พบปะเพื่อนเฉลียง

เมื่อวานคิดยังไงไม่รู้ออกไปพบปะผู้คนบนบอร์ดเฉลียง(หลายคนที่ไปพบกล่าวว่า"ก็คิดผิดน่ะซีคุณน้อง") แปลกดีเหมือนกัน

บรรยายความรู้สึกไม่ถูกฮะ ดูทุกคนเป็นกันเองแล้วก็สนิทกันมากจนน่าแปลกใจว่านี่มันกลุ่มแฟนคลับเฉลียง หรือกลุ่มญาติเฉลียงกันแน่(เห็นว่าจะเอาลูกพี่ๆมาเล่นซะอีกแน่ะ)

ไหนๆก็ไหนๆ บัยทึกประวัติเฉลียงเอาไว้ตรงนี้เลยดีกว่า ที่จริงเรารู้จักเฉลียงสมัยเรียนประถมปลายนะ ซักปี ๒๕๓๖-๒๕๓๘นี่แหละ ตอนนั้นฟังเทป"รวมกบาล"ที่บริษัทอะไรก็ไม่รู้ทำแต่เฉลียงไม่รู้เรื่องน่ะ ก็ฟัง ตอนนั้นก็ชอบเพลงไม่คิดถามเลย แต่ตอนนั้นชอบเสียงกีตาร์โปร่งในเพลงกับเนื้อหา เพิ่งจะมาเข้าใจความหมายจริงๆของเพลงนี้เอาทีหลังตอนเรียนมัธยม เลยยิ่งชอบหนักกว่าเดิม

ตอนนั้นก็ชอบ แล้วก็ชอบเฉยๆ คืออันที่จริงก็ชอบมากอยู่ แต่ไม่รู้จะทำอะไรเพราะเป็นเด็กซื่อบื้อ ทีนี้ก็อยู่มาวันนึงไปเดินพันทิพย์ สมัยนั้น(น่าจะราวๆ๒๕๔๐-๒๕๔๑) CD เถื่อนเกลื่อนเมือง แต่ตอนนั้นยังโง่อยู่ ไม่รู้จัก Mp3 ก็เดินๆไปเจอพี่หน้าตาแปลกๆเอาแผ่นกระดาษปึกนึงยัดใส่มือ เราก็ดู เอ๊ะ นี่มันขาย CD เพลงนี่หว่า ก็กระหยิ่มยิ้มย่องในใจ ผิดคนแล้วพี่ ผมไม่ฟังเพลงหรอกนะ(คือตอนนั้นไม่ฟังเพลง ไม่บ้าศิลปิน ไม่สนใจดาราหรืออะไรพวกนี้เลย) แต่เปิดไปเปิดมา อ้าวมีเฉลียงด้วยนี่หว่าก็เลย อืม..เอาไอ้นี่แหละพี่ กลับมายังเปิดไม่เป็นเลย ต้องโทรไปถามเพื่อนว่ามันต้องทำยังไงถึงจะเล่นไอ้นี่ได้

ในนั้นก็มีเฉลียงครบทุกชุด รวมไปถึงบันทึกการแสดงสดแก้คิดถึงสิบกว่าปีด้วย CD เถื่อนอันนั้นก็เลยทำให้รู้จักเฉลียงมากขึ้นว่าอ๋อ วงมันมีเจ็ดคน ชื่ออะไรบ้าง แล้วก็..ใครวะ ประภาส ชลศรานนท์ เป็นผู้อยู่เบื้องหลัง ไม่เห็นรู้จักเลย แต่ด้วยความที่ชอบเพลงมาก คือชอบเนื้อหาที่ให้แง่คิดของเพลงเฉลียง ชอบมุมมองแบบเฉียงๆของมันแต่ไม่เคยกรี๊ดใครในวงเลย (จนปัจจุบันก็เฉยๆ ชอบผลงานของพวกพี่ๆมากกว่าตัวของพี่ๆ โดยเฉพาะตัวหนังสือของพี่จิกนี่ชอบมาก) แล้วก็ได้รู้จักเพลงอีกเพลงนึง ซึ่งต่อมากลายเป็นเพลงโปรด และเป็นคำลงท้ายของจดหมายถึงเพื่อนหลายๆคน(เน้นบางคนเป็นพิเศษ)"ไม่รักแต่คิดถึง"

