สายสวาท____ผู้เขียน : อยุทธ์
สนพ.คำต่อคำ
.......................................
หลังจากที่ลังเลอยู่นานว่าจะจัดการกับกองดองของตัวเองยังไงดี
ก็ตัดสินใจหยิบนิยายตามคำแนะนำของพี่อ้อยขึ้นมา
ว๊ากกกกก เริ่มอ่านตอนเที่ยงคืน รู้สึกตัวอีกทีตอนจบเล่มมันก็ตี 5 แล้ว
บร๊ะเจ้า!!!!! เป็นนิยายที่วางไม่ลงจริงๆ
.............................................
(คำโปรยปกหลัง)
ใครจะคิดว่าการช่วยเหลือนักศึกษาเกเรที่โดนคู่อริยำเละข้างถนน
จะเป็นจุดเริ่มต้นของ สิ่งดีๆ ในชีวิตไปได้...ลลินก็ไม่เคยคิด
โดยเฉพาะเมื่อเธอได้เริ่มต้น สิ่งดีๆ นั้นแล้ว กับชายหนุ่มอีกคนที่ถึงพร้อมทั้งฐานะ
ชาติตระกูล และ ความรัก อย่างที่ผู้หญิงคนหนึ่งจะพึงปรารถนา
แต่มันก็เป็นไปแล้ว...เป็นไปพร้อมๆกับที่โลกใบเดิมที่เธอรู้จัก
ถล่มล่มลงในพริบตาเมื่อหญิงสาวอีกคนโผล่เข้ามาในชีวิต
ความรักที่เชื่อว่าจริงจัง มั่นคง ไม่มีวันผันแปร เลือนหายคล้ายไม่มีอยู่จริง
ที่เหลืออยู่ตรงหน้าคือลูกชายหนึ่งคน
กับหนุ่มน้อยที่ยังไม่พ้นสถานะนักศึกษามหาวิทยาลัย
เพื่ออนาคตของลูกชาย ลลินฉุดตัวเองขึ้นจากหลุมดำของความรักครั้งเก่า
เดินหน้าสู่ชีวิตใหม่ โดยมีมือแข็งแรงของหนุ่มน้อยนัยน์ตาสีเทา
ท่าทางเจนโลกกว่าเธอหลายเท่า คอยเป็นพี่เลี้ยง
ไม่น่าเชื่อว่ามันจะสำเร็จหากมันก็เป็นไปแล้ว...
เป็นไปราวกับพระเจ้าให้รางวัลปลอบโยนหัวใจ
ชีวิตควรเดินหน้าไป ไม่ถอยหลัง บทเรียนในอดีตบอกลลินเช่นนั้น
หากแต่เยื่อใยสายสวาทยังไม่สิ้น...
จะผิดไหมถ้าเธอจะย้อนกลับไปสะสางอดีต เพื่อเริ่มต้นใหม่อีกครั้ง?
สายสวาทเป็นนิยายรักดราม่า ที่เน้นเรื่องความสัมพันธ์ระหว่างตัวละครในด้านครอบครัว ชีวิตคู่ และความรัก ชื่นชมจากใจเลยว่า เมื่ออ่านจบแล้ว ไม่มีคำไหนเหมาะที่จะเป็นชื่อเรื่องได้ดีเท่าคำนี้ สายสวาท
นิยายภาษาสวยที่อ่านได้ลื่นไหลอย่างไม่ติดขัด กับบทสนทนาของตัวละคร และบุคลิกของตัวละครแต่ละตัวที่ให้ความสมจริง ที่อ่านแล้วเรียกว่า สะเทือนซาง คร่าาาาาาาาาา ท่านผู้โชม (อะไรคือสะเทือนซางแว๊!!!!)
