Bloggang.com : นาตนงจบนะ! - โมรารัตติกาล (ชุดอัญมณีเหนือกาล) : อสิตา

Group Blog

มีนาคม 2557

14 มีนาคม 2557

โมรารัตติกาล (ชุดอัญมณีเหนือกาล) : อสิตา

All Blog

โมรารัตติกาล (ชุดอัญมณีเหนือกาล) : อสิตา

โมรารัตติกาล (ชุดอัญมณีเหนือกาล)

ผู้เขียน : อสิตา

สนพ.อรุณ

กลับมาอีกครั้งกับการรีวิว ตอนแรกว่าจะรออ่านจบแล้วเขียนรวดเดียวครบทั้ง 3 เล่ม

แต่มันไม่ได้จริงๆ หลังจากที่เมื่อคืนอยู่คุยกับท่านชามัลยาวถึงตี 2 (5555) ก่อนที่อิช้านจะหลับไปทั้งที่ท่านชามัล (หนังสือ) อยู่ในอ้อมกอดจนถึงเช้า

ในฐานะกองอวยแถวหน้าอย่างอิช้าน จึงรอช้ามิได้ (ท่านชามัลของข้าาาาาาาาาาาาา ข้าชอบผู้ชายร้ายกาจ แอร๊ยยยยเพ้อ!!!)

............

(คำโปรยปกหลัง)

โมราแห่งรัตติกาล เพชรแห่งทิวา และมรกตแห่งสนธยา

สามอัญมณีล้ำค่าทรงอำนาจเหนือกาลเวลา จะเปลี่ยนแปลงชีวิตของพวกเขาไปเช่นไร !

ในความมืด...มีอันตราย

ในความมืด...มีมายาแห่งอดีตกาล

แต่ในความมืดที่สุดของที่สุดนั้น ยังมีรอยรักแฝงเร้นอำพราง

ยังเคยยินเรื่องราวของหินโมราแห่งความมืด พลอยโบราณล้ำค่าที่อาจนำพาใครบางคนหวนสู่อดีต

มันจึงเป็นสุดยอดปรารถนาของเขา...ผู้ซึ่งมีเพียงความแค้น ต้องการเปลี่ยนวันแห่งความพ่ายแพ้ ให้กลายเป็นชัยชนะ

ชามัล ยังรอคอยวันที่มือคู่นี้จะเอื้อมคว้าไปถึงอัญมณีเม็ดนั้น...โมราแห่งรัตติกาล จากขุมทรัพย์เร้นลับ โมราสีเลือดยังคงล่อตาล่อใจ

ทว่ามีเพียงเธอ...สิตารา เด็กหญิงคนนั้นที่คู่ควรจะครอบครองอำนาจของมัน ชีวิตชามัลจึงตกเป็นทาสแห่งโมราและจำเป็นต้องมีเธออย่างช่วยไม่ได้

จึงต้องเอาใจสารพัด งัดเสน่ห์ขึ้นมาทำให้สิตาราหลงใหล ทั้งที่บางเวลานึกอยากผลักไสทอดทิ้งเธอไป ก็ทำไมคนผู้ทรงอำนาจที่ใครๆ ต้องกลัวอย่างเขาถึงต้องมายอมลงให้สาวน้อยคนนี้ด้วยล่ะ !

แต่สุดท้าย ไม่ว่าจะห่างกันไปสักกี่หน เสียงของหัวใจเจ้ากรรมกลับร้องเรียกให้เขากลับมาหาเพียงแต่เธอ วอนขอให้ดาวน้อยดวงนั้นส่องแสงอีกครั้งในห้วงใจอันมืดมิด

ขอให้เธอส่องแสงเพื่อเขา...เพียงคนเดียว และอยู่ข้างๆ กันที่ตรงนี้ดุจแสงดาวไม่จากหายจากฟากฟ้าราตรีกาล

.............................

บอกก่อนเลยว่าเล่มนี้เป็นนิยายที่ตรงจริตของอิช้านค่ะ อิช้านชอบพารานอมัล อิช้านชอบแฟนตาซี อิช้านชอบอะไรที่ต้องใช้จินตนาการแบบทะลักทลาย (ใช้คำได้ แบบว่า เอิ่มมมม!!!) เรียกได้ว่าเล่มนี้สาแก่ใจอิช้านนัก

อิช้านติดตามซีรีย์อัญมณีมาตั้งแต่ชุดแรกแล้ว งานของ 'อสิตา' ค่อนข้างเป็นแฟนตาซีพารานอมัลจัด ล้ำจินตนาการมากๆ บางคนอาจรู้สึกเหนื่อย บางคนอาจไม่ชอบ บางคนอาจไม่สนุกเพราะคิดว่ามันเว่อร์ แต่อิช้านชอบค่ะ ชอบตรงที่อะไรๆมันหลุดกรอบ ชอบตรงที่มันเว่อร์ ตรงที่มันเป็นไปไม่ได้ ตรงที่มันต้องใช้จินตนาการมากๆนี่แหละค่ะ (โปรดทำใจค่ะ! เตือนแล้วว่าอิช้านเป็นกองอวยแถวหน้า >_<)

