Business as usual

อาทิตย์ที่ผ่านมาไปลุย business trip แรกของงานใหม่ที่กรุงเทพกับกัวลาลัมเปอร์มา เป็น Business trip ที่ประทับใจที่สุด เพราะว่ากินเหล้าเมาเกือบทุกวัน ฮ่าฮ่า

หัวหน้าคณะผู้แทนทางการค้าคือมิสเตอร์ L

ผู้ร่วมทางอีกสามคนคืออิเดี๊ยน เดวิด วิศวกรหนุ่มน้อยและมิคาเอล project manager

วัตถุประสงค์ของการเดินทางคือ ไปกินเหล้า

เขียนผิด เอาใหม่

วัตถุประสงค์การเดินทางคือ มิคาเอลไปติดตามความคืบหน้าของโปรดัคใหม่ วิศวกรเดวิดจะไปเคลียสเปคกับซัพพลายเออร์ที่เมืองไทย มิสเตอร์ L จะพาอีเดี๊ยนไปแนะนำให้ซัพพลายเออร์ในมาเลเซียรู้จักตัวจริงเสียงจริง

ออกเดินทางจากจาก Lund ตอนสาย ๆ วันศุกร์ซึ่งเป็นวันที่อากาศดีสุด ๆ พยากรณ์อากาศบอกว่าอากาศจะดีแบบนี้ไปตลอดสัปดาห์ อีเดี๊ยนเริ่มบ่นหงุบหงิบว่าทำไมต้องให้ (กรู) ไปตอนที่สวีเดนอากาศดี ๆ ด้วย

มิสเตอร์ L หัวหน้าคณะตอนนั่งรถไฟเข้าสนามบิน CPH โปรดสังเกตว่าท้องฟ้าเหนือทะเล Öresund อากาศแจ่มจ้า




ไปถึงสนามบิน คิวเช็คอินของ TG ยาวแบบเลื้อยไปเลื้อยมาเป็นปกติ อีเดี๊ยนใช้บัตรเบ่งตรงเข้าไปในช่องคิวสั้น คุณพี่ผู้หญิงคนไทยรีบเข้ามาสกัดดาวรุ่ง รีบควักเอาบัตรสามสิบบาทรักษาทุกโรคของการบินไทยให้คุณพี่ดู คุณพี่ก็อนุญาตให้ผ่านเข้าช่องคิวสั้นไปได้ทั้งสี่คน

เครื่องบินถึงกรุงเทพเช้าวันเสาร์ แยกย้ายกระจัดกระจัดกระจายกันไปนอน มิสเตอร์ L และสองหนุ่มพักที่โรงแรมแถว ๆ สุขุมวิทซอย 5 กระเหรี่ยงสาวไทยหนีไปนอนที่คฤหาสน์ ณ ตำบลบางคูวัด Yippy!



ได้เจอพ่อกับแม่ ได้กอดหมาพุ๊งกี้กับหมาเบอร์ดี้ ได้นั่งเล่นในสวน มีเวลาพบเพื่อน ๆ ไปหาหมอฟัน ปิดท้ายด้วยการกินส้มตำกับไก่ย่าง มีความสุขจัง



ทำงานที่กรุงเทพสองวันครึ่ง อีเดี๊ยนต้องช่วยเดวิดแปลอังกฤษเป็นไทยปากเป็นระวิง เนื่องจากคุณเดวิดเธอเป็นหนุ่มอังกฤษ พูดอังกฤษแบบอังกริ๊ด อังกริด (มิสเตอร์ L บอกว่าดีเท่าไรแล้วที่ไม่ได้พูดสำเนียงลิเวอร์พูล)

พี่น้องประชาชนชาวไทยในห้องประชุม นั่งอ้าปากหวอตอนคุณเดวิดเธอพ่น ๆ ๆ ๆ เบอร์มิงแฮมไดอาเล็คของเธอเป็นชุด ๆ มิสเตอร์ L เห็นท่าไม่ดีเลยเอาศอกกระทุ้งอีเดี๊ยนให้ช่วยล่ามเดวิดและพี่น้องชาวไทยเข้าไว้ด้วยกัน

