BlogGang.com : : Markabyte : xo>>MEmOrY BoX<<ox

xo>>MEmOrY BoX<<ox

ทุกคนน่าจะมีความทรงจำทั้งดีและไม่ดีเป็นของตัวเองกันใช่มั้ยคับ?
ความทรงจำของแต่ละคนคงมีเรื่องน่าตื่นเต้น สนุกสนาน ความสุข การสูญเสีย การลาจาก ผิดหวัง และความประทับใจต่างๆ นานา
อืม...ก็น่าสนใจดีนะถ้าเราจะลองนึกเอาความทรงจำดีๆมาคิดว่าเออวันนึงเราเคยมีความสุขมากๆจนทำให้เรายิ้ม หัวเราะจนน้ำตาไหล
หรือจะเอาความทรงจำที่ผิดพลาดมาคิดทบทวนดีล่ะ ว่าเราทำผิดอะไรไปแล้ว และมันสอนอะไรเราได้บ้าง บางคนก็เอาความผิดพลาด ความผิดหวังมาเป็นกำลังใจในการก้าวเดิน ต่อไปในวันข้างหน้า

การเดินไปข้างหน้าน่ะเหรอ ....อืม..ทุกคนมีความฝันใช่มั้ยล่ะ น่าจะใช่นะ คนทุกคนคงมีความฝันเป็นของตัวเอง ความทรงจำดีๆมันช่วยทำให้ความฝันนั้นเป็นฝันที่มีความสุข ผลักดันให้เดินเข้าหาความฝันอย่างอดทน แต่บางคนยึดติดกับอดีต ความทรงจำที่ไม่น่าเอามาคิดซะเลย น่าเสียดายนะ เหมือนย่ำอยู่กะที่ มีความทุกข์เพราะลืมเรื่องเก่าๆไม่ลง คงแย่ ....
มาลองเล่าความทรงจำดีๆของตัวเองกันมั้ย ผมเริ่มเล่าก่อนนะ แล้วใครจะเล่าต่อก็ไม่ว่าอะไรคับ ^_^

....อืม ตอนเด็กๆมีเรื่องน่าประทับใจมากมายเลยล่ะที่จริงน่าจะเป็นความทรงจำที่จะขึ้นใจมากกว่า อืมตอนเด็กๆน้าจำได้แน่ๆคือตอนอนุบาลโอยไม่อยากออกจากบ้านไปโรงเรียนยังจำวันเข้าโรงเรียนวันแรกได้เลย โอยร้องไห้ ดิ้นกระแด๊กๆกะพื้น น่าเกลียดจริง ตอนนี้ถ้าไม่อยากไปมหาลัยบ้างคงทำงั้นไม่ได้ เมื่อก่อน ด.ช.ปกรณ์ หรือน้องมาร์คอนุบาล2/3อ่ะนะ กินข้าวช้าที่สุดในระดับเลยล่ะ แบบว่าห้องกินข้าวมันอยู่ข้างหลังห้องเรียนอ่ะนะมันยาวถึงกันหมด เวลาใครกินเสร็จก็เข้าห้องเรียน เรานั่งกินตั้งแต่11โมงกว่ายันบ่ายยังไม่หมด ครูเลยขังเลย ปิดประตู ร้องไห้ตั้งนาน หลังจากวันนั้นจากคนที่กินช้าที่สุดกลายเป็นคนที่กินเร็วที่สุดในระดับเร็วมากๆๆจนวันนี้ก็ยังเร็วอยู่นะ จำแม่นมาก อ้อตอนอนุบาลชอบวาดรูประบายสีมากๆๆชอบแบบว่าว่างๆจะไปขอครู อยากระบายสี คนอื่นๆนะระบายนกแก้ว ปากส้มตัวม่วง โอยอุบาดรับไม่ได้ ของผมนี่เลยหงอนสีเขียว ปากเหลือง รอบตาแดง เป็นนกจริงๆ จริงๆนะครูยังชมว่าสวยเลย ชอบมากเลยชอบวาดรูปตั้งแต่นั้นมา อนุบาลคงไม่มีไรมากหรอก แต่มันเป็นจุดเริ่มต้นของอะไรหลายๆอย่างเลยนะ เช่นเป็นคนกล้าแสดงออกเพราะอนุบาล3ได้เป็นหัวหน้าห้องแล้ว แถมเคยไปชักธงชาติด้วยนะ ดีใจมากตอนนั้นคิดแค่ว่าเออเรานี่ดังเนอะคนทุกคนมองมาทางเราอ่ะ ประทับใจสุดๆ อ้อมีอีกเรื่องนึงจำได้อีกเหมือนกันตอนอนุบาลต้องแสดงการแสดงอ่ะเต้นลาวกระทบไม้ โอยตอนรู้นะว่าต้องเอาเท้าเข้าไปย่ำในไม้ไผ่กลับบ้านร้องไห้เลยไม่เอาไม่อยากเต้น ไม่เต้นเด็ดขาดกลับมาร้องไห้ (อีกแล้ว) เหอๆครูมาที่บ้านเลยขอให้เต้น เป็นเด็กที่ครูมาหาที่บ้านเลยนะ จำได้เลยล่ะ ตอนนี้เจอหน้าครูเค้าก็ยังทักเราอยู่ เค้ายังจำเราได้เลยอ่ะดีใจมากๆๆ

