1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 14 15 17 19 21 22 23 24 25 26 27 28 29 30 |
อาคม : ชลนิล
อาคม____ผู้เขียน : ชลนิลสนพ. คำต่อคำ.................................................ก่อนอื่นอิช้านต้องของกรีดร้องด้วยความดีใจก่อนค่ะ เนื่องจากว่าเป็นติ่งนิยายของคุณชลนิลมานาน
และก็นาน น๊านนนนนนนนนนนนนน นาน แกจะออกงานมาสักเล่มหนึ่ง
อยากบอกว่าตั้งแต่วันที่รู้ว่ามีนิยายเรื่องใหม่ของคุณชลนิลออก
อิช้านโค-ตะ-ระ ตื่นเต้ลลลลลลล
ตั้งใจมาว่ายังไงก็ต้องหามาอ่านให้ได้ (นิยายของแกหายากโพดๆ!!!!)
อยากบอกว่า อาคม อาจจะเป็นงานเขียนเล่มแรกที่อิช้านจำเป็นต้องเขียนรีวิวในกระดาษ เพราะตอนที่อ่านจบมันก็ ตี3 เกือบๆ ตี 4 แล้ว จะเดินมาเปิดคอมเขียนรีวิวก็บ้าพลังไป๊ (5555+) ก่อนจะเมาท์นิยาย ขอเมาท์ตัวเองก่อนว่า หยิบนิยายขึ้นมาตั้งกะบ่ายโมง เพิ่งได้มาอ่านแบบจริงๆจังสงบๆก็ตอนเกือบๆตี 1 ยอดมากคร่าาาาาาา ยังไม่พอนะคะ
ท่านผู้อ่านคะ!!!! หนังสืออิช้านช้ำไปแล้วคร่าาาาาาา ฮือๆ กระซิกๆ Y___Y เศร้ามากของบอกกกกกกก ช้ำด้วยมือของอิช้านเองนั่นแหละ ก็ไม่ใช่เพราะอะไรเลย เปิดไปเปิดมาอ่านแม่ม 2 รอบรวด (หล่อนต้องบ้าแน่ๆ!!!!!)
คือมันสนุก มันคาใจ มันเจ็บปวด มันสะใจ และมันก็สุขใจ เลยอ่านแบบจัดหนัก Y_Y หนังสือช้ำเลยคร่าาาาา หลากหลายอารมณ์ที่มันปะปนกันมันทำให้อ่านแบบวางไม่ลง แล้วก็บีบหัวใจจนอยากจะหยุดอ่าน วินาทีนั้นอิช้านสับสนค่ะ อิช้านสับสน (ได้ข่าวว่าที่จะหยุดอ่านเพราะหล่อนง่วงไม่ใช่เร๊อะ///เออน่าๆ)
เอาล่ะ ไร้สาระมาไกล (รู้เหมือนกันเร๊อะ!!!) ก็ได้เวลาเข้าเรื่องสักที
บ่องตง!!! ไม่น่าปากเสียบอกไม่มีสปอล์ยเล๊ยยยยย เขียนยากมากสำหรับเรื่องนี้ ฮ่าๆๆๆ แต่ก็ก้มหน้ารับชะตากรรมไปนะ เชื่อเถอะมันต้องมีหลุดมาบ้างแหละ 5555+
ก่อนอื่นเลยนะเคอะ...อิช้านโกรธคุณ ชลนิล มากกกกกก ชนิดเลเวลอัพจากเรื่องเพลิงนาคาที่ทำให้ริวสูญเสียคนรักโดยการตายจาก เรื่องนี้เขียนชะตากรรมของตัวละครได้เจ็บมากค่ะคุณขา เขียนแบบนี้อิช้านเจ็บนะคะ (ทำตัวประหนึ่งเป็นเอื้อกานต์นางเอกของเรื่อง) แต่ถึงจะเจ็บแค่ไหน มันก็ยังเป็นงานเขียนที่ยังคงการันตีฝีปากกาของชลนิลนักเขียนในดวงใจของอิช้านได้อย่างคงเส้นคงวา.........งั้นก็เข้าเรื่องกันเลยเนอะ (หล่อนควรจะเข้าตั้งแต่บรรทัดที่ 3 แล้วย่ะ!?!)
..............................................
