|
|
| | 1 | 2 | 3 |
| 4 | 5 | 6 | 7 | 8 | 9 | 10 |
| 11 | 12 | 13 | 14 | 15 | 16 | 17 |
| 18 | 19 | 20 | 21 | 22 | 23 | 24 |
| 25 | 26 | 27 | 28 | 29 | 30 | 31 |
|
| |
|
|
|
|
|
|
|
|
รวมมิตร ๔ พฤษภาคม
ซายน์กลับมาจากญี่ปุ่น เสี่ยโจกลับมาจากอเมริกา ท่านแพรวอดีตประธานนักเรียน คุณหมีท่านประธานรุ่นคนปัจจุบัน คุณแตง และคุณวีหร้อมทั้ง Extern ไอติมมาเจอกันและนัดกินข้าวกัน งานนี้ไอ้โจเป็นคนนัดรวมพล โดยให้เหตุผลว่าต้องการเรียกพวกเรามาเพื่อประชุมกันเรื่องงานเลี้ยงรุ่น นัดที่ไหนไม่นัด ดันนัดที่ร้านอาหารญี่ปุ่น ซายน์ถึงกับบ่นอุบ (ก็เค้าเบื่อนี่นา) ส่วนเสี่ยโจของเรากำลังวางแผนร่ำรวย จะ Refund ภาษี เดือนละ ๒๔๐๐ เหรียญ โดยมีท่านแพรวนั่งคิดให้พร้อมทั้งบอกว่า ถ้ามันไม่ให้นะโจ ฟ้องแม่งเลย เดี๋ยวเราเขียนสำนวนให้ อะโหท่านอดีตประธานเราเรียนนิติฯมาไม่เสียเปล่านะเนี่ย
ที่จริงก็ไม่เห็นมีอะไรเกี่ยวกับงานเลี้ยงรุ่นเลย มาถึงก็คุยกันแต่ใครจะฝากเสี่ยโจซื้ออะไรได้บ้าง ไอ้โจคิดอะไรก็เป็นเงินเหรียญไปหมดแข่งกับซายน์ซึ่งคิดอะไรเป็นเงินเยนหมดเช่นกัน ส่วนไอ้พวกที่เหลือก็นั่งตาปริบๆเพราะแปลงค่าเงินเป็นเงินบาทไม่ทัน ที่เหลือเป็นการรำลึกความหลัง ถ่ายรูปจากกล้องมือถือขออดีตประธานแพรว (ผ่านการลองเครื่องที่อยุธยามาแล้ว) และกล้องของซายน์ (ซึ่งบ่งบอกว่าเป็นกล้องของซายน์อย่างยิ่งจากสติกเกอร์ประดับ)
อาหารเป็นบุพเฟต์ ใครใคร่กินอะไรก็สั่งมา ไอติมมีหน้าที่เก็บกวาดสิ่งที่คนอื่นกินไม่หมด (เทศบาล) อาหารที่นี่มีกุ้เยอะเหมือนกัน ซายน์กินๆไปแล้วมีผื่นขึ้น (ซายน์แพ้อะไรซักอย่างในกุ้งบางชนิด แพ้รุนแรงด้วย) จน Extern ไอติมต้องปรามว่าเพลาๆหน่อยเถอะ วันนี้ไม่ได้อยู่เวรด้วย ขี้เกียจทำงานนอกเวลา
นั่งคุยกันจนครัวเขาปิดไล่ ก็ยังไม่ไป ยังคงนั่งคุยบ้าบอจนทางร้านทนไม่ไหวต้องมาบอกว่า ปิดร้านแล้วนะครับ คือจริงๆแล้วคงอยากพูดว่า ไปซะทีเถอะไปไอ้พวกนี้ กินก็เยอะ คุยก็เสียงดังร้านแตก แล้วยังจะนั่งแช่หาพระแสงอะไรเนี่ย ในเมื่อเค้าปิดร้าน พวกเราก็ไม่ขัดศรัทธา กลับก็ได้ฟะ เสี่ยโจใจดีอาสาไปส่งพวกเราที่สามย่านและสยาม บ้านซายน์กะคุณแตงอยู่สามย่าน ส่วนคุณหมีกับคุณวีจะไปเซ็นทรัลเวิลด์ ส่วนExtern ไอติมก็อยู่โรงพยาบาลตำรวจ
ดีใจที่ได้เจอทุกๆคนอีก
เสี่ยโจ เมื่อไหร่แกจะมีประเทศอยู่กับงานทำเป็นหลักแหล่งซักทีวะ
ท่านอดีตประธานแพรว คุณวี ไว้วันไหนถูกฟ้องอย่าลืมมาช่วยเรานะ
คุณแตง ไว้มากินสาหร่ายแข่งกันอีก
คุณหมี ไม่เคยรู้เลยว่าที่ทำงานแกอยู่ห่างจากหอที่ตำรวจไม่ถึงห้าร้อยเมตร
ซายน์ ส่งโปสการ์ดไปให้แล้วล่ะ น่าจะถึงพร้อมๆกับที่ซายน์กลับไปแหละนะ
ไม่รักแต่คิดถึง
| Create Date : 08 พฤษภาคม 2551 |
| Last Update : 8 พฤษภาคม 2551 21:55:24 น. |
|
1 comments
|
| Counter : 285 Pageviews. |
 |
|
|
โดย: Dr.Manta  วันที่: 17 กรกฎาคม 2551 เวลา:10:47:04 น. |
|
|
|
|
|
|
|
คนคนนี้ มีความเหงาเป็นเพื่อน
|
|
|
Location :
กรุงเทพฯ Thailand
[ดู Profile ทั้งหมด]
|
 ฝากข้อความหลังไมค์
 Rss Feed
 Smember
 ผู้ติดตามบล็อก : 6 คน [?]
|
ดูเผินเผินเหมือนบ้าปัญญาอ่อน
ดูนานนานแล้วหลอนคล้ายคล้ายผี
ดูดูไปเหมือนว่าไม่มีดี
ดูอีกทีดู"................"
เติมเองตามใจชอบเลยครับ
|
|
|
|
|
|
| |
|
|
บางทีเรามีเพื่อนก็ทำให้เรานั่งยิ้มได้น่ะ
ถึงแม้ว่าบางทีไม่มีเค้าอยู่ข้างๆ แต่เราก็ยังนั่งยิ้มได้เมื่อนึกถึงพวกเค้า