ตั้งครรภ์ 38+4weeks...กับโรค Bell's Palsy และวิกฤตน้ำท่วม

...สัปดาห์ที่ผ่านมานี้ มีเรื่องยุ่งเยอะแยะมากมายๆๆๆๆ แม่เริ่มจะไม่ค่อยไหวแล้วทั้งร่างกายและจิตใจ ดีน่ะที่มีป้าหมอและน้าพราวคอยดูแล รวมถึงคุณตาคุณยายด้วย มันแย่มากมายจนแม่เกือบถึงขั้นถอดใจแล้ว แต่ที่แม่ทนๆๆๆและทนอยู่นี้ก้อเพื่อหนูน่ะลูก เราต้องสู้ๆด้วยกันน่ะ แม่รู้ไอติมของแม่อึดอยู่แล้ว เราสองคนอุตส่าพากันข้ามน้ำข้ามทะเลเพื่อมาพบกับความสุขความสบายใจ ฉะนั้น เราก้อต้องมีความสุขให้มากๆๆๆๆ ถ้าแม่มามัวทุกข์ ลูกจะมีความสุขได้ยังไง ใช่ไหม ไอติมคนดีของแม่...

...สองวันที่ผ่านมา อยู่ๆตอนแม่ตื่นมาพอจะบ้วนปาก ก้อรู้สึกว่าทำไมอมน้ำไม่ได้ ตอนแรกแม่ก้อไม่ได้เอะใจอะไรมากมาย แต่ก้อได้บอกคุณยายว่ารู้สึกปากมันชาๆแปลก คุณตาคุณยายที่กำลังจะกลับต่างจังหวัดพาลเป็นกังวลจะไม่ยอมกลับ แม่ก้อเลยต้องบอกไม่มีอะไร เดี๋ยวคงหาย ทั้งๆที่รู้ว่าแม่น่าจะเป็นอะไรแน่ๆ พอคุณตาคุณยายกลับไป แม่ก้อเลยลองหาข้อมูลดู ก้อเลยคิดว่าแม่เป็นโรค Bell's Palsy หรือโรคเส้นประสาทที่หน้าอักเสบ ตอนแรกแม่ตกใจมากๆที่รู้ว่าตัวเองเป็นโรคนี้ กังวลไปหมด เพราะความรู็สึกมันชาๆ แม่กลัวจะต้องเป็นอัมพาต คิดมากไปหมด ตกเย็นป้าหมอก้อเลยพาไปหาน้าพราวที่ธรรมศาสตร์เพื่อจะทำ MRI ผลออกมาแม่ไม่ได้เป็นอะไรมาก พอเช้าวันเสาร์ ป้าก้อเลยโทรถามเพื่อนรุ่นพี่ที่เป็นหมอด้วยกันว่ารู้จักหมอระบบประสาทมั่งไหม แล้วก้อดีมากๆเลยที่แฟนของเค้าเป็นหมอระบบประสาทพอดี ป้าก้อเลยพาแม่ไปเปาโล พอไปถึง คุณหมอก้อลองให้แม่ยกแขน กำมือ ตรวจหู ตรวจเยอะมากๆ ละเอียดมากๆเลยลูก คุณหมอบอกว่าแม่เป็น Bell's Palsy จริงๆ แต่ไม่ได้เป็นเยอะ เพราะถ้าแม่ทำหน้านิ่งๆ ก้อจะไม่สังเกตเห็น หมอเลยสั่งยาหยอดตาให้แม่ เพราะตาด้านขวาแม่แห้งและแสบมาก เนื่องจาก กะพริบตาไม่ได้ และให้ยาเสตียรอยด์มากินด้วย แม่ถามแล้ว ยานี้ไม่มีผลอะไรกะไอติมของแม่น่ะ ไม่ต้องห่วงน่ะ...

...สรุปอาการของแม่ กินข้าวคำโตๆไม่ได้เลย กินน้ำลำบาก เวลายิ้มปากก้อจะเบี้ยวๆ ตากะพริบไม่ได้ ต้องคอยหยอดตาตลอดเวลา หูก้อจะมีเสียงจิ้งหรัดตลอด และสุดท้าย ปลายนิ้วมือชาสองข้างเลย เฮ้อ นี่มันอะไรนักหนาน่ะลูก 

...พอตรวจที่เปาโลเสร็จ ป้าก้อพาแม่ไปหาคุณหมอที่ฝากครรภ์ตามปกติ แต่คราวนี้เป็นคุณหมออีกท่าน แต่แม่ไม่ค่อยประทับใจเท่าไร ก้อภาวนาว่าอย่าให้เจ็บท้องคลอดช่วงนี้เลย รอคุณหมอตัวจริงกลับมาก่อนค่อยปวดน่ะลูก วันนี้ผลน้ำตาลของแม่ ก้อยังดีอยู่ น้ำตาลไม่ขึ้น...