........ ตอนประถมนี่นะเป็นช่วงสนุกสุดๆ ก็มันมามีเรื่องไม่สนุกตรงสอบคะแนนแย่ตอนป.2เทอม1อ่ะได้ที่32ของห้องแย่มากปกติได้ที่1-15ไม่เกินนี้ ปีนี้มันแย่ โดนพ่อว่าว่าหนักมากเลยอ่ะเทอมต่อมาเลยขยันมากกว่าเดิมได้ที่3เลย โหรอดตายเพราะถ้าเทอม2ทำได้ไม่ดีนะปีหน้าต้องตกจากห้องคิงไปอ่ะโดนมากกว่าเก่าอีก อ้อมีอีกก็ร้องไห้อีกนั่นแหละเพราะโดนเป็นหัวหน้าห้องอีกแล้ว ประถมอ่ะได้เป็นหัวหน้าห้อง2ปีติดเลยนะป.3-ป.4 โอยตอนป.3ร้องไห้เลย พอป.4ถึงทำใจได้มันชินไปซะแล้ว ป.4มีอะไรทำเยอะแยะนะ นี่จะบอกให้ว่าน อะแคดเดมีอ่ะอยู่ป.4ห้องเดียวกะเรานะจะบอกให้ โอยเจอมันตอนเป็นนักร้องมายก๊อด เปงปายได้กรูยังเรียนต๊อกๆๆอยู่นี่เลย เฮ่อ อ้อวิชาที่น่าเบื่อตอนประถมนี่เลย ลูกเสือโครตรน่าเบื่ออ่ะ ทำไรไม่รู้ถามจริงเอามาทำไรได้บ้างนี่ เฮ่อส่วนวิชาที่ชอบนี่เลยวิทยาศาสตร์กะศิลปะวิชาหลังนี่ชอบมากๆๆๆชอบจริงๆมันเลยทำให้ชอบวาดรูปจนตอนนี้ ส่วนวิชาอื่นก็โอเคเรื่อยๆ อ้อมีความทรงจำดีๆอีกนะได้ถือพานด้วยล่ะตอนป.3 กะป.5 อยู่ดีๆตอนเข้าแถวครูก็เอาเราเข้ามาในห้องไหนเธอลองกราบซิพอทำ ไปแกก็บอกว่าอืมฝึกอีกหน่อยก็คงได้แล้ว อืมถือจนได้เลย สนุกดีๆๆตอนป.4ที่จริงช่วงนั้นการ์ดกำลังฮิตนะ พวกขนมจาจาแถมบ้าน โอเดงย่า โดเรมอน ขนมไรอีกล่ะตอนนั้น พวกตบไพ่หน้าห้องก็มีนะตอนกลางวันนี่โหสนุกมากตบกันมันระเบิด หรือจะเป็นสมุกสะสมทั้งหลายโอ๊ยปลื้ม เดี๋ยวนี้หายหมดไม่รู้หายไปไหน กลับมาน้าๆๆๆๆโอยลืมกาก้าไปได้ไงกาก้า กะคอนพัฟกล่องยาวๆๆจำได้เลย อ้อมีของแถมมากะรองเท้าอีก โอยเยอะส่วนที่มึความสุขคือปีหม่ทุกปีเพราะมีการจับฉลากกะเพื่อนๆสนุกๆๆ ตอนนั้นรู้สึกช่อง3มีซีรีย์ญี่ปุ่นด้วยนะ พวกโอชินช่ายป้ะ โอยกลับบ้านมาดูทุกวันฮามาก ที่จริงขี่จักรยานได้ก็ตอนอนุบาล3อ่ะ ต้องขี่ทุกวันเพราะต้องขี่ไปโรงเรียน ไปกลับ ก็ตอนนั้นอยู่กรมชลประทานแถวปากเกร็ดอ่ะเพราะแม่เป็นพยาบาล ว่าถึงแม่เป็นพยาบาลไปไหนในโรงบาลคนรู้จักทั่ว ถ้าไม่สบายนะแม่คนเดียวเท่านั้นที่จะฉีดยาให้ได้ เพราะแม่มือเบาที่สุดแล้วพยาบาลทุกคนสู้แม่ไม่ได้ซักคน ยาที่เค้ามาฉีดให้ที่โรงเรียนนะแม่บอกไม่ต้องมาร์คโดนแม่ฉีดไปแล้ว อ้ามีแม่เป็นพยาบาลดียังงี้นี่เอง