พูดได้เต็มปากเต็มคำเลยว่านิยายเรื่องนี้สนุก และมีแง่คิดแง่มุมดีๆ อบอุ่นด้วยความรัก รวมถึงหน่วงๆหัวใจกับความไม่รักด้วย อ่านแล้วแอบมีน้ำตาซึมหลายตลบ T^T สะอื้นเป็นระยะๆ ด้วยความสงสาร เห็นใจ และอินอย่างมากมาย
พูดถึงตัวละครที่มีความสมจริง ก็ต้องบอกว่าชอบทุกตัว ชอบความมีเหตุมีผลที่ใส่ลงไป เป็นความรู้สึกถึงแง่งามความดีที่ซุกซ่อนอยู่ในหัวใจ กระทั่งตัวละครสีเทาๆ ที่ค่อนไปทางดำ อย่างมุกดาที่เข้ามาเปลี่ยนชีวิตนางเอกของเรื่อง แม้ว่าจะทำทุกอย่างโดยเจตนาหรือตามน้ำ แต่ผลสุดท้ายแล้วเธอก็ยอมรับ และเข้าใจทุกอย่างได้ในที่สุด เข้าได้อย่างสมเหตุสมผลโดยที่ไม่ได้ทิ้งตัวตนของความเป็นมุกดาไป
กับตัวละคร ลลิน นางเอกของเรื่อง ยอมรับเลยว่าชอบมากๆ เพราะเป็นตัวละครที่มี Before และ After อย่างชัดเจน ในวันที่เธอ คือคนที่ไม่มีค่าสำหรับใคร แต่เธอกลับเป็นแสงนำใจให้กับคนๆหนึ่งอย่างไม่รู้ตัว ประโยคนี้มันผุดขึ้นมาทันทีที่อยากจะนิยามความสำคัญของเธอ
อิช้านชอบพัฒนาการของตัวละครตัวนี้มาก ถึงแม้ว่าหลังจากที่แยกทางจากสามีแล้ว เธอได้รู้จักโลกมากขึ้น กร้านโลกขึ้น แต่เธอก็ไม่ได้ทิ้งตัวตนของลลินคนเดิมที่อ่อนหวาน อ่อนโยน และแคร์ผู้คนรอบข้างอยู่เสมอไป เพียงแต่ว่าเธอแกร่งขึ้นและมีวิธีแสดงออกที่ซับซ้อนมากขึ้นการวางบท วางตัวละครภายใต้เงื่อนไขมันทำให้สนุกมากที่จะมองดูชีวิตของเธอเมื่อเวลาผ่านไปแล้ว และอีกจุดที่อิช้านชอบ...ในตัวละครตัวนี้ คือ ความสมจริงด้านความรู้สึก...ชอบที่เธอไม่หลอกตัวเองและหลอกพระเอกว่าเธอสามารถลบความรักครั้งแรกออกไปจากใจได้แต่เธอทำให้เห็นว่า ความรักครั้งแรกมันคืออดีต และมีความรักครั้งใหม่เป็นปัจจุบันและอาจจะหมายรวมไปถึงในอนาคตด้วย
มาถึงตัวละครอย่างอเล็กซ์พ่อพระเอกของเรื่อง กรี๊ดมากค่ะขอบอกกกกกกกกกกก อเล็กซ์ไม่ใช้พระเอกที่ขาวสะอาด หากแต่เขาเป็นเด็กหนุ่มผู้แสวงหาความรัก โดยไม่รู้ว่าวิธีที่เขาเลือกนั้นมันได้ความรักที่แท้จริง หรือเพียงแค่ความสนุกชั่วข้ามคืน จนกระทั่งวันที่เขาได้มาเจอนางเอก การเป็นส่วนหนึ่งในครอบครัวที่เขาโหยหานั้น ยิ่งทำให้เขาก่อสำนึกผิดชอบชั่วดีขึ้นมา และหยุดไขว่คว้าความรักที่จอมปลอมลง ลลินและลูกจึงกลายเป็นส่วนเติมเต็มที่เขาใช้เวลารอคอยถึงสิบปีเพื่อจะได้ครอบครองอย่างสมบูรณ์ และเพราะอเล็กซ์เป็นตัวละครกร้านโลก (พ่อพระเอกของอิช้านเสียเลยนะเนี่ย ฮ่าๆๆๆ) วิธีคิด วิธีแสดงออก หรือคำพูดจึงดูเข้าใจโลกและยอมรับความจริงได้มากกว่า ซึ่งมันเป็นเสน่ห์ ที่บางครั้งเขาก็ดูเหมื่อเด็กหนุ่มอายุ 20 เลือดร้อน บางครั้งก็กลายเป็นผู้ใหญ่ที่เป็นผู้นำได้อย่างน่าชื่นชม (ถ้าอิช้านเป็นลลิน อิช้านก็เลือกคร่าาาาาาาา ทั้งหล่อทั้งแซ่บ นี่ล่ะใช่สุดๆ ฮ่าๆๆๆ) สารภาพค่ะไม่ใช่แค่นางเอกของเรื่องนะที่ตกหลุ่มรักพ่ออเล็กซ์น่ะ เพราะอิช้านก็รักไปแล้ว หมดจายยยยยยยยย (กริ๊กกกกกริ้วววววววส์!!!!)