(คำโปรยปกหลัง)
อาคม
เสน่หา มนตรา พยาบาท
ผลชันสูตรศพมาเฟียรายใหญ่ที่ขัดแย้งกับลักษณะอาการก่อนตายอย่างน่าพิศวง ดึงให้ เอื้อกานต์ คุณหมอสาวผู้มีสัมผัสพิเศษ และ ทีเกื้อ นายตำรวจหนุ่ม น้องชายฝาแฝด ก้าวเข้าสู่เส้นทางอันมืดดำอำมหิตของการแก้แค้นโดยไม่ทันตั้งตัว
คำสั่งลับจากสำนักงานตำรวจฯ ที่ตกมาถึง ทำให้ทีเกื้อได้รู้ว่าการตายอย่างแปลกประหลาดนี้ มิใช่เพิ่งเกิดขึ้นครั้งแรกหากก่อนหน้านี้ยังมีบุคคลสำคัญที่เกี่ยวพันกับพรรคแกนนำรัฐบาลอีกสามรายเสียชีวิตในลักษณะใกล้เคียงและในช่วงเวลาไล่เลี่ยกัน ทีมสืบสวนพิเศษจึงถูกจัดตั้งขึ้นเพื่อดูแล วีไอพี ที่อยู่ในกลุ่มเสี่ยง และติดตามค้นหาผู้ที่อยู่เบื้องหลังการตายที่ดูคล้ายการฆาตกรรมต่อเนื่องนี้
สัมผัสพิเศษ รวมทั้งความช่วยเหลือจากพี่สาวฝาแฝด ทำให้ทีเกื้อมั่นใจว่า อาวุธ ที่คนร้ายใช้สังหารเหยื่อ คือ อาคม อันลึกล้ำและมีพลังแรงกล้า เหยื่อแต่ละรายจึงถูกปลิดชีวิตอย่างโหดเหี้ยมโดยไร้ร่องรอยหลักฐานใดๆ ที่จะสาวถึงตัวคนร้าย ทว่า...ต่อให้รู้ตัว รู้หน้า ก็ใช่ว่าใครจะหาญกล้าต่อกรกับฆาตกรอาคมเช่นนี้ได้
เหนืออื่นใด ยิ่งสืบสาวลงลึก เขาก็ยิ่งพบว่ามือสังหารลึกลับวนเวียนใกล้ตัวเข้ามาทุกที นายตำรวจหนุ่มจะทำเช่นไร เมื่อเป้าหมายรายต่อไป คือคนสำคัญที่มีความหมายต่อหัวใจซึ่งเขาอาจยอมแลกได้ทั้งชีวิต!
...............................................
อาคม เป็นนิยายลึกลับ แนวสืบสวนสอบสวน ที่มีการฆาตกรรมต่อเนื่องเกิดขึ้นให้คนอ่านได้ลุ้นระทึก ขอบอกเลยว่าพล็อตนิยายเรื่องนี้น่าสนใจมาก เพราะผู้เขียนจัดหนัก จัดเต็ม อินกระแสการเมืองเล็กๆ สะท้อนภาพความเลวทรามของผู้ถือครองอำนาจและเงินได้ส่วนหนึ่ง รวมไปถึงสอดแทรกธรรมะในการครองสติ รู้คิดรู้ทำได้อย่างแนบเนียน สมกับเป็นงานฝีปากกาของชลนิลจริงๆ
วางไม่ลง เป็นความรู้สึกนับตั้งแต่ไล่สายตาอ่านบรรทัดแรก อิช้านโดนของเข้าอย่างจัง เมื่อมีเหตุอันต้องวางมือลายตาจึงเกิดอาการทุรนทุรายอยากอ่านๆ อาาาาา ของรักของข้า (เฮ้ย!!!ผิดเรื่องแล้ว) การดำเนินเรื่องที่รวดเร็วและซ่อนเงื่อนงำอย่างน่าติดตามนั้น ขอบอกว่ามันกระชั้นอารมณ์ งวดเข้ามาทุกขณะเหมือนเราวิ่งไล่ตามผู้ร้ายไปกับตัวเอกจริงๆ ความต่อเนื่องที่กระชากความรู้สึกในสไตล์ของชลนิลกระตุ้นความอยากรู้หน้าต่อไปได้อย่างแนบเนียนจริงๆ แล้วช่วยไม่ได้ถ้าหากให้เปิดไปบทสุดท้ายแล้วไม่สามารถเดาเรื่องราวได้ว่าทำไมมันต้องจบแบบนี้...