ว่าถึงโรงบาลก็ตอนป.4นี่แหละได้นอนโรงบาลเป็นครั้งแรก เพราะลำไส้อักเสบมันบิดตัวไม่เป็นจังหวะอ่ะปวดท้องมากตอนแรกหมอเจ้าของเคสคิดว่าเป็นไส้ติ่งจะเอาไปผ่าเลย แต่หมอคนที่แม่สนิทอ่ะมาดูอีกทีบอกว่าไม่ต้องผ่าให้ยาคลายอาการเกร็งในช่องท้องพอแล้วเราก็หายเลยล่ะ ตอนนั้นตกใจคิดว่าจะได้ผ่าแล้วล่ะ ตื่นเต้น กำมาก
จะว่าไปตอนป.4นี่เป็นช่วงมีความสนุกกะเพื่อนมากๆจำได้เป็น ปีที่กลับบ้านช้ามากที่สุดแล้วคือเล่นกะเพื่อนจนเย็นมาก แบบว่าเย็นจริงๆเล่นนู่นเล่นนี่ในห้อง ตรวจข้อสอบห้องอื่นบ้าง สนุกดีพอถึงตาห้องตัวเองก็ลุ้นใครจะทอป สนุกมากๆๆๆ ฮ้า....คิดถึงตอนนั้นจัง ป.5นี่ก็นั่งกินมาม่าป่นกะเพื่อนตอนเรียนพิเศษ เฮ่อไม่เป็นอันเรียนนั่งกินมาม่าป่นกำมาก พอช่วงตอนป.อื่นก็ไม่สนุกแล้วคงมีกิจกรรมที่ทำแล้วได้รางวัลก็คงเป็นแสดงเป็นพ่อโต้งในละครอ่ะตอนนั้นอยู่ป.6นะเพื่อนเอาตัวไปแคสติ้งอ่ะเป็นไก่โต้งบทพูดไม่มีไรมากหรอกก็แบบว่า อ้าวแล้วนี่ไปทำไรมาล่ะ หรือไม่ก็ โอ้นี่รองเท้าใหม่นี่นา สนุกมากได้ที่1เลยได้แก้วน้ำเป็นของรางวัล ส่วนที่แข่งแล้วไม่ได้เลยนี่คือแข่งพูดภาษาอังกฤษหน้าแถวตอนป.5 แย่มากๆๆอ่านในห้องครูชม พออ่านออกไมค์เท่านั้นแหละเน่าเลย เฮ่อทำให้เพื่อนผิดหวัง แย่จริงๆ ตอนประถมเรื่องน่าจดจำน่าจะหมดเท่านี้แหละคงไม่มีมากกว่านี้ เอ๊ะที่จริงไม่ช่นะ มีมากกว่านี้ ช่วงน้ำท่วมอ่ะปกติเราชอบไปนอนค้างบ้านป้าเวลาปิดเทอมช่ายป่ะ ตอนน้ำท่วมอาสอนให้พายเรือ พายเป็นนะจะบอกให้มันต้องบิดพายยังไงเลี้ยงซ้ายเลี้ยวขวาทำได้นะคุณอย่าประมาทว่าแต่จาไปพายกะครายดี เอิ้กกกๆๆ
........ช่วงมัธยมก็ต้องออกจากโรงเรียนเก่าไปหาที่อยู่ใหม่น่ะสิ ไปอยู่สวนกุหลาบนนท์ อ่ะนะได้อยู่ห้อง1/7 ห้องคัดเกรดนะเฟ่ยถึงแม้เด็กจะมาจากพื้นที่บ้านใกล้ก็เหอะ มีความสุขตอนมัธยมมากๆๆ เป็นช่วงสนุกมาเบื่อไอ้ตรงลูกเสือนี่แหละเรียนทำไมวะ เฮ่อกำมากตอนม.ต้นนะเรียนวิชาฮาๆอ่ะม.1เรียนวิชาเลือกขนมไทย

