สู่ภาวะปกติ...

สู่ภาวะปกติ...

อาทิตย์ที่แล้ว...เหตุการณ์บ้านเมืองวุ่นวายมากมายเหลือเกิน

เมื่อวันศุกร์ที่ 14 พฤษภาคม 2553...ป๊ะป๊ากับพี่แม๊กออกไปทำงานแต่เช้า...แม่เอไม่ได้จัดหาอาหารเช้าให้...เหนื่อยอ่ะ เลยบอกสองคนพ่อลูกว่า  ไปหาเอาดาบหน้าเน้อ...แล้วแม่เอก็ต้องรีบระเห็จออกจากบ้านแต่เช้าเหมือนกัน  เพราะว่ามีนัดหมอที่ รพ.บำรุงราษฎร์ไปฉีดยา..ก็คือ Botox น่ะแหละ..โรคตากระตุกน่ะ...ตอนนี้มันกระตุกมาก ตาหรี่เหลือจิ๊ดเดียวเอง รถไม่ติดมาก  แม่เอเอารถไปจอดที่ทำงานแล้วก็ต่อแท๊กซี่ไป  ไม่อยากขับรถไปแถว ๆ นั้น ไปถึงก็เหมือนเดิม  ชั่งน้ำหนัก (โอ้วแม่เจ้า...น้ำหนักขึ้นค่า) วัดความดัน-ปกติดี...แล้วก็มานั่งรอหมอ...กว่าจะได้ตรวจ..แม่เอนัดแปดโมงเช้า กว่าจะได้ตรวจก็ปาไปเก้าโมงเช้า  คุย ๆ ปรึกษาหารือกันว่าจะฉีดอย่างไร จุดไหนบ้าง ต้องเพิ่มปริมาณยาหรือเปล่า งวดนี้ต้องเพิ่มล่ะเป็นทั้งหมด 20 Units  แล้วที่เหลือก็แบ่งมาฉีดใต้ตาอีกข้างละกัน...คุย ๆ กันประมาณยี่สิบนาทีเห็นจะได้ แล้วก็มาทายาชา  นั่งรอไปอีกเกือบครึ่งชั่วโมงกว่ายาจะออกฤทธิ์  แล้วคุณหมอก็จัดการซะ..ฉึก ฉึก ฉึก...รอบดวงตาซ้ายที่เป็น  ลงมาที่แก้มอีกหนึ่ง...แล้วไปที่ตาขวา (ส่วนที่เหลือ) อีกสอง ... เสร็จเรียบร้อย  ออกมานั่งรอจ่ายตังค์ วันนี้ทังหมด = 8,914 บาท  ลดไปอีก 431 บาท เหลือ 8,480 บาท เป็นค่าหมอ 4,400 บาท  ค่ายา 4,344 บาท ค่าบริการอีก 170 บาท อืม...

เสร็จจาก รพ.แล้ว ด้วยที่ไม่ได้ขับรถมา  ก็ต้องใช้บริการแท๊กซี่...แม่เอจะไปซื้อของที่เดอะมอลล์งามฯ ก็เลยให้ขึ้นทางด่วนไปเพื่อที่จะลงงามวงศ์วานฝั่งไปพงศ์เพชร  แท๊กซี่เจ้ากรรมดันลงผิด  แม่เอก็ผิดก็ไม่เป็นไรเพราะว่ามีทางลัดตรงซอยทิมแลนด์แม่เอรู้ทางเพราะว่าแถวนี้เป็นบ้านเก่าบ้านเกิดของแม่เอ (ไม่ได้แวะไปดูบ้านเลย บ้านปิดหมดไม่มีใครอยู่เลย  ตั้งแต่คุณตาแต่งงานใหม่แล้วย้ายไปอยู่ลำลุกกาคลองหก)... แม่เอก็บอกว่า..เดี๋ยวเลี้ยวข้างหน้ามีทางลัดไป...แต่ he ดันขับเลยไปอีก เซ็งมากมาย...ต้องไปกลับรถที่สะพานกลับรถแถว ๆ ศาลากลางใหม่เลย..โกรธมาก..