...หลังจากที่แม่กับป้าได้ดูข่าวเรื่องวิกฤตน้ำท่วม แม่ก้อเป็นกังวลมากมาย ว่ากลัวจะซื้อของใช้ให้ไอติมไม่ทันเพราะแม่ยังไม่ได้ซื้ออะไรเลยจริงๆ แม่เลยชวนป้าหมอกะน้าพราว ไปซื้อของใช้ให้หนูและของกินของใช้อื่นๆที่เราต้องเตรียมไว้เผื่อน้ำท่วม พอไปถึงประมาณ 9 โมงเช้า ป้ากะน้าพราวแยกกันเดิน เพราะของที่เราจะซื้อมันเยอะมากจริงๆ เดินด้วยกันคงซื้อไม่ทัน พอเราไปถึงช่องเครื่องกระป๋อง ปรากฏปลากระป๋องเกือบหมด ดีน่ะที่เรายังได้มา 2-3 แพ๊ค เราต้องซื้อพวกของแห้งมาตุนไว้บ้าง เพราะยังไม่แน่นอนว่าเราจะโดนน้ำท่วมไปด้วยไหม พอซื้อของกินของใช้เสร็จ เราก้อเดินไปดูช่องใช้ไว้ให้หนู ได้มาเยอะแยะเลยล่ะลูก ทั้งผ้าอ้อมสำเร็จรูป ผ้าเช็ดตัว ผ้าห่อตัว กะลังมังอาบน้ำ ฟองน้ำ โอย สารพัดจริงๆ สรุปวันนั้น แม่เสียทรัพย์ไปทั้งสิ้นเกือบ 7,000 บาทแหนะ...

...พอกลับจากซื้อของ ป้ากะแม่ก้อกลับมาจัดของเข้าตู้ พอพักจนหายเหนื่อยแล้ว แม่,ป้าหมอ,น้าพราว ก้อพากันไปดอนเมือง เพื่อช่วยเค้าแพ๊คของให้ผู้ประสบภัยน้ำท่วม เราไปแท๊กซี่กัน เพราะคิดว่าไม่มีที่จอดรถแน่นอน ตอนนี้หลายๆแห่ง รวมถึงห้างสรรพสินค้า เปิดให้เป็นที่ฝากรถสำหรับผู้คนที่โดนน้ำท่วม...พอไปถึง คนที่มาช่วยเยอะมากๆเลยลูก แลดูวุ่นวายไปหมด เราสามคนเลือกไปหาที่นั่ง เพราะแม่ยืนมากๆไม่ได้ แม่เลยเลือกไปนั่งตรงจุดเริ่มต้นที่เค้าเอาถุงใส่ข้าวสารกัน ของที่จะเอาไปบริจาคมีเยอะมาก แต่ถุงที่จะใช้แพ๊คของก้อไม่พอ พวกเราก้อต้องนั่งแพ๊คไป หยุดไป รอจนสักพัก ของขาดจริงๆ เค้าเลยประกาศให้หยุดชั่วคราว เพราะทำอะไรไม่ได้จริงๆ  เราก้อเลยตัดสินใจกลับบ้าน เพราะหิวๆข้าวกันด้วย ...

...ตอนนี้ สิ่งที่แม่เป็นกังวลที่สุดเลย ก้อคือ เรื่องการคลอด เพราะน้ำก้อกะลังจะท่วมแถวบ้านเรา กลัวว่าถ้าเจ็บท้องคลอด จะไปคลอดทันไหม เพราะบ้านเราไกลจากโรงพยาบาลมากๆ แม่ลองสอบถามความเห็นดู ทุกคนบอกเป็นเสียงเดียวกันว่า ให้ไปนอนรอที่โรงพยาบาลหรือโรงแรมของพยาบาลเลย เพราะที่บำรุงราษฎร์มี BH Residence เกิดปวดท้องคลอดมา จะได้แอดมิตได้ทันเวลา ไม่ต้องมากังวลเรื่องการเดินทาง เรื่องรถติด อ่ะ..ตอนนี้แม่ก้อโล่งใจไปเรื่อง แต่อีกเรื่องที่กังวลนี่สิ พอคลอดลูกเสร็จกลับมาบ้าน แล้วบ้านเราน้ำท่วม แม่จะทำยังไง แม่ล่ะกลัวจะทำอะไรไม่ถูกจริงๆ แล้วถ้าแม่ไม่มีน้ำนมให้ลูกกิน ลูกจะกินอะไร นมผงเหรอ เป็นสิ่งที่แม่ไม่อยากให้ลูกกินเลย แต่ถ้ามันจำเป็นขนาดนั้น ก้อคงต้องยอม เราต้องสู้ๆด้วยกันน่ะลูก อธิฐานให้แม่มีน้ำนมเยอะๆๆๆๆ วันนี้ป้าหมอก้อโทรมาบอกว่า คนที่โรงพยาบาลใจดี ให้นมผงเรามาด้วยตั้งสี่ถุงแหนะ แต่แม่ก้อบอกป้าไปว่า เอามาแค่เผื่อจำเป็นจริงๆ ไม่ได้คิดจะให้หนูกิน เพราะแม่ทราบมาว่า หลังคลอด ถ้าน้ำนมแม่ยังไม่มา หนูจะอยู่ด้โดยไม่ต้องกินนมได้ 1-2 สัปดาห์ สู้ๆและอดทนๆน่ะลูก แม่รู้หนูทำได้ ไอติมคนเก่งของแม่... 

Create Date : 10 ตุลาคม 2554		3 comments
Last Update : 10 ตุลาคม 2554 17:19:43 น.
Counter : 815 Pageviews.
Share Tweet