สิ้นปี..อีกหนึ่งปี

มาถึงวันสิ้นปีอีกหนึ่งปีในชีวิตนี้แล้วล่ะ!

เป็นวันสิ้นปีที่เงียบสงบ ได้อยู่นิ่งๆ เดินรอบหมู่บ้านที่ดูเหงากว่าทุกวันด้วยจิตใจที่รื่นรมย์ ทบทวนตัวเองว่าปีนี้เราผ่านอะไรมาบ้าง แล้วก็ต้องตกใจเล็กน้อย (จริงๆ) ว่าฉันผ่านทั้งหมดมาได้อีกหนึ่งปีแล้ว

ปีนี้เป็นปีที่งานหนักมาก เหนื่อยมาก คนก็เรื่องเยอะ ติฉินนินทา ยิ้มต่อหน้าฆ่าลับหลัง บริวารก็เต็มไปด้วยเรื่องที่นึกไม่ถึง คนที่เคยคิดว่าไว้ใจได้ กลับตรงกันข้าม แถมยังต้องเข้ารับการผ่าตัดช็อกโกแลต ซีสต์ กะทันหัน พ่วงด้วยการหั่นออกไปเกือบหมด เหลือไว้เพียงรังไข่ข้างซ้ายให้ผลิตฮอร์โมนกันอาการหงุดหงิดและเหี่ยวแห้ง (ฮือๆๆๆ)

หลังผ่าตัดแม้จะได้พักฟื้นสองอาทิตย์ แต่ร่างกายก็ไม่เหมือนเดิม อ่อนแอ ล้าง่าย เครียดง่าย ติดตามมาด้วยโรคความดันสูง ต้องกินยาไปตลอดชีวิตถ้าไม่ลด พยายามนอนให้พอ เครียดให้น้อย งดอาหารหวานเค็ม แล้วก็เริ่มต้นออกกำลังกายอย่างจริงจังเสียที

ผ่านมาเดือนเศษๆ หลังจากการออกกำลังกายด้วยการเดินเร็วรอบหมู่บ้านอย่างน้อยอาทิตย์ละสามวัน ครั้งละอย่างต่ำครึ่งชั่วโมง ก็เหมือนร่างกายจะสดชื่นขึ้น ความคิดโปร่งโล่ง อาจจะมีอาการตาพร่ามัวเพราะล้าจากการอยู่หน้าคอมฯ เป็นเวลานานบ้าง แต่ก็นับว่าสมองไม่ทึบทึม ตีบตันเหมือนก่อนหน้า บางครั้งแอบรู้สึกเหมือนตัวเองกำลังจะจากโลกนี้ไป ก็พยายามปล่อย ปละ ละ วาง จนหายใจได้ใหม่ ฟื้นคืนชีวิตใหม่อีกครั้ง

เมื่อคนเราผ่านเรื่องราวในชีวิตมามากมายขนาดนี้ในเวลาอันสั้นๆ ก็คงต้องบอกว่าที่แท้แล้วไม่มีอะไรจีรังยั่งยืนเลย ผ่านมาแล้วเดี๋ยวก็จะผ่านไป อะไรที่เคยคิดว่าท้อที่สุด ไม่ไหวแล้ว เมื่อถึงจุดต่ำสุด จิตใจอ่อนโรยถึงที่สุด จู่ๆ กำลังใจ แรงผลักดันบางอย่างในตัว ก็จะส่งให้กลับมาเข้มแข็งใหม่ เหมือนที่ปีนี้เป็นอยู่หลายครั้ง ต้องขอบคุณหัวใจตัวเองจริงๆ

หัวใจที่ไม่เคยยอมแพ้ แม้บางทีจะเต้นผิดจังหวะ เชื่องช้า หรือเหมือนจะหยุดไปเสียเฉยๆ แต่ในที่สุดแล้วก็ไม่ยอมพ่ายต่อคำพูดทำร้ายของใครไหนๆ คุณงามความดีที่สั่งสมมาตลอดชีวิตก็ส่งผลให้ในท้ายที่สุด ธรรมะย่อมชนะอธรรมนั่นแหละ

ไม่ได้บอกว่าตัวเองเป็นคนดีเลอเลิศ แต่ไม่ใช่คนร้ายแน่นอน การมองโลกในแง่ดีเกินไปอาจจะทำร้ายเราบ้างในบางครั้ง ทว่าอย่างไรก็จะขอเป็นคนอย่างนี้แหละ คนที่คิดดี ทำดี มองคนอื่นดี และหวังว่าจะได้รับสิ่งเหล่านี้ตอบแทนกลับมาด้วย

สิ่งที่ดีที่สุดของปีนี้นอกจากกำลังใจจากครอบครัวที่ไม่เคยทิ้งขว้างเราแล้ว คงเป็นการได้ไปเจอชิเงะใกล้ๆ ใกล้มาก ใกล้จนได้ยินเสียงหัวใจตัวเองเต้นไม่เป็นจังหวะ ใกล้จนคราวที่เราสบตากัน โลกหยุดหมุนไปชั่วขณะ วินาทีนั้นนึกอยากให้คนทั้งโลกหายไปให้หมด เหลือไว้แค่ฉันกับเขาสองคนเท่านั้นพอ

เป็นปีที่มีเรื่องดีๆ เกิดขึ้นหลายอย่าง นอกจากได้รู้เช่นเห็นชาติคนที่เคยนึกว่าไว้ใจได้แล้ว ยังเป็นปีที่ได้โบนัส (จนได้) อีกด้วย! รางวัลของการทำงานหนัก (โคตร) ไงล่ะ

ปีหน้าเราจะเริ่มต้นกันด้วยช่วงเวลาที่ Short but Sweet กลัวจริงๆ ตอนนี้ กลัวเจอสายตากระชากหัวใจ ถ้าเจออย่างนี้แล้วคงต้องตกหลุมรักชนิดดิ่งลงหุบเหวไม่ยอมปีนขึ้นมาแน่ๆ

Create Date : 31 ธันวาคม 2552 Last Update : 31 ธันวาคม 2552 20:12:36 น. Counter : 396 Pageviews.		3 comments
Share Tweet