ถึงเดอะมอลล์ก็หิวข้าวมาก...ก็ไปทานข้าวที่ food court แล้วแวะซื้อหนังสือนิดหน่อย  เดินฉายไปฉายมา  แล้วมาหยุดที่ Home Fresh Mart แล้วก็กลับบ้าน  อาบน้ำ เปลี่ยนเสื้อผ้า จัดกระเป๋า ไปทำผม  เลยไปโรงงานที่คลองแปด  แอบดูพี่แม๊กทำงาน จนถึงห้าโมงเย็นเลิกงาน  ก็ต้องไปส่งแม่เอที่สถานีรถไฟดอนเมือง....แต่เกิดเหตุบางประการ...รถติดมากมาย...ป๊ะป๊าก็เลยโทรไปถาม 1644 ว่าทำไมรถแถวลำลูกกามันติดเยี่ยงนี้...คำตอบที่ได้มาคือ...มีการตั้งด่านตรวจสองจุดค่ะ...ป๊ะป๊าเห็นไม่ทันการณ์แน่...ก็เลยไปส่งแม่เอขึ้นรถไฟที่ "สถานีอยุธยา" หุ หุ หุ...ไปถึงที่นั่นทุ่มห้านาที  รถไฟออกจากสถานีอยุธยาทุ่มยี่สิบ  มีเวลาทานข้าวกันนิดหน่อย  เพราะว่าพี่แม๊กหิวแล้ว... แม่เอได้ขึ้นรถไฟตอนทุ่มสี่สิบนาที...ไปถึงแพร่ ตีสองกว่า ๆ คุณยายมารับ

วันเสาร์ที่ 15 พฤษภาคม 2553 ตื่นมาก็เกือบเก้าโมงเช้าแล้ว...ลูกสาวแม่เอก็ยังไม่ตื่นเหมือนกัน...ตื่นมาหนักหัวนิด ๆ อาบน้ำ แต่งตัว...แล้วก็จามฟิด ๆ น้ำมูกไหลย้อยเลย...ทานข้าวเสร็จก็จัดการยาไปหนึ่งเม็ดกะว่าตื่นมาก็บ่าย ๆ พอดี  น้องมิวอยากกินก๋วยเตี๋ยวดู๋ดึ๊ที่เด่นชัย...ก็โอเคตามนั้น...แต่เจ้ากรรม ดันไม่ง่วงเอาเลย...แถมอากาศร้อน อบอ้าวมากมายพอ ๆ กับที่กรุงเทพฯ เลย ถึงเวลาก็พาำกันไป...กินเสร็จ..ยาออกฤทธิ์ซะนี่...แทบจะยืนไม่อยู่เลย  ต้องไปเยี่ยมป้าด้วย...เลยบอกคุณยายให้รีบไปรีบกลับนะ  ไม่ไหวแล้วง่วงมากมาย  แม่เอถ่างตาคุยกับป้าได้นิดหน่อยก็ต้องกลับบ้าน  พอถึงบ้านก็ไม่รู้เรื่องล่ะ  ขึ้นบ้านนอนตุ๊บหลับสนิทเลย  ตื่นอีกทีคือคุณยายมาเรียกล่ะว่า หกโมงแล้วนะ  อาบน้ำแต่งตัวได้แล้ว  เดี๋ยวไม่ทันรถนะ...รีบกระเซอะกระเซิง อาบน้ำแต่งตัว  อ้าว...เจ้าน้องมิวยังไม่มาอีก  ไปอยู่บ้านยายอีกคน...เฮ้อ กว่าจะเรียกตัวมาได้...คุณยายมาส่งที่สถานีรถไฟ รถไฟล่าช้าสิบห้านาที...รถไฟมาล่ำลากันขึ้นรถไฟ...สองแม่ลูกคุยกันนิดหน่อย...แล้วก็แยกย้ายกันไปนอน...

