ซากุระสะพรั่งที่ปราสาทฮิโรซากิ

วันนี้ตอนเช้าเหมือนอากาศจะดี ฟ้าสว่างตั้งกะตีห้า เล่นเอาเราต้องตื่นขึ้นมาดูฟ้าแวบๆ แล้วก็หลับต่อ

นาฬิกาปลุกเจ็ดโมงเช้า กว่าจะอาบน้ำแต่งตัวทำหน้าสวยเสร็จก็ปาเข้าไปแปดโมงหน่อยๆ ลงมากินข้าวเช้าที่โรงแรมแล้วก็บอกตัวเองว่าอร่อยดีแฮะ ที่นี่มีข้าวปั้น ผักดอง ครัวซองต์ ซุปผัก กาแฟ ให้เลือกกินไม่อั้น ดีจังเลย

ทีแรกว่าจะไปตลาดเช้า เกาะคาบูชิม่า แล้วบ่ายค่อยไปฮิโรซากิ ปรากฏว่าตั๋วเต็ม เลยต้องไปซะตอนเช้า ถึงฮิโรซากิสิบโมงครึ่ง ระหว่างทางก็ใจไม่ค่อยดี ซากุระยังไม่ค่อยบานเลย มีแต่กิ่งก้านแห้งๆ แข็งๆ

ไปถึงฮิโรซากิพร้อมสายฝนหล่นโครม เลยต้องเข้าไปซื้อร่มในสถานี เจอห้างเล็กๆ ขายของน่ารัก ได้เสื้อติดไม้ติดมือมาอีกหนึ่ง แล้วก็ไปขึ้นรถเมล์ร้อยเยน เขาบอกว่านั่งไปสิบนาทีก็ถึง แต่ด้วยความที่รถติด เลยกลายเป็นเฉียดครึ่งชั่วโมงซะนี่

นั่งๆ ไปด้วยความห่อเหี่ยวเล็กน้อย เอ๋ ไหงต้นซากุระบางต้นข้างทางเกิดจะติดดอกสะพรึ่บสะพรั่งต่างจากตอนนั่งรถไฟมาเช่นนี้ ยิ่งใกล้ ยิ่งเห็นภูเขาดอกซากุระท่วมสายตา

รถจอดป้ายสถานีฮิโรซากิ โคเอน พร้อมกับหมู่มวลดอกซากุระบานสะพรั่งเต็มสองตา พร้อมด้วยผู้คนที่ไม่ย่อท้อต่อสายฝน กางร่ม สวมหมวก เดินชมดอกไม้อย่างเริงร่ารอบปราสาท

เราเดินไปเรื่อยๆ ใช้เวลาละเลียดรอบๆ แล้วก็เข้าไปข้างใน จ่ายเงินสามร้อยเยนเป็นค่าเข้าชมสวนและตัวปราสาท แต่ก็ไม่ได้เข้าไปหรอกเพราะปราสาทคิวแน่น ได้แต่ชื่นชมความงดงามของซากุระหลากสีหลากพันธุ์ ส่วนหนึ่งยังไม่บาน ส่วนหนึ่งกำลังเริ่มผลิดอก อีกส่วนหนึ่งสะพรั่งแพรวพราว

ที่่น่าทึ่งคือคนญี่ปุ่นไม่สนใจความหนาวเย็นหรือลมฝนแม้แต่น้อย เขานั่งล้อมวงบนผ้าใบ สังสรรค์ ปิคนิกใต้ร่มอย่างมีความสุข มีร้านค้าขายของกิน ของที่ระลึกมาออกร้านเต็ม เราเลยได้หยิบชิมไปเรือยๆ จนอิ่ม

คูน้ำรอบๆ ปราสาทเขาอุตส่าห์ทำทางเดินไว้ให้ลงไปชื่นชมกิ่งซากุระที่โน้มตัวลงไปเรี่ยน้ำ พอลงไปเดิน ข้างบนก็ว่าสวยแล้ว แต่ข้างล่างเหมือนกำลังเดินอยู่ในอุโมงค์ซากุระ สวยจนบอกไม่ถูก