วันพุธบ่าย กราบลาพ่อแม่ที่รัก จูบลาน้องหมา เผ่นขี้นลิโม่แท๊กซี่ที่มาจอดรออยู่หน้าบ้าน (บริษัทจ่ายอ่ะ จะนั่งแท๊กซี่ป้ายเหลืองไปทำไม) ไปต่อเครื่องบินไปกัวลาลัมเปอร์

มิสเตอร์ L หลับสลบหมดสภาพบนเครื่องไป KL เพราะกระดกไวน์แดงระหว่างอาหารไปแบบนับแก้วไม่ถ้วน



ส่วนอีเดี๊ยนนั่งว่างจัด ไม่มีอะไรทำ เลยเอากล้องขึ้นมากดนั่น โน่น นู่นเล่น



เครื่องลงที่ KLIA ตรงตามเวลา แต่ที่ปากประตูเครื่องวุ่นวายมาก กระเหรี่ยงเริ่มบ่นหงอดแหงด คุณพี่ฝรั่งที่ยืนอยู่ข้างหน้าหันมาบอกว่านายกซาหมักกำลังจะลงจากเครื่อง

โฮะ โฮะ โฮะ ดีใจจังได้นั่งเรือบินลำเดียวกับทั่นนายกซาหมัก

But I wonder what’s heck he is going to do in Malaysia.

รอรับกระเป๋าที่สนามบิน KLIA เพิ่งเห็นเดวิดเต็ม ๆ ตา ใส่เสื้อ Hard Rock cafe Bangkok ซะด้วย



Tourist โค่ด ๆ

เล่าให้เดวิด (ซึ่งเดินทางมาเอเชียเป็นครั้งแรก) ฟังเรื่อง Ranking สี่อันดับของคนต่างชาติในเมืองไทย

อันดับหนึ่ง Expat
อันดับสอง Businessman
อันดับสาม Tourist
อันดับสี่ Bagpacker

เดวิดฟังแล้วหัวเราะชอบใจ และพยายามแอ๊คท่า Businessman ตลอดการเดินทาง มาตกม้าตายตรงเสื้อ Hard Rock cafe นี่เอง ฮ่าฮ่า


เราเข้าพักโรงแรมหรูย่าน KLCC ชื่อ Treaders Hotel มีวิวนอกหน้าต่างเป็น the twin towers มิสเตอร์ L จัดการเรื่องโรงแรมให้ชาวคณะอย่างดีด้วยห้องพักบน Executive floor พร้อมฟรีอินเตอร์เนท ฟรีบาร์ เป็นเวลาสามวันสองคืนด้วยสนนราคา RM470 ++ สะสมแต้มกับการบินไทยก็ได้ด้วยนะจ๊ะ

You did a good job! Mr. L.



ไฮไลท์ของการเลือกห้องพักในระดับ The Trader Club คือการได้สิทธิใช้บริการ The Trader Lounge ตั้งแต่ห้าโมงครึ่งจนถึงทุ่มครึ่ง มีอาหารประเภทฟิงเกอร์ฟูด ฟรีบาร์ ชากาแฟให้เลือกดื่มเลือกกินตามความพอใจ

งานนี้ทั้ง Businessmen และ businesswoman เมาปลิ้นเลยค่ะพี่น้อง




อย่าเพิ่งคิดว่าพวกเราเอาแต่ปาร์ตี้ ปาร์ตี้นะก๊ะ งานก็ทำค่ะ ทำเยอะด้วย แต่เล่าให้ฟังไม่ได้ เพราะว่ามันเป็นฟามลับ เล่าให้ฟังแต่เรื่องเฮฮาปาร์ตี้เฮฟวี่ปาจิงโกะหลังเลิกงานก็แล้วกัน

โหมดทำงาน



โหมดไม่ทำงาน





สภาพกระเป๋าเดินทางของ Buninesswoman ในวันท้าย ๆ ของการเดินทางช่างเป็นระเบียบเรียบร้อยเป็นระเบียบสมกับเป็นกระเป๋าเดินทางของกุลสตรีไทยมาก



