สวัสดีน้องไอติม
พอได้อ่านบล็อกน้องไอติมวันนี้เลยหวนคิดถึงเรื่องวัยเรียนขึ้นมาเหมือนกัน
เพราะวันสุนทรภู่ทีไรก็มีกิจกรรมเหมือนน้องไอติมเลย
แต่ตั้งแต่เข้ามาวิทยาลัยจนเรียนจบก็ไม่ได้ทำกิจรรมแบบนั้นอีก

แต่เพื่อนๆของผมยังแต่งคำประพันธ์สดุดีท่านสุนทรภู่อยู่เลยนะครับ

คำถามที่คุณหมอตั้งขึ้นเพื่อถามตัวเอง สองมองเห็นเป็นบทกวีบทนึง

คุณหมออ่านแล้วอาจจะคิดว่า ยัยคนนี้มั่วแล้ว (^^!!)

แต่..สองก็เป็นผู้ชมนะคะ ตัวศิลปินเองแม้ไม่เชื่อ แต่ก็ควรจะรับฟังไว้สักหน่อย


อืม..จะว่าไป..ติ่งหูของคุณหมอก็ยังอยู่ดีนี่นา. (^___^)

ขอบคุณพี่มัยครับ
ว่าแต่ ติ่งหู ของคุณอาร์ลาฟองนี่อะไรกันเนี่ย งงครับ อิอิ

หง่ะ.

ตอนเราอยู่ม.สอง เราเคยวาดรูปเหตุการณ์ในวรรณคดีของสุนทรภู่ให้ลูกพี่ลูกน้องที่อยู่ม.สามส่งครู ปรากฏว่าได้ที่หนึ่ง ทีนี้เราเลยต้องรับผิดชอบงานศิลปะเกือบตลอดทั้งชีวิตมัธยมต้นของมัน โชคดีที่ตอนม.สี่มันย้ายโรงเรียน

:))))