โฮ๊ะๆๆๆๆ เพราะถ้าเดาออกก็แสดงว่าไม่ได้กำลังอ่านงานของคุณชลนิลค่ะ อิช้านทำมาแล้ว แอบลักไก่อ่านตอนจบ ฮาาาาาา กรีดร้องนะคะ ประกาศก้องถามตัวเองว่า ทำไมจบแบบเน่!!!!! ไม่นะ ม่ายยยยยยยยยยยยยยยยยยย แล้วพออ่านจบเข้าจริงๆ อิช้านก็วางไม่ลงอีกรอบ ไม่เข้าใจ ทำไมต้องจบแบบนี้ ทำไม????????? ถึงจะเข้าใจว่านั่นคือวิถีกรรม และทางที่เขาเลือกเอง มันก็อดสงสารไม่ได้
จากเป็นแต่เหมือนตายจาก จากตายแต่ยังอาวรณ์เหมือนไม่ตายจาก อารมณ์นี้มันเจ็บมากขอบอกกกกกกกกก ยังอิน ยังนอยด์ จนตอนนี้ ยังทวงถามว่า ทำไม????? ถามทั้งๆที่เข้าใจ แต่ก็ไม่อยากให้เป็นแบบนี้
โดยปกติแล้ว นิยายของคุณชลนิลจะมีตัวละครไม่มากนัก แต่ด้วยความที่เรื่องนี้เป็นฆาตกรรมต่อเนื่องหลายศพ ตัวละครเลยเยอะเป็นพิเศษ สิ่งที่อิช้านยอมรับในฝีมือของคุณชลนิลมากคือเรื่องของการกระจายบท ทึ่งมากที่รู้สึกว่าตัวละครทุกตัวมีความสำคัญ ตัดออกไปไม่ได้เลยแม้แต่เป็นตัวประกอบเล็กๆ คือความรู้สึกในการอ่านนิยายมันบอกได้ว่า สำหรับงานของคุณชลนิลแล้ว ตัวละครสำคัญไม่จำเป็นต้องเด่นทุกหน้า มันกลมกล่อม กำลังพอดี ทุกตัวละครต้องโลดแล่นไปตามหน้าที่ของตัวเอง ขาดไปเรื่องก็สะดุดไม่สมูธ แล้วก็บอกเลยว่าเรื่องนี้ทำใจเลือกไม่ถูกจริงๆว่าให้ใครมาเป็นพระเอกในหัวใจ แต่อย่างว่าแหละ ตาชั่งมันก็เอียงๆ เทใจให้ทรงกลดไปเยอะมากกกกก เพราะรูปลักษณ์พ่อเจ้าประคุณช่าง กรี๊ดดดด ชวนกรี๊ดมาก
พอพูดถึงตัวละคร...อิช้านก็บอกได้ว่า ทรงกลด นี่ล่ะ คนที่เป็นทั้งพระเอกและผู้ร้ายของเรื่อง อย่าถามว่าบอกแบบนี้แล้วจะสปอยล์จนหมดสนุกหรือเปล่า บอกเลยว่าไม่ค่ะ เพราะคุณชลนิลเจตนาบีบความรู้สึกคนอ่านด้วยการให้เรารู้ เราสงสัยไปพร้อมๆกับทีเกื้อแล้ว...ทรงกลดเป็นพระเอกผู้มีชะตากรรมอันน่าสะเทือนใจ และเป็นผู้ร้ายที่มีความน่าสะพรึงกลัวด้วยแรงอาฆาตและความสามารถด้านคาถาอาคม...ความเป็นพระเอกที่สมบูรณ์แบบของเขาคือ รูปหล่อ พ่อรวย หน้าที่การงานดี นิสัยดี รักเดียวใจเดียว เข้มแข็ง แต่ก็อ่อนโยนอยู่ในที รักความยุติธรรมและเชื่อมั่นในความศักดิ์สิทธิ์ของกระบวนการยุติธรรม แต่อุบัติเหตุของชีวิตก็พรากทุกอย่างไปจากเขา พรากกระทั่งความเป็นตัวตนของเขาไปจนหมด<<<<นี่ล่ะที่บอกว่าโกรธคุณชลนิลมาก ส่งพี่กลดของอิช้านมาเป็นฆาตกรต่อเนื่องได้ยังไง...คุณชลนิลเขียนให้เขาคือส่วนเติมเต็มในชีวิตของทีเกื้อและเอื้อกานต์เลยนะ เป็นจุดเชื่อมโยงของคำว่าครอบครัวไม่ใช่เหรอ? แล้วทำอย่างนี้กับอิช้านทำม๊ายยยยย?
