เก็บความรู้สึก

วันนี้พาลูกชายไปหาจิตแพทย์ซึ่งเป็นประจำ แต่สิ่งที่สะเทือนความรู้สึกเรามากมาย คือลูกและเราช่างเหมือนอะไรกันเช่นนี้ ไมโลภายนอกมองอย่างคนมองเผิน ๆ ดูว่าเป็นเด็กซน ไม่สนใจอะไร ไม่แคร์ใคร ห่วงแต่เล่น แต่จริง ๆ แล้วเค้าเป็นเด็กอ่อนไหวเหลือเกิน เค้าเป็นเด็กที่อ่อนไหวและถูกทำร้ายจิตใจได้ง่าย

เค้าอาจจะดูไม่น่าสงสาร ไม่น่าเห็นใจ เค้าเก็บความรู้สึกนี้ไว้ และสิ่งนี้นี่แหละที่กลับมาทำร้ายเค้า เค้าสนใจกับความรู้สึกคนอื่นมากไป แต่ไม่รู้จะปฏิสัมพันธ์กับคนอื่นอย่างไร

แม้เพื่อนเค้าจะมาก แต่ก็เป็นเพื่อนเล่น เพื่อนที่จะบอกความในใจ บอกสิ่งที่มีสิ่งที่เค้าอาจจะไม่มี

เราเข้าใจเค้าพอสมควร เพราะเราเองก็เป็นเช่นนี้ เพื่อนหลาย ๆ คนที่เป็นสมาธิสั้น ก็มีผลกระทบมาจนโต การไม่กล้าเข้าสังคม

สิ่งที่หมอบอกมัน จริง ๆ เราก็รู้ แต่ก็สะเทือนใจอยู่ดี วันก่อนไมโลโดนพ่อดุเสียงดัง ก็เสียอกเสียใจร้องไห้เข้าห้อง หมอดูจะเป็นห่วงเรื่องนี้มากเลย หมอคุยกับไมโลนานเลย แล้วก็คุยกับพ่อแม่ ไมโลจะเก็บไว้ ไม่ยอมพูด เวลาพ่อแม่ถามเค้าก็ไม่ตอบ บอกว่าลืมบ้าง แต่จริง ๆ เค้าคงไม่ลืมหรอก แต่เค้าไม่อยากคุยเรื่องนี้เพราะเค้ารู้สึกไม่ดี และเค้าก็ไม่อยากคุยในสิ่งที่เค้ารู้สึกไม่ดีด้วย แต่มันจะทำให้เค้าแย่ลง เพราะเค้าเก็บมันเอาไว้ มันจะค่อย ๆ กัดกินจิตใจของเค้า แม่ยิ่งฟังก็ยิ่งสะเทือนใจ ด้วยเพราะเข้าใจเค้า เพราะเราเองก็เป็น

อาจจะเป็นเหมือนคนไม่แคร์ ไม่สน แต่เราสนและเราแคร์ ก่อนหน้านี้ได้พาเด็ก ๆ ไปฉีดยา หมอชมไมโลว่าเก่งไม่ร้อง แต่แม่เห็นหน้าไมโลก็รู้ ว่าเค้าไม่ได้เก่ง เค้าเก็บความรู้สึกไว้ต่างหาก ออกจากห้องฉีดยากลับมาร้องไห้กับพ่อ ผิดกับน้องที่ร้องตอนฉีดยา ก็ร้องไปงั้น ๆ แหละ เจ็บที่แขนไม่ได้เจ็บที่ตัว ดูในสายตาเหมือนน้องอ่อนแอกว่า แต่จริง ๆ ไม่ใช่น้องมีความมั่นคงทางจิตใจมากกว่า ไม่เก็บอะไรมาคิดเท่าพี่เลย

หมอขอให้เราคุยกับลูกมากขึ้น เมื่อลูกดีขึ้นอาจจะเป็นวันถัดมา และพยายามถามไถ่ลูกทุกวันถึงความเป็นไปแม้จะอยากเล่าก็ตาม จริง ๆ เค้าก็อยากเล่า แต่ไม่รู้จะพูดอย่างไร (อันนี้แม่ตีความจากตัวเอง)

หลายหนในความรู้สึกของตัวเอง คือช่างไม่มีใครเข้าใจเราเสียเลย จะพูดกับใครก็ไม่มีใครเข้าใจ เหงา เปล่าเปลี่ยว ว่างเปล่า แม้จะมีคนอยู่รอบข้างมากมาย

การพูดมากขึ้น จะทำให้เค้ากล้าเปิดใจมากขึ้น และหวังว่าเค้าจะเอาไปเปิดใจกับเพื่อนได้ แม่เข้าใจได้เรียนไปพร้อมลูก หวังว่าลูกจะไม่ต้องรู้สึกเติบโตมาอย่างเจ็บปวดเท่าที่เคยเจอ มันเศร้าและสะเทือนจริง ๆ นะ เหมือนมองตัวเองในวัยเด็ก มองตัวเองผ่านตัวลูก การมองลูกก็เหมือนเอาความรู้สึกของตัวเองมาตีแผ่อีกหน

Create Date : 27 ธันวาคม 2555		0 comments
Last Update : 27 ธันวาคม 2555 20:21:27 น.
Counter : 1279 Pageviews.
Share Tweet