วันอาทิตย์ที่ 16 พฤษภาคม 2553 ...แม่เอตั้งนาฬิกาปลุกไว้ที่ 0400 น...อ่ะมองออกไปหน้าต่างรถไฟ...ยังเป็นทุ่งนาเขียวขจีอยู่เลย...เวลานี้น่าจะแถว บางปะอินนะ  แต่ทำไมมองไปไม่มีไฟถนนเลย...ก็นั่งมองมาเรื่อย ๆ สลับกับอ่านหนังสือ...สักพักรถชะลอ ๆ ๆ แม่เอมองไปเห็นรูปปั้นลิง...โอ้ยจะบ้าตาย...เพิ่งถึงลพบุรีเองรึนี่...รีบโทร.บอกป๊ะป๊าเลยว่ายังไม่ต้องออกจากบ้านนะ  เพิ่งถึงลพบุรีเอง...ป๊ะป๊าตอบกลับมาว่า "ตอนนี้ป๊ะอยู่ที่ดอนเมืองแล้ว..เดี๋ยวนอนรอละกัน"...ถึงดอนเมืองอีกสิบนาทีเจ็ดโมงเช้า...เฮ้อ...รฟท... เพื่อไม่ให้เป็นการเสียเวลา  แม่เอชวนป๊ะป๊าไปตลาดยิ่งเจริญต่อเลย  ไปซื้อกับข้าวสำหรับหนึ่งอาทิตย์...แล้วก็กลับบ้านกัน...ถึงบ้านพี่แม๊กมาเปิดประตูให้...แล้วแม่เอก็บอกว่า...ข้าวเช้าลูกหาจัดการเองนะ...แม่ไม่ไหวแล้ว...ว่าแล้วก็ขึ้นห้อง  อาบน้ำ แต่งตัว นอน...เที่ยง ๆ พี่แม๊กมาปลุก ให้แม่เอโทร.ไปที่โรงเรียนว่า  โรงเรียนเปิดหรือเปล่า  แม่เอก็จัดการโทร.หาคุณครู ๆ บอกว่าเลื่อนค่ะ  ไปเปิดวันที่ 24 พฤษภาคม 2553 นะคะ...แล้วแม่เอก็หลับต่อ...ไม่ไหวอ่ะ  มันง่วงมากเลย  พอสักบ่ายสามก็ไปเอารถที่ทำงานแม่เอกัน  แล้วทานข้าวข้างนอกเลย  ดึก ๆ มี sms มาว่า ให้ work at home on Monday, 17 May 2010...

วันจันทร์ที่ 17 พฤษภาคม 2553  Work at home ก็ไม่มีอะไรมากมาย...ซักผ้า ถูบ้าน ทำกับข้าว...อยู่กับน้องมิว...พี่แม๊กกับป๊ะป๊าก็ไปทำงานกันตามปกติ ....ว่างจัดเลย

วันอังคารที่ 18 พฤษภาคม 2553 ก็ Works at home เหมือนเดิม...ก็ทำเดิม ๆ แต่วันนี้ทำงานนิดหน่อยเท่าที่จะทำได้...เพราะว่าไม่ได้เอางานมาด้วยเลยทำไม่ได้มากนัก

วันพุธที่ 19 พฤษภาคม 2553 ตอนเช้าแม่เอมาทำงานมาเก็บ ๆ งานให้เรียบร้อย  แล้วก็กะว่าจะเอาไปทำต่อที่บ้าน  เพราะได้รับ sms  มาว่าให้ Work at home  อีกก็รีบ ๆ save งานกลับไปทำที่บ้านต่อ วันนี้ต้องหอบน้องมิวมาด้วยเพราะว่าไม่มีใครอยู่เป็นเพื่อน... สักประมาณเก้าโมงเศษ ๆ แม่เอก็รีบกลับเพราะว่ากะว่าจะไปซื้อของที่โลตัสสักหน่อย...นู๋กาญจน์รีบกลับ กลับไปก่อนแม่เอซะอีกมารู้ทีหลังว่าที่รีบกลับเพราะว่าไม่อยากเจอนายใหญ่น่ะ ส่วนแม่เอพอออกจากที่ทำงาน...ป๊ะป๊าก็โทร.ตามบอกว่าอยู่ที่ไหน  ให้รีบกลับบ้านเลยนะ...แม่เอก็บอกว่าจะแวะไปซื้อของที่โลตัสแป๊บเดียวนะ นะ...ถึงโลตัสก็ shopping กันสองแม่ลูกส่วนใหญ่จะเป็นของในครัวซะมาก...เสร็จก็กลับบ้าน  อาบน้ำ ดูทีวี chill chill รอสองพ่อลูกกลับบ้าน...มื้อเย็นวันนี้เป็น สเต๊กหมู และไก่  มีสลัดผัก กับ french fried เป็นเครื่องเคียง...หมดไปอีกหนึ่งวัน..ซึ่งวันนี้เป็นวันประกาศเคอร์ฟิว  ห้ามออกจากเคหะสถานตั้งแต่เวลา 2100-0500? ของวันรุ่งขึ้น...อืม...

