(คำโปรยปกหลัง)

“โลกของเธอคือสายน้ำใส”

แต่หัวใจที่เขามีให้เธอนั้นกว้างใหญ่และฉ่ำเย็นกว่านั้น

มัศยา...เด็กสาวมัธยมปลายโรงเรียนวาริชมาศผู้รักการว่ายน้ำเป็นชีวิตจิตใจและใฝ่ฝันจะก้าวเข้าสู่การแข่งขันระดับชาติให้ได้ในสักวันแต่ด้วยปมเกี่ยวกับการได้ยินที่ด้อยกว่าคนทั่วไปทำให้บิดาเกรงว่าลูกสาวจะเสียใจถ้าต้องไปแข่งในโลกของนักกีฬาปกติแล้วถูกรังเกียจจึงผลักดันให้เธอเรียนอย่างเดียว

สรวิศ...ผู้บริหารโรงเรียนวาริชมาศคนใหม่และเป็นทายาทบริษัทผลิตชุดว่ายน้ำและชุดกีฬาหลายชนิดเขามีแผนสร้างไอดอลนักว่ายน้ำสาวเพื่อโปรโมตบริษัท และเขาเลือกมัศยา โดยไม่รู้ตัวว่าวินาทีนั้นก็ได้เลือกเด็กสาวตากลมโตเข้ามาในหัวใจแล้วเช่นกัน

เธอต่อสู้กับอุปสรรคเพื่อให้พ่อและสังคมยอมรับในความเป็นนักว่ายน้ำที่สามารถแข่งขันด้วยกติกาสากลโดยรับรู้ถึงความอบอุ่นใต้ปีกของเขาที่โอบอุ้มและพร้อมจะประคองพาเดินบนเส้นทางสู่ความสำเร็จและความรักที่พร้อมจะบรรจบพบกันในสักวัน

......................................

หลังจากห่างหายการเขียนรีวิวมาหลายเพลานัก

อิช้านก็ต้องนั่งเคาะสนิมให้ตัวเองอยู่นานนึกไม่ออกว่าตอนนั้นเขียนอะไรไปบ้าง แบบว่า....จำโมเมนท์นั้นไม่ได้จริงจังแต่เอาเถอะการกลับมาครั้งนี้จะไม่เหมือนเดิม (อั๊ยย่ะ! หล่อนจะมิอู้ชิมิ///เสียงใครถาม?) เปล๊าาาาาาอู้เหมือนเดิม แต่จะพยายามอู้ให้น้อยลง ฮ่าๆๆๆเอาเถอะบ้าบอไร้สาระนอกเรื่องมานานแล้ว กลับเข้าเรื่องดีกว่า

ก่อนอื่นต้องบอกเลยว่าอิช้านคิดอยากจะเลิกเม้าท์นิยายไปพักใหญ่แหละ ด้วยเพราะมันเฟลอะไรหลายๆอย่างมันไม่สนุกแล้ว แต่การอ่านเรื่อง ‘มัศยาข้างสระ’ ก็ทำให้อิช้านกลับเข้ามาสู่วงจรเม้าท์มอยอร่อยเหาะได้อีก

ความรู้สึกแรกหลังอ่านจบคืออยากบอกต่อ อยากแนะนำ อยากให้นักเขียนอีกหลายๆคนช่วยเขียนนิยายแนวๆนี้ออกมาทีอิช้านอยากอ่าน และชอบอ่านมาก มันสร้างกำลังใจ มันไม่หดหู่แต่อ่านแล้วมันฮึกเหิมอะ

นิยายภายใต้ยี่ห้อ ‘ช่อมณี’ต้องออกตัวก่อนเลยว่าอย่าถามหาความหวานปานน้ำผึ้งเดือนห้ากันนะคะ มันไม่มีค่ะ แต่จะมีแบบกรุ่นอวลๆ นวลๆ เบาๆ พอจบเล่มทีมันอิ่มอกอิ่มใจอะไรแบบนั้นมากกว่า ‘มัศยาข้างสระ’ ก็เช่นกันค่ะเราจะไม่รู้หรอกว่า พระเอกเขารักตอนไหน แต่พออ่านจบเท่านั้นแหละ แอร๊ยๆๆๆ มันใช่มันปลื้มปริ่มอะ มันน่ารัก มันไม่ได้มุ้งมิ้งแต่มันเมคเซนส์สุดๆ

แล้วตัวละครในนิยายเรื่องนี้อิช้านสัมผัสได้ค่ะ(ประโยคคุ้นๆเหมือนคุณเจน ญาณทิพย์ 555//นอกเรื่องเรื่อยเลยนะยะ)เอิ่มม เข้าเรื่องต่อ คือจะพูดว่าในนิยายเรื่องนี้อิช้านสัมผัสได้ถึงความตั้งใจในการปั้นตัวคาแรคเตอร์ของตัวละครเพื่อสะท้อนอะไรหลายๆอย่างไม่ว่าจะเป็น