วันสุดท้ายในมาเลเซีย เราทำงานกันจนถึงบ่ายสองโมง ไปถึงสนามบินตอนบ่ายสามเครื่องบินออกจาก KLIA สี่โมงเย็น ถึงกรุงเทพสามทุ่ม รอเปลี่ยนเครื่องที่สุวรรณภูมิเกือบสี่ชั่วโมง จากนั้นต่อเครื่องกรุงเทพ โคเปนเฮเกนเกือบสิบเอ็ดชั่วโมง รวมระยะเวลาที่ต้องรอและนั่งเครื่องบินไม่น้อยกว่าสิบแปดชั่วโมง

อืมมมมมมมมมมม such a long day!

ชีวิตการเดินทางของ Businessman กับ Businesswoman จะเป็นแพทเทิร์นแบบนี้ละค่ะ

ฟังที่เขาเล่า (ตอนสมัยเริ่มทำงานใหม่ ๆ) เราก็ฝันเฟื่องว่าอยากเป็น international businesswoman กับเขาบ้าง เพราะมันฟังดูหรูหราดี ได้เดินทางไปโน่นมานี่ พักโรงแรมดี ๆ พบผู้คนมากมาย

พอได้เป็นจริง ๆ ก็ …….. อืมมมมมมมมมมมมมมม

ถามว่าชอบไหม ก็ทำได้นะ บางทีก็สนุก (อย่างทริปนี้ สนุกมากมาย)

บางทีก็น่าเบื่อ เพราะว่าเราต้องรักษาตารางเวลาให้ดี ทั้งเวลาเดินทาง เวลาประชุม เวลาตอบเมล์และส่งรายงาน ถ้าพลาดไปจุดหนึ่ง จุดอื่น ๆ มันก็จะรวนไปด้วย ถ้ารวนมาก ๆ ก็จะทำให้เราสติแตก

มันเครียดนะจ๊ะชีวิตแบบนี้

วิธีแก้เบื่อแก้เครียดเวลาอยู่ไกลบ้าน ในสถานที่ที่ไม่คุ้นเคย เรามักจะไปกินเหล้ากันค่ะ

เมื่อปีที่แล้ว อีเดี๊ยนเดินทางเยอะมาก สามีมักโทรไปหาด้วยความเป็นห่วง โทรไปทีไรปรากฏว่านังเมียเมาเหล้าทุกที จนสามีเริ่มกลัวว่าอีเมียจะได้โรค Alkoholism เป็นของแถมจากการทำงาน

---------

สามทุ่มกว่า ๆ เครื่องถึงกรุงเทพ เวลาบอร์ดดิ้งของเครื่องไปโคเปนเฮเกนคือเที่ยงคืนสี่สิบนาที

อืมมมมมมมมมมมม

เราเอา Mr. L และกระเป๋าคอมพิวเตอร์ไปทิ้งไว้ในเล้าการบินไทย (เดวิดกับ Mikael ถูกทิ้งไว้ข้างนอกเพราะกระเหรี่ยงมีบัตรสามสิบบาทอยู่คนเดียว) จากนั้นก็ไปเดินตุหรัดตุเหร่ฆ่าเวลาในสุวรรณภูมิ superstore

รู้สึกผิดบาปเล็กน้อยที่ทิ้งสามีไว้คนเดียวที่บ้าน เลยซื้อ Single Malt Whisky ไปปลอบใจหนึ่งขวด แอบแวะไปร้าน Ferragamo เอาเบี้ยเลี้ยงจำนวนหนึ่งไปทิ้งไว้ที่ร้านอีกแล้ว เวงกำจริง ๆ

เจอ Mikael หน้าร้าน Catier เลยชวน Mikael แวะไปนั่งลองแหวน Love กับแหวน Infinity เล่น ๆ ทำฟอร์มว่าเป็นแฟนกัน เลือกลองวงที่แพง ๆ แบบแสนบาทขึ้นไป ลองแหวนเสร็จก็ไปลองนาฬิกา Tank ต่อ

ลองไปแบบนั้นแหละ ไม่ซื้ออะไรหรอก ไม่มีตังค์ ฮ่าฮ่าฮ่า

เดินไปเดินมาก็เจอเอาเดวิด สองหนุ่มชวนกันไปหา Sport Bar นั่ง เราไต่บันไดเลื่อนลงไปหา Mr. L ในเล้า

