลท่าน อย่าไปสนใจคำพูดของคนอื่น ดูแลท่านให้ดีที่สุด อย่ามาเสียใจภายหลังหากท่านจากไปอย่างไม่มีวันกลับ บอกเพื่อนๆ เราเชื่อว่า เพื่อนๆ และผู้ใหญ่ที่ทำงานต้องเข้าใจ

สู้ สู้ นะคับ ชีวิตพ่อสำคัญที่สุด

พ่อมีคนเดียว งานหน่ะหาเมื่อไหร่ก็ได้นะคะ
เคยอ่านเรื่องหลวงพ่อชาสมัยที่ท่านพึ่งบวชได้ไม่นาน ท่านเลือกที่จะใช้ชีวิตกับพ่อในช่วงเวลาสุดท้าย แทนที่จะไปสอบเปรียญธรรมอย่างที่ได้ตั้งใจไว้แต่แรก
ไม่อยากให้คุณต้องรู้สึกผิดตลอดชีวิตกับความรู้สึกอกตัญญูค่ะ

ฉันเป็นคนหนึ่งที่ต้องเลือกความก้าวหน้า กับ พ่อแต่มีคำพูดหนึ่งที่ทำให้ตัดใจเลือกได้คือ ถ้าเราทำดี สิ่งศักดิ์สิทธิ์จะคุ้มครองเรา ดังนั้น จึงเลือกความกตัญญูไม่เสียดายนะคะ แต่อาจเหงานิด กลับมาได้สองเดือนพ่อก้อจากไปถือเป็นความโชคดีที่สุด เราคิดว่าเราต้องแย่แต่กลับมีคนช่วยเราเยอะเลย ลองใช้ใจตัวเองตัดสินนะคะ ถ้าเราไม่มีเขา เราคงไม่มาถึงทุกวันนี้ ทำไมเค้าถึงตัดสินใจเลือกเรา เค้าน่าจะทำแท้งเราก้อได้ ในเมื่อเค้ายังเลือกเรา ทำไมเราไม่เลือกเค้าบ้างคะ

โห๊ยย พูดยากง่ะ ต้องวางแผนดี ๆ เนอะ ต้องดูว่าถ้ายังอยู่ที่ทำงานนี้ ตำแหน่งกะเงินเดือนจะสูงสุดที่ตรงไหน อีกกี่ปีละ ประเมินคุณค่าตัวเองเลย ตอนที่พี่รู้ว่าต้องเลี้ยงแม่แล้วนะ (ตอนแม่ออกจากงาน เป็นมะเร็งเต้านม) งาน office หรือทำให้คนอื่น ๆ รวย เลิกทำเลยค่ะ เรามีความสามารถมากกว่านั้น ทำอะไรก็ได้ ทำเองได้มากกว่านี้อีก 10 เท่า ออกมาทำเพื่อแม่กะเพื่อตัวเองดีกว่า พี่ขอให้นายไข่นุ้ยโชคดีนะค่ะ