เพราะมีรุ่นพี่บอกมาว่าเฮ่ยเรียนไปเลยวิชาพวกนี้ 4 ชัวร์ เค้าให้ ทำข้าวเหนียวเปียกข้าวโพด ทำกระท้อนลอยแก้ว และเราก็ ได้4มาดีจาย ส่วนวิชาอื่นๆเรื่อยๆ พอม.2ก็เรื่อยๆอีกแหละไม่มีอะไรเด่นช่วงนี้ เออทำไมไม่มีไรเด่นเลยวะอ้อมีสิช่วงนี้ทำคณิตเชิงศิลป์ส่งประกวด ส่งทีไรได้รางวัลชมเชยทุกที ขอร้องเหอะเอาดีทางนี้ไม่ได้ แต่น้อยคนนะที่ทำคณิตเชิงศิลป์เป็นอ่ะ

จะเอาดีได้คงด้านวิทยาศาสตร์แฮะพวกตอบปัญหานี่ชอบมากกกแต่ช่วงม.ต้นนี่ยังไม่ชอบล่ารางวัลนะ ไปล่ารางวัลตอนม.ปลาย เด๋วมาเล่าให้ฟังล่าอะไรไปมั่ง ช่วงม.ต้นมีความสุขตอนกีฬาสีด้วยนะเพราะรู้จักรุ่นพี่รุ่นน้องเยอะมาก ชุมนุมที่อยู่ก็ทำให้รู้จักคนเยอะเหมือนกัน อย่างม.1อยู่ชุมนุมติว รุ่นพี่ที่รู้จักตอนนั้นตอนนี้ยังคุยกันอยู่เลย หรือไม่ก็กีฬาสี รู้จักรุ่นน้องจนทุกวันนี้ มันยังจำเราได้แฮะ อ้อพูดถึงกีฬาสีตอนม.ต้นเคยลงแข่งวอลเล่ ด้วยนะลงไปตีลูกเดียวเค้าก็เปลี่ยนออกเพราะคนเล่นมันเยอะมาก ใครอยากลงลงไปเลย เออดีจริง ม.ต้นไม่มีไรและ เอาม.ปลายดีกว่า
...........มาม.ปลายอ่ะเหรอ ตอนม.3 เลือกว่าจะอยู่ห้องโอลิมปิกไป เพราะเค้าจะมีอาจารย์ประจำชั้นคนเดียวตลอด3ปี ไม่น่าเชื่อ คนที่อยู่ห้องนี้ก็เพื่อนเราทั้งนั้นที่รู้จักกันมาแล้ว เก่งทั้งน้าน เรามีความทรงจำที่โครตรสนุกมากๆ สนุกกว่าห้องอื่นเลยนะห้องนี้นอกจากบ้าเรียนแล้วบ้าเล่นบ้ากามบ้าไรบ้าทั้งนั้น เรื่องนินทาไม่ใช่ว่าไม่มีนะห้องนี้ โดดเรียนก็ใช่ย่อย แต่ถ้าขอสปิริตไม่ต้องห่วง 4/1 5/1 6/1 ให้ได้หมด เอาตอนม.4เลยแล้วกัน ม.4ไม่มีไรมากเลยมีอาจารย์ไพลิน กะจารย์ยวนจิตต์เป็นที่ปรึกษา