ไหนๆก็ร่ายยาวมาขนาดนี้แล้วก็ขอพูดถึงทีเกื้อและเอื้อกานต์ด้วยเลย...ทั้งคู่เป็นฝาแฝดชายหญิงที่มีอำนาจพิเศษ สัมผัสเร้นลับเฉพาะตัว ที่ทำให้เขามีโอกาสได้เดินทางไปพบกับฆาตกรต่อเนื่องตัวจริง อันมีจุดเชื่อมโยงที่แสนเศร้ากับพวกเขา ตัวละคร 2 ตัวนี้ แทบจะเรียกได้เต็มปากเลยว่าเป็น ตัวละครที่แทน...ความดี ความบริสุทธิ์ และความมีสติได้อย่างชัดเจน
เอื้อกานต์
แฝดผู้พี่ที่เป็นคุณหมอสาว นอกจากจะมีจิตสัมผัสแล้ว เอื้อกานต์ยังมีพลังพิเศษอันน่าทึ่งสมกับการเป็นหมอ และอยู่ในฐานะผู้ให้อย่างแท้จริง เอื้อกานต์เป็นตัวละครที่สะท้อนให้เห็นการจัดการรับมือกับความทุกข์และการสูญเยที่ดีที่สุด เธอสูญเสียคนรัก และครอบครัวของคนรักไป แต่เธอก็ผ่านมันมาทั้งหมดได้ด้วยสติและธรรมะ เอื้อกานต์จึงเป็นตัวละครที่ตอบโจทย์ความทุกข์ได้ชัดเจนและเห็นผลที่สุด ตรงใจอิช้านมากกกกกกก เป็นผู้หญิงที่อ่อนโยน แต่ไม่อ่อนแอ มีสติรู้คิดพร้อมรับมือทุกปัญหา และเป็นผู้ให้อย่างแท้จริง การให้ที่สามารถเอาชนะโทสะจริตของคนที่รังเกียจเธอมาทั้งชีวิตมันเป็นอะไรที่กินใจสุดๆ
ทีเกื้อ ...แฝดผู้น้องที่มีสัมผัสพิเศษเหมือนกับแฝดผู้พี่ เพียงเขาไม่สามารถเข้าถึงได้มาเท่าพี่สาว อาจเพราะเขาเป็นผู้ชายมีจิตที่หยาบกว่า เลยกว่าที่จะเข้าใจและเข้าถึงได้นั้นช้ากว่าผู้พี่ไปหลายก้าว ทีเกื้อเป็นตัวแทนของคนดีที่ยังเชื่อมั่นในกฎหมายและกระบวนการยุติธรรม ซึ่งเขามีต้นแบบมาจากตาผู้เป็นตำรวจ และทรงกลดผู้ชายที่เขานับถือเหมือนพี่ชายแท้ๆ ทีเกื้อเป็นผู้ชายธรรมดาที่แม้ท่าทีภายนอกจะแข็งกร้าว แต่เขาก็อ่อนโยน เจียมเนื้อเจียมตัว และแยกเรื่องหัวใจออกจากหน้าที่ได้อย่างสิ้นเชิง จนทำให้เขาต้องปล่อยมือจากความรักเพราะเข้าใจดีว่าทั้งตนเองและคนรักต่างก็มีหน้าที่ที่ต้องรับผิดชอบ ทีเกื้อจึงเป็นตัวแทนของผู้ที่เชื่อ และวาดหวังว่าจะทำสังคมให้ดีขึ้นด้วยกฎหมาย แม้จะมีสำนึกอยู่ในสมองก็ตามว่าบางครั้งกฎหมายก็ทำอะไรคนบางกลุ่มไม่ได้ แต่เขาก็อดทนเพื่อที่จะเชื่อมั่นต่อไป
3 ตัวละครหลักที่เป็นตัวเดินเรื่อง ต่างคน ต่างก็มีความดีอันเกิดจากการหล่อหลอมมาตั้งแต่เด็กเป็นที่ตั้ง เป็นพื้นฐานของจิตใจ แต่จุดหักเหของชีวิตก็ผลักให้คนที่เคยดีคนหนึ่งมาเป็นฆาตกรต่อเนื่องที่จบอยู่ในหุบเหวแห่งความอาฆาตแค้น แม้วิธีการฆ่าจะไม่ได้เปื้อนเลือด แต่เจตนามันชัดเจนที่บอกถึงการกระทำแล้ความคิด ทรงกลดทิ้งชีวิตของตัวเองไปแล้วพาตัวเองเข้าสู่อาคมและมนตร์มืดเพื่อที่จะกลับมาจัดการกับคนที่ทำลายครอบครัวของเขาอย่างสาสม โดยมีอาจารย์ของเขาเป็นผู้ถ่ายทอดวิชาให้ เอาเข้าจริงๆ อิช้านอ่านแล้วยังอยากให้มีทรงกลอดอยู่บนโลกนี้จริงๆเลย งคมอาจจะต้องการวิธีลัดแทนกระบวนการยุติธรรมที่กำลังคลายความศักดิ์สิทธิ์ลงก็ได้