กลับมาเข้าเรื่องนิยายก่อน ถ้าเทียบกับ 'มายาไฟในดวงตา' แล้ว ต้องบอกว่าเรื่อง'โมรารัตติกาล' เล่มนี้มีความเยอะกว่ามาก เยอะตั้งแต่จำนวนหน้า ตัวละคร ฉาก เหตุการณ์ และปมเรื่องซับซ้อนมากขึ้น ความลึกของตัวละครก็มากด้วย มีตัวละครที่อ่านไม่ออกหลายตัว แต่คนเขียนก็ทิ้งปมให้คนอ่านได้แกะเงื่อนทีละนิด
ให้ได้ลุ้นตลอดเวลา

อยากบอกว่าชอบ 'ชามัล' มาตั้งแต่ตอนเป็นตัวร้ายแล้ว พอมาเป็นพระเอกเต็มตัวก็ยิ่งปลื้ม คนเขียนเขาเขียนออกมาได้ร้ายกาจแต่ก็ยังน่าสงสารน่าเห็นใจ ชนิดว่าเข้าใจสิตารานางเอกของเรื่องเลยนะเลยว่าทำไมถึงเกลียดผู้ชายคนนี้ไม่ลงเสียที

และที่ไม่พูดถึงเลยไม่ได้คือคู่รองอย่าง มัชฌิม์ และ สิงหรานี คู่นี้ค่อนข้างห่างไกลกับคำว่าน่ารักนะ ถึงจะแอบมีมุ้งมิ้งกันบ้าง แต่นิยามที่มิตร เมห์ฮราให้ไว้ว่า "ผัวเมียคู่ป่าเถื่อน" ก็ขยายความได้เป็นอย่างดี 55555555

และมาถึงอีกตัวละครหนึ่งคือ มิตร เมห์ฮรา ที่เรื่องนี้เป็นฟันเฟืองสำคัญทีเดียวในการเดินเรื่อง เป็นชิ้นส่วนสำคัญที่ผสาน อดีต ปัจจุบัน และ อนาคตเป็นหนึ่งเดียวสมกับที่เป็นเจ้าของร้านกาลเวลา เป็นผู้ชายที่น่าคบหาและน่าเข้าใกล้ที่สุดเลยก็ว่าได้

หลังจากอ่านเรื่องนี้จบ อิช้านค่อนข้างทึ่งกับจินตนาการอันไร้ขอบเขต และเหลี่ยมมุมในการไขปมของนักเขียนนะ อย่างเช่นเรื่องของการให้เป้าหมายการทำงานใหญ่เป็นอย่างเดียวกัน แต่ว่าเลือกวิธีดำเนินการที่แตกต่างกัน เลยกลายเป็นความขัดแย้งที่นำมาสู่การสู้รบกัน

เรื่องวิธีการตัดสินใจของนางเอกที่ให้พระเอกเลือกเองว่าเขาจะตัดสินใจกับเป้าหมายในชีวิตของตัวเองอย่างไร เพราะมันหมายถึงการให้โอกาสตัวเองของสิตาราด้วย

และด้วยความที่อิช้านชอบงานสไตล์นี้เวลาจินตนาการตามมันเลยเยอะมาก ได้กลิ่นของลอร์ดโวลเดอมอร์ตอนเปิดตัวชามัล ได้กลิ่นเรื่องปืนใหญ่จอมสลัดตอนออกเรือของสิงหรานี ได้กลิ่นอีกหลายๆความรู้สึกผสมผสานรวมเป็นกลิ่นใหม่ที่มีเอกลักษณ์ของนักเขียนเอง

คือยอมรับเลยว่าชอบมาก ยิ่งฉากที่ดาราพี่สาวของนางเอกปรากฎตัวนี่ ในสมองเห็นภาพเป็นสีเขียวมรกต และได้ยินเสียงแว่วของหัวใจเต้นเป็นจังหวะ ตุบ ตุบ ตุบ อย่างน่าขยะแขยงเลย ขอชมตรงนี้ว่าเขียนได้เห็นภาพเกาะแห่งความเที่ยงธรรมกับไอ้ต้นไม้มารดาได้ชัดมากกกก คิดถึงเรื่องนูระหลานจอมภูติ ตอนที่ไปถึงรังนางจิ้งจอกเลย น่าขยะแขยงแบบนั้น บรึยยยยส์!!!!

ทั้งนี้ในความเยอะที่มีมากมาย และการพยายามซ่อนความจริงในบางจุดมันก็ทำให้ เป็นจุดอ่อนได้และ เพราะมีบ้างที่อ่านแล้วสะดุด ตามไม่ทันจนต้องย้อนกลับไปอ่านใหม่ (หรือเพราะอิช้านง่วงเองหว่า?) มีบางจุดที่ยังดูรวบรัดไปหน่อย แต่ก็ไม่ได้ขัดตาจนอ่านไม่สนุกนะ

สรุปแล้วอิช้านชอบนิยายเรื่องนี้มากค่ะ ประทับใจกับงานเขียนที่ไม่มีลิมิตจินตนาการของนักเขียนท่านนี้มาก คุ้มค่ากับการอดทนรอเล่มนี้จริงๆ ปลาบปลื้มมมมม!!!!

ป.ล.ไม่กล้าเขียนเยอะ กลัวสปอยล์ 55555

Create Date : 14 มีนาคม 2557
Last Update : 14 มีนาคม 2557 21:55:25 น.
Counter : 1619 Pageviews.

7 comments