ยังจำได้ตอนนั้นกิจกรรมที่ทำยังไม่เด่นไรมากนักมีก็แค่แข่งตอบปัญหาระดับธรรมดากีฬาสีก็แค่ให้น้ำให้อาหาร ไม่มีไรพิเศษเลย จะมีก็คง ม.5นี่แหละมันสุดๆ ม.5กิจกรรมที่คิดว่าทุกคนคงไม่ลืมเลยก็คือการทำพาเหรดวันกีฬาสี คอนเซปเราอยากให้มันออกมาไม่เหมือนคนอื่นปีอื่นๆอะไรที่มันธรรมดาไปขอเปลี่ยนแล้วกัน ก็เลยเอาคอนเซป อียิปต์ มาใช้ ให้เอ ออกแบบทั้งชุด ส่วนขบวนเด๋วออกแบบเอง จำได้ปีนั้น สีเขียวดูถูกเรามากบอกว่าปีนี้คงแพ้เหมือนเดิมน่ะแหละ ยิ่งทำให้อยากชนะมากๆ ไปทำที่บ้านธนกรตอนนั้นเราสร้างปิรามิดอันใหญ่มากๆ แล้วก็มีสฟิงส์ บัลลังก์ พัดขนนกยูง ชุดแบบมัมมี่ ทุกอย่างออกมาคิดว่าได้แน่ๆปีนี้กูขอเลข1เลขเดียว และวันก่อนวันกีฬาสีขอโทษไม่ได้นอนเลยอยู่ข้ามวันเพื่อจะทำปิรามิดให้เสร็จ แล้วมันก็ออกมาสมบูรณ์ตอนตี4 กลับบ้านมาอาบน้ำแล้วก็ออกเลยเตรียมแต่งตัว ตอนนั้นจำได้พ่อพรเพ็ญไปซื้อบะหมี่ให้คนทำ ประทับใจมากๆ อ่ะตอนเช้าวันนั้นเซตเสร็จสรรพสีเขียวก็ยังมาว่าอีกแต่คราวนี้แกจ๋อยกลับไปเพราะเราไมได้ทำที่โรงเรียนเค้าเลยคิดว่าเราไมได้ทำอะไรแต่เค้าคิดผิดเพราะวันนั้นคนมองปิรามิดเยอะมาก มีคนมาถ่ายรูปตั้งแต่เช้า แล้วยังมีอาจารย์ชมมากมายว่าโหทำได้ไงมันสวยมาก สวยจริงๆ ตอนยกเข้าสนามนะเกือบเข้าไม่ได้มันใหญ่เกิน แต่คนในสนามตบมือกันใหญ่เลย อาจารย์นี่โหลุกตบมือ เราทำได้จริงๆจากที่สีเหลืองไม่เคยทำได้มาก่อน และเราก็ได้ที่1ตามคาดจริงๆ สะใจกับคนที่ดูถูกเรามาก ปีนั้นเป็นปีที่ชอบมาๆกับกิจกรรมที่เราร่วมกันทำ พอเดินเสร็จนะมันเดินแค่ไม่กี่สิบนาทีแต่ทุกนาทีติ่นเต้นมากๆ เดินเสร็จก็นอนที่ห้องเรียนเลยง่วงกันทุกคน สวยจริงๆวันหลังจะเอารูปมาให้ดูนะคับ ที่จริงห้องเราก็ได้ไปเที่ยวเยอะนะได้ไปค่ายวิทย์ เดินป่าที่ห้วยขาแข้ง ชอบมากนอนในเต้นท์ เดินป่า ไปดูตาน้ำ แสดงละคร ช่วงนี้สนุกมากอีกแล้ว มีตอนม.6อีกนะ สนุกกว่านี้อีก ปีสุดท้ายที่อยู่มัธยมแล้วเอาดีๆหน่อยแล้วกันเนอะ