พอลล่าเด็กสาวลูกครึ่งผิวสีที่เป็นผู้จัดการทีมว่ายน้ำ

ยุพยงเด็กสาวผู้กระหายในชัยชนะและประกาศตัวจะเป็นคู่แข่งของมัศยา

ปองสิทธิ์เด็กแว๊นซ์จอมเกเรขาใหญ่ประจำโรงเรียน

ครูใหญ่พ่อของมัศยาที่รักลูกและพยายามทุกๆวิธีที่จะทำให้ลูกสามารถอยู่ในสังคมได้อย่างปลอดภัย

ครูแทน อดีตนักกีฬาทีมชาติที่ได้รับอุบัติเหตุจนต้องพิการ

พจีสตรีผู้มีแต่คำว่าชนะอยู่ในสมอง

และยังมีอีกหลายตัวละครที่สนับสนุนให้นิยายเรื่องนี้มีความสมบูรณ์แบบมากยิ่งขึ้น

แต่ที่ต้องให้เครดิตมากที่สุดคือความตั้งใจปั้น ‘มัศยา’นางเอกของเรื่องนี้ออกมาค่ะ เด็กผู้หญิงพิการที่มีใจปกติมากๆ มองโลกในแง่ดีแต่อยู่บนพื้นฐานของความจริง มีความฝันแต่ขณะเดียวกันก็ยอมรับความจริงมีความทะเยอทะยานที่จะเดินไปให้ถึงฝัน แต่ไม่ได้มุ่งอยู่กับการเอาชนะเป็นตัวละครที่ หัวใจเพอร์เฟคมากๆ เข้มแข็ง และแกร่งมากๆอ่านแล้วรู้สึกดีจริงๆไม่แปลกใจเลยที่พระเอกจะหลงรัก

แถมนิยายเรื่องนี้นอกจากแง่ของเรื่องความมุ่งมั่นน้ำใจนักกีฬา เป็นนิยายที่สร้างแรงบันดาลใจแล้วคนเขียนยังพยายามสื่อให้เห็นในแง่ของความรัก ความสัมพันธ์ภายในครอบครัว ความสำนึกความรับผิดในหน้าที่และการให้อภัยที่มีอยู่เต็มเปี่ยมอีกด้วย มันเป็นนิยายที่ Feel Goodอะ อยากให้ลองอ่านอะ พูดมากกว่านี้ก็จะหาว่าโฆษณาชวนเชื่อ ฮ่าๆๆแต่ยังดีละมันเป็นนิยายที่จะว่าเรียบก็เรียบนะ แต่ต้องถามว่าคนอ่านอยากได้อะไรถ้าอยากได้ความหวาน ความฟิน ความหื่น เรื่องรักชายหญิงอะไรแบบนี้ก้มองข้ามมัศยาข้างสระไปเลย มันไม่มีจริงๆนะแต่ถ้าอยากลองอ่านอะไรที่มันสร้างกำลังใจ เปลี่ยนมุมมองบางอย่างได้บ้างก็หยิบเล่มนี้มาอ่านดูค่ะ อาจจะได้เจออย่างที่อิช้านเจอนะ

อันที่จริงหลังอ่านจบคืออยากให้มีค่ายละครสนใจหยิบไปทำจัง เป็นละครเย็นที่เด็กดูได้จะดีมากๆคือมันสะท้อนบางแง่มุมและทัศนคติบางอย่างของคนกลุ่มหนึ่งที่มีต่อคนอีกกลุ่มหนึ่งได้จริงๆเพราะความพิการ ไม่ได้เป็นตัวบอกว่า เขากับเราแตกต่างกัน ทุกคนมีหัวใจมีความรู้สึกเหมือนกัน

จะพูดยังไงดีอะคือเดี๋ยวนี้มันไม่ค่อยมีละครแบบนี้แล้ว เลยอยากได้ละครแบบนี้มันเป็นแรงบันดาลใจที่ดี แถมมีคำพูดดีๆ สอดแทรกมาเป็นระยะๆ ให้เราได้ขบคิดได้เฝ้ามองการเติบโตของตัวละครต่อไปเรื่อยๆด้วย มันจะช่วยต่อยอดความฝันที่เหมือนจะอยู่ไกลและไม่คิดว่าจะไปถึงได้

สำหรับอิช้านแล้ว‘มัศยาข้างสระ’เลยกลายเป็นนิยายที่เหมือนปุ๋ยสำหรับ“ต้นแรงบันดาลใจ” เลยทีเดียวเชียว

ป.ล.รีวิวนี้ชมล้วนๆมันอาจจะเรียกไม่ได้เต็มปากว่าเป็นรีวิวก็เถอะ อิช้านแค่อยากเอามาเล่าต่อบอกต่อเท่านั้นเอง อันที่จริงอยากเขียนเยอะ และยาวกว่านี้แต่มันจะเป็นการสปอยล์หมดเปลือก เลยไม่เอาดีกว่า ฮ่าๆๆๆ