และมาถึงตัวละครต้นเหตุของเรื่องอย่างราเมธ สามีเก่าของนางเอก...เป็นตัวละครที่บอกว่ายังไงดีล่ะ คือสะท้อนภาพของผู้ชายแสนดีแต่มีเมียน้อยได้อย่างหมดจด มันอธิบายเป็นคำพูดไม่ออกแฮะ จะว่ายังไงดีล่ะ เป็นพ่อที่ดี เป็นสามีที่ดี เป็นลูกที่ดี แต่วันหนึ่งเขารู้สึกว่าสิ่งที่มีมันไม่พอ เลยแสวงหาสิ่งที่คิดว่าดีมาเติมเต็ม โดยที่ไม่รู้ว่าความเข้าใจของตัวเองมันผิด เพราะมันไม่ได้เติมเต็ม แต่ทุกอย่างมันกลายเป็นน้ำล้นแก้ว ที่ต้องมีบางส่วนหกออกไป แล้วบังเอิญส่วนที่มันหายไปคือ น้ำทิพย์ของชีวิตเสียด้วย และทิฐิ ความเห็นแก่ตัว ความรักที่อยากรั้งอยากครอบครอง ความหวง มันก็ทำให้ทุกๆอย่างของเขาพังลง เป็นตัวละครที่อ่านแล้วอิช้านเห็นว่า น่าสมเพชมากกกกกกก ถึงความพยายามแก้ไขมันจะทำให้ดูน่าสงสารขึ้นอีกนิด แต่อิช้านก็ยังคงสมน้ำหน้า ที่นางเอกไม่เลือกที่จะกลับมาหาเขาอีกแล้ว ถึงจะบอกว่าสมเพชกับตัวละครอย่างราเมธ แต่ก็ยังแอบชื่นชมในความรักลูก ความเป็นผู้นำ เป็นนักบริหารที่สุขุมและมั่นใจในตัวเองมากของตัวละครตัวนี้อยู่ดี แต่หลังจากอ่านจบแล้วก็อดรู้สึกไม่ได้ว่าตัวละครของราเมธ แท้จริงแล้วรักลลินมาก จนไม่อาจจะสูญเสียเธอได้จริงๆ หรือว่าเขารู้สึกสำนึกผิดกับสิ่งที่ผ่านมา และเมื่อได้พบลลินในลุคใหม่ที่สามารถเติมเต็มในสิ่งที่เขาเคยมองว่าเธอขาดไป มันทำให้เขาเพิ่งมาตกหลุมรักเธอย่างลึกซึ้งหรือเปล่า ตัวละครตัวนี้อาจจะเป็นตัวละครเดียวที่อิช้านอ่านแล้วรู้สึกว่า รักคลุมเครือพอสมควรเลย แต่ส่วนหนึ่งมันอาจจะเป็นเพราะว่าเขารักตัวเองมากกว่า ปัจจัยความรักของเขาเลยเริ่มต้นจากความต้องการของตัวเองก่อนที่จะให้ทั้งใจ
นี่ยังไม่นับตัวละครอื่นๆที่มีสีสันและน่าเอ็นดูอย่างตาเล็กลูกชายของนางเอกอีกนะ เขียนซะแบบว่าอยากเห็นอนาคตของพ่อคุณเลย น่ารักมากกกกกก เป็นส่วนผมที่ลงตัวสุดๆ ยิ่งตอนที่อยู่กับน้องสาวต่างแม่ด้วยแล้ว อิช้านกรี๊ดดดดคร่าาาาาาา ความนิยมนี่สูสีตีคู่มากับพระเอกของเรื่องทีเดียวเชียวอิอิอิอิ
ยอมรับเลยว่านิยายเรื่องนี้เป็นนิยายดราม่าพล็อตธรรมดาๆ ที่ขอบอกว่าไม่ธรรมดาเลยจริงๆ อ่านแล้วกระชากใจมากๆ ด้วยเพราะสิ่งที่ผู้เขียนได้ใส่ลงไปเป็นพื้นฐานของตัวละครแต่ละตัว คำพูด รวมไปถึงการสอนใจทั้งเรื่องความรักและชีวิตคู่ อ่านแล้วรู้สึกแบบว่า เฮ้ย!!!! หล่อนดองมาได้ยังไงตั้งนานเนี่ยเล่มเนี่ย
ขอบอกว่าเป็นนิยายที่อิช้านนำมาจัดขึ้นชั้น อ่านได้อีกหลายๆรอบอย่างแน่นอน และจะยังคงกรีดร้องดังๆ ให้กับอเล็กซ์ ผู้ชายที่อดทนรอด้วยความหวังเพียงน้อยนิดกับคำว่า อาจจะ ของผู้หญิงที่เขารัก แอร๊ยยยย ไม่ได้ฟินจิกหมอน แต่อิ่มรักแบบกำซาบถึงทรวง (คำน้ำเน่ามว๊ากกกกก แหวะ!!!)
วันที่: 13 พฤศจิกายน 2556 เวลา:17:27:08 น.
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed 
Smember
ผู้ติดตามบล็อก : 5 คน [?]