จนกระทั่งตอนอยู่ ม.๕ (๒๕๔๔) ไปเข้าค่ายชีวะโอลิมปิกที่ สสวท.หลังท้องฟ้าจำลอง ช่วงนั้นเครียดมากมาย อยากอ้วก อยากเลิก ท้อแท้ไม่รู้จะท้อยังไงแล้วก็ไปเดินเล่นแถวๆเมเจอร์เอกมัย แวบเข้าร้นหนังสือก็เห็นหนังสือสองเล่ม หนังสืออะไรวะ"ขอชื่อสุธีสามสี่ชาติ"อ่านแล้วตลกดี กับอีกเล่มที่วางข้างๆกัน"ตัวหนังสือคุยกัน" เล่มหลังนี่อ่านแล้วรู้สึกดีกับชีวิตมากขึ้น รู้สึกมีกำลังใจที่จะเข้าค่ายต่อไป คนเขียนก็ไม่ใช่ใคร พี่จิก ประพาส ชลศรานนท์นั่นเอง ก็เลยทำให้ได้รู้ว่า อ๋อ!นี่ไง คนเบื้องหลังเฉลียง แล้วก็มารู้เอาตอนนั้นเองว่าวงจัดคอนเสิร์ตอำลาไปเมื่อ ๒๕๔๒ ที่ชื่อ"เรื่องราวบนแผ่นไม้" เราก็ได้แต่นึกในใจ เออ เสียดายแฮะ ไม่รู้จะไปหาเทปหา CD ที่ไหนมาฟัง ก็ได้แต่ฟังไอ้ CD เถื่อนชุดนั้นมาเรื่อยๆ(ตอนนั้นคิดจริงๆว่ามันเป็นวงที่ล่มสลายไปแล้วและไม่มีเทปหรืออะไรให้หาซื้อได้อีก เลยหวงไอ้ CD เถื่อนแผ่นนั้นมาก)

แล้วตอนม.๖ เพื่อนที่พี่มันชอบเฉลียงก็ Write CD นอกชานมาให้ พร้อมกับเอาหนังสือเรื่องราวบนแผ่นไม้มาอวด ก็แบบว่าแอบอิจฉามัน แต่ก็ไม่รู้จะทำไง ช่วงนั้นก็ได้แต่ก้าวนซื้อหนังสือของคุณประภาสมาเรื่อยๆจนครบเจ็ดเล่ม(อันที่จริงเรื่องหนังสือนี้ สามารถเขียนเป็นเรื่องราวได้ตอนนึงเต็มๆ เลยไม่เขียนดีกว่า)

จนกระทั่งอยู่มาวันนึง เกิดนึกบ้าอะไรก็ไม่รู้ อยากรู้ว่ามีเรื่องราวอะไรเกี่ยวกับวงเฉลียงอยู่ในโลกไซเบอร์บ้างประกอบกับเหมือนจะเคยได้ยิน(หรือเปล่า ไม่แน่ใจ)ว่ามีเว็บเฉลียงด้วยนะ เผื่อจะไปหาข้อมูลเพลง หรือโน้ต ที่จริงอยากได้โน้ตเพลง"ไม่รักแต่คิดถึง"มาก ก็เลยพิมพ์คำว่า"เฉลียง"ลงไปใน Google ก็เลยได้ URL อันนี้มา htp://www.chaliang.com ส่วนเรื่องราวที่เหลือ... คนในบอร์ดก็คงทราบดี

ตอนนี้ก็เลยกวาดวัตถุเฉลียงทุกอย่างที่ ทรี-เกตเตอร์ทำออกมาขาย พวก CD กับ DVD นี่ดูรอบเดียวแล้วเก็บเลย กลัวแผ่นสึก ตอนที่จัดคอนเสิรต์ครั้งสุดท้ายนั่น ก็ไปแบบบ้าบอมาก ดูวันเสาร์รอบค่ำ อาทิตย์เช้าไปอยู่เวรต่อที่องครักษ์ แถมหมดเงินค่าของไปอีกหลายเงิน วันนั้นหมดไปสามพัน กินแกลบไปหลายเดือน(ไอ้ CD เถื่อนนั่นก็ยังคงอยู่ แต่ตอนนี้ไม่หวงแล้ว มีของแท้แล้วนี่นา)

เฮ้อ เรื่องราวยาวแท้

Create Date : 28 มกราคม 2551		6 comments
Last Update : 28 มกราคม 2551 16:03:25 น.
Counter : 502 Pageviews.
Share Tweet