มีอยู่ตอนหนึ่งที่ทรงกลดตั้งคำถาม...ซึ่งสรุปความได้ประมาณว่า รู้สึกยังไงที่เห็นคนชั่วลอยนวลและเสวยสุขอย่างมีหน้ามีตาในสังคม รู้สึกยังไงหากต้องปล่อยคนที่เรารู้แก่ใจว่ามันชั่วด้วยเหตุเพราะพยานหลักฐานมันอ่อน อิช้านสะอึก เพราะนั่นมันคือความจริง ความจริงที่รู้สึกโกรธ รู้สึกแค้น รู้สึกไม่ยุติธรรม แต่ทำอะไรไม่ได้ นอกจากเฝ้าดูด้วยความอัดอั้นตันใจ อิช้านเห็นด้วยกับทรงกลด ใช่! กฎแห่งกรรมมันมี แต่มันทำงานช้าเกินไปจริงๆ
สำหรับนิยายเรื่องนี้อิช้านคงไม่ต้องพูดอะไรมากแล้ว เพราะภาษาการบรรยายที่สะท้อนภาพออกมาได้ชัดเจนจนต้องอึ้ง ทึ่ง และแอบหวาดกลัว คุณชลนิลบรรยายได้เห็นภาพมากค่ะ อิช้านหลอนนนนนนน ยอมรับเลยค่ะว่าฝีปากกาของคุณชลนิลไม่เคยตกจริงๆ สมกับตำแหน่งนักเขียนในดวงใจลำดับต้นๆ ของอิช้านมากกกกก ไม่ผิดหวังกับการหยิบงานมาอ่านซ้ำแล้วซ้ำเล่า มันเป็นความพอดี พอเหมาะ เท่าที่นิยายเล่มหนึ่งจะให้ได้ ณ จุดนี้ ใครจะตราหน้าว่าอิช้านอวย อิช้านก็หาแคร์ไม่ การพูดถึงนักเขียนที่รัก อิช้านไม่เคยน้อยอยู่แล้ว ฮาาาาาาาา
เอาเป็นว่าลากยาวมาถึงตรงนี้ไม่รู้ว่าจะเรียกรีวิวได้หรือเปล่าเนี่ย (ดันออกทะเลไปเยอะ 555+) แต่อยากบอกว่าเรื่องนี้ มันสนุกโดยพล็อต สนุกโดยเนื้อหาที่ชวนติดตาม สนุกด้วยบทบรรยายที่เห็นภาพ สนุกที่อ่านแล้วมันเหมือนตลกร้ายที่พอเงยหน้าขึ้นมาจากหนังสือ ก็เจอกับความจริงบางแง่มุมของสังคม ชนิดที่เห็นกันอยู่ทนโท่ แถมยังเป็นนิยายที่สอดแทรกธรรมะได้รู้สึกว่าเราไม่ได้ถูกยัดเยียด แต่มันเป็นวิถีที่ตัวละครทำได้ เราก็ทำได้ ไม่ได้ยากเย็นเกินทำความเข้าใจ
ถึงแม้ว่าสุดท้ายแล้วอิช้านจะโกรธคุณชลนิลแค่ไหนที่เขียนบทสรุปให้เอื้อกานต์กับทรงกลดแบบนี้ แต่อิช้านก็ยังรักนามปากกา ชลนิล อยู่ดี ยังคงรอเสมอนะคะสำหรับเรื่องใหม่ (นาน น๊านนนนน นาน เท่าไหรก็รอ!!!!!!!!!!!!)
ป.ล. เป็นรีวิวที่ยาวและเขียนยากมากกกกกกกกกกก++++++
ป.ล. (อีกที) อิช้านแนะนำแบบเต็มปากเต็มคำเลยค่ะว่าสนุกมากกกกกกกกกกกกก++++
ป.ล.(สุดท้ายจริงๆนะ) อยากให้คุณชลนิลมางานหนังสือเดือนตุลาจุงงงงงง เค้าอยากเจอตัวจริง อยากขอลายเซ็น เค้าปลื้มมมม เค้าฝัน เค้าอยากเจอ Y____Y <<<< นี่เค้า โดนของ เข้าอย่างจังแล้วสินะ
|
|
วันที่: 12 พฤศจิกายน 2556 เวลา:19:20:04 น.
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed 
Smember
ผู้ติดตามบล็อก : 5 คน [?]