ม.6เป็นปีล่ารางวัลของพวกเราชาว6/1 เยอะแยะจาตายรางวัลไม่ว่าเค้าจะแข่งอะไรก็ลงหมดลงแข่งแม้กระทั่งแข่งกะห้องตัวเอง เออกำมาก ความทรงจำที่ดีของมาร์คอ่ะนะ ได้เป็นตัวแทนโรงเรียนไปแข่งทักษะกระบวนการการแก้ปัญหาทางวิทยาศาสตร์ ระดับจังหวัด กะเก่งแล้วก็หนึ่ง ชนะระดับจังหวัดเลยนะแต่ไปแพ้เอาตอนระดับเขต เฮ่อแย่มาก นอกนั้นก็แข่งพวกตอบปัญหานิดหน่อย จรวดน้ำยังเคยแข่งเลย ออกไปทำหน้าเสาธงด้วยนะ สนุกมาก ได้ลงวารสารโรงเรียนโอยดีจายมากตั้งแต่อยู่มาตั้งแต่ม.1-ม.5ไม่เคยมีรูปลงอ่ะนี่มีรูปลงวารสารดีจายสุดๆ
พอตอนตั้งจากเพื่อนๆแล้วมันแย่มากๆตอนนั้นมีโควต้ามาบ้างแล้วเราติดโควต้าฟูดไซน์เชียงใหม่อ่ะ ไม่ไปหรอกไปทำไมรอลุ้นเอนท์นี่แหละ เอาวิศวะเกษตรอันดับ1 ขอบอกสอบวิศวะ นะได้เลข29 แต่ได้ภาษาไทย66 พระเจ้า นี่เข้ามาได้เพราะอังกฤษล่ะ กะเคมี ไม่งั้นนะอดชัวร์ สิ่งที่ดีใจมากคือ ม.6/1ทำแสตนร่วมกันมันส์มากๆแหวกแนวแต่ไมได้ที่1หรอก เอาสนุกพอ แต่ที่เราภูมิใจสุดๆก็วันสอบปลายภาคอ่ะอาจารย์สอนวิชาภาษาไทยเดินเข้ามาบอกว่าคนไหนชื่อปกรณ์ เพื่อนก็ชี้สิเราก็เอาวะกูโดนไรแล้ว ปรากฏว่า ไม่มีไรแย่อ่ะเค้าให้เราไปพูดเป็นตัวแทนนักเรียนสายวิทย์ในงานปัจฉิมนิเทศน์ ก็คิดบทพูดเองเลยล่ะ วันนั้นตอนแรกคิดว่าได้พูดคนแรก ไม่น่าเชื่อได้พูดปิดท้าย เค้าเอาสายศิลป์ขึ้นก่อน แล้ววิทย์ปิดท้าย คนอื่นที่พูดก่อนเค้าก็พูดเรื่องเพื่อนๆช่ายป่ะ ปกรณ์ไม่งั้น เอาตั้งแต่ม.1 อาจารย์ที่ดูแลมา พูดๆๆๆจนอาจารย์ร้องไห้อ่ะ กำมากยืนหันหลังให้ไง พอพูดจบทุกคนปรบมือให้ เลยอ่ะ แล้วอาจารย์คนเป็นพิธีกรพูดว่าครูเห็นด้วยกับเธอและคิดว่าทุกคนในห้องนี้ก็คิดเหมือนกัน ดีใจมากตัวลอยเลย พอหันไปข้างหลังไปไหว้อาจารย์เจอแต่อาจารย์ร้องไห้ แบบว่าอึ้งไปเลย พอไปบายศรี อาจารย์ที่ทำบายศรีทุกคนชมว่าหนูพูดได้ดีมากๆ เธอทำครูน้ำตาไหลเลยเห็นมั้ย วันนั้นก็กินเลี้ยงกัน ไม่มีใคร้องไห้เลยนะ พอจะเดินลงไปทำพิธีข้างล่างเท่านั้นแหละปกรณ์ กอดเพื่อนร้องไห้คนแรกเลย กำมาก คนแรกอีกแล้ว พอร้องไห้เสร็จแม่งคนอื่นเอาตามกอดบ้างขอโร้งไม่มีปัญญาคิดตอนแรกเรอะไงว่าน่าจะร้องได้แล้ว เฮ่อ วันนั้นร้องไห้กะเพื่อนเยอะมากใครที่คบกันมาไม่เคยกอดกันเลยนะวันนั้นได้กอด แล้วรักเพื่อนมากๆ รักเพื่อนมัธยมมากๆไม่เคยลืมความทรงจำดีๆเลยซักวัน จำมาจนวันนี้ไม่ว่า จะเป็นตอนเช้าต้องไปนั่งคุยกะกลุ่ม7 พอเสร็จปกรณ์ต้องไปเข้าแถวเป็นคนแรกของแถวเพราะที่นั่งหน้าแถวไม่เคยมีใครนั่งนอกจาก กรู ขนาดเข้าแถวช้ายังเว้นไว้ให้ กำมาก และเป็นคนแรกที่ลุกของระดับอีกคือถ้านายปกรณ์ไม่ลุก ม.6ก็ไม่ได้เลิกแถวอ่ะ ใหญ่ป่ะล่ะ
คิดถึงเพื่อนๆว่ะ

