|
|
| 1 | 2 | 3 | 4 | 5 | 6 | 7 |
| 8 | 9 | 10 | 11 | 12 | 13 | 14 |
| 15 | 16 | 17 | 18 | 19 | 20 | 21 |
| 22 | 23 | 24 | 25 | 26 | 27 | 28 |
| 29 | 30 | |
|
| |
|
|
|
|
|
|
|
|
หน้าหนาว ต้นไม้ เธอคนนั้น ๒๒ พฤศจิกายน ๒๕๕๒
อากาศเย็นลง เป็นสัญญาณการเริ่มต้นฤดูหนาว ท้องฟ้าใสๆ ลมเย็นๆทว่าแห้งแล้ง กับใบไม้ที่เปล่ยนสีและหลุดลอยตามลม บรรยากาศแบบนี้ผมไม่ชอบเอาเสียเลย มันทำให้โรคเก่ากำเริบ ผมมักจะป่วยเป็นภูมิแพ้ ขี้มูกไหล และมีผื่นขึ้นเป็นเรื่องปกติในฤดูหนาว แต่ก็ไม่ใช่โรคเก่าอย่างเดียว ความทรงจำเก่าๆก็กำเริบด้วยปกติพอเข้าหน้าหนาวแบบนี้ ผมจะเขียนกลอน หรือเรื่องสั้นซักเรื่อง
ลมหนาวได้พัดพาเอาเรื่องราวต่างๆมากมายเข้ามาในชีวิต เรื่องราวของ "เธอคนนั้น" อยู่ในหัวผมตั้งแต่สมัยยังเป็นนักเรียน มาได้เป็นตัวเป็นตนเมื่อหนาวแรกของชีวิตในรั้วมหาวิทยาลัย ตั้งแต่ครั้งนั้น ผมตั้งใจไว้ว่าผมจะเขียนมันในหน้าหนาวของทุกๆปี จนกว่าจะเรียนจบ แต่กลายเป็นว่าผมเขียนไปตามอารมณ์ขึ้นกับว่าเมื่อ "เธอ"แวะเวียนมาหาผมแล้ว มีเรื่องอะไรบ้างที่ผมอยากจะหยิบมันมาถ่ายทอดเป็นตัวอักษร บางครั้งผมก็เล่าเรื่องตอนฝนตก และบางครั้งมันก็เป็นค่ำคืนในฤดูร้อน หกปีที่ผ่านมาไม่น่าเชื่อว่าผมเขียนได้หกตอนพอดิบพอดีแม้จะไม่ใช่ปีละเรื่องอย่างที่ตั้งใจไว้ก็ตาม ผมเองอยากจบเรื่องราวของเธอเต็มที ผมตั้งใจไว้ว่าหน้าหนาวปีนี้จะเขียนตอนสุดท้ายแล้ว แต่ผมก็เขียนไม่ออก บางที ผมอาจจะเขียนเรื่องนี้ไม่ได้ไปตลอดชีวิตเลยก็เป็นได้ เพราะทุกๆครั้งที่ลมหนาวมาเยือน"เธอ" ก็จะเป็นแขกผูมาเยือนเจ้าประจำของผมเสมอๆ แต่ละครั้งก็มักจะมาพร้อมกับเรื่องราวต่างๆมากมาย เพียงแต่ในปีนี้"เธอ"มาหาผมน้อยกว่าที่เคย อาจะเป็นเพราะผมหมกมุ่นอยู่กับงานมากเกินไปจนไม่มีเวลาว่างให้กับ"เธอ"มากนัก และแม้ว่าบ่อยครั้ง การพบกันนั้นมันก็ทำให้ผมมีน้ำตา ทว่าผมยังคงคิดถึง"เธอ"
ทุกครั้งที่ผมคิดถึง"เธอ" ผมชอบที่จะไปเดินเล่นตามที่ต่างๆที่เคยได้พบกันพร้อมๆกับดูนั่นดูนี่ไปเรื่อยเปื่อย ทุกครั้งที่ผมเห็นต้นไม้ผลัดใบ ผมก็อดคิดถึงเพื่อนอีกสองคน เด็กน้อยกับเจ้าต้นไม้ต้นนั้นไม่ได้ เมื่อคราวที่ผมเขียนเรื่องนี้นั้นผมต้องไปเรียนในห้องประชุมที่มีแต่เก้าอี้ ไม่มีโต๊ะเลคเชอร์ ทางคณะก็จัดหากระดานที่ทำจากกระดาษอัดแจกให้นิสิตคนละอัน เป็นธรรมดาอยู่เองที่มันจะกลายเป็นกระดาษทด สมุดโน๊ต หรือผืนผ้าใบสำหรับใครบางคน และเรื่องราวของเด็กน้อยกับต้นไม้นั้นก็ถือกำเนิดขึ้นบนแผ่นกระดานที่ใช้รองจดเลคเชอร์ของผมเองนั่นแหละ ไม่รู้ป่านนี้ต้นฉบับหายไปไหนเสียแล้ว แต่ที่ผมเสียดายยิ่งกว่าคือต้นฉบับภาคสองที่หายไปเลย และผมก็ไม่รู้จะไปหามาคืนจากที่ไหนและไม่อาจเขียนมันขึ้นมาใหม่ได้อีกแล้ว ผมไม่เคยเข้าใจเรื่องสั้นที่ตัวเองเขียนเรื่องนี้เลยว่าเพราะเหตุใดเรื่องราวจึงต้องเป็นแบบนั้น และทำไมผมต้องเขียนไปเช่นนั้น