วันพฤหัสบดีที่ 20 พฤษภาคม 2553....วันนี้แน่นอนอยู่แล้วต้อง Work at home อีก...วันนี้งานตรึมเลยช่วงเช้า...ที่ศูนย์ฝึกของ Hong Kong ตามงานต่อ  แม่เอก็เช็คกับเจ้านายว่า ทำอย่างนี้อย่างนี้นะ OK มั๊ย  พอเจ้านายอนุมัติ  แม่เอก็จัดการให้เรียบร้อยทั้งที่ศูนย์ฝึก  ทั้งผู้ร่วม workshop/course อืม  กว่าจะเรียบร้อยได้ก็บ่ายสองกว่า ๆ ...นั่งพักดูทีวี  ... ก็ได้เวลาต้องไปทำกับข้า่วเย็นอีกล่ะ....วันนี้ก็สิ้นคิดอีกล่ะนะ...เหมือนมื้อเย็นมะวานนี้แต่เครื่องเคียงเปลี่ยนเป็น mass potato กับสลัดซีอิ้วญี่ปุ่น ที่น้องมิว requested...เข้ากันป่ะนี่ มีไวน์แดงสัญชาติ australian เสริฟ ให้ป๊ะป๊าด้วย เป็น Taras Bin 421 Shiraz ปี 2006 หุ หุ หุ... แล้วก็นั่งดูทีวีกันเรื่อย ๆ จนเกือบสี่ทุ่ม  ก็แยกย้ายกันไป...แม่เอก็อืม..พรุ่งนี้จะยังไงนะ  ไม่เห็นมี sms มาบอกเลยว่า จะให้ทำอย่างไร...ว่าแล้วแม่เอก็เลยโทร.หาเจ้านายรองซะ..บอกว่าพรุ่งนี้จะเอายังงัย ฉันไม่เห็นมี sms จาก สนง.ใหญ่ในกรุงเทพฯ มาเลยอ่ะ  พรุ่งนี้จะเอายังไงดี...เจ้านายรองก็บอกว่า งั้นพรุ่งนี้ก็ work at home ละกันถ้ามีอะไรเปลี่ยนแปลงจะแจ้งไปอีกครั้ง..ก็ OK ตามนั้นกัน  แล้วสักพักใหญ่ ๆ ก็ได้รับโทรศัพท์จากพี่ที่ทำงาน  ก็บอกว่าให้ทำงานที่บ้านเน้อ..รับทราบแล้วก็ขึ้นนอน...

วันศุกร์ที่ 21 พฤษภาคม 2553 .... ตื่นเช้ามา...ต้องปลุกพี่แม๊กกับป๊ะป๊าไปทำงานกันตอนเกือบหกโมงแล้ว  แล้วก็มาเช็คมือถือ...อ้าว...มี sms มานิ๊..เปิดดูซักหน่อย... อ้าววันนี้เป็น normal working day แล้ว...หมดเวลาสำหรับ Work at home  ต้องไปทำงานแล้ว...ตาเหลือกสิงานนี้ แม่เอรีบส่งข้อความให้น้องกาญจน์เลย  แล้วก็โทร.หาด้วย  อ้าว..ไม่มีคนรับสายเลย...ก็โทร.อีกครั้งก็รับและแม่เอก็บอกว่า...วันนี้ทำงานเน้อ...รีบปลุกน้องมิวเลย  ว่าจะไปกับแม่เอ หรือจะไปกับป๊ะป๊า...น้องมิวมากับแม่เอ  ก่อนถึงที่ทำงานก็แวะซื้ออาหารกลางวันซะหน่อยที่ 7-11 ตรง ปตท สนงใหญ่...ห่วยแตกมากมาย...กี่ครั้ง ๆ ก็เหมือนเดิม...พนง.หน้าเหมือนตรูดทุกครั้งเลย...ทำงาน ๆ จนเลิกงาน...กลับบ้านกัน..ถนนโล่งดีจังเลย...แต่ต้องกลับบ้านด้วยแท๊กซี่นะ...เพราะว่าแม่เอทำฝาปิดหม้อน้ำหล่นอ่ะ  ไม่กล้าขับก็เลยทิ้งรถไว้ที่ทำงานนั่นแหละ...ถึงบ้านก็เตรียมมื้อเย็นต่อ...วันนี้เป็นปลาอินทรีย์ทอดกระเทียม  กุ้งหัวโตย่าง แกงส้มผักรวม+ไข่ปลา (ซื้อเอา) แค่นี้แหละ...ง่ายดี...ส่วนน้องมิวคงเบื่อกับข้าวแม่เอแ่น่ ๆ เลยถึงกินบะหมี่ซอง..+ กุ้งหัวโตสามตัว..