แล้วเราก็หวั่นใจเล็กน้อย เราไม่เคยได้เห็นซากุระโดยไม่เคยไม่เปลี่ยนงานเลยสักครั้ง สองปีก่อนได้ชื่นชมแล้วก็เปลี่ยนงานเมื่อเดินทางกลับมาไม่นาน หนนี้เป็นยังไงไม่อยากคาดเดา รู้แต่ว่าซากุระที่นี่สวยงามเหลือเกิน

เราใช้เวลาจนถึงบ่าย ร้านค้ารอบๆ ขายแอบเปิ้ล ของพื้นเมืองอาโอโมริ หอยเชลล์ ไวน์แอปเปิ้ล สารพัด ผู้คนก็เยอะแยะ แล้วก็ฝนก็หยุดตกซะงั้นหลังจากลมแรงพัดมาวูบหนึ่งเหมือนสั่งลา

ยิ่งบ่ายคนยิ่งเยอะ แต่เรามุ่งหน้ากลับไปขึ้นรถไฟ ซื้อข้าวกล่องไปกินบนรถ นี่สองวันแล้วยังไม่ได้เข้าไปกินข้าวในร้านเป็นเรื่องเป็นราวเลยแฮะ

ถึงฮาจิโนะเฮะเกือบสี่โมงเย็น เอาของไปเก็บแล้วนั่งรถไฟไป Hasshoku Center ป้ายเดียวจากสถานี ตอนลงมาตกใจแทบแย่ เพราะมีชานชาลาแคบๆ เล็กๆ นิดเดียว โล่ง เงียบ ไร้ผู้คน ไร้นายสถานี เดินขึ้นไปก็งง ป้ายรถเมล์ต้องเดินต่อไปอีกสองร้อยเมตร สุดท้ายก็โบกแท็กซี่ไปเพราะเขาปิดหกโมงเย็น

ตลาดที่นี่สะอาดมากๆ ขายของสด ของแห้ง ของดอง ของที่ระลึก ลงท้ายไม่ได้ซื้ออะไรนอกจากกินไอติมชาเขียวคนละโคนแล้วก็เรียกแท็กซี่กลับ คนขับน่ารักมาก ไปส่งถึงหน้าสถานีฮาจิโนะเฮะเลย ยังคิดอยู่ว่าถ้ากลับรถไฟเดิมจะไหวไหม เล่นมาชั่วโมงละแค่ไม่กี่ขบวน แถมที่รอก็เวิ้งว้างน่าใจหายเสียอีก

สงสัยจะกลับมาเร็วไปหน่อย แม่กับป้าเลยขอหาที่เดินสักนิด ร้านรวงแถวสถานีแทบไม่มีเลย นอกจากร้านปิ้งย่างหนึ่งร้าน กับร้านเหล้าอีกหนึ่งร้าน เราก็เลยเข้าไปศูนย์อะไรซักอย่างของเมือง เขามีนิทรรศการของดีของฮาจิโนะเฮะ กับของที่ระลึก เพิ่งรู้ว่าสัญลักษณ์ของที่นี่คือม้าไม้ชื่ออะไรสักอย่างดันลืมไปแล้ว

กลับมาโรงแรมพร้อมข้าวกล่องจาก Lawson เราให้เขาอุ่นสปาเก็ตตี้มาให้ คิดว่าพรุ่งนี้คงได้กินร้านดีๆ สักที เพราะชิมิสึจะมาเจอที่โมริโอกะแล้ว ทีแรกใจหาย คิดว่าที่คงหาอแดปเตอร์ชาร์จโน้ตบุ๊คไม่ได้แล้ว ปรากฏว่าที่โรงแรมมีด้วยล่ะ มีให้เลือกตั้งหลายแบบ สุดยอดโรงแรมจริงๆ

อ้อ วันนี้ได้กิน Weider Energy แล้ว อร่อยดี ซื้อคิริน นะมะฉะ อีกรสมาแล้วด้วย ทำหน้าที่แม่ยกครบแล้วนะ ยามาชิตะเอ๊ย

Create Date : 29 เมษายน 2553 Last Update : 29 เมษายน 2553 21:20:40 น. Counter : 743 Pageviews.		1 comments
Share Tweet