วันนี้ผมเพิ่งได้ดู Music VDO เต็มๆของเพลง "ได้แต่คิดถึง" ของป๋าเบิร์ด ทั้งที่มันออกมาสองสามปีแล้ว จำได้ว่าตอนเด็กๆเคยชอบฟังเพลงพี่เบิร์ด (ตอนนั้นยังเป็นพี่ ตอนนี้เป็นป๋า) แต่ว่าหลังจากเข้าเรียนได้สามสี่ปีผมก็ไม่ค่อยได้ฟัง ไม่ได้ติดตามอีกไม่รู้ว่าทำไมวันนี้ผมถึงคิดถึงเพลงนี้ขึ้นมา
(เนื้อเพลง มีแต่คิดถึง - เบิร์ด ธงไชย)
เหม่อมองไกล ไปถึงดาว ที่เคยจองเป็นดาวของเรา ก็ยังคงอยู่ที่เดิมให้พบเจอ
อยู่ตรงนี้มองเห็นดาว และดวงดาวคงมองเห็นเธอ อย่างน้อยเราอยู่ใต้ดาวดวงเก่าเดียวกัน
หวังว่าเธอคงสุขดี อยู่ตรงนั้นเจอสิ่งดีดี ฉันคงมีเพียงสิ่งเดียวทุกวัน
มีแต่คิดถึง มีแต่คิดถึง อยู่ทุกครั้งที่มองดาว
มีแต่คิดถึง มีแต่คิดถึง เรื่องวันวานและฝันของเรา
มีแต่คิดถึง มีแต่คิดถึง และบ่อยครั้งก็ทำให้เหงา
คิดถึงเธอ....คิดถึงเธอ
(ดนตรี)
หวังว่าเธอคงสุขดี อยู่ตรงนั้นเจอสิ่งดีดี ฉันคงมีเพียงสิ่งเดียวทุกวัน
มีแต่คิดถึง มีแต่คิดถึง อยู่ทุกครั้งที่มองดาว
มีแต่คิดถึง มีแต่คิดถึง เรื่องวันวานและฝันของเรา
มีแต่คิดถึง มีแต่คิดถึง และบ่อยครั้งก็ทำให้เหงา
คิดถึงเธอ....คิดถึงเธอ
เฝ้าแต่คิดถึง ได้แต่คิดถึง สิ่งที่สองเราเคยมี
เฝ้าแต่คิดถึง ได้แต่คิดถึง นึกทีไรก็ยิ้มทุกที
มีแต่คิดถึง มีแต่คิดถึง อยากให้เธอได้อยู่ตรงนี้
คิดถึงเธอ....คิดถึงเธอ
คิดถึงเธอ....คิดถึงเธอ
นอกจากเสียงที่คุ้นหู ผมชอบเรื่องราวใน Music VDO นั้น
"แล้ววันเกิดเธอปีนี้ เธอจะอฐิษฐานอะไรล่ะ"
"ชั้นคงไม่อฐิษฐานอะไรหรอก แค่ขอ..ให้นาย จำวันเกิดชั้นให้ได้ทุกปี".."แล้วชั้นนะ สัญญา ว่านายจะได้กินเต่าปัง ทุกปี"
"พูดจริงๆนะ"
"สัญญา"
และชอบที่สุดคือประโยคตอนจบ
".....ทุกๆวันเกิดที่แม่ทำมาตลอดชีวิต มันมีความหมายต่อคนคนนึง จดหมายหนึ่งฉบับ กับถั่วตัดหนึ่งชิ้น มันคือสัญญาระหว่างคนสองคน ที่แสดงความคิดถึง..ไปชั่วนิรันดร์"
ผมว่ามีใครบางคนคนมายืนยิ้มเศร้าๆอยู่ข้างหลังผมนะ ^_^
| Create Date : 23 พฤศจิกายน 2552 |
| Last Update : 23 พฤศจิกายน 2552 23:55:06 น. |
|
5 comments
|
| Counter : 453 Pageviews. |
 |
|
|
| โดย: นายช่างเอก IP: 58.136.112.81 วันที่: 24 พฤศจิกายน 2552 เวลา:13:12:27 น. |
|
|
|
โดย: Play Losz  วันที่: 25 พฤศจิกายน 2552 เวลา:17:42:15 น. |
|
|
|
|
|
|
|
คนคนนี้ มีความเหงาเป็นเพื่อน
|
|
|
Location :
กรุงเทพฯ Thailand
[ดู Profile ทั้งหมด]
|
 ฝากข้อความหลังไมค์
 Rss Feed
 Smember
 ผู้ติดตามบล็อก : 6 คน [?]
|
ดูเผินเผินเหมือนบ้าปัญญาอ่อน
ดูนานนานแล้วหลอนคล้ายคล้ายผี
ดูดูไปเหมือนว่าไม่มีดี
ดูอีกทีดู"................"
เติมเองตามใจชอบเลยครับ
|
|
|
|
|
|
| |
|
|