จบจนได้ ช่วงมัธยม มันส์ดีจริงๆหวังว่าคนที่เข้ามาในนี้คงมีความทรงจำดีๆเหล่านี้เยอะเหมือนผมนะ ก็หวังว่าคงมีความสุขไม่ต่างจากผมหรอก คราวหน้าเอาตอน เข้ามหาลัยมาเล่าแล้วกัน แล้วเจอกันใหม่ นะคร้าบบบบวันนี้ไปและจบความทรงจำที่ดีเท่านี้ โครตรเหนื่อย!!

Create Date : 08 เมษายน 2549

Last Update : 8 เมษายน 2549 15:38:41 น.

14 comments

Counter : 8139 Pageviews.

หวัดดีครับ
ความทรงจำดีๆ มีมากมายเกินจำจำได้ครับ
และ เพื่อนคือความทรงจำที่ดีที่สุดครับ

โดย: news_tp

วันที่: 8 เมษายน 2549 เวลา:21:33:02 น.

อืมๆๆ อ่านแล้วเพลินดี...แสดงว่าประทับใจทุกช่วงเวลา อิ อิ
ทำให้ชีวิตให้น่าจดจำ แล้วมันก้อจะมีความสุขทุกครั้งที่มองกลับไป

อย่าลืมเอาชีวิตในรั้วเขียวมาเล่านะครับ มีประกอบภาพ ยิ่งดี

โดย: superjack

วันที่: 8 เมษายน 2549 เวลา:21:59:56 น.

ว่าถึงโรงบาลก็ตอนป.4นี่แหละได้นอนโรงบาลเป็นครั้งแรก เพราะลำไส้อักเสบมันบิดตัวไม่เป็นจังหวะอ่ะปวดท้องมากตอนแรกหมอเจ้าของเคสคิดว่าเป็นไส้ติ่งจะเอาไปผ่าเลย แต่หมอคนที่แม่สนิทอ่ะมาดูอีกทีบอกว่าไม่ต้องผ่าให้ยาคลายอาการเกร็งในช่องท้องพอแล้วเราก็หายเลยล่ะ ตอนนั้นตกใจคิดว่าจะได้ผ่าแล้วล่ะ ตื่นเต้น กำมาก

ตรงนี้ขออธิบายนิดหนึ่ง ปกติแล้ว ไส้ติ่งอักเสบในเด็ก อาการมันจะไปเร็วมาก แป๊บ ๆ ก็แตกแล้ว ซึ่งถ้าไส้ติ่งแตกนี่ จะผ่ายากครับ เย็บผิดแผลไม่ได้ด้วย แผลจะอักเสบนาน

ดังนั้น ถ้าอาการตรวจร่างกายเข้าได้ ปวดแถวขวาล่าง มีไข้ กดเจ็บ ตรวจเลือดเข้าได้ บางคนจะเอาไปผ่าเลย เพราะถ้าเป็นจริง เดี๋ยวมันจะแตกแล้ว อย่างที่บอกในเด็กมันแตกง่าย ผ่ายาก และเป็นอันตรายมากด้วย