เจอ Mr. L นั่งเมาแประอยู่ในโซฟา แกบ่นว่าเราหายไปตั้งชาติหนึ่ง ส่ง sms ไปก็ไม่ตอบ

ก็คนกำลังอยู่ในโหมดชอปปิ้ง จะเอาเวลาที่ไหนไปตอบ sms

Mr. L บ่นพึมพำน้อยอกน้อยใจ (ผลข้างเคียงของการแดร๊กเหล้ามากไปหน่อย) แล้วก็ลุกขึ้นไปผสมเหล้าแก้วใหม่

ทีนี้เข้าใจแล้วละว่าทำไมเล้าถึงยอมให้แขกของเจ้าของบัตรเข้าได้คนเดียว

เจอแขกอย่าง Mr. L เข้าไปสักสามชั่วโมงก็แย่แล้ว ฮ่าฮ่าฮ่า

Mr. L เดินกลับมาพร้อมแก้วสองใบในมือ มือหนึ่งยื่นให้เรา

…..ไอเห็นว่ายูชอบกินยินโทนิคไอก็เลยผสมมาให้……

ว้ายยยย พ่อคุณ ช่างใจดีเหลือเกิน จะหาเพื่อนกินเหล้าก็ไม่บอกกันตรง ๆ

------------

เที่ยงคืนกว่า ๆ เข้าไปนั่งรอบอร์ดดิ้งที่เกต C10 เห็นนักเดินทางนักธุรกิจชาวสแกนดิเนเวียเตรียมเดินทางกลับบ้านมากมาย ทุกคนอยู่ในสภาพเดียวกับเราและชาวคณะ เสื้อเชิ๊ตยู่ยี่ หน้าตาอิดโรย ตาแดงก่ำ

It is Friday night and we are exhausted. Mikael พูดลอย ๆ

อืมมมมมมมมมมมมมมมม I can’t agree more.

ขึ้นเครื่อง กินเหล้าเมาพับหลับไป (ตามปกติ) ตื่นมาอีกทีก็บินอยู่เหนือมอสโคว์แล้ว อีกไม่กี่ชั่วโมงก็ถึงบ้าน





เครื่องลงที่โคเปนเฮเกนตอนเจ็ดโมงครึ่ง อุณหภูมิสิบองศาเลยตัดสินใจไม่เอาแจ๊กเก็ตออกมาใส่ อากาศเย็นสบาย ๆ ดีจริง ๆ นั่งรถไฟกลับบ้าน สามีมารอรับอยู่ที่สถานี Lund

ดีใจจัง

ถึงบ้าน อาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้า รื้อกระเป๋าและโทรศัพท์หาพ่อแม่ที่เมืองไทย บอกให้รู้ว่าถึงบ้านที่สวีเดนแล้ว พ่อกับแม่จะได้ไม่เป็นห่วง

สิบโมงครึ่งสามีออกจากบ้านไปเล่นกอล์ฟ อุตส่าห์ชวนเราด้วย เราปฏิเสธไปแต่แอบแขวะอยู่ในใจ จะบ้าเหรอมรึง

สามีออกจากบ้าน เราต้มบะหมี่กินแก้หิวหนึ่งถ้วยแล้วก็กระโดดขึ้นเตียงว่าจะนอนเอาแรงสักสองสามชั่วโมง

ตื่นมาอีกทีตอนสามีมาจูบแก้ม ปากไวเท่ากับประสาทรับกลิ่น

…เปิดวิสกี้กินแล้วเหรอ….

แล้วก็หลับต่อ

ตื่นอีกทีตอนตีสอง (เวลามาเลเซียแปดโมงเช้า)

สรุปว่านอนหลับเอาแรงไปทั้งสิ้นสิบห้าชั่วโมงพอดี

Business as usual จริง ๆ

Create Date : 27 เมษายน 2551		3 comments
Last Update : 27 เมษายน 2551 13:11:36 น.
Counter : 1416 Pageviews.
Share Tweet