วันเสาร์ที่ 22 พฤษภาคม 2553 .... ป๊ะป๊าไปทำงาน แม่เอกับลูก ๆ ก็อยู่บ้านกัน...วันนี้ต้องทำงานบ้าน...ซักผ้า ถูบ้าน ส่งเสื้อไปรีัดตั้งหลายวันแล้ว  ยังไม่มาส่งเลย  เฮ้อ...เซ็ง... กลางวันก็กิน นอน ดูทีวี...เตรียมอาหารเย็นต่อ...อาหารเย็นเหรอ...ขี้เกียจคิดมากมาย...เลยไปตลาดนัดซะ...ได้ต้มข่าไก่ ผัดไทง่าย ๆ ...เบื่อเรื่องกับข้าวมาก ๆ เลย...แล้วก็มีไข่เจียวให้อีกหนึ่งจาน..พอล่ะ...

วันอาทิตย์ที่ 23 พฤษภาคม 2553... ซักผ้าอีกนิดหน่อย...เก็บบ้านเล็กน้อย...เพราะว่ากว่าจะลงมากันก็เกือบเที่ยงแล้ว...กลางวันนี้แม่เอทำ มักกะโรนีอบชีส....ป๊ะป๊าไปซื้อชีสที่ฟูดส์แลนด์ให้...ต้องให้คนขายคุยกับแม่เอเพราะว่าจำไม่ได้ว่าแม่เอให้ซื้อชีสอะไร...บ่ายสองกว่า ๆ ป๊ะป๊าพาลูก ๆ ไปบ้านอากงกัน  แม่เอไม่ไปเพราะว่าต้องเตรียมของให้ลูก ๆ เพราะว่าโรงเรียนเปิดวันจันทร์นี้แล้ว...ปีนี้ยังไม่ได้ไปซื้อเครื่องใช้สำหรับการเปิดเทอมใหม่เลย  ไม่เห็นลูก ๆ กระตือรือร้นกันเลย  อาจจะเป็นเพราะว่าสถานะการณ์บ้านเมืองเป็นอย่างนี้มั๊งเนอะ..อ้อ...วันนี้เงินเดือนพี่แม๊กออกแล้วนะ...ครึ่งแรก  ส่วนครึ่งหลังยังไม่ออกจ๊ะ... ได้มา 1,390 บาท...หักอะไรไม่รู้...พี่แม๊กให้อากง สองร้อย  ให้คุณย่า สองร้อย...ยิ้มแก้มปริกันเลย...(ป๊ะป๊ามาบอก) วันนี้น้องมิวมานอนกับแม่เอ...ส่วนพี่แม๊กนอนคนเดียว....ตอนค่ำ ๆ ฝนตกด้วยล่ะ...

วันจันทร์ที่ 24 พฤษภาคม 2553 แม่เอตื่นแต่เช้ามาเตรียมอาหารเช้าให้ลูก ๆ กัน...สิ้นคิดอีกล่ะ...เป็นแซนด์วิชแฮมชีส...กับโอวัลตินคนละ 1 แก้ว...พอ..หกโมงครึ่งก็ออกจากบ้านกัน...กลัวสายเดี๋ยวรถติด  เพราะว่าทุกอย่าง back to normal แล้ว...วันนี้ทุกคนไม่สายเลย อิ อิ อิ...น้องมิวบอกว่าวันแรกของการเปิดเทอม  อยากไปแต่เช้า  ไม่อยากสาย  กลัวว่าถ้าสายวันแรกแล้ว...จะสายตลอดไม่อยากโดนทำโทษโดยการวิ่งรอบเสาธงอ่ะ...

Create Date : 24 พฤษภาคม 2553		3 comments
Last Update : 24 พฤษภาคม 2553 11:02:01 น.
Counter : 767 Pageviews.
Share Tweet