คือผ่าไปก่อนจะเกิดเหตุแบบนั้น

ถ้ามันไม่ใช่ไส้ติ่งล่ะ ผ่าจะมีปัญหาไหม ไม่มีปัญหาที่คนเราจะไม่มีไส้ติ่ง ในสมัยก่อน ทหารของยุโรป ถ้าต้องมาประจำการในประเทศแถบบ้านเรา เขาจะผ่าไส้ติ่งก่อนมา เพราะถ้าเกิดมาเป็นไส้ติ่งแถวประเทศเรา (สมัยก่อน) มันจะหาคนผ่าให้ไม่ได้ เดี๋ยวตายก่อน

ถ้าจะมีปัญหาจริง ๆ ก็คือ บางคนจะปวดแผลเรื้อรังได้ แต่น้อยมากครับ

ต่อเรื่องในเด็กนะ ทีนี้ถ้าเกิดยังไงก็ไม่รู้ เกิดเป็นหลายชั่วโมง ไม่ได้ผ่าสักที แล้วอาการไม่มาก อาจจะไม่ใช่ก็ได้ เพราะถ้าเป็น น่าจะแตกแล้วอาการมากแล้ว

แต่ถ้าในผู้ใหญ่ อั้นนี้ไม่แน่นะ บางคนปวดมาสามวันยังไม่แตกก็มี ขึ้นกับหลายปัจจัยนะ

โดย: Plin, :-p

วันที่: 9 เมษายน 2549 เวลา:3:06:32 น.

Nice Memory

โดย: Zantha

วันที่: 9 เมษายน 2549 เวลา:7:15:23 น.

ความทรงจำที่สวยงามจริง ๆ ดช.ปกรณ์

โดย: POL_US

วันที่: 10 เมษายน 2549 เวลา:10:36:46 น.

ยังเป็นเด็กชายอยู่ป่าว อา

เขียนดี

แวะมาอ่านของเราบ้าง
gucci1347.hi5.com

โดย: hope IP: 58.8.46.121 วันที่: 14 พฤศจิกายน 2551 เวลา:10:37:02 น.

สีจืดไปนิดนะคะ

โดย: นก IP: 58.147.126.182 วันที่: 4 ตุลาคม 2552 เวลา:15:15:05 น.

อืมอ่านเเล้วก้อสนุกเพลีนดีนะ

โดย: 55210 IP: 192.168.212.9, 118.174.0.172 วันที่: 22 พฤศจิกายน 2553 เวลา:14:03:56 น.

พี่ค่ะสอนวิธีทำหนอย ดิ TA-TaII@hotmail.co.th

โดย: ต๊ะต่าย IP: 223.207.178.160 วันที่: 20 มิถุนายน 2554 เวลา:18:16:32 น.

สอนผมทำมั้งดิ รูปดอกกุหลาบ อ่ะ

โดย: อิอิ IP: 182.93.240.249 วันที่: 28 ธันวาคม 2554 เวลา:14:40:50 น.

สวยมากคะ เก่งจิง

โดย: แป้ง IP: 192.168.3.1, 49.49.74.82 วันที่: 10 มกราคม 2555 เวลา:10:11:06 น.

อยากทำเปนจิงจิงะ สอนบ้างะ

โดย: ยากูซ่า IP: 192.168.3.1, 49.49.74.82 วันที่: 10 มกราคม 2555 เวลา:10:12:44 น.

ขอยืมไอเดียไปทำงานคณิตหน่อยนะคะ T-T
จนปัญญาแล้วจริงๆค่ะ
เราเป็น ผญ แต่ไม่ค่อยมีฝีมือทางด้านนี้เลยค่ะ ฮา

โดย: polarbear IP: 58.9.99.252 วันที่: 17 กันยายน 2555 เวลา:17:38:35 น.

สวยจุงเบย

โดย: เด็กหลังห้อง IP: 113.53.89.9 วันที่: 5 ตุลาคม 2556 เวลา:20:00:51 น.